Aan het fietsen

Sinds een week of drie ben ik ook op Facebook. Dat is een soort Amerikaanse hyves site. Ja wat een mens allemaal niet bij te houden heeft met zo'n internet verbinding he? Afijn, nou had ik daarop geschreven dat ik met Ron naar de American Tobacco trail geweest was. Waarop een buurvrouw me schreef of ik geen zin had om met haar door de weeks daar te gaan fietsen. En gezien mijn lijn pogingen is elke beweging mee genomen niet waar? Dus wij afgesproken. Toen bleek dat twee andere buurvrouwen daar ook wel zin in hadden, dus we zouden al met zijn vieren gaan. Dat is dan weer het positieve voordeel van de hele economische crisis. Er zijn meer buurvrouwen thuis op het moment.
Ware het niet dat de weersvoorspelling een beetje koud waren en dus zegden ze allemaal af. Ze moesten eens weten dat het in Nederland altijd zo is op je "fietsie". Door weer en wind. Nou ik ook niet echt in Nederland hoor. Ben wat dat betreft niet echt een fietser. Nooit geweest ook ;-)
Uiteindelijk viel het nog mee en werd er op de dag zelf besloten om dan door de wijk te gaan fietsen. Nou hebben we onlangs een paar straten er bij gekregen in de wijk, maar echt groot is de wijk nou ook niet. Dus wist eigenlijk niet goed wat er bij voor te stellen. Maar ik op de afgesproken tijd naar Rhonda en zag al snel dat de andere buurvrouwen geheel in sport tenue waren. Ikke dus niet. Ik was in mijn spijkerbroek en mijn laarzen en natuurlijk met mijn Nederlandse oerdegelijk Batavus fiets. Ron had nog net de boodschappen zijtassen er af gehaald, de avond er voor. Veel had ik het ding hier nog niet gebruikt, dus hij was nog in Hollandse staat, ha ha ha. Afijn ik viel duidelijk uit de toon, tussen de mountain bikes en gympen. Oh jee, het intergreren gaat wel weer met horten en stoten he?
Maar de Amerikaanse buufjes maakten hele lieve opmerkingen over mijn fiets. Ze vonden hem heel "stoer", hi hi hi. Maar goed dat ik er geen kinder zitjes op heb, voor en achter, want dat zou helemaal schokkend geweest zijn.

Maar we gingen dus op pad. En ik moet toegeven, eenmaal met de vaart er in was het best koud inderdaad. Er stond een koude wind. Na heel de wijk door gereden te zijn stelde Rhonda voor om de weg achter onze wijk te nemen. Daar zit een diepe afdaling in en dat zou een goede 'exercise' voor ons zijn. En nou dat was het! Wat na die afdaling kwam ook de klim. De Batavus en ik vormden een team en ik heb het gered zonder af stappen. Maar pfffff dit was veel hoger dan alle dijken in Zeeland ;-) Nou zijn ze aan die weg achter onze wijk een nieuwe school aan het bouwen en eerlijk gezegd ben ik absoluut geen voorstander om hier langs de weg te rijden. Ze rijden zo met 80 km per uur langs je heen. En ze zijn niet veel fietsers gewend en gaan vaak volop in de remmen als ze er 1 zien. Hartstikke link, vind ik. Maar dit was een rustige weg. Met de nadruk op 'was', want er is nu veel werk verkeer dat was duidelijk. We veroorzaakten gewoon een file op dat stille weggetje zeg! Toen er ook nog een hele grote brede hijskraan achter ons aan reed, zijn we dan ook met zijn vieren de berm in gegaan en gestopt. Conclusie van het verhaal.... met zijn allen rechtsomkeer en weer die afdaling en super steile hol op..... Goed voor de calorietjes. Had het na de tweede keer die hol op, dan ook helemaal niet koud meer. Gek he? Daarna weer veilig de wijk in en nog een rondje daar gereden. En uiteindelijk afgesproken om volgende keer toch maar voor de Tobacco trail te gaan. Wel zo veilig en minder holletjes, hoop ik ;-)

's Avonds heb ik les 17 gelopen met Evy en zo met de zon onder was het helemaal koud zeg. Dit keer was de les 1x 2, 1x3, 2x6 en 1x7 minuten lang, met wandelstukjes van twee minuten. Ondanks de kou vond ik het toch lekker om te lopen en de frisse lucht te voelen. Gek hoe je daar dan ineens van bewust wordt. Niemand tegen gekomen. De voorlaatste les had ik ineens een grote Deense dog en een labrador achter me aan rennen. En ik kan je vertellen zo in het donker zien die er nog groter uit, dan bij daglicht zo'n Deense dog. Gelukkig was Ron er toen bij op de fiets, al hadden ze duidelijk voorkeur voor mij. Het waren honden die ik ken in de wijk, dus bij het roepen van hun naam, werden ze ineens een stuk liever. God zij dank..... Maar nu waren zij ook veilig binnen en heb ik geheel op mijn gemakkie kunnen 'sjoggen'. Nu dus op naar les 18! Het gaat nog steeds goed!

Groetjes Petra