Hij is inmiddels gevangen en wordt weer in de zuidelijke wateren losgelaten.
Vanmorgen was ik lekker wezen wandelen met de hondjes. Het was echt heerlijk weer vandaag. Iets van 25 graden denk ik, maar met een hele lage vochtigheidsgraad. Zalig! Het is dan buiten zoveel aangenamer. Op de terug weg kwam ik Judy tegen. Judy is een wat oudere vrouw en altijd erg aardig. Uitermate geintresseerd in alles wat met Europa en Nederland te maken heeft. Ze is gek van de hondjes en hebben zelf een Golden op leeftijd. We liepen samen op en terwijl dat kletsten we over van alles en nog wat. Ze sprak over haar cruise die ze pas in Spanje, Italie en Griekenland hadden gemaakt en ik had het over mijn nieuwe baantje en van de Susan Komen race van afgelopen zaterdag. En toen kwam het onderwerp bij Linda de buurvrouw met borstkanker. En daarop vertelde zei, dat er twee weken geleden bij haar lymfklier kanker was geconstateerd. En ze had inmiddels al bestralingen gehad ook. Wat een vreselijk nieuws.....
Ze toonde wel heel dapper en strijdbaar naar mijn gevoel, maar dat is natuurlijk moeilijk in te schatten in een gesprek. Hoe iemand dat werkelijk ervaart is voor een ander natuurlijk niet te bevatten. Maar ze vertelde door en ze was blij dat ze in behandeling was bij Duke (Senator Kennedy was er ook speciaal naar toe gekomen, toen zij er was, vertelde ze) en dat ze ook direct voor haar een behandel plan hadden gemaakt. Maar jeetje, wat ontzettend moeilijk toch. Ik hoop zo dat de bestralingen helpen en dat de celgroei afneemt. Want, vertelde ze, het is een langzaam groeiende versie, maar helaas was er geen genezing mogelijk. Ze kon er misschien tien jaar mee leven, maar het kan ook omslaan naar een agressieve vorm, wat het proces zou versnellen. Het heeft me heel de dag bezig gehouden eigenlijk....
Na dit moeilijke nieuws heb ik het meeste van de dag gewerkt en had ik al weer een vergadering vandaag. Ik raak er nog eens ervaren in zo. Heb er zowat elke dag van de week 1 gehad.
Verder van de week met Frank en Sharon afgesproken om Duke hun labrador uit te laten tussen de middag. Zij gingen een paar daagjes naar Myrtle Beach en 's avonds en 's nachts kwam er oppas in huis. Maar tussen de middag gaat hij normaal ook naar buiten. Dus dat zou ik van de week dan even doen. Gisteren had ik hem gewoon mee genomen aan de wandel, maar vandaag was het zulk lekker weer en heb ik Duke erna mee genomen naar onze tuin en heeft hij lekker met Stace en Connor in de tuin gerend. Alledrie vonden ze het heerlijk!
Connor vindt Duke altijd helemaal geweldig en is niet bij hem weg te slaan. Tot groot ongenoegen van Duke, die graag alle ballen wil hebben en in zijn mond wil stoppen, maar niet verder komt dan twee. Maar daar druk doende mee is.
En 's avonds weer motor gereden. Dit keer kwam er ook een collega van Ron naar onze wijk, om samen de oefeningetjes te doen. Hij heeft ook onlangs zijn motor en learners permit gehaald en het was wel grappig zo samen om de pionnetjes heen te slalommen.
Moest wel lachen, want hij zei na afloop, dat hij vond dat ik het beter deed dan hij gedacht had eigenlijk, ha ha ha. Dus met andere woorden, hij had eigenlijk erger verwacht van me ;-)
Ook heeft Ron op zijn motor gereden en ben ik samen met hem even buiten de wijk gegaan. Vond het toch wel eng moet ik zeggen. De weg achter onze wijk ik ook vrij rustig hoor, maar je gaat er wel harder natuurlijk en ook nog eens holletje af. En dat gaf me toch wel de kriebels moet ik zeggen. Maar het schakelen ging goed en zo recht uit rijden gaat wel makkelijker natuurlijk dan in een wijk, al vindt ik daar de langzamere snelheden heel wat fijner. Maar ja denk dat de buren ook wel raar staan te kijken als ik elke avond met 15 mile per uur de hele wijk doorga ;-)
Groetjes petra
13 opmerkingen:
Wat maken die buren nou uit? Gewoon doen wat je zelf prettig vind, en als dat is "met 15 mph door de wijk rijden", moet je dat gewoon doen. Het is toch Amerika?! Daar kan alles ;-)
Ik zou ook niet blij zijn als er vlakbij ons een alligator zou worden gevangen....
Sterkte aan alle mensen om je heen die met kanker worden geconfronteerd! Soms is het heel raar dat je opeens op zoveel plekken om je heen dezelfde boodschap hoort, alsof het een epidemie is. Is niet zo, maar toch....
hihi leuk joh als we dan volgend jaar komen kunnen we bij jullie ook tussen de aligators door fietsen gaan we dit jaar doen in de Everglades haha en jij gaat ons dan maar voor met je motor haha.
Pff wat een verhaal over Judy he je hoort het steeds meer en het wordt al eng om naar de huisarts te gaan tegenwoordig.
Nou lekker doortuffen met je motor en gewoon lekker op het tempo wat jij fijn vind meis.
We spreken je gauw weer.
Groetjes uit Soesterberg
Petra, wat een vervelend bericht weer. Gelukkig zijn er tegenwoordig steeds meer 'survivors' dan vroeger maar kanker blijft een verraderlijke ziekte.
Knap van je hoor dat motorrijden. petje af! Maar doe je wel voorzichtig? Sinds het ongeluk van Mario (mijn man) ben ik er panisch voor geworden en probeer iedereen ervan te weerhouden...hihi...dus daar ging ik weer.....sorry hoor! Gewoon doorgaan en lekker genieten ervan.
@ Karin
Tot drie weken geleden deed ik dat zelf ook. Ooit toen Ron in NL wilde beginnen met motorrijden zijn we naar de Motorhuis safe dag geweest in Rotterdam. DE happening daar in de regio. Was hartstikke leuk en Ron had zelfs al mooie handschoenen gekocht. Tot dat we terug reden naar huis en er een paar motorrijders aan kwamen en 1 daarvan vliegt er zo uit de bocht. Gelanceerd over de vangrail als een soort pop in de lucht, waarna hij heel akelig terecht kwam. Vond het echt vreselijk om te zien. En zal het ook nooit meer vergeten. Destijds was het nog voor het mobieltjes tijdperk en ik zat helemaal te shaken in de auto. We zijn gestopt bij de eerste beste anwb paal en hebben het daar gemeld en gevraagd om met spoed een ambulance te sturen. Toen hebben we dat gezien als teken en Ron is in NL nooit gaan motorrijden. We waren er helemaal van genezen.
Toen hij hier wilde gaan rijden was ik alles behalve blij eerlijk gezegd. Mensen rijden wel een stuk rustiger, maar zijn naar mijn idee ook eerder afgeleid en hebben wat minder verkeers inzicht. Dus dat maakte me niet blij. Grote verbazing voor mij zelf ook dat ik het motorrijden op zich zelf dan nu wel leuk vindt? Maar heb een regel dat ik elk jaar iets nieuws moet bij leren en deze is het voor dit jaar. Vorig jaar het taartenbakkerellen ;-) Heel wat anders natuurlijk. Maar we zien wel hoe ver het gaat met het motorrijden, we zijn nog lerende en doe het in mijn eigen tempootje. Maar zie me zelf niet de boodschappen er mee halen. Zal meer een zondag ochtend tripje worden om uit te waaien of zo. Zo'n motormuis ben ik nou ook weer niet, maar het neemt het gevaar niet weg en daarom blijf ik zeker op mijn hoede.
(Pff toch wel weer een lang verhaal
Groetjes Petra
hopenlijk heeft die alligator geen tomtom bij zich anders is tie zo weer terug, hahaha
voel je je nou niet onzettend stoer zo op die motor, volhouden hoor en wat kan jou de buren schelen, rustig aan beginnen tot je het onder de knie heb.
het is echt vreselijk zovaak dat je verhalen hoort van mensen die het hebben die kanker, nou zijn er ook wel erg veel soorten, maar het is en blijft een rot ziekte, sterkte voor iedereen...
Haha, pas maar op dat je geen bekeuring krijgt voor te hard rijden!
Wat triest dat er nog een buurvrouw kanker heeft.
groetjes, Ineke
Laten die maar wegblijven ja die alligators, schijnen hier ook niet ver vandaan te zitten trouwens maar gelukkig nog nooit een gezien.
Het wordt gewoon beangstigend bijna hoeveel ik lees en hoor in mijn directe omgeving dat mensen een of andere vorm van kanker hebben.
Goed hoor dat motorrijden van je ! Ik begin er niet meer aan.
Wow, zeg Petra, wat gaat dat goed met het motorrijden! Volgens mij ben ik al vergeten hoe het moet, dus ik zou ook weer in de leer moeten....voordat we met elkaar een tripje kunnen maken ;-)
En nog even over je schuursponsjes van je vorige bericht...zegt Frank ook altijd dat ie geen goede kan vinden hier...dus misschien moeten we ook maar even op zoek naar de oranje in nl, als ze niet zijn uitverkocht.
Groetjes
Erg, hoor, dat er nu weer iemand in je omgeving kanker heeft! Ik kan me voorstellen, dat het je bezighoudt! Ik denk over motorrijden net als Karin, ook omdat ik een erg ongeluk heb zien gebeuren. Vind het dapper van je, dat je erop gaat!
15 mile per uur vind ik al héél knap hoor, ik doe het je niet na.
Hè wat akelig dat er weer iemand in de buurt kanker heeft, het is z'on rotziekte.
Die Alligator wil je niet in je buurt zien, brrrr wat een engerd.
Wat een maatje alligator! Die wil je niet in je vijver vinden!
Wat een vervelend nieuws van Judy zag.
Het is al heel wat met dat motorrijden!
Ben blij te horen dat je extra voorzichtig bent met motorrijden. Dat zal een nare ervaring zijn geweest na zo'n leuke dag joh!
En ik heb echt niets tegen motorrijden op zich hoor, het lijkt me eerlijk gezegd een heerlijk vrij gevoel geven.
Je bent echter zo kwetsbaar op zo'n ding, waardoor je gewoon snel flink letsel oploopt. Mario bijvoorbeeld probeerde een fietser te ontwijken die door het rood reed juist terwijl hij optrok bij het groene licht en is daarna heel ongelukkig gevallen met als gevolg een dwarslaesie.
In een fractie van een seconde is ons hele leven radicaal en blijvend veranderd, en heeft het jaren geduurd voordat we alles weer een beetje op de rit hadden (wat overigens uitstekend gelukt is hoor, daar niet van...:-)).
En nu hou ik op met mijn treurige verhalen hoor!!
Een fijn weekend gewenst en groetjes uit Den Haag
@ Karin
Om stil van te worden...., ja dat zet je wel te denken. Ben heel blij dat jullie nu weer de draad hebben op gepakt, maar dat het je hele wereld flink door elkaar schudt geloof ik direct!
Jeetje wat erg...
En ja ook weer het bewijs dat je zelf zo voorzichtig kan zijn, maar dat een ander niet oplet. Dat is mijn grootste angst eigenlijk.
Bedankt voor je berichtje hier over Karin!
Groetjes Petra
Een reactie posten