Luistervinkies

Maandag morgen was ik heel vroeg wezen wandelen met de doggies omdat het erg warm zou worden die dag. En ik liep toen langs het veld van de boer hier achter en daar hebben ze zonnebloemen gepland. Prachtig staan ze nu, maar toen ik er langs liep vlogen er zeker een stuk of 15 kleine gele vogeltjes uit omhoog. Zo'n leuk gezicht. Ik bleef even staan, want er zaten er nog een stel en ik zag dat het allemaal goudvinken waren. Mijn vader had vroeger vinken en ik herkende ze gelijk. Gisteren had ik ze al weer gezien en vandaag wilde ik dus mijn camera mee nemen om er een foto van te maken. Het was zo'n leuk gezicht. Nou liep ik er dus om net voor half zeven langs en in de verte zie ik Frank met Duke al aankomen. We kwamen elkaar precies voor de zonnebloemen tegen. En flats, alle vinken gevlogen. Frank vroeg natuurlijk wat ik met die grote lens van plan was, dus ik vertelde mijn vinken verhaal.
Maandag had ik Duke uitgelaten, want Frank en Sharon waren ook allebei gevlogen die dag. Als tegenprestatie mocht ik lekker gebruik maken van hun zwembad die middag. Goede deal, niet waar. Voor donderdag en vrijdag heb ik weer uitlaat c.q. zwemdienst. Niet verkeerd met deze temperaturen, want het loopt steeds zo tegen de 40 graden aan van de week. Afijn toen wij uitgekletst waren, was het duidelijk dat de goudvinken mooi niet terug kwamen. Dus ik maar verder gelopen en aan de wandel gegaan, in de hoop dat ik ze op de terugweg nog zou treffen.
Na mijn rondje kwam ik dus weer terug gelopen en heel langzaam benaderde ik het zonnebloemen veldje. En ja hoor ze zaten er! Snel mijn camera in de aanslag en ik was in de zoeker de goudvink aan het zoeken toen ik achter me in eens heel luid: "Hi Petra!" hoorde. En flats, alle vinken weer verdwenen!
Het was Jeff, de neef van de boer die aan het begin van onze wijk woont en bij zijn oom op die boederij werkt. Hij begint altijd al heel vroeg en kom hem vaker tegen tijdens onze wandeling 's morgens. Natuurlijk wilde ook hij wel weten wat er zo bijzonder aan de zonnebloemen was. Dus ik vertelde weer mijn vinken verhaal. En ook was er weer een praatje pot er aan vast. Nou het zat niet mee met de vinken..... Toen ik gedag had gezegd tegen Jeff, liep ik langzaam het zonnebloemen veld voorbij, met in de aanslag mijn camera, maar geen vinken.
Ik bedacht toch nog even te wachten om het hoekje, in de hoop dat ik nog een verdwaald vink tegen zou komen. Of een blinde vink, die mij (en hondjes) niet zag staan. En zo waar! Op een paal van het hek om het veldje heen ging een vink voor me poseren.





Was dat even mooi. En toen ik net twee foto's gemaakt had hoorde ik dit keer van de andere kant: "Morning Petra!". Het was Laura die daar op het hoekje woont. Allemachies, is iedereen uit zijn bed gevallen vanmorgen? Wat een activiteit zo vroeg op de morgen. Afijn ook Laura vroeg wat ik aan het fotograferen was. Ik liet haar mijn twee foto's zien van de goudvink. En ze kletste honderuit over van alles en nog wat daarna. Dit ging geen goed foto-ochtendje worden, want in de verte zag ik Judy aan komen lopen. Zij was net begonnen aan haar ochtend walk. Laura ging daarop weer naar binnen en ik besloot om met Judy mee op te lopen. En natuurlijk...., hoe kan het ook anders, vroeg zei waarom ik me camera bij me had ;-) Nummer vier die ochtend,hi hi hi. Het was inmiddels al 8 uur en was nog niet veel op geschoten. Kortom vanochtend niet veel Goldfinches, maar des te meer luistervinken!

Groetjes Petra