Knap staaltje klanten service

Van de week was mijn blender overleden. Het ding draait op een soort van pinnetjes en met 1 druk op de knop had ik ze er zo allemaal afgekregen. Op zich best nog knap van me, maar het was wel balen! Want dit is de tijd van het jaar voor smoothies. Heerlijk vindt ik die. Met yoghurt en ingevroren fruit. Maar nu dus even niet meer, hij deed het echt niet meer zonder die pinnetjes. Nou hebben we hem wel al een tijdje, in ieder geval langer dan een jaar, maar ja eigenlijk zou het niet moeten mogen he? Zo in ene afbreken. Dus ik bedacht me om het toch te proberen bij de Bed Bath & Beyond, waar we hem gekocht hebben. Misschien is het vaker gebeurd en verkopen ze dat onderdeel los. Natuurlijk geen bonnetje meer te vinden. Vorige maand ook de zolder leeg geruimd, dus doos was ook foetsie en zag mijn kansen met de minuut dalen.
Maar vanmorgen stond dat klusje op de "To-do" list. In de auto er naar toe zat ik me al te bedenken hoe ik het nou het beste kon vertellen. Zonder bonnetje kan iedereen natuurlijk met een mooi verhaal komen. Maar ik meldde me bij de klanten service desk en liet zien waar hij was afgebroken, in een boterhamzakje had ik de afgebroken losse deeltjes nog. De man achter de balie was eigenlijk weinig geinteresseerd in mijn verhaal en het eerste wat hij zei was, "Do you know where they are at?". Excuse me?, zei ik. En weer zei hij, "Do you know where they are at in the store?". Uhm even moesten mijn hersenen omschakelen, vroeg hij nou waar ik die blenders kon vinden in de winkel. Ja volgens mij vroeg hij dat. Dus ik zei, "Yes, I think so". "Ok", zei hij, "would you be a hon and grab a new one". Uhhhhh, ja dat kan ik wel doen ja, brabbelde ik. "Maar ik heb geen bonnetje meer hoor", zei ik nog. En voelde een por in mijn rug van Ron, ha ha ha. "Oh never mind, just get a new one". Ohhhhh, wouwwwwww. Zei hij dat nou echt? Ron was inmiddels al omgedraaid en deed al pogingen de winkel in te gaan. Dus ja hij zei het vast echt..... That was easy! Dacht ik hoor, dat zei ik niet, dalijk zou hij zich bedenken. Met een smile van oor tot oor, ging ik op zoek naar een nieuwe in die grote Bed Bath en Beyond. Deze versie had ik niet bedacht in mijn repetities van hoe het gesprek zou kunnen verlopen. Al snel had ik een nieuwe Kitchenaid blender gevonden en we liepen er weer mee terug naar de balie. En hij rammelde wat op de kassa, ik moest even tekenen en voila!, dat was het. Ik had weer een gloed nieuwe blender! Ongelooflijk toch he? Echt van die klantenservice sta ik toch zo versteld, iedere keer weer!

Gisteren zijn we ook voor het eerst wezen rijden op de nieuwe motor. Ron was er mee naar zijn werk gegaan en had hem daar in de buurt laten keuren. Je moet een soort goedkeuring hebben voor de staat North Carolina en dan krijg je een stickertje. Soort van APK zeg maar. Ze kijken naar je licht en remmen en je betaald $ 9,00 en dat is het dan. Maar zodoende kon ik gisteravond dan legaal op pad met het zwarte gevaar.



Was weer hier achter in de wijk geweest om vooral weer even te wennen aan alles. Die van Ron rijdt ook heerlijk hoor, maar die is wat feller dan deze, merkte ik al snel. En dat is wel fijn voor mij bij het weg rijden, dat ging een heel stuk makkelijker. En zo weer even bochtjes maken, slalom en terug schakelen. Dat ging helemaal perfect!Hij rijdt en schakelt echt lekker!



Zagen op het veld er naast nog een heel stel herten voor bij rennen. In de verte klonk er onweer en denk dat dat hen deed opschrikken.



Moet trouwens nog een heel verhaal vertellen van afgelopen zondag. Toen had Ron een tweede hands Honda te koop zien staan bij de Harley Davidson dealer hier in Raleigh. Gewoon om te kijken hoe dat zit en bovendien verkoopt deze winkel ook Buell en dat vindt ik zelf altijd wel leuke motoren om te zien. Afijn wij daar naar toe, maar nergens tweedehands te zien. Maar wel de Buell. Dus ik was daar op gaan zitten om te passen. En ik zat nog geen twee tellen en ik hoorde een "What where you thinking!!!", achter mijn rug. Verschrikt keek ik achter om en zag een verkoopster op me af komen. Ik ging er zo snel mogelijk weer af, want waarschijnlijk mocht het niet dat je er op zat of zo. "No, no, no, stay seated" riep ze me van af 5 meter afstand toe. Dus ik weer terug zitten. Nou hebben we de poppen aan het dansen, dacht ik nog. Inmiddels was ze voor mijn stuur gaan staan en keek me indringend aan. "Deze motor is veeeeeeeeeeeeels te klein voor je", zei ze uitermate streng. Oh, mijn god, dat was wat ze bedoelde, allerhande scenario's waren door mijn hoofd gegaan en dacht minstens dat ze ging vertellen dat ik de motor nu moest gaan kopen, omdat ik er op had gezeten. Maar nee, ze vond de motor niet goed voor me!
Nogmaals zei ze, wat dacht je wel niet om op deze motor te gaan zitten. En eerlijk gezegd dacht ik niks toen ik er op ging zitten, maar dat is ook weer zo'n blond antwoord natuurlijk. Er kwam verder ook zo in ene niet veel zinnigs uit mij en zei iets in de trend van ik wilde alleen even passen of zo en ik ben op zoek naar mijn eerste motor, weet niet. "Come with me", zei ze als een sergeant majoor. En in rap tempo volgden we haar. En ze wees naar een motor en zei" "Sit". Echt waar, zoals ik zit tegen de hondjes zeg, zo blafte zij mij het toe. Ook weer eens een andere manier van benaderen van je klanten niet waar? Ik deed nog een beetje poging van is dit niet een beetje TE groot voor me. "No...., just sit on it", zei ze weer. Dus ik ging braaf zitten. Nou ik heb er even een plaatje van bij gezocht welke motor het was.



Wat een apparaat he? Met geen mogelijkheid kreeg ik beweging in het ding! Ze had een heel verhaal over dat het groot lijkt, maar dat het in werkelijkheid wel mee zou vallen, maar nogmaals ik kreeg nog maar net het stuur om! Ze vertelde dat vrouwen de kracht in de heupen hebben en zo heel gemakkelijk zo'n motor kunnen rijden. Nou heb ik heel veel om mijn heupen, maar om dat nou kracht te noemen. Nou nee, geloof dat dat toch anders heet. Maar het lukte me uiteindelijk wel om het gevaarte recht op te krijgen. Zij ging daarna voor me staan en hield stuur vast en duidde dat ik mijn voeten op de pedalen moest zetten. Ik moest toegeven het zat lekker. Als je zo stil staat dan, maar moest er niet aan denken om zo te gaan rijden. Miste zo ongeveer tien centimeter aan lengte aan mijn armen. Ron die bij dit alles deed of hij niet moest lachen en braaf naast me stond met zijn armen over elkaar, vroeg haar hoeveel CC deze motor was. En alsof het de gewoonste zaak van de wereld was zei ze, 1500 cc. Pfffffff, Wat? 1500 cc??? Ik voelde gelijk alle kracht uit mijn heupen wegzakken. Is ze nou helemaal gek geworden! 1500 cc voor een eerste motortje???? Lijkt me nog niet echt een strak plan. Ron die bleef er bijna in en moest moeite doen om niet keihard te gaan lachen. En zei zoiets, van zie je dat Peet, 1500 CC? Ja ik zag het en hoorde het ook. Allemachies!!! Niks, helemaal niks voor mij! ;-) En wist niet hoe snel ik van het ding af moest komen.
Ron en de verkoopster waren inmiddels aan de praat geraakt en hij had haar gevraagd of die Honda er nog was. Ja die was er, maar of dat nou wat voor mij was??? Afijn we gingen in een lift naar de tweede verdieping en daarna naar een of andere zolder en daar stonden de tweede hands. We liepen door een gang en kwamen langs een stel V-rods. Nou ben ik echt geen Harley type, sorry dat is niet mijn ding, maar een V-rod vindt ik weer wel mooi. Die is mooi strak en moderner gevormd.



De verkoopster pikte mijn vertraging op in mijn loopje en ja hoor, voor ik het wist, zat ik al weer! Deze keer op een 1200 CC, goeie genade! Waren er geen kleinere motoren hier te vinden?
Nou ook bij deze te korte armpjes, maar vertelde de verkoopster daar hadden ze speciale stuurtjes voor, ha ha ha. "Apehangers", noemde ze ze. Neeeeeee, echt waar, zei ze dat nou? Ik vindt het echt geweldig als ik van dat soort motoren voor bij zie komen, maar zie mezelf echt niet met zo'n apestuur rond rijden. Dan moet ik ook echt in het zwart leer en een pothelmpie, ha ha ha. Goh wat een avontuurlijk middaagje werd dit zeg! Afijn Ron had inmiddels de Honda gevonden en ook daar nam ik weer plaats, moet zeggen dat hij wel lekker zat, maar de verkoopster was er niet weg van. Het was ten eerste een Honda, als of dat een schande was en ten tweede, "maar" 650 cc, ha ha ha. Geweldig dit mens! Die geloofde volgens mij echt dat ik een 1500 cc motor ging kopen als eerste motor, nou toch maar even niet.
Daarna probeerde ze me nog een "Betty Boop" motor aan te praten. De motor was helemaal bespoten met het strip figuur Betty Boop, hartstikke leuk als je daar van houdt, maar duidelijk dat ik daar niet 1 van ben ;-) Afijn we verlieten de zolder en kreeg in de lift het visite kaartje van mevrouw. Als ik wist wat ik wilde, moest ik haar maar bellen, want dan gingen ze een motor maken die helemaal bij mij zou passen! Ok en stopte het kaartje in mijn tas, dat zullen we zeker doen, ahum.

Echt de hele weg terug hebben we zo zitten lachen......., Peet op der Harley ;-) Denk dat ik dit verhaal ook nog vaak zal moeten horen van Ron. "Petra, nee, die heeft een 1500 cc, want ze heeft van die sterke heupen en met der apehanger stuurt ze overal naar toe....." ;-)




Groetjes Petra