Weer thuis

Gistermorgen zijn we om zeven uur 's morgens vertrokken vanuit Naples. De avond er voor lagen we pas laat op bed en hebben we na een echtelijke vergadering, besloten om niet midden in de nacht te gaan rijden om op tijd bij Titusville voor de lancering van de Spaceshuttle in de buurt te zijn. Dat zou namelijk betekenen dat we maar een paar uurtjes slaap zouden krijgen en met nog zo'n end te rijden wellicht niet echt een goed idee. Op Key West hadden we met een vrouw gepraat en die vertelde ons dat ze de spaceshuttle zelfs vanaf Key West kon zien vertrekken, eenmaal gelanceerd.

Daarop hopende stonden wij dus om kwart over zeven net buiten Naples op een parkeerplaats ergens te kijken en te turen naar die Space Shuttle. Echter geen bal te zien.... Later hoorden we pas dat de lancering uitgesteld was, net voor de lancering, omdat er een gas lek was. Ben ik blij dat we niet midden in de nacht waren gaan rijden. Nu was het niet leuk, maar dan had het helemaal niet leuk geweest. Helaas gemist! Hij gaat waarschijnlijk over drie dagen de lucht in.....

Onderweg kwamen we langs vele andere bekende plekjes voor ons. Dit keer hadden wij geen enkel pretpark bezocht. Maar nu op de terug weg reden we toch langs die zo bekende plekjes.









Outlet center in Orlando. Daar waar voorheen onze koffers door gevuld werden.


Downtown Orlando



Bij Daytona zijn we de I95 North opgegaan. Alleen al om Florida uit te komen was het al 6,5 uur rijden vanuit Naples. Wat een afstanden heb je hier toch...



Aan de andere kant van deze weg was een ongeluk gebeurd. Twee auto's in de greppel, helemaal in de prak.... En daarachter dus een ellenlange file. Wij blij dat we aan die andere kant reden zeg. Jammere was alleen dat zo'n 200 mile verder, wij ook in zo'n rijtje kwamen te staan...



Niet echt leuk.... Maar heb op mijn gemakkie alle auto's die we tegen kwamen, maar bestudeerd....


"Marine" vrachtwagen


In dezelfde categorie, maar nu een "Jesus" vrachtwagen


Verborgen boodschap op de blauwe sticker aan de rechterkant.


In de categorie verhuiswagens: "Ik ga verhuizen en wat neem ik mee? Bootje en en toch ook maar die zwembad trap..."


In de categorie levend vervoer: "Paardjes genieten van uitzicht"


En zo kwamen we bij de kop van de file, waar een aantal auto's tegen elkaar aan waren gebotst. Inmiddels was de takel wagen al aan het werk.

Om kwart over zeven 's avonds, dus twaalf uur later, reden we North Carolina in.



Na 3 doggy pitstops, 2 keer tanken en 1 lunch stop. Met nog een aantal miles te gaan voor de afslag die wij moesten hebben op de 95, stond het weer vast. Muurvast konden we wel stellen. En we konden heel in de verte zelfs nog wagens stil zien staan. Daarop zijn we bij de eerst volgende afslag van de I95 gegaan en heeft Miep ons, door landelijk gelegen North Carolina, naar huis gebracht.



En zagen we nu de zonsondergang vanuit de auto.... Anders dan in Naples, maar ook best aardig toch? Om half negen waren we dan thuis..... In totaal hebben we deze vakantie 3100 miles bij elkaar gereden. Dat is bijna vijf duizend kilometer!!!
En na al die kilometers waren we nu dan thuis. Beetje gaar, maar ook weer blij om thuis te zijn. En zo ontzettend blij met onze dappere stappers, die zich al die tijd keurig hebben gedragen in de auto. Echt super doggies hebben wij! (lang leve de airco!);-)

Alison had voor ons de post gedaan in de vakantie. En had deze bij ons binnen gelegd. Daarbij had ze ook nog een verjaardagskadootje voor me neer gezet. Dat is leuk thuis komen!! In de mooi versierde tas zat een heel leuk honden fotolijstje! Echt leuk! Daarna gelijk de wasmachine een slinger gegeven en de post doorgeworsteld. En in die stapel post, vonden we een brief van de Home Owners Association en de bouwers van ons huis, over het zwembad. Het bleek dat het zwembad vandaag open was gegaan. En ook wij, als 1e faseners, waren uitgenodigd.

En.... we konden ook lid worden van "The pool". En gelukkig geen bedragen van duizenden dollars zoals eerder werd voorgesteld door de bouwers. Maar $ 500,- voor 1 jaar. De mensen uit de latere fases betalen $400,-. Dus best nog schappelijk. Denk dat het kwartje bij de bouwers gevallen is, dat niet veel mensen op het moment duizenden dollars aan het zwembad gaan uitgeven en daar boven op nog eens die jaarlijkse bijdrage van $ 400,-. Afijn Petraatje blij, want nu kunnen wij toch gebruik maken van het zwembad. Gaat de vakantie toch nog een beetje door op deze manier. Alhoewel, er wachtte wel gelijk de geijkte klusjes op ons. Want het gras was in die twee weken flink gegroeid en er kon gelijk weer gemaaid worden!



Maar als we dat gedaan hadden zouden we naar het zwembad gaan. Beetje langzaam afbouwen die vakantie niet? Wisten eigenlijk niet hoeveel mensen we er konden verwachten. Nu dan toch de tweede dag open. En we verwachtte toch wel wat mensen. En parkeerden we de auto....


Hmm, geen andere wagens te zien.... En ook geen andere zwemmers.... Kortom we hadden meteen al een prive zwembad!



Is dat even lekker?



Fotootje vanaf de glijbaan. Het ziet er allemaal nog wat kaal uit, maar de ligbedden en stoeltjes komen aanstaande week pas, stond in de brief.



Maarja heerlijk toch? De glijbaan is open van 12 tot 4 uur en dan is er een ook lifeguard aanwezig. Er kwamen wel een stel kinderen kijken bij het zwembad. Maar het bleek dat zij zonder toezicht van hun ouders niet alleen mochten zwemmen. Dat stond in de voorwaarden. Dus die vertrokken ook weer.



En deed ik mijn baantjes verder afzwemmen. Oh hier kan ik echt aan wennen... De schade van de vakantie viel overigens heel erg mee. Ik was maar een halve kilo aangekomen. Komt misschien ook doordat ik trouw heb doorgelopen daar. Het was wel erg warm, maar heerlijk plat. Dat zal wennen worden morgen hier weer als we weer gaan rennen..... Maarja, daarna kan ik nu ook hier een duik nemen ;-) Kijk er nu al naar uit!

Groetjes Petra