Goed

Nou de operatie van mijn moeder is goed verlopen. Op vrijdag belde ze me zelf al op mijn mobieltje dat ze terug op zaal was! Mijn zus hield me via de mail (ook met fotootjes) op de hoogte. Dus ik was helemaal up-to date. Wat heerlijk die techniek van tegenwoordig. Nouja tegenwoordig? Telefonie bestaat al een tijdje natuurlijk. Maar zo vanuit het ziekenhuis naar Amerika bellen? Toch wel prettig niet waar?
Ze heeft gisteren al een stukje gelopen op de gang en met een therapeut oefeningen gedaan. Alles was nog wel pijnlijk natuurlijk, maar dat kan niet anders 1 dag na zo'n operatie. Ze hoopt zelf woensdag al weer thuis te zijn. Duidelijk een doel, ha ha ha. Thuis zijn is en daar een beetje opknappen is ook nou eenmaal het lekkerste.

Vrijdag ben ik met de hondjes weer naar Lake Pine geweest. Er was een zonnetje en strak blauwe lucht. Maar een zeer gure wind. Op de parkeerplaats waaide je bijna uit je jas. Er waren dan ook bijna geen wagens te zien daar. Eenmaal tussen de bomen lopend viel het reuze mee. En omdat het zo rustig was, heb ik lekker de hondjes even los kunnen laten rennen in het "nature trail" daar. Heerlijk vonden ze het.





Even lekker overal te pas en te onpas snuffelen en geurtjes achter laten natuurlijk ;-)





Daarna ben ik door gereden naar Traders Joe. Dat is een supermarkt waar ze veel internationale etenswaar verkopen. Vindt het er altijd heerlijk om te lopen en alles te bekijken. Had er pita broodjes mee genomen. En je kon proefen van Korean Beef. Heerlijk was het. Leek kwa smaak heel veel op de Mongolian Beef van PF Changs. En toen zag ik ook deze....



Zo dacht ik, dat is makkelijk. Zo uit de diepvriezer ;-) Dus mee genomen en we hebben die gisteren gegeten. Nou het leek niet echt op nasi goreng. Tenminste niet die wij kennen. Er zat heel veel, ik zeg heeeeeel veel wortel in en soort van bonen. En een verdwaalde champignon. Volgende keer toch weer zelf maken die nasi goreng!

Zaterdag zijn we ook voor het eerst gaan fietsen. We wilden naar Harris Lake, naar de mountain bike trail die Ron ook al eerder gefietst had. Maar het had woensdag hier geregend en als het parcours nat is, sluiten ze hem. Is dat wat? Zou wat voor Nederland zijn, zou de trail het hele jaar dicht zijn, hi hi hi.





En toen? Nou wist Ron van een trail bij lake Crabtree en heeft toen een collega gebeld en gevraagd hoe, wat en waar. En zijn we daar naar toe gereden. Gelukkig was deze wel open en kon ik dan nu echt gaan proberen op mijn nieuwe fiets. Geheel in outfit natuurlijk. Met "hellumpie" ;-) Wel zo verstandig want waar wij geparkeerd stonden was de "more difficult" trail. Heb ik weer natuurlijk. De eerste minuten gingen nog, maar daarna ging het behoorlijk naar beneden en super scherpe bochten. En wat naar beneden gaat moet ook weer omhoog, ha ha ha. Maar ik ben er gekomen. Niet snel, maar ik heb het gered!



We hebben daarna een aantal trails daar gedaan en het was hartstikke leuk. Toch weer eens heel wat anders. Vindt dit persoonlijk leuker dan op de weg fietsen. Beetje afwisselender zo over die paadjes heen. Ze hebben er ook andere parcoursjes. Met speciale stunt dingen.





Daar ben ik veilig om heen gefietst hoor ;-) Beetje te veel van het goede, voor zo'n eerste keer op mijn fietsie. Laten we dat nou maar niet doen. Maar er waren wel andere mensen aan de gang en dat was best leuk om te zien!



Het zal nog wel een hele poos duren eer ik zo door de lucht vlieg. Sterker nog, zie het me echt nooit niet doen, ha ha ha. Ben al blij als ik een beetje de wortels van bomen kan doorstaan ;-) Daarna zijn we weer op huis aan gegaan en kwamen we deze auto nog tegen. Onder het motto, als het niet past, past het toch. Moest er wel om lachen om dat zo voorbij te zien komen....



Groetjes,

Petra