Het leven met deadlines....

is even wennen, zeg maar ;-) Vandaag moest ik voor twaalf uur weer mijn documenten inleveren. Vorig weekend hebben we een nieuwe computer gekocht, waar veel op geinstalleerd moest worden en daarbij ook nog eens een berg documenten die af moesten, wat resulteerde in wel heel veel computeren van de week! Afijn, mijn nieuwe computertje boven in mijn "kantoortje" (ik weet het, klinkt net echt he?) doet het perfect en nu kan ik met een gewoon beeldscherm mijn werk doen. Net wat beter voor de oogjes namelijk, met al dat lees werk. En dat het beter gaat kreeg ik van de week in de mail van mijn baas te horen. Voordat je aan een nieuwe cycles mag beginnen moet je eerst 5 documenten proef analiseren en die worden dan nagekeken en krijg je een score. Een percentage en een A, B, D, E of F. F is foute boel in dit geval. Maar wat bleek, ik zat bij de "High Scores". Hartstikke leuk en wat dat betreft weten Amerikanen je wel te vertellen hoe goed dat wel niet is van je. En mijn directe baas was helemaal blij met me en vertelde dat dan ook. Moet daar zelf even aan wennen, maar zo werkt het nou eenmaal hier. Het is allemaal vrij prestatie gericht, naar mijn idee. En eigenlijk bedacht ik me daarop dan wel weer heel Nederlands, schuift dat ook nog wat dan? .... Maar nee, niet direct dus. Alhoewel hij me wel gelijk een berg met extra documenten wilde toe bedelen. Want volgens hem kon ik "high quality" werk leveren. Nou hij verpakt het leuk, maar ik trap er niet in, ha ha ha. Maar vandaag in de mail, dan toch een nieuwe taak erbij. Werk van anderen nakijken .... En dat na twee en halve maand? Alles dankzij de High Scores ;-) Afijn het wordt nog eens wat met me!

Verder van de week natuurlijk naar het concert van Duran Duran geweest. Voordat we er naar toe gingen zijn we eerst bij "Charley's", vlakbij waar het concert was, wezen eten. En terwijl we aan het eten waren zag ik ineens een bekend gezicht in beeld op de tv van het restaurant. Moest even denken waar dat nou ook al weer vandaan kwam. Maar ineens schoot het me te binnen. Edwin van de Sar, in volle close-up!!! Hey wat grappig. Het bleek de finale van de Champions league te zijn. En wij kwamen net binnen toen de strafschoppen begonnen. Hartstikke spannend. Ron heeft vroeger bij de Akzo Coatings, met de vader van Edwin van de Sar gewerkt en ik vindt hem zelf altijd wel sympatiek overkomen. Het bleek dan ook dat Manchester door hem gewonnen heeft, dus nog meer close-ups van "onze" Edwin op de tv in Amerika!
Daarna zijn we naar Koka booth gereden, waar het concert was. Omdat we daar altijd wandelen wisten we een heel mooi plekje te vinden waar het gratis parkeren was. En vlak bij de ingang ook nog eens!



Er stond nog een rij van mensen, want het terrein was nog niet zo lang open. Het gaat er hier altijd zo geordend aan toe. Niemand piept voor, maar sluit netjes achter aan aan en wacht keurig op de beurt. Dat heb ik voorheen bij andere concerten in Nederland toch niet zo heel erg veel gezien, hi hi hi. Moet zeggen dat ik dit een heel stuk fijner vind. We waren eigenlijk zo binnen en hebben we een mooi plekje uitgekozen. Het weer was perfect, niet te warm en 's avonds koelde het niet af. Koka Booth is voor ons niet zo heel ver rijden en het ging er vrij relaxed aan toe. Iedereen had stoeltjes of een kleedje bij en nam plaats in het veld. Wij hadden een plekje vrij vooraan. Voor ons was het zit gedeelte. Dat is hier vaak bij concerten, net andersom dan in Nederland. Daar zijn de staanplaatsen juist vooraan.



Vindt het wel een grappig gezicht al die mee gebrachten stoelen bij elkaar.
Voordat de show begon zag ik aan de linker kant al de hele tijd een stel mensen (lees vrouwen) staan te wachten en te nekken. En zo'n half uur later zag ik ze naar achteren lopen. Dus dacht ga toch eens even kijken en zowaar....., op 25 meter afstand van Duran Duran themselves!! Goh wat leuk!





Je kon ze heel goed zien en ook horen praten. Het ging er hier ook vrij relaxed aan toe en ik heb op mijn gemakkie alles staan te bekijken. Er waren veel "oudere jongeren" aanwezig. Veelal ruim boven de dertig in ieder geval. En daarbij was er een "high score" aan vrouwen, hi hi hi. Ik moest eigenlijk een beetje lachen toen een groepje vrouwen terug kwam met hun handtekingen. Blosjes op de wangen en helemaal hyper. En natuurlijk het t-shirt met handtekening met hun leven bewakend.....





Ja tot welke leeftijd mag je nou "hysterical fan" fan zijn? Maakt eigenlijk ook niet zo veel uit, maar ben daar denk ik zelf iets te nuchter voor. Niet lang erna begon het concert. De muziek vond ik eigenlijk nu leuker klinken dan vroeger. Misschien omdat je ze zo lang niet gezien en gehoord hebt? Het swingde behoorlijk en ze wisten er een leuke show van de maken. De zanger, Simon Le Bon, had in ieder geval praatjes genoeg. Hij zelf had het trouwens ook nog over de wedstrijd van Manchester United. Maar de Amerikanen wisten bij god niet, wat nou in hemelsnaam de Champions League in houdt. Duran Duran komt uit Groot Britanie en hadden de wedstrijd ook zitten kijken vertelde hij. Ook vertelde hij dat hij het hier in Cary zo mooi vond, vooral het stadion zo in het bos....., met een mooi gazonnetje, lekker weer en een fraai meertje aan de zijkant, vol met slangen! Dus die hadden zij ook gezien, ben heus niet de enigste die het niet op van die "Snakelakes" heeft, ha ha ha!

Afijn afgewisseld met de toppers zongen ze ook wat recentere nummers. Maar vooral bij de bekende nummers werd er volop gedanst. Heeeeeeel anders dan bij de eerdere Amerikaanse concerten waar ik geweest ben. Daar bleef iedereen op hun stoeltje zitten. Maar bij dit concert dus niet. Iedereen danste, klapte en zong mee. Wat het een heel stuk leuker maakt vindt ik!





Mijn favoriete nummers van ze zijn "Girls on film" en "Rio". En alle twee werden gezongen. Eerst dacht ik dat Rio er bij inschoot, maar die werd bij de toegift gezongen. John Taylor had daarbij een t-shirt aan met Obama er op. Helemaal goed die John!!!



Het concert was echt een feestje. Kortom de mannen van Duran Duran zijn het zeker nog niet verleerd!!!



En nog een film met bewegende beelden en geluid!!!



Van het weekend is hier Memorial weekend, HET begin van de zomer. En Ron heeft daardoor maandag ook lekker vrij. Zondag is het trouwen van zijn collega op het strand en er is lekker weer voorspeld, dus we gaan er maar van genieten!

Groetjes Petra