That was easy!

Vanmorgen dus eerst naar de consul voor de pasfoto's en de verklaring dat ik hier woon voor de verlenging van mijn NL rijbewijs. We praatte nog even over onze hondjes. Ik ben hem een keertje tegen gekomen bij het dierenziekenhuis destijds met Stacey. Helaas ging het met zijn hondje niet zo goed. Verder was de verklaring zo klaar en wonderbaarlijk de pasfoto's ook! Dus kon ik nog even bij Jessy langs voor de koffie. Daarna naar huis bammetje eten en hondjes uitgelaten en door naar de chirurg in Holly Springs. Ik was er tien voor twee en even voor tweeen werd ik binnen geroepen. Natuurlijk....., weer op de weegschaal, jippie, ha ha ha. En natuurlijk ook weer temperatuur en bloeddruk opmeten en toen mocht ik in de behandel kamer plaatsnemen. In die kamer stond, precies in het midden, een gevaarlijk uitziende stoel. Soort van tandarts stoel maar toch anders. Ik ging dus maar even in een andere stoel zitten wachten tot dat de arts kwam. Maar die kwam al vrij snel. De hulphuisarts had me verteld dat hij uit Sri Lanka kwam en met die gegevens had mijn verbeelding van de week gespeeld. Had me er een jonge net afgestudeerde dokter met een "ziekenfonds" brilletje en ietwat acne bij voor gesteld. Soort van laat ik eens gaan leren chirurg te zijn en we beginnen in Holly Springs ;-) Ik weet niet hoe ik er bij kom, maar dat gevoel had ik. Bij het binnen komen van de dokter had ik 1 ding goed. Hij had inderdaad zo'n brilletje. Maar hij was alles behalve jong, had geen acne en zag er eigenlijk heel geleerd uit. Maar goed ook, want hij ging wel in me snijden, als het volgens plan zou verlopen. Na even gepraat te hebben en mijn bult gezien te hebben kwam hij ook tot de ontdekking dat het een cyste was. Met daarvoor nog een heel ingewikkeld woord, maar het kwam er op neer dat het overduidelijk een vetbobbeltje was.

Nadat hij voorsteld om de cyste te verwijderen, riep hij zijn assitente binnen en ging ik op de gevaarlijk uitziende stoel zitten. Even hoorde ik niets meer dan cijfertjes. Wil je een 15 of een 10? , 5cc of een 4 cc? enz. enz. En de dokter gaf daarop steeds antwoord. Het was net als het programma cijfers en letters van vroeger. Alles werd na het antwoord geven op een tafeltje gelegd. Zo ook een spuit voor de verdoving. Deze viel in dezelfde categorie als de behandelstoel, moet ik wel zeggen. Toen alles uitgestald op het tafeltje lag, begon hij met de haar schuifspeldjes. Want ook die verschenen uit een kastje. Er werd dus niks geknipt, maar keurig opzij gedaan. Ook erg prettig vond ik zelf.

Hierna hield de assitente mijn hoofd met twee handen vast en ging de dokter prikken. En echt, het zag er allemaal gevaarlijker uit dan dat het voelde. Ik voelde echt bijna niks. Jeetje "that was easy!". Echt een makkie! Heb in mijn verleden wel meerdere prikken hier en daar gehad, maar deze was heel erg meegevallen. Daarna voelde is dus niks meer. De assitente had nog steeds mijn hoofd vast en de dokter ging zijn gang. Na een paar minuutjes vroeg hij of ik wilde zien wat hij verwijderd had. En in een opwelling zei ik ja. En daarna bedacht ik me nee, maar ik kon ook niet weg, want die assitente had mijn hoofd nog vast, natuurlijk. En voor ik het wist zag ik een wit kiezelsteentje in de hand van de arts voor me verschijnen. Zo raar... Dat zo iets daar dan ineens zit he? Afijn nu niet meer. Het werd ook niet opgestuurd vertelde hij, want dit was overduidelijk een vetbobbeltje. Daarna ging hij aan het hechten en deed er iets van antibiotica op of in. En klaar was Kees, of in dit geval Petra. Echt super snel. Ik vroeg nog moet er niet een pleistertje op of zo? Maar de assitente vertelde me dat er iets op of in gedaan was, dat er voor zorgde dat het niet bloedde. En daarna mocht ik van de behandelstoel af. Om 2.21 uur stond ik alweer buiten en ging ik al weer terug naar huis! Ik was er van te voren niet bang voor geweest, maar dat het zoooooo makkelijk en pijnloos zou gaan? Super!
Mag alleen twee dagen niet douchen en over 5 dagen mogen de hechtingen er uit. Daarna nog even snel naar huis en toen door naar het vliegveld. Nog een gedoe want de dokter had gezegd er een icepack op te houden en ik kan je vertellen, dat rijdt niet makkelijk.... Gelukkig kwam Ron op tijd aan en belde hij dat hij er was. Dus hoefde alleen langs de aankomsthal te rijden en daarna is Ron weer naar huis gereden.



Hij was voor zijn werk in Philadelphia geweest en gisteravond hadden twee collega's hem mee naar het centrum van Philadelphia genomen. Hij vond het echt leuk om gezien te hebben allemaal. Hij was naar Independence Hall geweest en had Liberty Bell gezien.




Liberty Bell en op de achtergrond de klokkentoren.

Ze konden gratis naar binnen bij Independence Hall en hij had dus alles van binnen gezien. Daar is destijds de declaration of independence getekend. Waarna de Amerikanen dit nog steeds vieren op de vierde juli van elk jaar.





Hier boven City Hall by night. Maar hij is weer fijn thuis nu! Zelf had ik trouwens gisteren nog wat. Ik was gisteren naar de brievenbus gelopen om de post te halen en zag dat hij zowat helemaal vol zat. Jeetje wat veel post vandaag, dacht ik nog. Leuk! Maar die pret verging al snel toen ik de afzenders las. Het waren gewoon 12 brieven van advocaten! Niet normaal toch! En allemaal wilden ze me maar al te graag verdedigen in court van wege mijn speeding ticket!





Het staat dus gewoon ergens geregisteerd en binnen 1 dag tijd hebben ze hun brief klaar en heb jij de dag er op, dus binnen twee dagen, een brievenbus vol met advocaten. Ongelooflijk. Er was er zelfs 1 die er een magneetje er bij deed. Alsof ik die op mijn koelkast ga plakken. Het was ook nog met een foto van een buldog er op ook. Echt je verzint het toch niet?



Tsjongejonge....., ik kreeg spontaan trek in ...... ja wel een zure bom!!! ha ha ha....

Groetjes Petra