Het kan zomaar snel gaan...

Even een up-date. Ik moet eigenlijk aan het werk, maar moet even zin maken om te beginnen, dus doe eerst even snel blog up-daten. Want we hebben weer een apart weekje achter de rug.
Zondag hebben we namelijk een motor te koop zien staan op Craigslist. En onder we, kun je eigenlijk wel stellen Ron, had een motor voor mij te koop zien staan ;-) Het kan raar gaan in het leven. Zo wil je niet dat je man motor rijdt en zo heb je er zelf 1. Maar afijn, ik vond hem ook hartstikke mooi en hij had nog maar 2000 mile gereden. En dat is niet zo veel voor een motor van 2003. Dus de man gemaild voor meer foto's en die volgden. We konden niet veel nadeligs aan de motor ontdekken behalve de plaats waar hij stond. Namelijk Virgina en wel in het Noorden, zo'n half uur onder Washington. Dat is hier vandaan zo'n 4,5 uur rijden. Dus daar ga je ook niet zomaar 'even' naar toe om even te kijken niet waar? Dus nog maar een keer mailen en of er te praten was over de prijs. Nou dat werkte allemaal wel mee en uiteindelijk maandag avond afgesproken met die man dat we dinsdags langs zouden gaan.
Maar dan moesten we wel eerst een aanhanger zien te regelen. Omdat hij uit een andere staat komt en kentekens hier persoonlijk zijn konden we hem niet over de weg hier heen krijgen. Nu heeft onze buurman een aanhanger met een oplaadplank. En die mochten we van hem lenen. Alleen bij het aansluiten, bleek dat de verlichting het niet deed. En om nou 4,5 uur zonder rem- en knipperlichten te rijden is nou misschien ook niet zo goed plan? Afijn toch maar besloten om er dan 1 bij U-Haul te huren. Kost hier allemaal niet zoveel en voor $ 20,- weet je alles zeg maar.
We hadden met die man om half drie afgesproken, dus wij de aanhanger ophalen bij de verhuurder. Bij het aansluiten deden gelukkig de lichten het, alleen.... bij nog een keer goed kijken, bleken de rem lichten het niet te doen. Natuurlijk was er geen ander exemplaar beschikbaar dus zijn we er toch maar mee op pad gegaan. De aanhanger was speciaal voor motoren, dus lager en dan zie je de remlichten van de auto nog goed. Maarja, echt geweldig was het nou ook niet. Want denk je goed te doen door er 1 te huren, werkt het nog niet allemaal. Verder was er nog een heel leuk bij komend feit. Want op onze auto zitten van aller hande toeters en fratsen en zo merkte de computer van de auto dat de remlichten het niet deden van de aanhanger. Hartstikke knap van hem, maar hij vertelde ons dat elke halve minuut! Met een zwaar irritante piet en knipperende waarschuwingen in het dashboard. Goh, dat wordt een heerlijk ritje zo 4,5 uur! Het geluid wat er bij hoorde valt in de categorie "brandmelder", heel hoog en niet te missen. Afijn al snel bleek de aanhanger leeg al niet helemaal gestroomlijnd te zijn en waarschijnlijk zat er een krom wiel of zo onder, waar door er om de 15 seconde een enorme brom klonk. Je begrijpt dat verhoogde de feest vreugde helemaal (ahum), maar we reden! Op weg naar King George, niet de verwarren met de koning zelf, maar het plaatsje in Virgina. Inmiddels hadden we de radio al een zwier gegeven om het bonus brom en piep geluid wat de aanhanger veroorzaakte wat te dempen. En na een poos rijden, zagen we Richmond verschijnen.



Die stad heeft altijd wel een mooie skyline, vindt ik. Zo ook het ouderwetse station (denk ik) zo langs de snelweg.



Verder blijf ik de interstate 95, 1 van de saaiste wegen vinden hier. Je ziet er niet zo heel veel en alles lijkt zo een beetje het zelfde. Vooral zomers als alle bomen groen zijn en je niet veel tussen door kan kijken. En zo kon ik me dus nog meer concentreren in het ritmische piep en brom geluid ;-)
Maar toen ging de telefoon. Het was de verkoper. Of het ook een half uurtje later kon worden? Ja nouja, het maakt niet zoveel uit, misschien kunnen we dan alvast wat eten zodat we weer in 1 ruk terug konden. Afijn 3 uur reden we Fredericksburg binnen en zijn wat gaan eten en toen ging weer de telefoon. Het zou half vier worden. Dus nog wat langzamer gegeten en toen richting het huis van de verkoper gereden. Vier uur er was nog niemand, inmiddels geprobeerd te bellen, maar geen contact. Hmmmm, hier wordt je al helemaal niet vrolijk van. Een stukje gelopen in die wijk en nog maar eens bellen. Nog geen gehoor. Gelukkig hadden we geregeld dat Alison de hondjes uit zou laten, anders had ik het helemaal gehad. Maar zo waar om half 5 verscheen hij, op de motor! De jongen was overigens wel aardig. Hij werkte op de basis daar in de buurt en zat op een plaats waar geen mobiele telefoons gebruikt mochten worden, vertelde hij. Iets anders dan het aannemen wat hij vertelde konden we ook niet en gelukkig maakte het zien van de motor het bere eind rijden en het wachten weer wat goed. Ron is er een stuk mee gaan rijden en we besloten hem te kopen. De motor op de supersonische half gare aanhanger gereden en vast gemaakt.
Daarna papieren in orde maken en dat houdt in het te laten "notarizen". Dit kan bij banken, maar ook bij de UPS store en die was gelukkig nog open en de notarizing meneer was er ook nog. Dus alles zou helemaal in orde zijn.





Daarna dus weer op naar huis. Het was inmiddels kwart voor 6 toen we weg reden. Nog een heel eind voor de boeg dus! Maar er was ook goed nieuws, onze auto vond het wel mooi geweest met al die piepjes en maakte er nu een variatie van. Niet elke 30 seconde een piepje, maar er zaten nu soms periodes van ander halve minuut bij! En nu niet alleen de rem, maar ook de knipper lichten, gaven meldingen. Wat een verademing, ha ha ha. Daarentegen had de aanhanger er weer een ander geluidje bij gekregen dus dat was wat minder. Mag natuurlijk niet te veel mopperen, want we hebben het onszelf aangedaan uiteindelijk. Je moet wat over hebben voor een goede prijs, lage km-stand en beetje leuk model motor toch? De feeststemming over het missen van het piepje elke 30 seconden was al snel weer over toen we in de buurt van Richmond kwamen. Want daar bleek er een ongeluk te zijn gebeurd. Van de drie banen moest alles naar 1 en dat resulteerde in een lange rij, waar we konden aansluiten. Precies bij dat stuk aan de 95 waar de grote fly-overs zijn. Iemand die er ooit gereden heeft, weet vast waar ik bedoel. De viaducten doen mij altijd denken aan achtbanen. Grote pilaren en daarboven een wegdekje, zonder al te hoge vangrails voor mijn gevoel.



Afijn hier hebben we ook een tijdje nog stil gestaan, maar daarna konden we door rijden. En..... om 11 uur die avond waren we dan thuis en nog een motor rijker ;-)

Gisteravond is Ron dan ook gelijk aan het poetsen gegaan er aan.



Onder het wakend oog van "Knabbel en Babbel".



Vanmorgen hebben we de title ingeleverd bij de DMV, waar het wel heeeeel erg ongewoon rustig was! En hebben we een kenteken gehad. Nu hem nog laten keuren (soort van APK) en dan kan ik er mee op pad. Voorlopig weer even wennen in de wijk hier achter hoor ;-)

Groetjes Petra