Voor het eerst

Ik heb het gedaan...... Echt het is niet te geloven, maar ik heb het gedaan. Ik twijfelde nog, maar dacht wat heb ik te verliezen. En ik oefen nou al 9 maanden zo ongeveer. Dus ja, ik dacht ik doe het gewoon. Kan mij het schelen, dat ik niet hard ga en zeker geen record ga neer zetten. Het leek me nu wel eens leuk dus ik heb het gedaan....., me ingeschreven voor de "Roadrunners 5 k womens race"!!!

Ja het is wat he? Ik was er zelf eigenlijk ook wel stil van, ha ha ha. Wie had dat ooit kunnen denken. Petra gewoon 5 kilometer lopen in een hardloop wedstrijd. Ik loop nog steeds trouw drie keer per week en zelfs toen ik werkte ging ik voordat ik naar het werk ging om 6 uur lopen. Daarna met de hondjes en dan douchen en op pad. Heel wat zo vroeg op de morgen, niet?

Had er al eerder aan zitten denken om te gaan doen, maar ja, ik ben nou eenmaal niet zo'n snelle gazelle, zeg maar. Helemaal niet eigenlijk en wat doe ik dan op zo'n loop, niet? Maar deze zin op hun website gaf me hoop...
"We encourage women and girls of all ages and abilities to participate. The event is often a female runner's first opportunity to take part in a group-running activity"

Kijk! En dat gaf me hoop. Ik ben daar vast niet de enigste "sjogster" die er aan meedoet. En hopelijk ben ik dan ook niet de laatste loper die binnenkomt. Vroeger bij de Marathon van Rotterdam kwam aan het eind van de race altijd de bezemwagen. Met daarvoor nog een paar achter gebleven hardlopers.



En natuurlijk zag ik mezelf al net voor die wagen sjokken ;-) En iedereen dan luid aanmoedigend. "Kom op je kan het!" of "Geef niet op", ha ha ha. Of nog erger, dat ik in de krant kom met mijn resultaat, met de kop "Ze heeft het uiteindelijk toch nog gehaald al was het de langste tijd aller tijden" of iets in die strekking. De komende drie weken zal dat ook vast een standaard droom voor me worden. Die bezemwagen zal nog wel een paar keer verschijnen ben ik bang.

Maar.... het leek me gewoon leuk om een keer echt door de finish te gaan. De race for the cure was ook leuk, maar die heb eigenlijk alleen in een combi met wandelen gedaan. Maar nu een race helemaal kunnen hardlopen lijkt me gewoon een hele ervaring, dus ik ga het proberen..... 26 September in Raleigh!

Groetjes,
Petra

BBQ

Zo was het gewoon al weer weekend. Dit weekend zou tropische storm Danny langs ons komen, maar het is duidelijk dat wij er weinig last van hebben gehad. Vrijdag avond hadden we wel wat regen gehad, maar dat was het wel. Zo waren de voorspellingen niet zo goed geweest voor het weekend, want er zo veel regen komen. Maar gisteren was het prachtig weer en hebben we nog even lekker gezwommen.

Gistermiddag was de BBQ van de wijk en dit keer was hij zowat bij ons in de achtertuin. Het was op de locatie waar vroeger het kantoortje van de makelaar stond.



Er waren een aantal party tenten op gezet en de boertjes hadden hun BBQ beschikbaar gesteld. Wat een apparaat is dat toch!





Dit keer geen half varken erop, maar gewoon hamburgers en hot dogs. Iedereen nam weer wat te eten mee en het was erg gezellig. Even weer bij gekletst met heel wat buurtjes.





Het gesprek was in vele gevallen de vergadering van de Home Owners Association a.s. maandag. Wie wordt er voorzitter en wie niet…. Het is allemaal wat. En het belooft denk ik wel een interessante vergadering te worden a.s. maandag. Daar kunnen we wel vanuit gaan.

Na afloop van de BBQ zijn we met een aantal buurtjes nog wat wezen drinken bij Alison en Bob. Een soort van afterparty, zeg maar.



De hondjes zijn bij hen ook altijd welkom en Stace en Connor hadden het daar prima naar hun zin. Heerlijk rennen met Winston en Barkley de Labradors van Alison en Bob. Sabrina, de Golden van weer andere buren was er ook dus groot plezier. Het weer was ook zalig gisteravond en we hebben een hele leuke avond gehad.

Groetjes Petra

Posttttt

Hoe ik ook moest wennen aan het werken, nu moet ik ook weer wennen aan het niet werken. Heb op mijn gemakje mijn les van de Medische terminologie kunnen doen vandaag. En alles gewoon een tandje langzamer. Eigenlijk heel lekker.

Natuurlijk ook het zwembad weer vereerd met een bezoekje. Gisteren en vandaag. Gewoon met mijn luie kont genieten van het niks hoeven doen. Hoe relaxed dat gevoel ook al weer is.... Ha ha ha, alsof ik jaren heb gewerkt ;-) Het was maar drie weken. Maar toch.... het voelde eigenlijk wel weer heel vertrouwd. Ron zou vanuit zijn werk ook daar heen komen en net voordat hij het water in dook vertelde hij nog even dat er een pakket bezorgd was. Net toen hij thuis kwam. Goed dat hij net thuis kwam, want tegenwoordig moeten we voor elk pakketje wat uit Nederland komt tekenen. Dus kon hij gelijk tekenen en hoefde ik het morgen dus niet op te gaan halen.

Maarja, nou lag ik daar bij het zwembad en het idee dat er een pakketje op het aanrecht in de keuken stond, maakte me heel erg onrustig. Ron had het niet open gemaakt, want dat wilde hij samen doen..... Jaaaaa hallo, je had me dan alvast kunnen vertellen wat er in zat, toch. Nee ik moest maar even wachten. En reken maar dat dat niet makkelijk is voor mij, wachten. Wachten op het weten wat de inhoud van een pakketje is, ha ha ha. Normaliter loop ik al op de weg naar binnen van de oprit tot aan de garage te peuteren aan het plakband om het doosje vooral zo snel mogelijk open te krijgen. En nu moest ik rustig blijven liggen bij het zwembad? Oeiiiiii niet makkelijk!

Als afleiding dook ik verder in mijn Libelle, die vorige week ook al per post, bij ons aan waren gekomen. Thanks Erna!!!! Perfecte timing kunnen we wel zeggen. Heb nu duidelijk de tijd om daar in te zitten lezen. Nou ik heb het 50 minuten kunnen volhouden en toen moest ik toch echt naar huis!!!

Het bleek een pakket voor Ron te zijn van mijn moeder. Voor zijn verjaardag. Natuurlijk vol met Ron's favo's. Roze koeken, mergpijpen, gevulde koeken, jode koeken. We kunnen wel stellen dat Ron's het koekjesmonster is bij ons thuis. Dus deze koeken zijn een welkom geschenk. Voor mij had mijn moeder er Wasa's ingedaan. Ik vind die gevulde Wasa crackers altijd zo lekker. Hier natuurlijk niet te krijgen. En trouwens.... voor degene die mijn Wasa verhaal van een poosje terug nog herinneren. Bij de Walmart zijn de wasa's weer verbannen naar de "drie-hoog-achter"-plank. We moeten weer op onze tenen om ze te kunnen pakken. Hopelijk verhuizen ze niet de winkel uit, want ik ben wel groot verbruiker van die dingen. Het leven voor een Wasa cracker is ook niet meer zo als het geweest is in deze tumulteuze tijden ;-)

Verder ook nog drie kilo Gouda kaas in het pakket. Helemaal lekker! Hartstikke bedankt ma! We gaan er weer van genieten!



En ja, Stace jij krijgt ook een stukje kaas!



Verder gistermiddag nog een stapje verder in het Herbie project. Namelijk het raam moest getint worden.



Nog een heel precies werkje. En voor er vragen komen..... Ja hoor, wij hebben ook zo'n handige Black & Decker Workmate. Al jaaaaaaaren ...... maar die staat ergens in een hoekje van de garage stof te vergaren. (hey dat rijmt) Want wie gebruikt nou zijn workmate als je ook een dek op je hot tub hebt, die je daar voor kunt gebruiken niet? Dat zou toch zo voor de hand liggend zijn....



Maar het is gelukt en zit er nu zelfs een gepimpt raamwerk op de golf kar. Ik begrijp de vragen, wat moet je nou met zo'n karretje maar al te goed. Toen wij hier kwamen wonen, zaten we zo te lachen dat de buurtjes met een golfcar naar de buurt BBQ kwamen. Dat doe je toch niet..... Afijn, 4,5 jaar later en wie heeft er een golfcart? Ja precies. En daar gaan we dus mee naar het zwembad (twee keer vallen en je bent er, maar ja) Je moet intergreren niet waar? En dan maar een beetje in een coole golfcar, ha ha ha. Niet zo'n gezapig ding. Trouwens Hester.... weet niet of ik Ron ga vertellen van de Vege oppimp motor. Breng hem als je blieft niet op ideeen zeg..... Heb al een paar keer voorbij horen komen, dat "er een chip" in kan om het ding op te voeren. Zie je me al gaan? Haren wapperend in zo'n ding. Echt ik denk gewoon dat ik aangehouden wordt bij de Nederlandse douane als ik ooit weer een keer het land in wil, als ze er weet van krijgen dat wij zoooooooo aan het intergreren zijn geslagen. Er zijn grenzen natuurlijk ;-)



Groetjes Petra

Enorme uitbreiding

We kunnen wel spreken van een uitbreiding eigenlijk. Een enorme uitbreiding! Want sinds dinsdag morgen heb ik bij mijn elluf-komma-drie vakantie dagen in 1 klap, met zo' driehonderd-en-drieenvijftig-komma-zeven uitgebreid. Dat hadden we ook niet aan zien komen zeg maar! Dat moge duidelijk zijn. Die vrije dagen zijn natuurlijk erg welkom, maar had ik er op gerekend? Nee niet echt!

Hoe ik dit zo snel voor elkaar heb, hoor ik jullie denken. Nou men neme een bazin die het nodig vond om op een maandagmorgen jouw werk uren briefje niet goed te keuren omdat ze het niet eens is met het feit dat ik 6 uur thuis werk. En me min of meer voor de keuze zette, 40 uur op de zaak werken of geen baan meer. Ja echt, waar gebeurd. Nou volgde daar nog een heel relaas op door middel van vergaderingen van haar kant en nog een fijn gesprek met mij. Maar het eind van het verhaal is dat ik gekozen heb voor haar laatste optie en dus sinds dinsdag niet meer werkzaam ben en dus nu gewoon 365 dagen vakantie heb. Het kan snel verkeren in het leven niet?

Moet zeggen dat ik ook van mezelf stond te kijken en moest denken aan het blog van Petra van Dijk in Oneonta. Zij heeft het vaak over een typisch gevalletje van JTB, wat staat voor jas, tas, balie. En al tijdens mijn laatste gesprek met mijn bazin, zag ik dat dus al voor me. Eenmaal uit het gesprek was het dan als de wiedeweerga jas, tas en dan geen balie, maar wel direct vertrekken. Ik was er helemaal klaar mee. Voor mij was het geen moeilijke keus, want ik heb van af het begin duidelijk gemaakt dat ik part-time werk wilde. Wat is dat nou? Dacht dat ik een contract had. Afijn dachten we alles mee gemaakt te hebben, kom je toch nog voor verrassingen te staan.

Om het berichtje met een vrolijke noot te besluiten, hier weer een update van de pimp my golf cart. Want ja, het blijft gewoon een golfkarretje. En waarmee Ron dus de buurt onveilig maakt op het moment. Hoe bedoel je we zijn al aardig ingeburgerd? Maar hier dus de foto's. Eerste van de striping die er op kwam.



En dan er op...



Daarna heeft Ron de nieuwe bekleding er opgemaakt.



En nu was hij dus zo......



En nu zo....






Nu moeten er nog wat kleine dingen aan gedaan worden, zoals verlichting en zo, maar hij is klaar om door de wijk te crossen. En voor degene die niet weten waar de striping vandaan komt of betekent?



Juist ja van Herbie! En nu heeft ons kevertje dus een broertje in de vorm van een golf cart ;-) Goed he?

Groetjes Petra

Lazy

Zaterdag morgen ben ik met Alison naar de Lazy Dazes in Cary geweest. Dat is een soort van hobby-braderie. Twee straten in down town Cary staan dan helemaal vol met allemaal eigen gemaakte spullen. Van glas in lood tot vogelhuisjes.Heel leuk altijd.

Vorig jaar was ik ook met Alison geweest, maar dit jaar was het duidelijk een stuk rustiger in de straten van Cary. Nouja, rustiger... Er was genoeg volk, maar het was minder erg dan voorgaande jaren. Of dat nou door de crisis was of door de weersvoorspelling? We zouden namelijk op zaterdag wat flarden van Hurricane Bill over ons heen krijgen. Niks engs met enorme winden, maar wel veel regen.
Al was het bloedje heet toen wij door de straten liepen. En had ik misschien een klein buitje wel kunnen waarderen. Goh wat was het warm!

En ik heb dit schilderijtje gescoord!



Vond hem zo grappig en ook wel wat voor mij. Het was gemaakt door een mevrouw genaamd Annie Laurie en ze had vooral vrolijke en grappige werken. Leuk voor in mijn cubicle, niet? Afijn we waren er rond 10 uur en rond 12 uur hadden we de meeste kraampjes gezien en gingen we op huis aan. En we zitten nog niet net in de auto en Bill (in de vorm van een bak met regen) is duidelijk gearriveerd. Wat een timing!!
Voor ons dan, voor alle kraampjes een heel stuk minder, want de middag moest nog beginnen voor ze. De hele middag heeft het veel geregend. Wat natuurlijk altijd goed is voor de grasjes, maarja op zaterdag vind ik het wat minder leuk. Maarja, het was niet anders. Dus het werd echt een lazy zaterdag.

Zondag begon ook regenachtig, maar gelukkig klaarde het later op. Ron ging weer verder aan zijn project en inmiddels doet het ding het ook. De batterijen zitten er in en er kan op gereden worden. Er moet nog van alles aangedaan worden, maar hij doet het! En echt ik moet zo lachen om die bruine dopneus. Die vindt dat karretje dus helemaal het einde. En had dus zo in de gaten wat je er mee kan doen. En zit er dus gewoon telkens in met zijn gat!



Gaat eerst heel hard blaffen als er beweging in komt, maar springt er dan in en gaat dan met zijn neus in de wind er even goed voor zitten! Maf beest is het toch....



En... toen Connor dan ook eenmaal wakker was, was het duidelijk dat hij ook wel geinteresseerd was. Alleen, zoals gewoonlijk, zocht Connor het hoger op en ging er echt voor liggen. Stacey zit er echt bij, kom op baas, harder harder. En Connor lag echt zo van, ik laat mij rijden.... Wat een stel....



Groetjes Petra

Verkeerd verbonden

Ik had al gezegd dat het bedrijf waar ik werk net naast NC-State university in Raleigh is. De eerste dag dat ik er kwam werken kreeg ik een soort van parkeer vergunning voor in de auto te plakken. Dacht toen nog van nouja de parkeerplaats is toch groot zat en wat een gedoe. Maar nu weet ik waarom!

De studenten zijn terug in de stad!!! En komt de straat waar het bedrijf gevestigd is, weer tot leven. En dat is terug te zien aan het aantal auto's in en om Hillsboroughstreet. En aan de met dozen sjouwende studenten natuurlijk. Het lijkt wel een invasie! Zo in ene vanuit het niets. Aan het begin van de week zag je het een beetje, maar donderdag en vrijdag was het druk! Het nieuwe schooljaar gaat beginnen, dat is duidelijk. En iedereen die op de parkeerplaats bij ons parkeert en geen vergunning heeft wordt weggesleept. En zo wordt het uitzicht op de parkeerplaats ineens een heel stuk interessanter, dat begrijp je natuurlijk wel ;-)
Al heb ik nog niks zien weggesleept worden hoor. Het heeft wel wat, de bedrijvigheid vind ik. Al had het naturlijk leuker geweest als ik uitzicht had gehad op Hillsborough street. Maarja je kan niet alles hebben in het leven.

Het heeft nu zeker iets levendigs iets cultureels. Iets wat ik in Raleigh nog niet zo erg gevonden had. Al wordt Hillsborough street nu op de schop gezet en krijgt het zowaar niet 1 maar wel 2 rotondes binnenkort! Ja ja, het heeft zelfs in de krant gestaan!
Maar nu met al die studenten in de omgeving heeft het wel wat meer sfeer. Iets internationaals. Over internationaals gesproken. Ik werk dus binnen het internationale team van het bedrijf. En vind dat heel leuk. Andere achtergronden, mensen hebben toch een wat bredere blik op het leven en zijn ook echt buiten de landsgrenzen geweest. Dus ja, ik vind het leuk om in een internationaal team te werken. De meesten van hen spreken onderling ook de taal met elkaar. Zo spreekt de spaanstalige ook Italiaans en kletsen zij er op los met elkaar. En er zijn twee Franse medewerkers die elkaar in het Frans bestoken met woorden. Op 1 of andere manier klinkt het altijd net of het frans wat bozer praat. Het gaat ook naarmate hoe verder in het gesprek ook steeds sneller het praten. Daarbij komt dat 1 Franse medewerkster ook Duits spreekt en daarop weer met onze Duitse medewerker Duits praat. Nu dat zij weet, dat ik ook Duits spreek, praat ze tegen mij ook Duits. Maar mijn Duits is niet zo goed als het Engels. En mijn Engels is een heel stuk beter geworden, maar nog steeds niet zo vertrouwd als het Nederlands. Daarbij komt, dat mijn Duitse collega wel gewoon Engels tegen mij praat.

En ik moet zeggen dat het soms erg verwarrend is allemaal. En het gebeurt dan ook dat er een zin uit komt in een taal die niet helemaal compatible is met de persoon tegen wie ik praat. Wat daarop dan weer duidelijk te zien is aan het gezicht van de ontvanger zeg maar. Want heb ik net een Nederlandse brief zitten tikken hoor ik op de achtergrond Italiaanse verhitte gesprekken en in mijn rechter oor het Frans en Duits en dan begint mijn Duitse collega in het Engels tegen me te praten. Dus ja, dat is verwarrend! Zie het een beetje als zo'n ouderwetse telefoon centrale. Je weet wel waar een mevrouw echt die stekkertjes aan door verbindt. Van het ene gaatje in het andere gaatje en dan zegt "ik verbind u door". Maar die verbinding loopt bij mij nog wel eens spaak en is de connectie in het Nederlandse stekkertje gestopt en komt er ineens een zin in het Nederlands uit of Duits, of Engels. Moet zeggen dat de laatste optie mijn voorkeur geniet, want dat verstaan ze in ieder geval allemaal. Misschien moet ik dat gewoon maar ingaan voeren. Gewoon Engels praten, dan weten we allemaal waar het over gaat niet? ;-)

Groetjes Petra

Op naar het weekend...

En toen was het alweer bijna weekend. Nog 1 daagje te gaan. Voor mijn gevoel een lange week. Er was van alles gaande op mijn werk, het is eigenlijk wel een beetje jammer dat ik er niet veel over kan schrijven. Het had een heel dik boek kunnen zijn, zeg maar ;-) Maar we houden ons maar aan de regels. Ben inmiddels wel in dienst bij het bedrijf en krijg zowaar nu ook de de gunstigere arbeidsvoorwaarden. Echter heb ik "maar" 11,3 vrije dagen per jaar..... Elluf-komma-drie..... Als je het langzaam zegt lijkt het nog wat. Vroeger bij mijn NL werkgever had ik er 36,5... Je had mijn gezicht moeten zien toen ik het te horen kreeg. Heb echt medelijden met de personeelsdame, die mij het heugelijke nieuws vertelde. Ik kon nog net de zin, "Is dat alles?" inslikken, maar had het er bijna uitgeflapt. Ze keek me ook aan, van goed he van ons?

Ja geweldig, dacht ik. En het lukte me dan ook uitermate goed om mijn enorme blijdschap te verbergen. "En daar komen dan de gewone vakantiedagen zoals Kerst en Independence day nog bij", zei ze tegen me in een voor mijn gevoel veel te vrolijk stemmetje. Maar goed ook, dacht ik bij mezelf. Als dat er niet bij had gezeten, had ik er helemaal ingebleven. En was mijn mond denk ik niet meer dicht gegaan na het horen van elluf-komma-drie dagen....

En ja voor een Amerikaans bedrijf is 15 dagen per jaar gelijk in het eerste jaar helemaal niet slecht. En ik krijg er een pro-rate gedeelte van 11,3 omdat ik geen 40 uur per week werk. En de personeelsdame was echt in de veronderstelling dat ik ernstig blij zou zijn. Maarja, ik ben nou eenmaal een verwend Neder-Amerikaantje. Ik durfde haar dan ook niet te zeggen dat ik er vroeger drie keer zoveel had en daar ook geen 40 uur per week voor hoefde te werken. 36 uur was genoeg. Ze zou er in blijven denk ik en me zeker niet geloven ;-)

Afijn deze week stond dus in het tekenen van de arbeidsvoorwaarden. En omdat ik nu in dienst kwam, was er uit 1 of andere la, weer een nieuwe stapel papieren getoverd die ik kon gaan invullen en tekenen. Je begrijpt ik was er reuze blij van. NOT Van ziektekosten tot pensioen plannen. Moet zeggen dat ik de ziekte kosten erg uitgebreid vond, zo ook het pensioenplan, waar de werkgever de inleg verdubbeld tot een bepaald bedrag. Niet slecht, maarja die dagen he? ;-) Het is ook niet snel goed bij Petra he?

Elk plan, de ziektekosten, tandarts, oogheelkundige zorg kwam met een mega stapel aan papierwerk. Letterlijk in te vullen met een pen, maar ook online nog een berg dingen te regelen. Zo kan ik die elluf-komma-drie dagen alleen online inleveren, in een speciaal daarvoor ontworpen website. Ja zelfs voor elluf-komma-drie dagen krijg je je eigen pagina. Alsof het zonder dat programma niet meer te over zien zou zijn... Kortom het drukte de stemming flink van de week. Maar het hoort er allemaal bij waarschijnlijk.

Verder had ik dinsdag middag een cursus hoe ik teksten op de website van het bedrijf kan aanpassen. Nog een heel ingewikkeld gedoetje bij zo'n uitgebreidde website. En om het geheel te completeren, ben ik gisteren dan ook begonnen aan de cursus Medische terminologie thuis. Onder het mom er kan nog meer bij zeg maar..... Ja het is te veel van het goede op het moment. En nee, ik had dit allemaal niet zien aankomen.... En ja, ik probeer het beste er van te maken ;-)

Helaas hier ook al geen leuke blogverhalen over klasgenoten, want ik doe die cursus online en zie alleen namen op mijn schermpje verschijnen en dat vertelt natuurlijk niet zo heel veel over de klasgenoten. Les 1 heb inmiddels gedaan en afgehandeld. Morgen komt per email les 2. Ben dus inmiddels weer een aantal nieuwe Amerikaanse woorden rijker. Zo weet ik nu dat "madarosis" een ziekte is die ervoor zorgt dat de haren van wenkbrauwen en wimpers doet uitvallen. Wisten jullie ook vast niet?

Dan het Ron-project....



Er zijn delen zwart gespoten...



Er zijn onderdelen binnen gekomen....



En die nieuw binnen gekomen onderdelen zijn gemonteerd.... Onder wakend oog van Meneer de Bruin, die zijn bruine dopneus graag in alles steekt waar baasje mee bezig is. Stel je voor dat je wat mist? Of stel je voor dat er wat te halen valt, waar jij als hond mee kan spelen? Dus is hij er als de kippen bij als er actie aan het ding te constateren valt. Voorlopig heeft hij nog heel wat te snuffelen voordat het project van Ron klaar is ;-)

Groetjes,
Petra

Pimp my ride

Zo en toen was het gewoon al zondag. De week is voorbij gevlogen. Eerst donderdag. Op het werk had ik twee vergaderingen. Achter elkaar. Van half 10 tot half 12 dus. En als je part-time werkt blijft er daarna niet zoveel tijd meer over om nog wat anders te doen zeg maar. Maarja deze twee waren wel leuk. De eerste ging er over hoe ik in een bepaald computer systeem, Nederlandse teksten van de website aan kan passen of controleren. En dinsdag middag krijg ik daar zowaar ook een soort cursusje van.
De tweede vergadering ging vooral over marketing. Wat ik zelf wel erg leuk vind om bij betrokken te zijn. Het schijnt dat er per land een bepaalde campagnes komen binnenkort en derhalve vroeg het marketing team van ons, het internationale team, veel inspraak.

Moet zeggen dat ik die "bijtaken" wel erg leuk vind. Je raakt veel meer betrokken bij het bedrijf, dan alleen bij het doen van de klanten service. En zie je de vele dingen die er bij komen kijken om het product te verkopen. Zo doe ik nu na twee weken tijd, niet alleen de klantenservice, maar ook veel vertalen van teksten, controle op de tekst op website, een forum op de website en wat marketing. Petra met der vele petten, zeg maar ;-) Afijn het houdt het lekker afwisselend zullen we maar zeggen.

Donderdag avond zijn we met de Nederlandse koffie dames (en mannen)uit eten geweest bij de Bonefish Grill in Cary. Liesbeth en haar man, die inmiddels weer in Nederland wonen, waren op vakantie in North Carolina, dus hartstikke leuk om elkaar weer te zien! Met z'n twaalven aan een lange tafel. Heerlijk eten en heerlijk bijkletsen! Heel gezellig! Vrijdag morgen wakker worden, was wat minder. Want om 9 uur had ik al weer een vergadering. Maar heb het allemaal overleefd. Bovendien kreeg ik vrijdag morgen ook mijn eerste salarisstrookje! Dat is dan ook wel weer leuk niet? Dit bedrijf stort gelukkig wel het bedrag rechtstreeks op mijn rekening en hoef ik niet met een check naar een bank. Zoals bij de bloemenschuur en bij mijn analisten baantje. En zo was het om 1 uur 's middags dan toch weekend!

Die middag had Ron een afspraak gemaakt bij een winkel hier vlakbij. Nouja winkel, het is meer een grasveldje en een schuur er op. Ron heeft namelijk een nieuw project bedacht. En bij deze winkel verkopen ze tal van die projecten. En inmiddels is Ron's nieuwe project bij ons bezorgd .....



Pimp my golfcart!!! Zo was ie dus om half 10 zaterdag morgen......
Maar er werd daarna flink aan gesleuteld....



En Meneer de Bruin speelde graag als opzichter....



En om half 12 was het project voor een groot gedeelte ontmanteld. Ron heeft wilde plannen en ik zal jullie op de hoogte houden van de vorderingen ;-)

Over vorderingen gesproken.... Mijn boek is af. Nouja af, de inhoud dan. In totaal zijn het 280 bladzijdes geworden van 106 verhalen. Wat zo ongeveer 10% is van wat ik inmiddels hier heb neergeschreven in die 4,5 jaar. Kun je nagaan hoeveel het in totaal zou zijn. Ben dus selectief door alle berichten heen gegaan, zo ongeveer 1000 stuks inmiddels. En heb daar mijn favorieten uitgehaald. En die verschijnen dus in de bundel. Sommige iets aangepast en sommige aangevuld met wat er erna gebeurde. Zoals bijv. bij de herplaatshondjes. Ga nu verder met het ontwerpen van de kaft en binnenkort dan het eindresultaat..... We zijn lekker bezig zullen we maar zeggen ;-)

Groetjes Petra

Lunch

Ben inmiddels al gewoon meer dan een week aan de slag. Het gaat steeds een beetje beter en het lijkt er zelfs op dat ik het computersysteem ga snappen. Nouja snappen, begrijpen is een beter woord. Er is zeker een bepaalde logica in te vinden en dat is altijd handig om te zien niet waar? Dat maakt het leven een heel stuk aangenamer.

Nou werk ik part-time en in mijn geval halve dagen. De ene dag is dat 's morgens en de andere dag is dat 's middags. Dus ik ga weg rond lunchtijd of ik kom net aan. En echt de afgelopen week is toch mijn mond wel een paar keer open gevallen..... En wel van de lunches die er door mijn collega's genoten worden. Ron had het me al verteld dat er bij hen op het werk ook van alles gegeten wordt tussen de middag, maar om het allemaal live te aanschouwen.... dat is weer een ander verhaal. Other cook, zeg maar.

Het meisje tegenover mij is van de "lunch afdeling". Dat is geen officiele lunchafdeling, maar zij "gaat" er wel een soort van over. En zo tegen tien uur half 11, komt de halve afdeling bij haar langs. "Wat doen we vandaag? Bestellen we of gaan we er heen?". En die vraag wordt door iedereen gesteld. Als er bestellen wordt gezegd, volgt er een lijst waaruit gekozen kan worden. En echt je kan uit van alles bestellen. Van spare ribs tot hot-dogs en noem het maar op. Je betaald aan haar en zij regelt dan je lunch. Heel fijn als je er tegen over zit, want al die termen vliegen dan ook mijn buro over en zoals jullie weten heb ik een levendige fantasie en kan me de spare ribs echt zo goed voorstellen. Bijna ruiken zelfs, maar dat terzijde ;-)

Als er "uit" gegeten wordt, wordt er een keuze gemaakt waar ze heen gaan. Van Chinees lunch buffet tot aan de broodjes winkel van verderop in onze straat. Het bedrijf zit namelijk net naast NC-State University in Raleigh en er zijn best nog wel wat eetwerk-tentjes in de buurt. Afijn de verhalen bij terug komst zijn in volle geur en kleur. Waar ik dan weer die fantasie op los laat. Begin bij mij niet over een Chinees buffet, want dat is hier altijd helemaal geweldig. Oke, geen babi pangang, maar wel general TSO chicken of BBQ chicken.... Om je vingers bij op te eten, ik weet. En dat zijn alleen nog maar de verhalen van wat er gegeten is.

Maar wat als het bestelde eten binnen komt. Echt stapels vol met bakken vol eten heb ik voorbij zien komen. Echt, je zou het niet geloven als je het niet zelf ziet. Als ik daar aan ga beginnen, kunnen ze me over een paar maanden naar binnen rollen. Echt waar. Dus ik zit daar met mijn bammetje kaas, o zo Hollands te zijn. Eigenlijk ook wel weer een zo ontzettend saai. Want durf te leven en bestel lunch! ha ha ha.
Maar nee, ik ga er niet aan beginnen. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Hoe Hollandser kan het? Het staat nog net niet op mijn brooddoosje, maar de woorden komen er eigenlijk wel uit, als je het ding opent. ;-)

Groetjes Petra

Tax free

Afgelopen weekend was het taxfree weekend in North Carolina. Dat houdt in dat je bepaalde producten kunt kopen, zonder dat je er sales tax bij hoeft te betalen. En dat is bij ons 6.75% wat toch weer scheelt. We zitten per slot van rekening midden in een recessie dus ook wij moeten op de kleintjes letten, niet waar? Moet zeggen dat het gehele weekend aan mij voorbij was gegaan, totdat ik zaterdagmiddag een spijkerbroek en twee t-shirtjes in een winkel had gescoord en ik op de bon zag dat er geen salestax berekend was. Ohhhhhhh, is dat ook op kleding. Ja zei de verkoopster tot een bepaald bedrag dat wel, maar in uw geval geen taxes dus. Goh wat een mazzel!

Ik dacht dat het alleen voor kantoor artikelen was en computers enzo. Het weekend is namelijk in het leven geroepen om ouders met schoolgaande kinderen een kleine tegemoetkoming te geven als de kinderen weer naar school gaan en er van allerlei dingen aangeschaft moeten worden. Maar..... later op zaterdag viel bij mij pas het kwartje. Het is dus ook voor mensen met twee verwende hondjes, die helemaal geen kinderen hebben. Wist ik mooi niet zeg. Nou is het ook weer niet zo'n ontzettend groot bedrag natuurlijk vergeleken bij de 19,5 % BTW die er in Nederland bij komt, maar is toch leuk niet. En zo kwam ik op het idee om zondag naar Smithfield te gaan. Had via de post wat kortingsbonnen van Tommy Hilfiger gehad en ach bij de outlets is altijd wel wat te vinden niet?

De spijkerbroek die ik zaterdag had gescoord was gewoon twee maten kleiner dan dat ik vorig jaar had. En dat is het natuurlijk nog leuker shoppen niet? Echter toen wij zondagmiddag in Smithfield aankwamen bleek al snel dat er velen met ons op koopjes uit waren. Het was druk.... echt niet normaal.


De overvolle parkeerplaats

De stemming van Ron zakte per direct. Hij had er echt zin, dat kun je je voorstellen. Het vinden van een parkeerplekje was al een toestand op zich. Alles was gewoon barstensvol. Echt zo druk heb ik het er nog nooit gezien. Met wat mazzel vonden we een plekje voor de deur van de Cracker Barrel en gingen we daarna lopend op pad.



Op zich viel het in de winkels nog wel mee. Wel drukker dan normaal, maar nog niet zo erg als in een winkelcentrum op zaterdag in Nederland ;-) Bij de Nike store had Ron een leuke korte broek gevonden en ik vond bij Ralph Lauren een leuke jas en Ron twee spijker broeken met een goede lengte. Dat was een beetje mazzel hebben, want normaliter is die lengte voor een spijkerbroek een probleem voor Ron.

Mijn jas was ook nog een verhaal apart. Ik zag hem hangen in het rek en net toen ik hem wilde pakken, griste iemand anders die jas voor me weg. Ja echt, drama niet? Dat wil je toch niet meemaken. Als een bij om de korf, zoemde ik dus om dat rek heen met steeds een slinkse blik naar dat mens die mijn jas vast had. Is ze nou helemaal! Ik had die jas al eens eerder zien hangen, maar vond hem toen veel te duur. Maar nu hing die in het rek voor 75% korting en ook nog eens in mijn maat. En alsof mijn gebeden gehoord werden, ze hing hem terug. En met een snoekduik griste ik daarna het hangertje en hebbes!!! Ha ha ha, wie zeg dat het leven van een shopster zonder is! Snel gepast en hij ws leuk! Heerlijk om met de hondjes in te wandelen. Binnenkant van fleece, dus ook nog eens lekker warm. En van $ 229,00 afgeprijsd naar $ 169,00 en nu ook nog 75% korting op die prijs! Wat de jas op $ 42,00 bracht EN geen sales tax natuurlijk. Jolijt alom!

Daarna zijn we naar Tommy geweest en daar vond ik een leuk t-shirt met 60% korting en ik had nog die kortingsbon die ik per post gekregen had en zo ging er nog een 15% extra korting af. Geweldig gewoon. $8,40 kwam er uiteindelijk uit de kassa als eindprijs. Helemaal leuk!

Verder wilde ik nog bij de GAP kijken, maar daar stond een joekel van een rij bij de kassa dat wil je echt niet geloven. En zo snel zag ik niks, dus daar waren we snel vertrokken. Daarna zijn we bij de Carolina Pottery geweest. Dit is een soort Xenos waar ze werkelijk van alles verkopen. De drukte viel hier ook mee, maar waarschijnlijk zijn hun producten niet van toepassing voor de sales tax vrijstelling.

Op zich is het een hele leuke winkel, maar door de enorme hoeveelheid spullen, slaag ik er bijna nooit voor iets. Het is zelfs voor mij een tikkie overweldigend en blijft het vaak bij kijken, kijken en niet kopen. Het was overigens wel schokkend te zien dat de winkel al vol stond met Halloween en Kerst spullen. Echt waar en dat begin augustus. Jeetje, daar was ik even nog niet aan toe.

Daarna zijn we richting de Bath & Bodyworks outletwinkel gelopen en heb ik weer een aantal keuken zeep flesjes gekocht. Hier stond ook een hele rij, maar alle kassa's waren open en dus waren we zo weer buiten. Hierna moesten we alleen nog naar de Crocs winkel.



Ik vind hun slippers altijd zo lekker lopen en wilde kijken of ze daar ook aanbiedingen hadden. Eenmaal binnen bleek dat het een enorme chaos was. Echt de hele winkel zag er niet uit! Er lag meer op de grond dan in de rekken.



Nou kan ik heel wat hebben, maar dit was echt geen doen. Het was echt een zooitje en de slippers waren nog gewoon de normale prijs. Dus we waren zo weer vertrokken en zijn we weer op huis aan gegaan. Met een gevulde achterbak ;-)

's Avonds gingen we trouwens wandelen met de hondjes in de wijk en toen hoorde we tig keer achter elkaar "byeeeeeee, Byyeeeeee, bye" Echt het leek wel een echo. En wat zien we van een oprit afrijden? Jawel, DE Chrysler Voyager, ha ha ha. De hele Chinese familie vertrok weer! We moesten zo lachen. Al die verschillende stemmetjes en de handen uit de ramen, heftig zwaaiend! Daar gingen ze allemaal weer, onze Chinese zwembadgangers.

Groetjes Petra

18 + 3

Vanmorgen was het geheel bewolkt en zijn we met de hondjes bij Cymfony lake gaan wandelen. Het was wel warm, maar zonder zonnetje niet bloedje heet in ieder geval. We waren nog maar 5 minuten thuis en toen kwam de zon er door. Wat een timing! De hondjes hadden zo mooi even lekker kunnen wandelen. Want met het zonnetje was het zo ver in de dertig graden.

Op de terug weg van het wandelen hadden we een broodje van de Subway meegenomen en die hebben we in de porch op onze nieuwe tuinset op gegeten. Heerlijk vind ik dat!
Daarna zijn we naar het zwembad gegaan. Toen we aankwamen waren er wat ouders met jonge kinderen. Maar nadat die vertrokken waren, waren we alleen met de lifeguard. De lifeguard is er alleen 's middags als de glijbaan aan staat. Inmiddels kwam er nog een buurvrouw, waar ik een praatje mee had vanaf mijn ligbedje. En terwijl ik zit te kletsen met haar kwam er een Chrysler Voyager aangereden. En zie dat er 1 kindje uit stapt. Een Chinees kindje.

En daarna een Chinese vrouw en een Chinese man. En nog een Chinese man en nog een Chinees kindje. En zo ging het maar door. Er kwam gewoon geen eind aan!
Uiteindelijk kwamen er gewoon 18 mensen uit die Voyager. Echt ongelooflijk! Nou is de Voyager een ruime auto, maar zo ruim? De naam MPV deed de wagen zeker eer aan. In plaats van Multi Purpose Vehicle, konden we deze wel Multi People Vehicle noemen. Dat was duidelijk.

Alle 18 die er uit kwamen, natuurlijk vol kakelend in het Chinees, waren in zeer goede stemming en liepen uitbundig richting zwembad. En binnen een mum lag het gehele gevolg in het zwembad, ha ha ha. En ik denken dat ik veel meegemaakt had inmiddels. Nou dit was toch wel weer een hele aparte ervaring. Je waande je werkelijk in China. Of bij de afhaal chinees, dat kan ook. Wat een verhaal toch weer.

Nou hebben we een Chinese buurman in de straat achter ons en die had dus zijn hele familie mee genomen naar het zwembad. We hebben hier bijna geen regels bij het zwembad over het meebrengen van mensen. En het is ook nooit echt druk, maar met ineens 18 mensen in het zwembad was het gewoon ineens een drukte van jewelste. En dan ook nog allemaal gillend en krijsend natuurlijk.

De badmeester wist niet wat hem overkwam. Ervoor had ik nog even met hem gepraat en hij vertelde nog dat het bij dit zwembad altijd zo lekker rustig was. En hij regelmatig tijd had om gewoon zelf te kunnen zwemmen, omdat er niemand aanwezig was. Nou dat was nu mooi voorbij! Werk aan de winkel. Want zoals ik al zei, het leek wel of ik in Peking stond. Echt, je kan het je niet voorstellen wat een drukte en kabaal er uit die 18 mensen kwam. En toen ze dan ook nog eens allemaal tegelijk van de glijbaan afgingen was de pret helemaal compleet. Normaliter wachten de glijbaangangers totdat de gene die voor hen naar beneden is gegaan in het water is. Maar deze mensen gingen gewoon direct achter elkaar aan. Soort van kamikaze glijders zeg maar. Met alle gevolgen van dien. Want dat werd natuurlijk een puinhoop beneden aan. Bovendien bleek ook nog eens dat de Chinezen, of deze Chinezen in ieder geval, helemaal niet kunnen zwemmen. En er ging er zelfs 1 onder water en kwam toch even niet meer boven na de landing zeg! Moest de badmeester gewoon in actie komen! Dat had hij vast de hele zomer nog niet meegemaakt.

Al proestend kwam hij boven en zijn mede China zwemmers maar lachen..... Echt waar, hij stikte zowat, maar zij kwamen niet meer bij. Moet je voorstellen, 17 Chinese mensen helemaal in een deuk en luid lachend en nummer 18 is nog happend naar adem..... Je begrijpt dat ik gewoon geen tijd meer had voor mijn boekje natuurlijk. Wat een vermaak was er gaande in het zwembad! En dat op een o zo rustige zaterdagmiddag!

Het mooiste vond ik nog wel dat ze daarna allemaal in een rijtje langs de kant van het zwembad gingen. Met de handen vast aan de richel van het bad, zo naar het diepe. Zie je het voor je? 18 Chineesjes op een rijtje, schuifelend voorbij komen. En niet alleen kinderen, er waren ook een heel stel volwassenen. En die dan ook een soort van angstkreten uitslaan in het diepere gedeelte? Echt!! Dat is toch wel een heel zeldzaam iets toch? En ons zwembad is geen eens zo diep. Ik kan overal staan en het diepe is misschien 1.65 of zo? Je mag ook nergens duiken in het bad. Maarja, nou zijn Chinese mensen over het algemeen natuurlijk niet zo heel erg groot, dus voor hen is het voor hun gevoel vast dieper. Maar echt, dit zie je ook niet elke dag. Daar kunnen we het eens over zijn. En ik zat zo te lachen aan de kant. Wat een gezicht zeg!

Afijn, na de tocht langs de rand door het diepe, bleven ze hierna, collectief in het ondiepe. Dat was al spannend genoeg met die glijbaan erbij. Maar toen, toen zag ik ineens weer een Chrysler Voyager aankomen. En hoorde ook een Engels kreet door het Chinese geluid heen komen. En die kwam vanaf boven aan de trap van de glijbaan. "They are here!".... En de helft van het gevolg kwam het zwembad uit en ging naar de deur van het zwembad. En ik hield mijn hart vast. Nog zo'n Chrysler..... Dalijk komen er weer 18 familieleden uit de auto zetten. Ik had nooit voor mogelijk geacht dat dat uberhaupt kon, maar had het net hoogst persoonlijk kunnen aanschouwen. Stel je voor. 40 mensen in onze Cocoon pool? De badmeester zou er in blijven. Of heel hard weg rennen en we zouden hem nooit meer terug vinden, ha ha ha. Als eerste kwamen er denk ik een stuk of 8 noodles uit. Je weet wel van die drijfdingen. En was daardoor alleen al op het ergste voorbereid. En dacht aan 8 kinderen die te voorschijn zouden komen. En er volgde er inderdad 1, maar daarna nog een vrouw en de bestuurder en daarmee hield het op. Dus gelukkig, mijn telling hield op bij drie. Want toen ging de deur van de Chrysler op slot. Dat viel mee. Maar zo zaten er wel ineens 21 Chinezen bij ons in het altijd zo stille, beetje Cocoon-achtige, zwembadje. En had ik toch weer zo'n spijt dat ik mijn camera niet bij me had. Het had echt hele aparte plaatjes kunnen opleveren ;-)

Groetjes Petra

Coldplay

Gisteravond was het concert van Coldplay in Raleigh.





Ook nu weer de kleedjes erbij in het veld en wachten tot de band komt.

De Viva La Vida toer


De viva la vida ballon bij zons ondergang.



En echt wat een verschil met Nickelback! Duidelijk veeeeeeel professioneler. Wat een show en wat een mooie muziek. Aan een stuk door speelde ze nummer na nummer. Vol enthousiasme. Gisteravond was het ook warm, maar heb deze groep er dus niet over gehoord. De zanger had er zo veel zin in, dat het gewoon van het podium afvloog!



Zo goed! Verder gingen ze tot twee keer aan toe het publiek in. Ze hadden twee mini podiumpjes gewoon echt tussen de mensen in. Fantastisch om te zien. Zo was er onder andere de wave met de cellphones, wat heel speciale ervaring was. En bij het nummer Yellow, waren er in eens heel veel grote gele balonnen die door het publiek om hoog gespeeld werden, wat een heel mooi effect had.



Toen ze midden in het publiek stonden zongen ze ook een a capelle versie van Michael Jacksons Billy Jean. Helemaal mooi. Verder was er veel, heel veel confetti aan het eind van het concert. En bij de uitgang aan het eind van het concert, kreeg iedereen een cd van de groep. Op de cd een opname van dit concert. Niet precies dit concert, maar precies dezelfde muziek. Echt heel speciaal. Het bier was wel weer aanwezig, maar duidelijk in mindere mate genuttigd dit keer. Al heb ik nu ook ernstig bezopen mensen voor bij zien komen. Maar veel minder dan bij Nickelback.



Weet dat ze ook nog naar Nijmegen komen en mocht je de kans krijgen en er zijn nog kaartjes, kan ik het echt aanbevelen. We hebben zo'n leuke avond gehad!



Vanavond kwamen er mensen bij ons langs via de Carolina Beardie Club. De familie woont in Cary en ze wilden graag een keer Bearded Collies in het "echt" aanschouwen. De familie wil graag een hond en overwegen een Bearded Collie. Hartstikke goed van ze dat ze dit doen. Om te kijken of de Beardie binnen hun gezin past. Stace en Connor vonden het allang leuk om zo veel aandacht te krijgen. Alleen, Connor was helemaal in de "schapendrijf"-stand. En dreef telkens de kinderen van de familie bij een. En Connor doet dat met blaffen en geniepige beetjes in de achterkant van de benen als ze weg willen lopen. De ouders konden het gelukkig heel goed begrijpen en zagen nu inderdaad wat een Beardie is. Een herdershond, die een taak heeft. Stace ziet het nut van die taak niet zo heel erg in. Maar Connor is erg gedreven, kunnen we wel zeggen. De vader was heel goed en nam uitgebreid de tijd om zijn kinderen te leren hoe daar mee om te gaan. (Vooral niet weg te rennen en stil te blijven staan)
Nadat de heertjes uitgeblust waren van het sjesen door de tuin,(het is hier nog steeds erg warm) was het dan eindelijk tijd voor een kroel en een flinke knuffel partij. Heerlijk om te zien dat de lieverdjes zich zo weer aanpassen en zo kunnen genieten van al die aandacht!

Groetjes Petra

Dag 3

Nou dag 2 en 3 zijn ook voorbij. Inmiddels gaat het allemaal wat beter. Ik heb het software en emailsysteem een beetje door. En ook het Instant Messenger gedoetje. Ik ben van het soort dat nooit aan MSN heb gedaan. Skype als een tierelier, maar MSN en IM dus niet. Nou doe ik met Skype ook het "instant messagen". Maar deze was net weer even anders. Maar ik snap hem nu. En heb zowaar ook al "vrienden", ha ha ha.

Op dag 1 vertelde ik al dat ik een hele stapel papieren heb getekend en daarin heb ik ook getekend dat ik geen "inside" informatie mag verspreiden. Daarmee wordt het dus wat moeilijker om over het bedrijf te vertellen op mijn blog. We willen niet in de problemen komen niet waar? Dus veel over mijn werk kan ik eigenlijk niet vertellen. Maar ik kan wel vertellen dat het bedrijf toch wel een behoorlijk enig in zijn soort is. Zo is er geen dresscode, wat ik ernstig kan waarderen. En zijn alle drankjes, fruit en snacks gratis in de kantineruimte. Wel luxe niet? De snacks zijn wel van het gezonde soort, dus groente chips en soya repen. Iets minder he? ha ha ha. Maar moet zeggen toch wel heel bijzonder dat het allemaal gratis is.

Mijn bureau is wel een zogenaamde 'cubicle'. Ja zo'n ding met van de wanden zodat je vooral je buurvrouw en buurman niet ziet. Maar....., deze heeft alleen in de hoek hoge wanden (waaraan zowaar een boekenplank aan hangt) maar aan de zijkanten zijn er lage wanden. Waardoor je toch contact met de buiten wereld hebt. Wel zo fijn niet waar? En ik zit ook nog in de buurt van een raam, zodat ik ook nog een blik naar buiten kan werpen zo nu en dan. Weliswaar op de parkeerplaats, maar dat is bijzaak.

Een ander niet geheel onbelangrijk iets is dat mijn buro stoel een massagestoel is. Ook daar stond ik even van te kijken. Maar toch ook wel bijzonder te noemen kunnen we wel stellen. Moet eerlijk zeggen dat ik hem nog niet heb durven aan te zetten om even in de relaxstand te gaan, zeg maar. Het moet niet gekker worden niet?

Maar jawel, het kan wel gekker. Want bijna alle collega's hebben hun eigen propjes pistool en vliegen de pijltjes en propjes zo nu en dan door de lucht. Echt waar! Ja, ik moest daar ook even wennen, maar weet nu hoe het geluid klinkt als de pistolen geladen worden en ik dekking kan zoeken ;-) Je leert snel zullen we maar zeggen.

Verder is mijn foto vastgelegd en krijg ik een heus naamplaatje om aan mijn buro te prikken, zodat anderen ook weten wie ik ben. En ik heb morgen reeds mijn eerste vergadering en heb het idee dat er meerdere zullen volgen. Kortom het zijn enerverende daagjes en heb in de twee dagen tijd al weer een boel Engelse woorden er bij geleerd. (ik weet het boel is geen NL woord, maar het ligt zo lekker in de mond)

Het is allemaal wat kunnen we wel stellen. Morgenavond gaan we naar het concert van Coldplay en laten we hopen dat het droog is. Het is dik in de dertig graden vandaag geweest. Maar vanmiddag was er hier een aardig buitje en voor vanavond wordt er ook regen verwacht. Maar alles wat nu valt, kan morgen niet vallen. Zo is het verhaal dan ook weer. We zullen het gaan zien.

Groetjes Petra

Ben er

stil van.... Het gebeurt me niet vaak, maar nu even wel. Het was een indrukwekkende dag. Mijn nieuwe collega's ontmoet, mijn nieuwe buro, een nieuw email adres, met nieuw wachtwoord, nieuwe computer met nieuw wachtwoord, nieuw computer programma met jawel nieuw paswoord. Verder veel papieren te lezen, veel papieren te tekenen, nieuwe parkeerpas, nieuwe sleutel, nieuw alarm systeem enz enz. Alles nieuw en het was bij elkaar heel veel nieuw. Het moet allemaal nog even een plekje op de harde schijf vinden. Dus ben er een beetje stil van en dat wil wat zeggen. Ik ben namelijk niet snel stil.

Mijn nieuwe buro is wel apart, want ik zit in het internationale team, zeg maar. Met collega's uit Italie en Spanje achter me. Duitsland naast me en Frankrijk binnen gehoorafstand. En dat gewoon in Raleigh. Weet eigenlijk nog niet of ze uit die landen komen, maar de verwachting is dat ze de taal van het betreffende land spreken. Zoals ik het Nederlands. Vraag me niet naar de namen, die gingen heel snel en ook die waren allemaal nieuw. En ja die harde schijf had overuren vandaag en moest al het nieuwe in een enorme snelheid zien weg te schrijven. Dus later meer, moet het nieuwe allemaal even verwerken zeg maar.

Groetjes Petra

Leuk

We hebben weer een paar leuke daagjes achter de rug. Vrijdag zijn Ron en ik naar South point geweest. Eerst even wat geshopt in de mall.





En daarna door naar de bioscoop om de film Funny People met Adam Sandler te zien.



Het was een leuke film, maar.... Er is namelijk altijd wel een maar, hij zou "funnier" kunnen zijn. Er zaten hele leuke stukjes in, maar ook stukjes waar ik compleet de lol niet van in zag. Hele flauwe grapjes, dat ik echt zo iets had van Hmmm... Het stukje met de Europese dokter vond ik dan weer wel heel leuk. De hoofdrolspeler kreeg ernstig nieuws te horen, maar begon over het Europese accent van de man. Omdat hij vond dat door zijn ernstige accent het allemaal nog enger klonk. Aan het eind van dat stukje geeft Ira, de andere hoofdrolspeler, nog een opmerking over Ikea ook. Erg grappig... De film duurde wel erg lang en dat maakte het voor mijn gevoel een beetje vaag zo op het eind. Dus wel funny, maar neem er de tijd voor ;-)



Daarna zijn we bij PF Chang's wezen eten. Mijn favoriet! Heerlijk was het weer....

Gisteren hebben we gewandeld, gezwommen, gemaaid en weer gezwommen. Het was erg warm gister. Wel bewolkt, maar behoorlijk warm. Aan het eind van de middag viel er een buitje, maar daarna bleef het droog. En dat was heel fijn, want 's avonds gingen we naar het concert van Nickelback. En dat was een openlucht concert en dan is het wel zo prettig als het niet regent. Net voor het podium van het Time Warner Cable pavilion in Raleigh is het wel overdekt. Maar wij hadden veld kaartjes en dat is puur in de openlucht. Moet er nog steeds aan wennen dat veld kaarten hier na de zitplaatsen komen. In Europa is dat altijd andersom. Mede ook door de andere concert faciliteiten hier denk ik. Maar gelukkig het bleef droog.

Parkeren was wel goed geregeld. Je moest namelijk je parkeerkosten al bij het kopen van je kaartje betalen. Niet helemaal eerlijk, want wij betaalden 2 x 6 dollar nu en we zaten met zijn tweeen in 1 auto. Maarja, geen files door betalende mensen en konden we zo het parkeer terrein op rijden. Er zouden ongeveer 20.000 mensen zijn op dit concert. En wij stonden natuurlijk helemaal achteraan, waardoor het een behoorlijk eindje lopen was. Maar ach we hadden de tijd niet?



De deuren gingen om 6 uur open en er zouden drie voorconcerten zijn. Saving Abel, Papa Roach en Hinder. Saving Abel hebben we met flarden gehoord, want toen kwamen we net binnen. Maar Paparoach en Hinder wel. En beiden hebben nu inmiddels een paar hits gehad en dat maakt het wel leuk om wat meer van hen te horen. Sommige nummers vielen bij mij in de categorie herrie, maar andere vond ik wel leuk. Zo hoor je nog eens wat nieuws niet? Hier de hier bekende nummertjes van Papa Roach en Hinder.



Ook bij dit concert namen mensen kleedjes mee. En wij ook en zo zaten we op het gras op ons gemakje naar de muziek te luisteren.



Het bier vloeide inmiddels rijkelijk en de toeschouwers kwamen behoorlijk los. Het was toch een ander publiek dan bij de Counting Crows de vorige keer op deze plaats. Er zat duidelijk meer beweging in. En de heren die voor ons eerst nog een beetje stil zaten te zijn, deden gewoon allen hun staarten los. En sloegen zowaar aan het headbangen. Geweldig! Eerst zo stilletjes zitten te zijn en na een biertje of 1,2,3,4 helemaal los. Er waren er ook die inmiddels helemaal total loss waren en ergens ter aarde vielen. Dat is toch wel minder voor mijn gevoel. want echt er wordt zo veel gezopen.... Niet normaal meer.
Wat mij ook opviel dit keer was het enorme vloeken van de bands. Echt het F*** woord is wel tig keer voorbij gekomen. Ik zweer je, Gerard Joling zou er van gaan blozen bij het horen ervan ;-) Wellicht hoort het een beetje bij het type groep, maar in 1 zin kwam het woord er gewoon 5 keer uit. En dat is ook weer een beetje te toch? Afijn ik zat weer alles met mijn nuchtere kijk te analiseren. Aard van het beestje wellicht....

Wat ik heel irri vond is dat de tijd tussen de verschillende groepen zo lang duurde. Zeker 20 minuten elke keer. Het haalde de sfeer telkens weg. Maarja, het was natuurlijk wel het ultieme moment om weer (meer) bier te halen natuurlijk. En dat is ook goed voor de omzet niet waar? Maar na de groep Hinder kwam dan eindelijk Nickelback. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik hen nog niet zo heel lang geleden "ontdekt" heb. Ik vind vooral hun laatste single erg leuk. "If today was your last day" en hun al wat oudere nummers zoals "Photograph". Maar in mijn zoektocht op youtube naar hun nummers, kwam ik dus veel nummer van hen tegen die ik leuk vond, maar helemaal niet wist dat die van hen waren. Hele leuke nummers zelf. Afijn dat was weer mooi meegenomen!





Vond ze erg goed spelen en de sfeer was heel goed.



Maar... alweer een maar. Het was erg warm gisteravond. Dat vond ik ook. Maar de zanger van Nickelback had daar erg last van. En na elk nummer dat hij gezongen had, begon hij er over. De eerste keer kon ik dat nog begrijpen, maar na het vijfde nummer wist ik het wel. De groep komt uit Canada en ja dan is Raleigh warm midje zomer. Bloedje heet zelfs. Dat had ik je op een briefje kunnen geven. In het begin vroeg hij steeds om bier en wat hij ook kreeg en dronk. Maar nam daarna nog even lekker de tijd en begon wat te kletsen over .... jawel.... bier. En daarna nog over jointjes en over nog meer bier. Dat ze na dit concert eindelijk 5 dagen vrij waren en dat het toch zaterdag avond was en dat hij dan wel recht had op bier. En dat na elk nummertje. Afijn, na nummer 3 had ik zoiets van, ja nu weet ik het wel hoor. Kom maar op met je muziek... Wat een geouweneel ;-) Afijn het thema van gisteravond was dus wel bier... Overal en vooral veel, ha ha ha.
In onderstaande filmpjes, heb ik geklets en gezuip er tussen uit geknipt hoor...



Halverwege het concert zongen ze met de zanger van Hinder een nummer van AC/DC. Highway to hell. En de zaal ging door het dak (als die er op had gezeten althans) Het waren echte rasechte rock liefhebbers en deze liedjes gaan er in als koek, kunnen we wel stellen. Of moet ik zeggen, gingen er in als bier. Alhoewel, ik vond het ook erg lekker klinken. En zat aan het pure water....



Ze speelden ook een kort nummer dat ik dus helemaal niet kende. En volgens de zanger ook niet van Nickelback zelf was. Maar bij het horen van de eerste klanken ging de hele "zaal" uit zijn dak. Soort van Andre Hazes meedeiner maar dan op zijn Amerikaans. En als jij daar dan tussen staat en je weet echt niet wat voor nummer dat is en iedereen om je heen galmt het mee, dan voel je je wel een immigrantje. Echt nog nooit gehoord! Maar ach, voor alles moet een eerste keer zijn niet? Maar mochten er "Neder-amerikanen" zijn die weten waar dit nummer vandaan komt of van wie het is. Laat maar horen. Ben eigenlijk wel nieuwsgierig nu. Hieronder het filmpje ervan...




Het was dus een behoorlijk indrukwekkend avondje, dat zeker. En heb zeker genoten. Van de muziek en ook de mensen om ons heen. Aanstaande donderdag gaan we overigens weer naar het TWC pavilion, maar dan naar het Coldplay concert! Dus we hebben weer wat om naar uit te kijken!

Groetjes Petra