Tuincentrum

Gisteren ben ik met Beth, de over buurvrouw, naar Broadwells geweest. Broadwells is een tuincentrum hier zo'n 20 minuten vandaan. Nouja tuincentrum is een groot woord. Het is ook niet echt een kwekerij, maar zij hebben van allerhande planten en bomen. En ook nog eens voor weinig geld. Je rijdt met je auto over hun velden met planten en als je wat ziet, gooi je dat in je auto. En zo ga je alle paadjes af. Een soort van drive-in tuincentrum zeg maar ;-) Aan het eind staat een grote Mexicaan met een cowboy hoed, die kijkt in je auto, rammelt wat op zijn rekenmachine en geeft je een prijs. Heeeeeel wat anders dan bij de Intra tuin, ha ha ha. Beth en haar man hebben een pick-up truck en die is wel heel handig om je plantjes in te zetten. Geen blubber gedoetjes in je auto en zowat alles past wel in een pick-up.

Prijzen zijn altijd een gokje bij Broadwells en zo ook welk soort je koopt. Als je mazzel hebt zit er een geschreven briefje aan 1 boom en zo weet je naar wat veld met planten je zit te kijken. De prijs wordt pas bekend bij de Cowboy Mexicaan ;-)
Beth wilde graag een kersenboom. En dus bij het oprijden van het terrein vroeg ze of ze fruitbomen hadden. "Ja die hadden ze", zei Cowboy Mexican. "Apple, peer, pruim....". "Geen kers?", vroeg Beth. "Nee geen kers vandaag", klonk er onder de hoed vandaan. "Oh wat jammer, ze was echt op zoek naar een Japanse kers", zei Beth.
"Oh lalalala, Japanse kers, ja maar die hadden ze wel", zei de hoed nu. Moest er zo om lachen. Het was net een film. Ze stonden in de schuur aan het eind, vertelde hij. Mooi! Die zouden we zeker even bekijken. En reden daarop hun veld in. Al gauw zag ik een hele mooi Camelia. Chinese roos wordt hij in Nederland ook genoemd. En die ging als eerste in de truck.


fotootje van de aanwinst, 's middags gemaakt.

Toen reden we verder en zagen van allerlei bomen, maar ja als er geen kaartjes bij staan is het echt gokken wat het kon zijn. Dan zijn het vooral alleen takken. Zag wel ook mooie tulpen struiken, ofte wel magnolia's. En twijfelde even, zal ik er 1 mee nemen of niet. Maar toch maar niet gedaan, want ik zag de pot waar ze in stonden..... Daar moest een heeeeeel groot gat voor gegraven worden ;-)
Wij weer door en na zo'n 20 minuten kwamen we dan bij de schuur. Mijn hemel, wat een bomen zeg. Denk zeker zo'n 4 a 5 meter hoog en met een hele flinke stam en dit kluit. En die kostte dus maar $ 60,-. Dat is voor hier echt een koopje. Maarja, die zet je niet even snel in je pick-up. Dus wij weer naar de Cowboy gereden en die regelde een vork-hef truck. De boom werd aan een ketting gedaan en werd zo in de pick-up gehesen. Geweldig toch weer. Vroeg me af hoe Beth en haar man die uit hun wagen gingen krijgen en bood nog aan om samen met Ron te komen helpen. Maar daar hadden ze een manier voor, zei Beth. Afijn op de terugweg vonden we nog een kas vol met Clematissen. In allerlei kleuren. Ik vond een mooie donker paarse en zo te zien klein bloemig. Zo 1 hadden we vroeger in Hellevoetsluis ook. En die bloeide altijd uitbundig. Dus daar er ook 1 van in de pick-up gedaan en nu moesten we nog Day-lilly's zien te vinden. Weer terug naar de Cowboy. Daylilly's kunnen echt goed tegen de enorme hitte hier zomers en zijn niet kapot te krijgen. Kunnen met weinig water en bloeien heel lang. Cowboy wees ons de weg weer en daar gingen we weer het veld in ;-)
Hoe anders dan bij Intra tuin, ha ha ha. Ik zat echt te genieten! We vonden ze al snel, maar ook hier geen kaartje met welke kleur of zo. Dus op goed geluk, twee uit het zelfde veld gepakt, die al "leven" vertoonden en in de truck gezet. Daarna gingen we naar de Cowboy en volgde de rekening. Na twee keer rammelen op zijn rekenmachine werd de "schade" bekend, $ 27,00. Viel weer reuze mee! En Beth had ook haar mega boom voor een koopje afgerekend. Met een big smile verlieten we dus weer Broadwells. Wat een pret!

Beth komt uit Washington DC en heeft een geweldig gevoel voor humor. Iets wat ik bij andere Amerikanen soms mis. Ik vroeg haar op de terug weg, hoe ze de boom uit de truck kregen. Maar het was dus een paar keer hard remmen om hem uit de truck te krijgen en daarna naar de plaats van bestemming rollen. Ook dat is een manier natuurlijk ;-)
's Middags heb ik de daylilly's gelijk in de tuin geplant en de camelia nu nog even in een pot bij de hottub. Als hij dalijk uit gebloeid is, zoek ik er een leuk plekje voor in de tuin. De clematis moest op aanraden van de cowboy nog even wachten met planten. Tot dat de vorst over is. Het heeft hier namelijk deafgelopen week nog steeds gevroren 's nachts. Die woont dan ook nog tijdelijk in de garage.

Ondanks dat, zijn er echt al veel tekenen van voorjaar in de tuin te bespeuren. De hortensia begint nu ook blad te krijgen al. En ook de andere heesters, zoals de sneeuwbal en de Deutzia. En natuurlijk de narcissen komen uit.



Heerlijk hoor. De kersen boom achter in de tuin is na de harde wind van vorige week al zijn bloesem al verloren, maar de pruimen boom begint nu verder uit te komen.



's Avonds zijn Ron en ik bij Harris Lake wezen fietsen. Het blijft al weer wat langer licht en heb daar nu voor het eerst gefietst. Het ging duidelijk beter dan bij Crabtree, omdat dit toch een wat vlakkere trail is. Althans dat dacht ik. Want in het begin ga je steeds naar beneden, maar op het eind is het toch aardig omhoog. En toen begon ik inmiddels toch wel behoorlijk moe te worden zo aan het eind. Je gebruikt daar voor spieren, waarvan ik niet eens wist dat ik ze had, zal ik maar zeggen. Maar het is weer gelukt.
Onderweg zagen we ook nog een hertje in het bos. Zo leuk. Bij Crabtree hadden we zaterdag ook al een mannetjes en vrouwtjes adelaar gezien. Dat is wel zo leuk van het fietsen in het bos. Je komt nog eens wat tegen. Nu maar hopen dat we de engerds die daar ook wonen, zoals slangen e.d. niet tegen gaan komen, ha ha ha. Want daar ben ik absoluut geen held in. Voorlopig "slapen" die nu nog, omdat het nog te koud is 's nachts, maar ja, als het wat warmer wordt? Even nog maar niet aan denken..... Wordt dus goed oefenen met voeten aan de pedalen houden en die heuvels op blijven fietsen ;-)

Groetjes Petra

Kleine Annie

Nou had zojuist mijn moeder weer aan de telefoon en ze mag dus morgen al naar huis. Ze was er helemaal blij van (en ik natuurlijk ook). Het herstel gaat voorspoedig en ze is al aardig aan de wandel. Hartstikke knap! Morgen dus 'gewoon' weer via de Skype met haar kletsen, thuis!

Eind januari kregen we een brief van het nieuwe ziekenhuis in Apex in de bus. En daarop stond dat februari "hart-maand" was. En om die reden kon je je opgeven voor een aantal cursussen en check-ups. Nou stond er ook een CPR class voor familie en vrienden (reanimatie) in en dat leek me wel leuk. Moet tot mijn spijt zeggen dat ik dat nog nooit gedaan en geleerd heb. En het kunnen toepassen van CPR is toch wel belangrijk. Stel je voor dat je ooit in die situatie terecht komt en niet weet wat te doen? Dus ik had me zelf opgegeven en gister middag was de cursus.
Nou moest ik me er waarschijnlijk ook niet al te veel van voorstellen, want de hele cursus duurde maar een uurtje en echt uitgebreid zou het dan vast niet zijn. Eenmaal in Apex bij het ziekenhuis was het een drukte van belang. Er waren meer mensen met hetzelfde idee, dat was duidelijk.
De cursus kostte $ 10,00 en toen ik ging betalen kreeg ik zowaar ook een doos van de mevrouw. En daarin zat "little Anne", vertelde ze me. Little Anne? vroeg ik. "Ja je oefen pop, sweetie". Een opblaaspop dus, waar we in de les op gingen oefenen! Ok, dat wordt interessant. Maar wel slim, want die pop mocht je dus mee naar huis nemen en kan jij, maar ook andere familie leden, thuis verder aan het oefenen. Ze is overigens niet zo heel aantrekkelijk om te zien deze kleine Annie, maar het gaat om het doel he?



De cursus was eigenlijk niet meer dan het tesamen kijken van de DVD, die ook in het pakket zat. Het schijnt dat momenteel het belangrijkste is dat je het bloed in het lichaam kan laten pompen. Dus hartmassage geven. Er wordt niet meer gekeken naar hartslag, gewoon gelijk gaan masseren en 911 bellen. Aldus de mevrouw die de curus gaf. De manier waarop je mond op mond beademing geeft, staat overigens wel op de DVD en kan je thuis dus op kleine Annie oefenen. Maar het belangrijkste is de hartmassage.
En ik moet zeggen dat ik verbaasd was over hoe hard je wel niet moet drukken op de borst. Dat kost heel veel kracht en levert vast ook een stel gebroken ribben op. Maarja beter gebroken ribben dan het andere alternatief, dat is ook weer zo, niet?
Als je op de juiste manier en plek drukte, dan gaf Annie een klik geluid. Zo wist je of je het goed deed. En aangezien de zaal waar het gegeven werd, vol was met cursisten, klikte het er aardig op los. Arme Annies ;-) Was echt grappig om te horen, zo'n zaal vol hartmassage mensen en die kleine Annies. Hierna konden er vragen gesteld worden. En toen was de cursus klaar en iedereen kreeg na afloop een diploma en ik was zeker wat wijzer geworden. En een Annie rijker!



Het was allemaal ook weer keurig verzorgd. Er stonden watertjes en natuurlijk ook hapjes. Van koekjes tot vers fruit. Ben blij dat ik gegaan ben en dat kleine Annie nu bij ons woont ;-)

Gisteren was ook weer mijn loopdaagje en er stond me weer een wind. En als je dan hier in de wijk loopt waai je echt weg. Dus Ron had het idee om naar Symfony lake te gaan. Kon hij met de hondjes lopen en ik sjoggen. En daar loop je een beetje uit de wind. Een beetje dat wel....


In de wind....


Uit de wind....

Wel is het daar vrij vlak, eigenlijk maar twee holletjes en dat loopt ook wel lekker. De hondjes begrepen er maar niks van dat ik in eens de andere kant op liep. Wat is dat nou voor ongein, dachten ze. Niet echt een leuk plan vrouwtje!



Maar Ron was met ze verder gelopen en gelukkig vonden ze een stok, die ze natuurlijk allebei wilden hebben.


En de winnaar....



Daar ga ik aan de overkant van het meer. Heb uiteindelijk hem twee keer rond gelopen en aan het eind nog een stukje met Stace.



Die vond dat duidelijk een leuker, dan ik alleen op pad. Nog even verder oefenen en wie weet kan ik het later met hen gaan doen ;-)

Groetjes,
Petra

Goed

Nou de operatie van mijn moeder is goed verlopen. Op vrijdag belde ze me zelf al op mijn mobieltje dat ze terug op zaal was! Mijn zus hield me via de mail (ook met fotootjes) op de hoogte. Dus ik was helemaal up-to date. Wat heerlijk die techniek van tegenwoordig. Nouja tegenwoordig? Telefonie bestaat al een tijdje natuurlijk. Maar zo vanuit het ziekenhuis naar Amerika bellen? Toch wel prettig niet waar?
Ze heeft gisteren al een stukje gelopen op de gang en met een therapeut oefeningen gedaan. Alles was nog wel pijnlijk natuurlijk, maar dat kan niet anders 1 dag na zo'n operatie. Ze hoopt zelf woensdag al weer thuis te zijn. Duidelijk een doel, ha ha ha. Thuis zijn is en daar een beetje opknappen is ook nou eenmaal het lekkerste.

Vrijdag ben ik met de hondjes weer naar Lake Pine geweest. Er was een zonnetje en strak blauwe lucht. Maar een zeer gure wind. Op de parkeerplaats waaide je bijna uit je jas. Er waren dan ook bijna geen wagens te zien daar. Eenmaal tussen de bomen lopend viel het reuze mee. En omdat het zo rustig was, heb ik lekker de hondjes even los kunnen laten rennen in het "nature trail" daar. Heerlijk vonden ze het.





Even lekker overal te pas en te onpas snuffelen en geurtjes achter laten natuurlijk ;-)





Daarna ben ik door gereden naar Traders Joe. Dat is een supermarkt waar ze veel internationale etenswaar verkopen. Vindt het er altijd heerlijk om te lopen en alles te bekijken. Had er pita broodjes mee genomen. En je kon proefen van Korean Beef. Heerlijk was het. Leek kwa smaak heel veel op de Mongolian Beef van PF Changs. En toen zag ik ook deze....



Zo dacht ik, dat is makkelijk. Zo uit de diepvriezer ;-) Dus mee genomen en we hebben die gisteren gegeten. Nou het leek niet echt op nasi goreng. Tenminste niet die wij kennen. Er zat heel veel, ik zeg heeeeeel veel wortel in en soort van bonen. En een verdwaalde champignon. Volgende keer toch weer zelf maken die nasi goreng!

Zaterdag zijn we ook voor het eerst gaan fietsen. We wilden naar Harris Lake, naar de mountain bike trail die Ron ook al eerder gefietst had. Maar het had woensdag hier geregend en als het parcours nat is, sluiten ze hem. Is dat wat? Zou wat voor Nederland zijn, zou de trail het hele jaar dicht zijn, hi hi hi.





En toen? Nou wist Ron van een trail bij lake Crabtree en heeft toen een collega gebeld en gevraagd hoe, wat en waar. En zijn we daar naar toe gereden. Gelukkig was deze wel open en kon ik dan nu echt gaan proberen op mijn nieuwe fiets. Geheel in outfit natuurlijk. Met "hellumpie" ;-) Wel zo verstandig want waar wij geparkeerd stonden was de "more difficult" trail. Heb ik weer natuurlijk. De eerste minuten gingen nog, maar daarna ging het behoorlijk naar beneden en super scherpe bochten. En wat naar beneden gaat moet ook weer omhoog, ha ha ha. Maar ik ben er gekomen. Niet snel, maar ik heb het gered!



We hebben daarna een aantal trails daar gedaan en het was hartstikke leuk. Toch weer eens heel wat anders. Vindt dit persoonlijk leuker dan op de weg fietsen. Beetje afwisselender zo over die paadjes heen. Ze hebben er ook andere parcoursjes. Met speciale stunt dingen.





Daar ben ik veilig om heen gefietst hoor ;-) Beetje te veel van het goede, voor zo'n eerste keer op mijn fietsie. Laten we dat nou maar niet doen. Maar er waren wel andere mensen aan de gang en dat was best leuk om te zien!



Het zal nog wel een hele poos duren eer ik zo door de lucht vlieg. Sterker nog, zie het me echt nooit niet doen, ha ha ha. Ben al blij als ik een beetje de wortels van bomen kan doorstaan ;-) Daarna zijn we weer op huis aan gegaan en kwamen we deze auto nog tegen. Onder het motto, als het niet past, past het toch. Moest er wel om lachen om dat zo voorbij te zien komen....



Groetjes,

Petra

Morgen....

krijgt mijn moeder een nieuwe knie. En het voelt eigenlijk maar heel raar om dan niet 'even' bij haar langs te kunnen gaan. In het ziekenhuis, maar ook strakjes thuis. Gisteren belde ik haar en was ze net haar tasje aan het inpakken. Even gekletst, maar toen ik ging slapen vond ik het eigenlijk maar niks dat ik haar niet meer zou spreken. Dus ben vannacht om half drie er nog maar even uit gegaan om te bellen. Ze stond toen net op het punt om naar het ziekenhuis te gaan. Later vandaag kreeg ik van mijn zus wel het telefoonnummer van haar telefoon aan bed. Dus toch nog maar een keertje bellen ;-) Maar het blijft wel ineens heel ver weg. En bovendien zie je eigenlijk pas echt hoe iemand zich voelt, als je er een gezicht bij ziet. Ze wordt in de middag pas geopereerd en voor ons is dat vroeg in de morgen. Dus morgen weten we meer!

Vandaag ben ik weer even bij de bloemenschuur geweest. Voor de derde keer deze week. Niet om te werken overigens. Je salaris krijg je hier veelal per check en die zou afgelopen maandag voor me klaar liggen. Ik maandag heen, was alles om 4 uur al gesloten. Hmm, geen check dus. Dinsdag maar even bellen. Ja hoor, hij lag klaar voor me en ze waren nu open. En dat was ook inderdaad zo, alleen was het uurloon een dollar lager dan afgesproken. Jeetje, weer terug. Gelukkig was ik nog niet zo ver weg toen ik het zag. De eigenaresse zou het aan haar man doorgeven en die zou me terug bellen. Woensdag geen telefoon... Ik vanmorgen zelf gebeld en ja hoor het verschil lag nu ook voor me klaar. Of ik weer even langs wilde komen? Dus voor de derde keer deze week, weer naar de bloemenschuur om mijn geld. Eigenlijk vind ik dat toch een beetje vreemd. Het is echt terug in de tijd en het voelt alsof je om je geld moet vragen. Terwijl ik hier toch ook echt telebankier, maar waarom salarissen toch veelal met een cheque gaan? Maarja, nu ik die cheque dan ook heb, heb ik mijn eerste zelf verdiende 'bloemen' cheque ook al weer uitgegeven.....



Namelijk een nieuwe fiets! Is ie stoer, of is ie stoer? ;-) Er staat een D en een B als logo, op de fiets. Maar het is net of er het logo van Dolce Gabbana op staat he? Als je heeeeeel snel voor bij fietst dan. Ha ha ha. En volop geveerd, kunnen we wel stellen. Goed voor Petra's gestel, in ieder geval. Let vooral ook op het zadel. Die is namelijk speciaal voor dames! Wel zo prettig. Het was een 2008 model en daarom flink afgeprijsd. Het wordt nu wel ineens heel erg sportief zo he?

Zo en dan ga ik me nu klaar maken voor les 'zoveel' met Evy. Hoop dat de wind is gaan liggen, want vanmiddag met de hondjes, waaide ik zowat uit mijn hemd!

Groetjes Petra

Aan het fietsen

Sinds een week of drie ben ik ook op Facebook. Dat is een soort Amerikaanse hyves site. Ja wat een mens allemaal niet bij te houden heeft met zo'n internet verbinding he? Afijn, nou had ik daarop geschreven dat ik met Ron naar de American Tobacco trail geweest was. Waarop een buurvrouw me schreef of ik geen zin had om met haar door de weeks daar te gaan fietsen. En gezien mijn lijn pogingen is elke beweging mee genomen niet waar? Dus wij afgesproken. Toen bleek dat twee andere buurvrouwen daar ook wel zin in hadden, dus we zouden al met zijn vieren gaan. Dat is dan weer het positieve voordeel van de hele economische crisis. Er zijn meer buurvrouwen thuis op het moment.
Ware het niet dat de weersvoorspelling een beetje koud waren en dus zegden ze allemaal af. Ze moesten eens weten dat het in Nederland altijd zo is op je "fietsie". Door weer en wind. Nou ik ook niet echt in Nederland hoor. Ben wat dat betreft niet echt een fietser. Nooit geweest ook ;-)
Uiteindelijk viel het nog mee en werd er op de dag zelf besloten om dan door de wijk te gaan fietsen. Nou hebben we onlangs een paar straten er bij gekregen in de wijk, maar echt groot is de wijk nou ook niet. Dus wist eigenlijk niet goed wat er bij voor te stellen. Maar ik op de afgesproken tijd naar Rhonda en zag al snel dat de andere buurvrouwen geheel in sport tenue waren. Ikke dus niet. Ik was in mijn spijkerbroek en mijn laarzen en natuurlijk met mijn Nederlandse oerdegelijk Batavus fiets. Ron had nog net de boodschappen zijtassen er af gehaald, de avond er voor. Veel had ik het ding hier nog niet gebruikt, dus hij was nog in Hollandse staat, ha ha ha. Afijn ik viel duidelijk uit de toon, tussen de mountain bikes en gympen. Oh jee, het intergreren gaat wel weer met horten en stoten he?
Maar de Amerikaanse buufjes maakten hele lieve opmerkingen over mijn fiets. Ze vonden hem heel "stoer", hi hi hi. Maar goed dat ik er geen kinder zitjes op heb, voor en achter, want dat zou helemaal schokkend geweest zijn.

Maar we gingen dus op pad. En ik moet toegeven, eenmaal met de vaart er in was het best koud inderdaad. Er stond een koude wind. Na heel de wijk door gereden te zijn stelde Rhonda voor om de weg achter onze wijk te nemen. Daar zit een diepe afdaling in en dat zou een goede 'exercise' voor ons zijn. En nou dat was het! Wat na die afdaling kwam ook de klim. De Batavus en ik vormden een team en ik heb het gered zonder af stappen. Maar pfffff dit was veel hoger dan alle dijken in Zeeland ;-) Nou zijn ze aan die weg achter onze wijk een nieuwe school aan het bouwen en eerlijk gezegd ben ik absoluut geen voorstander om hier langs de weg te rijden. Ze rijden zo met 80 km per uur langs je heen. En ze zijn niet veel fietsers gewend en gaan vaak volop in de remmen als ze er 1 zien. Hartstikke link, vind ik. Maar dit was een rustige weg. Met de nadruk op 'was', want er is nu veel werk verkeer dat was duidelijk. We veroorzaakten gewoon een file op dat stille weggetje zeg! Toen er ook nog een hele grote brede hijskraan achter ons aan reed, zijn we dan ook met zijn vieren de berm in gegaan en gestopt. Conclusie van het verhaal.... met zijn allen rechtsomkeer en weer die afdaling en super steile hol op..... Goed voor de calorietjes. Had het na de tweede keer die hol op, dan ook helemaal niet koud meer. Gek he? Daarna weer veilig de wijk in en nog een rondje daar gereden. En uiteindelijk afgesproken om volgende keer toch maar voor de Tobacco trail te gaan. Wel zo veilig en minder holletjes, hoop ik ;-)

's Avonds heb ik les 17 gelopen met Evy en zo met de zon onder was het helemaal koud zeg. Dit keer was de les 1x 2, 1x3, 2x6 en 1x7 minuten lang, met wandelstukjes van twee minuten. Ondanks de kou vond ik het toch lekker om te lopen en de frisse lucht te voelen. Gek hoe je daar dan ineens van bewust wordt. Niemand tegen gekomen. De voorlaatste les had ik ineens een grote Deense dog en een labrador achter me aan rennen. En ik kan je vertellen zo in het donker zien die er nog groter uit, dan bij daglicht zo'n Deense dog. Gelukkig was Ron er toen bij op de fiets, al hadden ze duidelijk voorkeur voor mij. Het waren honden die ik ken in de wijk, dus bij het roepen van hun naam, werden ze ineens een stuk liever. God zij dank..... Maar nu waren zij ook veilig binnen en heb ik geheel op mijn gemakkie kunnen 'sjoggen'. Nu dus op naar les 18! Het gaat nog steeds goed!

Groetjes Petra

Valentijnsdag

Valentijnsdag begon vroeg voor me. De eigenaresse en man van de bloemen winkel hadden ons gevraagd om vroeg te komen zaterdag. Er werkt nog een meisje en een vrouw in de bloemen winkel en allen hadden we gezegd er vroeg te zijn. Maar inmiddels weet ik wel een beetje in te schatten wat Amerikanen zeggen en wat ze daad werkelijk doen. En met het op tijd zijn is het niet altijd even precies. Dus ik besloot een half uur later naar de bloemschuur te gaan, als afgesproken. En ja hoor, de eigenaars waren er net.... en verder was er nog niemand! Om negen uur kwam eerst het meisje en om tien uur pas de andere vrouw. Van het meisje kon ik het nog begrijpen, want zij was na het werken in de bloemenschuur nog naar haar baantje bij TGI's Fridays gegaan, waar ze tot 1 gewerkt had. Dus dat was helemaal een lange dag geweest voor haar. Maar gewoon uren later aankomen, met een smoes dat je niet je bed uit kon komen? Snap daar echt niks van, beloof dan ook niks, toch?

Ondanks dat ik het heel erg naar mijn zin heb bij het bloem stukjes maken. Merkte ik zeker wel een andere benadering van "problemen". Moeilijk uit te leggen, maar bijv. als er wat fout gegaan was. Zo was er een bestelling van zaterdag op vrijdag al bezorgd. Wat inhoud dat iemand het werkbriefje op de verkeerde dag had terug gehangen. Dat er dan onderling gezocht werd naar de "dader". Wie kunnen we dat in zijn schoenen schuiven? En dan bij voorkeur bij Petra, want die zal het vast niet goed begrepen hebben. Niet door iedereen hoor en eerlijk gezegd kon het mij al helemaal niet zo deren, want het kwaad was al geschied. Lijkt mij dan belangrijker om te kijken hoe je die klant, weer een blije klant maakt. Het mooie was dat degene die het hardst op zoek was naar de "dader", uiteindelijk zelf de "dader" bleek te zijn, na het vinden van het werkbriefje en haar handschrift er op stond, ha ha ha. Geweldig om te zien, hoe het dan ineens een stuk minder interessant is, om het bij iemand in de schoenen te schuiven. En liep het uiteindelijk met een sisser af. De klant kreeg wat extra bloemen op zaterdag bezorgd en iedereen weer blij.

Ik was inmiddels al een eind op geschoten met de bestellingen (want ik was wel vroeg begonnen) en was rond 11 uur klaar met mijn portie bestellingen. Had daarna nog wat dozijnen rozen op voorhand gemaakt en er moesten nog een paar bloemstukken voor een kerk gemaakt worden. Die zouden door een ander gedaan worden en na het schoonmaken van mijn tafel, was ik om 12 uur wel klaar. Er kwamen geen andere bestellingen binnen en ben toen lekker naar huis gegaan. Tijd voor onze Valentijnsdag! Er werd me bij vertrek wel gevraagd of ze me weer mochten bellen als het nodig zou zijn en dat vindt ik prima. Zo voor af en toe is dit best leuk. Dus op naar moederdag, zou ik zeggen ;-)

Het was zaterdag best aardig weer en Ron en ik zijn wat boodschapjes gaan doen, met de hondjes gewandeld en hebben nog heerlijk in de tuin gezeten. Waar binnen een paar dagen tijd het ineens voorjaar is geworden. Zo staat de Japanse kers in eens al enorm in bloei!







En ook aan de pruimen boom komt nu de bloesem al uit...



En dat alles na een paar daagjes lekker weer. Zo leuk om weer leven in de tuin te zien!


Krokussen


Knoppen in de Caroline Jasmijn.


En narcissen die bijna uit komen....

Ook vond ik deze in de tuin.



Een stuk wespen nest. En nou had ik al het gevoel dat op die plek wel erg veel wespen gesignaleerd werden. Maar nu dus (een stuk) van hun huis op de grond. Misschien toch nog even verder kijken of er niet nog meer huis te vinden is. Anders zitten ze er van de zomer vast weer. Het was lekker om zo weer even te ontspannen, met mijn eigen blommetjes! De hondjes vonden het ook heerlijk om buiten te zijn. En Stace wil altijd overal zijn, waar wij zijn. En zo niet, dan doet hij toch zijn uiterste best om dat toch te proberen.


En zie dan ook een bruine neus die door kiertjes heen tuurt! Wat een trouwerd is het toch!


Bedankt ook voor alle felicitaties voor Connor! Dit jaar geen hondentaart. Vorig jaar vond hij het al geen succes en had Stace zowat de hele taart verorberd. Maar ook de dogbakery is verleden tijd. Die winkel is ook ten onder gegaan aan de economische crisis....



Dus geen hondentaart voor de jarige, maar wel een heerlijke dag in de tuin gebivakkeerd, wat zijn ziel en zaligheid is. Lekker rennen en sjesen....



En zo nu en dan uitrusten op je troon ;-)



Stace was ook druk met het verzamelen van alle frisbees...., want stel je voor dat je er 1 kwijt raakt.



Hier ligt hij dan met zijn buit...

's Avonds zijn we wezen eten bij PF Chang's. Mijn favoriete restaurant. Zij hebben als voorafje spare ribs. Zo heerlijk!!! Het was er druk, maar gelukkig hadden we zo een tafeltje.



Daarna samen de Mongolian beef gedeeld en weer zalig gegeten! Jammer dat dit restaurant alleen in Raleigh en Durham zit, want het is best een eindje rijden voor ons. Maar het maakt het ook een stukje specialer toch? 's Avonds hebben we naar de oudjaars conference van Youp van 't Hek gekeken. Erg leuk!!! En erg ontspannend. Erna had weer een leuk pakket voor ons op gestuurd met ontbijtkoek, eierkoeken en divers leesvoer! Super. Thanks weer Erna! Na Youp van 't Hek stond ook Guido Weijer op de DVD, maar daar ben ik bij in slaap gevallen. Sorry...., vind hem altijd wel grappig, maar was denk ik toch moe van zo'n valentijsdag!

Zondag morgen zijn Ron en ik weer naar de American Tobacco trail geweest en heb ik les 16 met Evy gelopn. Afgelopen donderdag les 15 was voor het eerst 7 minuten en die had ik zowaar overleefd. En ook nu ging les 16 lekker. Ware het niet dat mijn iPod, mij weer aan het schrikken maakte. Ik dacht dat ik vooraf de juiste les al had op gezocht in de auto, dus ik zet het ding aan en Evy zegt. "Zo en dan beginnen we nu met 10 minuten!". Whaaaaat???? Is ze niet lekker of zo. Normaliter beginnen de lessen met 2 minuten inlopen. En nu gelijk 10 minuten. Schrok me het ongans, ha ha ha. Ron die mee was op zijn fiets, moest zo lachen om mijn reactie. Maar het bleek dat de iPod, geheel wille keurig een andere les voor me had uitgezocht. Les 23 of zo. Was dat even schrikken. Gelukkig begon les 16 gewoon met 2 minuten lopen. Ook deze les weer gehad en morgen dan dus les 17!

Zondag middag hebben we nog wat gesnoeid in de tuin en hebben we lekker videootjes gekeken. Even lekker relaxen!

Groetjes,
Petra

Happy Birthday Valentine!!

Vandaag is ons Connortje jarig. Nouja, Connor"-tje". Laat het "tje" maar weg inmiddels. Hij is bijna een jaar jonger dan Stace en eigenlijk is hij toch altijd onze grote pup. Hij gedraagt zich er vaak ook naar. Hij verzint ter plekke gekke dingen en vindt alles wel best. Een echt goedsul en de grootste kroelewoel die er bestaat! Een echt Valentijntje dus! Het blijste kan je hem maken met een lege keukenrol of wc rol. Beter kado bestaat er niet en loopt er dan ook heel parmantig mee in de rondte, van kijk wat ik eens gescoord heb. Kortom het is een lekker ding en hij wordt vandaag al weer 6 jaar, onze puppedup! Er waren via de post al verjaardags kaarten binnen gekomen voor hem! En vanmorgen kreeg hij van zijn mama en zusje en andere Beardie vriendjes, leuke emails!. Hartstikke bedankt hoor namens Connepon ;-) En we zagen zojuist ook deze felicitatie kaart. Ik vindt hem helemaal geweldig!



Zo mooi!! Hartstikke bedankt Marchiena een dikke knuf van Connor (en mij)!

Gisteren was een mega drukke dag in de bloemenschuur. Was er aan de eind van de dag erg moe van. De hele dag staan ben ik echt niet meer gewend! Maar het was weer leuk. Zo was er een boertje dat langs kwam met zijn eigen mee gebrachte vaas. Of we er wat leuks in konden stoppen voor zijn vrouw. Had geen cent te makken, maar was blij met alles wat er in kon. Een man met zijn zoontje, die bloemen uitzochten voor zijn vrouw/moeder en dochter/zus. Ik kan daar zo van genieten om dat te zien. Verder komen eigenlijk alle bestellingen via telefoon of internet. En die mensen zie je dus niet. Van familie leden die bloemen sturen aan moeders. Voor vandaag, zaterdag, zijn er vijf bestellers die rond rijden de hele dag. Kun je nagaan hoeveel bloemen er bezorgd moeten gaan worden. Gisteravond toen ik weg ging stond de hele "schuur" volg met klaar gemaakte boeketten voor vandaag. En we waren nog niet klaar met maken gisteren. Mijn favoriete roos is inmiddels de "lavender" roos. Die een beetje oud roze is van kleur. Echt prachtig is ie en heb er een aantal "one dozen" boeketten mee gemaakt. Maar standaard is toch rood. Waar in mijn ogen een mega bedrag voor gevraagd wordt. Maarja, wie ben ik? Verder zoals Ineke in het vorige berichtje als comment schreef, de "Heart & Soul" en meer van die fraaie namen, hi hi hi. En natuurlijk met ballonnen, beertjes en chocolaatjes! In ieder geval vandaag dus nog werken en misschien dat ik op andere feestdagen ook gevraagd wordt te komen. Vindt het wel leuk zo af en toe bij springen.

Groetjes Petra

Ben de tel kwijt....

Zoveel bloemstukjes heb ik vandaag gemaakt. Vele dozijnen aan rozen in ieder geval. En ja, die zien er zo uit als op het plaatje. Met gipskruid en al... Ik weet het, in Nederland bijna niet meer te krijgen, maar hier aan de lopende band. En echt na een stuk of wat, begin ik ze nog mooi te vinden ook ;-) Het eerste bloemstuk wat ik moest maken vandaag was voor mensen die hun hond was overleden.... Ging al bijna huilen bij het lezen bij wat er op het kaartje moest. Toen moest ik het nog maken. Heb er extra mijn best voor gedaan. Het werd gegeven door de dierenartsen praktijk. Het schijnt dat zij vaste klant zijn. Niet zo goed natuurlijk voor een dierenarts, want het is de bedoeling dat je klanten blijven leven, lijkt mij. Maar wel heel lief dat ze dat doen. En ook best nog voor een flink bedrag ook.
Heb vandaag ook een paar boeketten gemaakt en daar toch gewoon een elastiekje voor gebruikt. Vol bewondering werd het bekeken en moest het ze zelfs leren. Het gaat een trend worden ;-) Ze vonden duidelijk dat het veel sneller ging en de bloemen beter vorm houden. En vond het eigenlijk heel knap van ze dat ze openstonden voor het nieuwe en vreemde "Europese" gedoe ;-)
De meeste boeketten worden thuis bezorgd en twee keer per dag komt er een mevrouw in de winkel die alles ophaalt en de bestelling bezorgd. Vandaag hebben we ook al veel bestellingen gemaakt voor vrijdag en dan morgen beginnen we aan de bestellingen voor zaterdag. Weet weer helemaal hoe je pofstrikken maakt en hoe doornen van rozen voelen in je handen ;-) Maar het voelt heerlijk om zo bezig te zijn en heb het reuze naar mijn zin.

Groetjes Petra

Meatloaf

Gisteren had ik voor het eerst meatloaf gemaakt in de crockpot. Meatloaf is eigenlijk gewoon een hele grote gehaktbal. Wel met wat meer paneermeel, uitje, wat tomatensaus, eitje en dan in crockpot. Hartstikke makkelijk en erg lekker.



Als het klaar is, is het dus een soort gehakt brood. En zo in de crockpot was het heel makkelijk om te maken. Voor herhaling vatbaar dus!

Vandaag was het dan de dag dat ik bij de bloemenschuur zou beginnen. Moest er om 10.00 uur zijn om ook alle papieren in te vullen. De eigenaresse was er en haar man. En nog een vrouw die aan een bloemstuk bezig was. Na het invullen. kon ik gelijk aan de slag. In tegenstelling tot wat ik verwachte, mocht ik geheel naar eigen idee een bloemstukje maken voor een bestelling voor iemand die jarig was. Belangrijk was om de bloemenprijzen goed te weten en welke je in je boeket gebruikte. En of dat overeen kwam met de prijs. Daarna was je helemaal vrij om zelf iets te maken. En vond het heerlijk om weer een stukje te maken. Ik heb een biedemeier boeket gemaakt. Toch wat traditioneel misschien. Ik zag ook het stukje wat de mevrouw naast mij maakte en was bang dat mijne misschien weer te Nederlands was. Haar stukje was met allemaal verschillende bloemen en van allerlei kleur. Echt geheel niet mijn ding.... Dus hield mijn hart vast. Maar de eigenaresse was helemaal content met mijn bloemstuk. Echt prachtig, zei ze. Gelukkig maar. Gezien ook mijn eerste ervaring met haar, was ik toch wel wat voorzichtig. Heb er dan ook maar een prachtige pof strik ingedaan, om het toch wat Amerikaans te houden. We moeten ze niet te veel laten schrikken op zo'n eerste dag niet? Later op de ochtend kwam er nog een meisje helpen en zij was een stuk vlotter met haar ideeen ook. En dat stelde me toch wat gerust. Al denk ik wel dat degene waar ik vroeger les van heb gehad zijn wenkbrauwen er bij opgetrokken had. Weet nog zo goed dat als Meneer Geilvoet, zo heette de beste man, bij je stukje kwam kijken op cursus. En dat hij er dan van alles uittrok. Tot groot ongenoegen van mij en de mede cursisten. En vertelde dan gewoon dat het of groter of meer rond of ovaal moest of zo. En kon je weer over nieuw beginnen. Het is maar goed dat hij er vandaag niet bij was. Hij had de dag van zijn leven gehad, ha ha ha.

Het gaat gewoon heel anders hier. En boeketten worden gewoon in de vaas opgemaakt, met alle stelen kris kras door elkaar. In Nederland worden boeketten gewoon echt gebonden en niet als bloemstuk opgemaakt. Duidelijk verschil, maar..... dit is wel makkelijker natuurlijk. En als je de moeilijke manier kent, is de makkelijker manier eigenlijk veel leuker ;-)

Na het maken van het verjaardags bloemstuk. kwamen de bestelde bloemen binnen en die moesten uit dozen gehaald worden. En in het water. Emmers schoon gemaakt en afgespoeld. Ook heb ik nog een aantal (lees zeker meer dan honderd) kleine waterbuisjes gevuld, voor rozen die zonder "arrangement" werden verkocht. (dus niet in een boeket of zo) Daarna nog een heel stel van die prachtige pofstrikken gemaakt. Allemaal voorbereidend werk voor van de week. Ze hopen dan toch zeker een heel stel bestellingen te hebben. We gaan het zien! Was om vier uur weer thuis en mag morgen om 10.00 weer aan de slag!

Groetjes Petra

Ongelooflijk...

Vanmiddag kwam deze brief van een verzekerings maatschappij in de mail: "We have received your resume and you qualified for the position we have available at our company. We would like to discuss an employment opportunity in the Raleigh/Chapel Hill area. I do have an 10:00am Wednesday morning opening, available for you to interview with ......, to go over the job details and compensation. You can confirm this interview time by replying back to this email.... etc."

Ongelooflijk! Zo hoor je maanden niks en ineens lijkt het of men wakker is geworden en gaat reageren op mijn sollicitaties. Nou hoop ik niet dat elk bedrijf waar ik bij gesolliciteerd heb, nu gaat reageren. Zou het heel druk krijgen ;-) Ik ga ook niet naar dit interview trouwens, want dan moet ik in de bloemenschuur aanwezig zijn. Heb vandaag ook nog contact gehad met het bedrijf uit Londen en dat is echt waar ik voor ga. Het contact verloopt heel soepeltjes en snel. Zeker zo prettig. Het lijkt me echt een enorm leuke baan!

Vanmorgen eerst een eind met de hondjes wezen lopen. Het was echt super lekker weer vandaag. Zonnetje en zalige temperaturen. Daarna naar het zwembad gereden. Daar was het een heel stuk drukker dan normaal. Misschien ook door de wat warmere temperaturen, dat meerdere mensen het plan hadden gevat om te gaan zwemmen?

Toen ik terug kwam heb ik weer met de hondjes gelopen en heb ik even lekker van het zonnetje genoten. Maar Ron en ik hadden in de planning om vanavond naar de nieuwe Pink Panther film te gaan. En aangezien het ook vandaag mijn loopdaagje weer was, moest ik nu dan toch weer echt in het daglicht gaan lopen. Want vanavond was ik er niet. Moet eerlijk zeggen dat ik er een beetje tegen aan zat te hikken. Maar na op de Skype met Erna gesproken te hebben, (zij doet in Nederland vrolijk met me mee met de lessen van Evy en heeft me dan ook aangespoord om vooral toch te gaan lopen) ben ik me om gaan kleden en gaan lopen. Nog geen drie mintuen op pad en de eerste buuf kwam me al tegemoet. "Waar zijn de hondjes?", riep ze me toe. Ja moeilijk uitleggen, dus maar even stoppen en na een korte babbel weer door. Daarna liep ik in het nieuwbouw gedeelte en daar is het redelijk "veilig" (lees stil). Er zijn wel huizen, maar er zijn er nog maar een paar bewoond en die mensen zag ik in de verste verte niet. Gelukkig, want nu kon ik even lekker doorlopen. Dit keer was de les 1x2, 1x3 en 3x5 minuten. En het ging best aardig weer. Bij de laatste vijf minuten kwam ik een buurvrouw tegen die zelf ook altijd hard loopt en net van plan was om te gaan lopen. Ze vroeg me of ik al klaar was? Anders was ze met me mee gelopen. Wel aardig van haar, maar ik ga nog niet zo snel hoor. Maakt niks uit zei ze! Zo had zij het ook geleerd. Zij is altijd zo aardig en wie weet ooit... maar nu nog even niet ;-) Ik vertelde haar dat ik in de laatste vijf minuten was en ben daarna weer door gelopen. Toen kwam ik de over buurman tegen. Die buurman is een personal trainer van DE sportschool hier in de buurt. Ik moest ongeveer nog 1 minuutje lopen en mijn gelaats kleur was op zijn roodst waarschijnlijk. Wat een timing toch weer! Waar komen die mensen toch vandaan? Als ik met de hondjes op pad ga zie ik bijna nooit iemand hier in de wijk. En als ik in sportoutfit me door de lessen van Evy worstel, komt er van alles op me af. Natuurlijk kon ook hij het niet nalaten om mij luid en duidelijk aan te moedigen Dat is zijn werk, dus is vast het aard van het beestje, ha ha ha. Het was weer fraai. Waar zou ik toch zijn met al die persoonlijke aanmoedigers ;-) Afijn ik heb het weer gered en snel douchen aankleden en aan het eten beginnen. Maar toen Ron thuis kwam, bleek hij snip verkouden te zijn en dus geen puf te hebben om naar de film te gaan. Heel begrijpelijk en natuurlijk kan hij daar ook niks aan doen. Maar bedacht me toch wel even, dat ik dan eigenlijk gewoon veilig 's avonds had kunnen lopen, met mijn schutkleren aan, ha ha ha. Maarja nu had ik het alvast maar gedaan en kon ik vanavond lekker relaxen ;-) Want na het zwemmen en ook nog rennen, was ik er wel aan toe. Even lekker zappen en zitten op de bank!

Groetjes Petra

Actief

Vanmorgen waren we eigenlijk al vroeg behoorlijk actief. Ron heeft inmiddels een fietsenrek op zijn auto en dus ging de fiets achter op de auto en zijn we naar de American Tobacco trail gereden. Ik in jog outfit en compleet opgeladen Ipod.



En Ron is gaan fietsen



En ik ben de les met Evy gaan lopen. En ja, ja, ook van mij actie beelden.



Het is wat he? De tobacco trail was vroeger een treinrails en is nu omgeturnd tot een Greenway van zo'n 22 mile lang. Waar veel op gefietst, gewandeld en gejogd wordt en we kwamen er ook een aantal mensen met paarden tegen. Er is in feite maar 1 regel op de trail en die luidt: "Wheels yield for feet and feet yield for horses". Wat dus inhoudt dat fietsers voorrang geven aan wandelaars en de wandelaars (en dus ook de fietsers) geven voorrang aan paarden. Er zijn stukken met asfalt, maar bij ons in de buurt is het een soort van gravel. Het weer was echt heerlijk vandaag en het lopen ging ook best aardig. Heb de les die ik van de week op de loopband gedaan had, nu hier gelopen.



Omdat het een treinrails is geweest, is het een vrij vlakke route en veel rechte stukken. Ik heb de les met Evy helemaal rechtdoor gelopen en toen die afgelopen was ben ik omgedraaid. De heen weg was iets meer dan drie kilometer, vertelde Ron, want op zijn fiets zit een afstandsmeter. Op de terug weg heb ik ook nog stukjes gelopen van een eerdere les en wonder baarlijk gingen die ook nog. Het is toch wat? Het lijkt er op dat het echt gaat lukken nu zeg! Volhouden dus! Ben nog steeds heel blij met mijn "ronde zolen" MBT gympen. Daardoor gaat het lopen nu echt veel beter.

Op de terug weg naar huis zijn we nog even gestopt bij Harris Lake en heeft Ron nog een rondje gedaan bij de beginners mountain bike trail. Morgen gaat hij met twee andere collega's daar ook fietsen.



Inmiddels liep de temperatuur al behoorlijk op en was het gewoon zalig buiten en hebben we lekker in de tuin gezeten met de hondjes. En later op de middag zijn we op de motor nog bij een fietsen winkel in Cary geweest. Ron had een soort beugel nodig om ook mijn fiets op die drager te kunnen doen. Dan kunnen we de Tobacco trail ook een keertje samen fietsen. Het was voor het eerst sinds een lange tijd dat ik motor gereden had. En de eerste vijf minuten waren toch wel weer een beetje spannend. Je moet het weer even aanvoelen zeg maar. Maar gelukkig werd het spannend, weer ontspannend ;-) Door de warmere temperaturen is het nu weer zalig om te gaan rijden. Kortom het was een lekker bezig daagje!

Groetjes Petra