Wie de handschoen past,

trekke hem aan..... Na de motorcursus die ik gedaan had, ontdekte ik een klein gaatje in mijn motorrijhandschoen. Die dingen zitten echt heerlijk, maarja dat gaatje zat me toch niet lekker.



Wij terug naar de BMW dealer. Die handschoen waren niet goedkoop, dus kijken wat zij er van vonden. Helaas hadden ze ze niet meer en was ook gestopt met die leverancier. Afijn heel gedoe, maar ik kon andere uitzoeken, maar die zaten niet zo lekker als deze. Dus die met het gaatje dan maar weer mee naar huis. Toen bedacht ik me een mailtje te sturen naar de leverancier zelf. Fotootje er van gemaakt en al snel had ik antwoord. "Dit had niet gemogen", volgens hen en het bedrijf stuurde me een UPS verzend code en daarmee kon ik het hele spulletje naar hem terug sturen. Hmmm, wat een service toch weer! Als je die verzendcode uitprint en op een doosje plakte, kon ik hem daarna zo bij de UPS store afgeven en waren de verzendkosten al betaald. Wij alles op gestuurd en twee weken later kreeg ik mijn nieuwe handschoenen. Hartstikke mooie!
De nieuwe waren iets veranderd van model en wat ik ook probeerde, ik paste die nieuwe dus mooi niet. De vingers leken smaller en er zat nu ook elastiek in de sluiting, maar verder zagen ze er helemaal hetzelfde uit. De maat was ook hetzelfde, maar passen ho maar. Wat een gedoe zeg! Hoe kan dat nou? Nog een keer passen, maar echt ze zaten voor geen meter. Ik maar weer een mailtje gestuurd. Dit keer duurde het allemaal wat langer, want de man in kwestie was twee weken weg en bij terug komst was hij vast niet blij met mijn mailtje, maar uiteindelijk contact. Stuur maar weer terug en hij zou dan ipv een L een XL sturen. Dus ik weer naar de UPS store, pakje afgeven en twee weken later kreeg ik ze weer binnen. Tot mijn grooste verbazing zat er weer een L in die doos!!! Archhhhh, nee he? Dit schiet lekker op! Want passen deden ze mooi niet natuurlijk! Ik weer mailen. Oh een XL??? Ja dat is waar ook....
Afijn ik weer naar de UPS store met mijn doosje. En nu was het gelukkig geen twee weken, maar een halve week eer ik het doosjes met inhoud van Rev'it binnen kreeg. Waarschijnlijk dacht hij ook ze heeft ze nu al twee keer terug gestuurd, die derde keer zal ook wel goed komen. Dus van de week heb ik mijn "verse" zonder gaatjes, motorhandschoenen binnen gekregen in een XL, die weer net zo lekker zitten als de eerste die ik had! Toch wel weer toppie al duurde het een poosje.

Verder ben ik gisteren voor het eerst in Amerika naar de huisarts geweest. Ook weer een hele ervaring. We wonen hier nu bijna drie en half jaar en heb het al die tijd zonder kunnen doen ;-) Had dinsdag gebeld voor een afspraak en kreeg al snel een tijd voor woensdag door. Echter toen ik mijn gegevens doorgaf en ze hoorde dat ik een nieuwe patient was, mocht ik ineens niet meer op die tijd, want die tijd was voor bestaande patienten en ze verbond me gelijk door, voor ik wat kon zeggen. Nou ja zeg! Ook gezellig, niet waar. Afijn ik kreeg een andere assitente en de eerst beschikbare datum was 8 september! Nouja! Dat is bijna volgende maand!
Ben er wel al een keer met Ron geweest toen hij ineens hoge koorts had en we hadden toen ook een soort van "hulpdokter". Dus ik vroeg of er niet een andere arts beschikbaar was en die was er gelukkig wel. Het is een soort van artsen praktijk bij elkaar daar en dus mocht ik gisteren heen. De assitente zei wel, misschien is het handig om op onze website te kijken en de formulieren voor de nieuwe patienten uit te printen en thuis alvast in te vullen. En dat heb ik dan ook gegaan en dat was maar goed ook. Wat een vragen zeg! Allemachies.
Met een stapel papier onder mijn arm ging ik gister dan ook heen. Eerst meldde ik me aan de balie, waarna die mevrouw me doorstuurden naar een andere balie. Daar mocht ik plaats nemen want het duurde even voordat de dame achter de balie alles ingevuld had en er volgde nog wat vragen, die niet op het formulier stonden waarschijnlijk. Ik moest $ 25,- dollar zelf bijdragen voor dit bezoek, maar daarna mocht ik plaatsnemen in de wachtkamer. Na ongeveer 10 minuten werd mijn naam geroepen door een mevrouw die me mee naar de behandelruimtes nam. Als eerste mocht ik gelijk op de weegschaal gaan staan. Fijn! Altijd een goed begin, ha ha ha. Daarna werd mijn temperatuur op genomen en de hartslag. Er werd trouwens nog helemaal niet gevraagd waar ik voor kwam. Want al die drie dingen hebben waarschijnlijk niks te maken, met mijn verhaal. De vorige keer bij Ron was dat ook al. Toen dacht ik nog, die gaan grondig te werk, met een hoge koorts, maar nu blijkt dat ze dat gewoon bij elke patient doen volgens mij. Afijn deze verpleegster stelde nog meer vragen, dan die ik al op de formulieren ingevuld en ondertekend had. En leverde me daarna af in weer een andere behandel ruimte. Waar ik kon wachten op de arts. Goh, wat gaat het hier toch anders dan in Nederland, bij onze huisarts. Echt zoooo anders! Die beste man had een praktijk aan huis en de wachtkamer is de garage, ha ha ha. Nu had ik in die korte tijd al vier verschillende ruimtes gezien en nog geen dokter!
Afijn, weer tien minuten later kwam zij dan toch en het bleek dat zij dezelfde was die Ron laatst gehad had en was erg aardig tegen me. Ze vond mijn achternaam veel op de zwemmers lijken op die van de olympische spelen, ha ha ha. Ik heb namelijk ook "van" als tussenvoegsel bij mijn achternaam. En volgens haar heet iedereen daar "van". Ja hoor 1 grote familie, daar in Nederland! Moest er eigenlijk wel om lachen ;-)
We bespraken mijn klachten en ze zou bloed na laten kijken en er werd een afspraak gemaakt bij de chirurg. Ik heb namelijk een bobbeltje op mijn hoofd, die volgens haar een cyste is. Mijn Nederlandse huisarts zei dat destijds ook al. Maar nu is het misschien wel tijd om dat weg te laten halen. En zo mag ik volgende week donderdag bij een chirurg, die ook in dat medisch centrum zit, langs komen. En zal hij het dan gaan verwijderen. Voor de bloed afname moest ik naar het lab, vertelde ze. Ook dat was binnen dat medisch centrum. Goh dat was allemaal wel handig zeg!
In Nederland, had ik 1 naar het ziekenhuis gemoeten voor die chirurg en naar weer een andere club, op speciale tijden, voor het bloed. En nu ging dat in 1 keer.
Na de afspraak gemaakt te hebben bij de chirurg, liep ik door naar het lab. Ik trof daar een lege wacht kamer en een open deur en daar een meisje met een patient. Ze zei dat ik even kon plaatsnemen. Niet lang erna, mocht ik naar binnen komen en ze vertelde dat ze de andere patient even ging terug brengen naar de dokter en liet mij dus alleen in de behandelkamer. Ook dat zal niet snel gebeuren in Nederland zeg. Ik zat letterlijk tussen dozen vol met naalden en buisjes bloed van andere patienten en allerlei machines. Na zo'n vijf minuten kwam ze weer terug en begon natuurlijk ook met vragen stellen. En ook zij begon al over mijn achternaam...., jeetje het valt wel op zeg. Er kwam dan ook meteen de vraag waar ik vandaan kwam. Dus ik weer vertellen, Nederland (waar huisarten een praktijk in de garage hebben). Zei ik niet hoor, maar moest er de hele tijd aan denken, omdat ik het zo'n groot contrast was. Want dit was inmiddels al behandelruimte nummer zes in 1 uur tijd.



Afijn ze begon aan het voorbereiden voor de prik. Nu vindt ik een prik helemaal niet eng eerlijk gezegd en voor mijn gevoel duurde die voorbereiding wel erg lang. Ik ben gewend, huppatee, prik-buisje-bloed-vol en foetsie. Nee hier ging dat allemaal heel anders. Voelt u zich goed? En gaat het? En ik ga nu uw arm beetpakken.... Allemachies... Wat voorzichtig allemaal. En ze prikte me bovendien met een naald, waaraan een soort van slangetje zat en dat slangetje liep zo naar het buisje. Echt je voelde er nu op deze manier al helemaal niks van. Een heel klein ieniemienie prikje, maar dat was het wel. Niks geen grote naald vast aan het buisje. Dit ging heel comfortabel eigenlijk. Dus ik vroeg haar of dat dat nieuw was, zo met dat slangetje. Ze keek me aan of ik niet wijs was, ha ha ha. Nee hoor zei ze, zo doen we dit altijd. Waarschijnlijk dacht ze gelijk dat Nederland een derde wereldland was of zo. Daar hebben ze namelijk geen prikjes met slangetjes, hi hi hi. Ze was verder heel aardig hoor en waarschijnlijk krijgt de dokter vrijdag of zaterdag de uitslag. Ja, echt ze zei zaterdag. Weet zeker dat onze "garagehuisarts" in Nederland op zaterdag dicht is ;-) Afijn het was weer een hele ervaring, zeker geen slechte, maar wel een "andere". Nu ben ik er nog wel blij mee, maar weet niet of ik dat nog ben als ik de rekening onder ogen krijg. Want al die extra service en tig behandelkamers, moeten toch ergens van betaald worden. En ach nu weet ik mijn bloeddruk, temperatuur en niet te vergeten, mijn gewicht, ook maar weer.

Groetjes Petra