Zou het dan toch?

Gistermiddag was ik met Beth, onze buurvrouw, naar de bioscoop gegaan. We zouden naar de film Bridewars gaan. Op internet stond dat hij om tien over 1 zou draaien. Echter...., eenmaal bij de kassa van de bioscoop, bleek dat dat tien over 2 was. En dat kwam niet helemaal lekker uit. Of wat zeg ik, helmaal niet, lekker uit. Want Beth's dochtertje zou dan al met de schoolbus gearriveerd zijn, eer wij uit de bioscoop waren. Achter ons stonden twee vrouwen in de rij en ook zij wilden naar die film, maar besloten rechts omkeer te gaan, toen ze de tijd hoorden. Maar wij besloten ter plekke, om dan maar naar een andere film te gaan. Het meisje achter de kassa noemde een aantal films op die eerder begonnen en verwees ons naar een briefje wat aan de zijkant van het loket hing. Daar konden we een korte samenvatting vinden van die films. Uiteindelijk werd het de film, Mall cop. Begon om tien voor 1, zei de cassierre. Het was inmiddels al vijf voor 1 dus wij nog een beetje haasten, komen we de zaal in zit er gewoon niemand. En die film was ook nog niet begonnen, zelfs nog geen reclame. Hmmm, beetje vreemd. Maar we begonnen maar vast aan de popcorn en gingen verder met 'beppen'. Afijn om 1 uur nog geen beeld in de zaal. Wel een beetje vreemd? Dus ik bedenk me laat ik even kijken of we dan wel in de goede zaal zitten. Maar de zaal was goed, maar toen zag ik dat de film niet tien voor 1 maar tien voor 2 zou beginnen. Ahum...., niet zo raar dus dat er niemand in de zaal zat, zo'n 50 minuten voor de voorstelling! Lekker slim. Volgens mij waren ze een beetje in de war met de tijden daar in die bioscoop. Maarja, tien voor 2 zou ook weer een beetje krap worden weer met de school bus. Afijn.... wij griebelend die zaal uit. In de bioscopen bij ons in de buurt is er echt heel weinig controle. Ja, bij het binnen gaan wordt je kaartje afgescheurd, maar verder geen controle bij de ingang van de zaal. Dus Beth en ik zijn de gang maar afgelopen om te kijken welke film snel begon. Best een beetje spannend, want zal je zien, dat er net die dag wel controle was, hi hi hi. Maar we vonden een film die net begonnen was. En...., dat was dus Marly en Me. De film waar ik het einde nog niet van gezien had, door dat brand alarm laatst. Beth had hem ook nog niet gezien, dus die werd het. Hij was denk ik net vijf minuten begonnen. Dus in het donker een plekje gezocht en we zaten hoor! Eindelijk!

Nou kan ik je zeggen dat eenmaal aan het eind van die film het tranen met tuiten is. Dus of het achteraf gezien een goed idee was geweest om toch het einde van die film te gaan kijken. Ik weet het niet. De tranen biggelde over mijn wangen, toen de kinderen van het gezin afscheid gingen nemen van Marley. En bij Beth al net zo.... Gezellig!!! Beth en ik kwamen dus allebei met dikke rode ogen de bioscoop uit en echt opgeknapt waren we er zeg maar niet van, ha ha ha. Een beetje mislukt plan uiteindelijk. Beth is onlangs ontslagen en we vonden het wel een goed idee om samen een filmpje te gaan kijken, zo door de weeks. Even gewoon wat anders, iets leuks! Maarja zo alles bij elkaar, moeten we hem misschien nog maar een keer overdoen. Bij een andere bioscoop en een andere film misschien toch maar. En natuurlijk van te voren maar even bellen of de tijden op het internet kloppen ;-)

Vandaag was ik dan zowaar bij les 10 met Evy aangekomen. En 's morgens bedacht ik me dat het misschien een idee was om een keertje buiten te gaan lopen. Guus had me van de week tijdens de lunch gezegd dat hij veel liever buiten, dan op een loopband loopt. Omdat hij lopen op een loopband veel saaier vond. Nou moet ik zeggen dat ik eigenlijk ook wel vaak kijk op het klokje van de loopband. Maarja, buiten lopen..... Dan ziet iedereen je natuurlijk wel ;-) Afijn, zo 's morgens vroeg was er vast nog niemand wakker genoeg, om te realiseren dat ik het was die daar liep. Feit was wel dat ik voor kwart over 8, weer klaar moest zijn, want dan komen de schoolbussen hier weer in de wijk. En om langs alle wachtende moeders te joggen zo voor een eerste keer, was geen optie! Dus snel schoenen aan en rennen met die hap! Natuurlijk, al in de eerste minuut van het loopje, kwam het boertje aan gereden. En die begon me spontaan aan te moedigen en maakte hardloop bewegingen achter het stuur van zijn auto en reed even met me op. Nou gaat het lopen met Evy best aardig op het moment, maar je moet niet tegen me gaan praten hoor. Dan ben ik zo van de wap. Laat staan met me meer rijden en me aanmoedigen. Waarschijnlijk kwam dat toch ook wel over bij boertje, want na een laatste "You go girl!", liet hij me gelukkig weer alleen verder lopen ;-) Nu maar hopen dat ik verder niemand tegen kwam zeg. Dit is dus niks voor mij hoor. Maar bij de volgende bocht kwam boertje nummer 2 al aan. Maar, hij reed me voorbij! Hij zag mooi niet dat ik het was. Gelukkig! Althans dat dacht ik, want ineens zag ik daar de remlichten gaan branden. Volop in de ankers ging de pick-up truck. Oh nee he? Kan ik nou niet even anoniem aan de jog? De auto stond zo'n 50 meter voor me stil, het raampje ging open en ineens kwam daar een duim omhoog naar buiten. Ik kopieerde zijn gebaar en daarna werden de ankers weer opgehaald en met een dot gas reed hij weer verder ;-) Pfffff, het is wat zo vroeg op de morgen. Hoop toch echt dat ik niemand meer tegen te komen hoor.

En gelukkig bleef het bij de twee boertjes en ging al met al best aardig het buiten joggen. En Guus had gelijk, de tijd gaat veel sneller als je buiten loopt. Vooral als je naast Evy ook twee boertjes tegen komt die je aanmoedigen. Wel merkte ik dat in onze wijk meer heuveltjes zijn dan op mijn loopband. Gek he ;-) Maar dat zijn weer extra calorien die verbranden, zullen we maar denken. Precies op tijd was ik weer binnen en ben geen moeders onder weg tegen gekomen. Zo dat was vroeg beginnen, maar dan heb je het wel al mooi gedaan. Want later op de morgen was de koffie bij Jackie. En moest ik dus op tijd weer weg. De koffie was weer gezellig. Al was het een rustig ochtendje, want het was alleen met Jackie en Jessy dit keer.

Daarna ben ik weer naar huis gereden en ben ik mijn bammetje gaan eten. En net toen ik de eerste hap wilde doen ging de telefoon. Wij hebben een nummer melder en op de display stond "de bloemenschuur". Huh? What???? Toch niet DE bloemen schuur he? Ik was daar namelijk in oktober geweest voor een gesprek. Was toen een lichtelijk chaotisch verhaal en heb er dan ook niks meer van gehoord. Maar nu belde ze me? Zo'n drie maanden na dato? Nou ja, opnemen dan maar? En zowaar, het was die mevrouw waar ik dat proefboeket voor moest maken. Ze vroeg me of ik nog beschikbaar was. Uh ja, dat was ik wel ja. "Ook in de week voor Valentijn?". Ja ook in de week voor Valentijn was ik beschikbaar. Ok, zei ze. Ze wilde deze week e.e.a. gaan rondbreien, voor het extra werk voor Valentijns dag en de te verwachten drukte en dus zou ze me volgende week terug bellen, of dat goed was? Ja hoor, dat is goed, zei ik. En bedankte haar voor haar telefoontje. Verbaasd hing ik op en dacht bij me zelf, zou het dan toch? Het had vandaag precies 3 maanden geduurd eer ik wat terug gehoord heb. Ik had destijds wel het gevoel gehad, dat ik misschien te 'anders" (lees, niet uit NC) was en ze daar even aan moesten wennen. Maar 3 maanden wennen, ha ha ha. Dat was wel erg lang niet waar? We gaan het zien, misschien is haar telefoontje van volgende week ook weer over drie maanden en kan ik met Moederdag dan echt beginnen ;-) Maar wie weet sta ik volgende week net voor Valentijn die "oermooie" Amerikaanse boeketten te maken ;-) We gaan het zien!

Groetjes Petra