Uhhh???

Tsja,... Uhh??? Over de wedstrijd van gisteren zullen we het maar niet meer hebben he? Of nou ja dan toch wel? Maar heeeeel eventjes dan. Het was namelijk wel leuk waar ik de wedstrijd heb gekeken. Via de Nederlandse vereniging De Wieken hier uit Raleigh, was er een omgaande mail om gezamelijk de wedstrijd in Woody's bar in Cary te gaan kijken.



En zo was ik in mijn oranje tenue daar heen gegaan. Guus en Alexandra zouden er ook zijn en had het mailtje ook door gestuurd aan de Nederlandse dames. En Jessy en haar ouders en kinders en Helma waren er ook. Ook Jessica en haar man en de kinders, en Clementine(die van het programma onverwacht bezoek, voor de Nederlandse tv kijkers),Ryanne en Maarten. Kortom best veel bekende gezichten eigenlijk en... het had zo leuk kunnen zijn. Maar helaas, de afloop is inmiddels bekend.
Tijdens de wedstrijd bleek er ook nog een heuse "thunderstorm warning"-spoed wer uitzending ingelast te worden. Alsje menou?? Hoe verzinnen ze het. Maar gelukkig toen we weer beeld kregen was er nog niet gescoord. Al duurde het niet lang er na.... Spontaan begon het buiten ook te "huilen". Met bakken kwam het naar beneden, de thunder storm had Cary bereikt, net toen Nederland achter kwam te staan, maar het ging pas echt plenzen na de 3-1. Daar werden we ook al niet vrolijk van! Heel jammer, maar het oranje feest is even weer voorbij....



Al met al was het wel heel erg leuk om elkaar allemaal weer even te zien! Grappig was het ook om Maarten nu een keer in het echt te ontmoeten. Hij heeft namelijk ook een blog net als Guus.



Foto is gemaakt door Alexandra en Guus had hem naar me door gestuurd. Thanks!

Ron heeft al het oranje gebeuren gemist, want die ging gisteren voor het eerst schieten. Een van de collega's die zijn schoonvader heeft een heel groot stuk land, van zo'n 120 acres. En daar zijn ze eerst gaan barbequen en daarna kleiduiven schieten.



Het was een enorm stuk land, met vijver en een mega bos er om heen.



Ron met "de wapens"....En zo aan de lege hulzen te zien, hebben ze er een eind op weg geschoten ;-)



Ron had nog wat gefilmd van het alles, dus hier het filmpje.



Ron vond het allemaal wel erg leuk dat geknal. Vanmorgen zagen we Andy nog even en die liet de blauwe plekken op zijn arm zien. Echt niet normaal, dat was echt blauw zijn boven arm. Dat komt van de terug slag die zo'n geweer geeft. Allemachies, wat een kracht.

Ze hadden ook nog geschoten met een 9 mm pistool, maar dat vond ik helemaal griezelig om te zien. Ron vertelde dat zo'n ding 1 mile weg kan schieten..... Brrr, je moet er toch niet aan denken. Vooral niet het idee, dat dit allemaal legaal te verkrijgen is. Daar merk je toch wel duidelijk een cultuur "verschilletje", voor mijn gevoel zie ik dat soort dingen alleen in een film, namelijk ;-)

Gistermiddag hebben Ron en Andy nog Andy's motor bij ons gebracht, zodat we weer een stukje samen konden rijden. Hartstikke super dat Andy zijn motor aan Ron uit leent, want het is wel fijner om zo met zijn tweetjes te kunnen rijden. We zijn gisteravond nog even weg geweest, nadat de bui over was. Van die hele knalbui in Cary, waren er hier maar een paar druppels gevallen. Het sneller motor rijden ging al wel wat beter en het was wat minder druk op de weg, dat maakt het ook wat prettiger. Wel waren er wel veel vliegjes op de weg, wat betekent met je mond dicht motor rijden. Beste is ook met je ogen dicht, maarja dat is dan weer zo moeilijk kijken he. Je zou zeggen dan doe je je vizier toch naar beneden, maar het was zo vochtig buiten dat die gelijk besloeg, dus dat bood ook geen optie. Zocht nog naar het knopje airco om te ontwasemmen, maar dat zit niet op een motor ;-) Afijn, toen het donkerder werd en er meer vliegen kwamen zijn we weer terug gegaan. En vanmorgen weer vroeg op. Het was heerlijk rustig en dat was wel even fijn, want zo kun je rustigjes aan wennen. Meer rechtere stukken rijden en verder schakelen.



We zijn naar lake Wheeler gereden en daar even een pauze in gelast.



Het gaat steeds een stukje beter met me. Het optrekken van uit een stoplicht is soms nog wat spannend, want voel me dan toch nog wat gehaast, maar eenmaal aan het rijden gaat het goed. We waren rond half 8 weg gegaan en rond kwart over negen waren we weer terug. Best een eindje gereden dus. Terug nog even door een aantal woonwijken heen gereden (die blijven nog wel even favoriet bij me) en die gaan inmiddels een stuk beter. Het terug schakelen gaat allemaal wat soepeler. Volgens mij ben ik aardig klaar gestoomd voor de basic training course van over twee weekjes, zo afgelopen weeek ;-) Ron fungeerde niet alleen als coach, maar ook weer als papparazzi en daarom hebben we er dus weer beeld materiaal van...



Morgenavond gaan we nog naar een Nederlandse collega van Ron. Nouja inmiddels ex-collega, want hij gaat naar Oregon verhuizen. Morgen dus gedag zeggen en nog helpen met wat zware dingen uit zijn huis halen. Zal best vreemd zijn om hem niet meer regelmatig te zien hier. Zijn zus, Mariet, heeft ook twee Beardies en onze hondjes vonden Ronald altijd helemaal geweldig. Vooral omdat hij wist hoe "maf enthousiast" ze altijd zijn. Hij wist duidelijk de "beardie" gebruiksaanwijzing ;-) Desalnietemin wens ik hem en zijn vrouw natuurlijk het allerbeste, want Oregon is nou niet de verkeerdste plek om te gaan wonen. Wij hebben er erg van genoten in april pas. Maar dat dus morgen!

Groetjes Petra