Van de week

Van de week hoefde ik niet te werken. Na drie weken werken is er 1 week pauze zeg maar. Het zijn steeds periodes van zo'n drie weken en vorige week zijn de laatste documenten van april verwerkt. Dus kon het rustig aan doen. Heb wat schoongemaakt en van het zonnetje genoten. In de tuin is alles zo gegroeid, ongelooflijk hoe snel dat de laatste twee weken is gegaan. De rozen zijn allemaal uit en bloeien prachtig. Ook voor het eerst heb ik heel veel pruimen in ons pruimenboompje en zelfs in de perzikken boom zitten perzikken. Wel zie ik ook dat er veel op de grond liggen, dus op 1 of andere manier vallen ze er ook al vanaf. Het heeft hier de afgelopen periode best veel geregend, dus het kan niet van droogte zijn, lijkt mij. Ben benieuwd hoe veel er uiteindelijk in blijven? En voor het eerst dit jaar ook eindelijk iets wat lijkt op een druif. Heb drie druivenplanten en in alle drie nu ieniemini kleine trosjes.



Best grappig om te zien. Eind mei, begin juni komen de Japanese beatles weer en hopelijk lusten die geen pruimen, perzikken en druiven. Maar ik ben bang dat je net zult zien dat ze die nou juist heel lekker vinden. Die Japanese Beatles zijn echt vreselijk. Ze eten binnen een zucht je hele boom kaal. Echt alle bladeren verdwijnen door deze kevers. Ze komen echt in grote getalen en het is echt een soort invasie van zo'n week of 6 en dan zie je ze niet meer, maar dan zijn ook veel bomen opgevreten helaas.

Donderdag morgen ben ik weer naar de koffie geweest van de NL-dames. Het was weer erg gezellig en dit keer was ook de dochter van Liesbeth, die hier tot vorig jaar ook in Cary woonde, op de koffie. Susan heeft in Costa Rica Spaans geleerd en heel veel meegemaakt daar. Ze had ook een blog die ik volgde. Grappig om dan iemand die ik op het blog van Liesbeth en via haar eigen blog een "beetje" ken, nu dan in het echt te ontmoeten. Vanuit Cary ging ze nu naar Boston en begin juni vloog ze weer via Atlanta terug naar Nederland.
Donderdag 's middags had ik een vergadering van mijn werk. Elke maand net voor het begin van een nieuwe werkperiode is er een training, waarin alle nieuwtjes worden besproken en andere zaken die de aandacht vragen. Nu werk ik binnen een internationaal team van zo'n 40 mensen. Vanuit alle hoeken van de wereld zijn er mensen bij dit bedrijf aan het werk. Veel van hen, woonachtig in Amerika, maar velen met een internationale achtergrond. En zo zijn er ook collega's uit China. En toen ik deze donderdag inlogde op de internetvergadering, waren er al wat andere collega's ingelogd. De vergadering begint bijv. om drie uur en vanaf tien voor drie kan je dan inloggen. Zo heeft iedereen de tijd om in te loggen. Maar ik was er zo'n vijf voor drie en er was al een gesprek gaande. En uit dat gesprek vernam ik dat er van de Chinese collega's er een aantal uit het gebied komen dat getroffen is door de aardbeving. Zo was er een meisje dat haar ouders nog niet gesproken had. Ze had wel vernomen via vrienden die haar ouders gezien hadden dat zij lichamelijk in orde waren, maar niet hoe de staat van hun huis was en waar ze zich nu bevonden. Vreselijk gewoon. Je moet er toch niet aan denken. Ze was er vorige maand nog geweest en zat gekluisterd aan de tv om enige info te krijgen. Alle internet verbindingen waren niet mogelijk en ze had nu eindelijk contact kunnen krijgen met vrienden van haar, die haar over andere vrienden en familie kon berichtten. Kan me voorstellen dat die dagen van onzekerheid, ontzettend moeilijk moeten zijn geweest. En nu nog.... , ze zijn lichamelijk OK, maar hoe verder? Zo zie je maar weer hoe klein de wereld eigenlijk maar is en dat we zo gewend zijn aan het contact via internet en telefoon. Ik zelf ook en zou me ook geen raad weten als ik niets van het thuisfront zou vernemen. Als al die moderne middelen wegvallen, is het zo moeilijk om contact te krijgen.

Vandaag was het hier heerlijk weer en zijn we op pad geweest voor een kado voor een collega van Ron. Zaterdag gaan hij en zijn vriendin trouwen aan het strand. Zo leuk, ze hebben een huis gehuurd en de ceremonie is ook echt op het strand. Ben heel benieuwd hoe het er allemaal aan toe gaat volgende week. Maar het is dus heel gebruikelijk dat het aanstaande echtpaar een giftregistry opent bij 1 of meerdere zaken. Zo hebben zij er o.a. 1 bij Bed Bath en Beyond. Op internet kon ik de lijst al bekijken en in de winkel kreeg ik er zelfs een uitdraai van. We waren van plan om een koffiezet apparaat te kopen, maar eenmaal in de winkel was hij niet voorradig. Dus nu is het een "foodprocessor" (soort van hakmachine) geworden en een fotolijst. Met zo'n lijst is het wel makkelijker een kado uitzoeken en je weet zeker dat ze het leuk vinden. Althans dat mag ik hopen ;-) Het werd zelfs door de dame van de winkel netjes ingepakt! Daarbij nog een leuke kaart gekocht en wij zijn klaar voor komend weekend, wat trouwens ook Memorial Day weekend is. Wat inhoudt dat Ron maandag ook lekker vrij is. Dat weekend is altijd "het" begin van het zomerseizoen. En de temperaturen hier gaan ook duidelijk die kant op! Voor de komende week gaat het al weer naar de dertig graden, behoorlijk zomers naar mijn idee ;-)

Groetjes Petra