Verkeerd verbonden

Ik had al gezegd dat het bedrijf waar ik werk net naast NC-State university in Raleigh is. De eerste dag dat ik er kwam werken kreeg ik een soort van parkeer vergunning voor in de auto te plakken. Dacht toen nog van nouja de parkeerplaats is toch groot zat en wat een gedoe. Maar nu weet ik waarom!

De studenten zijn terug in de stad!!! En komt de straat waar het bedrijf gevestigd is, weer tot leven. En dat is terug te zien aan het aantal auto's in en om Hillsboroughstreet. En aan de met dozen sjouwende studenten natuurlijk. Het lijkt wel een invasie! Zo in ene vanuit het niets. Aan het begin van de week zag je het een beetje, maar donderdag en vrijdag was het druk! Het nieuwe schooljaar gaat beginnen, dat is duidelijk. En iedereen die op de parkeerplaats bij ons parkeert en geen vergunning heeft wordt weggesleept. En zo wordt het uitzicht op de parkeerplaats ineens een heel stuk interessanter, dat begrijp je natuurlijk wel ;-)
Al heb ik nog niks zien weggesleept worden hoor. Het heeft wel wat, de bedrijvigheid vind ik. Al had het naturlijk leuker geweest als ik uitzicht had gehad op Hillsborough street. Maarja je kan niet alles hebben in het leven.

Het heeft nu zeker iets levendigs iets cultureels. Iets wat ik in Raleigh nog niet zo erg gevonden had. Al wordt Hillsborough street nu op de schop gezet en krijgt het zowaar niet 1 maar wel 2 rotondes binnenkort! Ja ja, het heeft zelfs in de krant gestaan!
Maar nu met al die studenten in de omgeving heeft het wel wat meer sfeer. Iets internationaals. Over internationaals gesproken. Ik werk dus binnen het internationale team van het bedrijf. En vind dat heel leuk. Andere achtergronden, mensen hebben toch een wat bredere blik op het leven en zijn ook echt buiten de landsgrenzen geweest. Dus ja, ik vind het leuk om in een internationaal team te werken. De meesten van hen spreken onderling ook de taal met elkaar. Zo spreekt de spaanstalige ook Italiaans en kletsen zij er op los met elkaar. En er zijn twee Franse medewerkers die elkaar in het Frans bestoken met woorden. Op 1 of andere manier klinkt het altijd net of het frans wat bozer praat. Het gaat ook naarmate hoe verder in het gesprek ook steeds sneller het praten. Daarbij komt dat 1 Franse medewerkster ook Duits spreekt en daarop weer met onze Duitse medewerker Duits praat. Nu dat zij weet, dat ik ook Duits spreek, praat ze tegen mij ook Duits. Maar mijn Duits is niet zo goed als het Engels. En mijn Engels is een heel stuk beter geworden, maar nog steeds niet zo vertrouwd als het Nederlands. Daarbij komt, dat mijn Duitse collega wel gewoon Engels tegen mij praat.

En ik moet zeggen dat het soms erg verwarrend is allemaal. En het gebeurt dan ook dat er een zin uit komt in een taal die niet helemaal compatible is met de persoon tegen wie ik praat. Wat daarop dan weer duidelijk te zien is aan het gezicht van de ontvanger zeg maar. Want heb ik net een Nederlandse brief zitten tikken hoor ik op de achtergrond Italiaanse verhitte gesprekken en in mijn rechter oor het Frans en Duits en dan begint mijn Duitse collega in het Engels tegen me te praten. Dus ja, dat is verwarrend! Zie het een beetje als zo'n ouderwetse telefoon centrale. Je weet wel waar een mevrouw echt die stekkertjes aan door verbindt. Van het ene gaatje in het andere gaatje en dan zegt "ik verbind u door". Maar die verbinding loopt bij mij nog wel eens spaak en is de connectie in het Nederlandse stekkertje gestopt en komt er ineens een zin in het Nederlands uit of Duits, of Engels. Moet zeggen dat de laatste optie mijn voorkeur geniet, want dat verstaan ze in ieder geval allemaal. Misschien moet ik dat gewoon maar ingaan voeren. Gewoon Engels praten, dan weten we allemaal waar het over gaat niet? ;-)

Groetjes Petra