Voor de NederAmerikanen onder ons

Ik ben er zo 1. Zo'n Hollander die in den verre van alles mist aan Nederland. En dan in mijn geval met name het eten. Ik weet het is vreselijk, maar er zijn wel ergere afwijkingen in de wereld om met je mee te dragen niet? Maarja het feit is wel dat ik, die voor dat wij hier gingen wonen zei: "Dat gedoe met dat Nederlandse eten, daar doe ik niet aan mee hoor. In Amerika is ook zat lekkers". Ja dat is ook zo, weet ik nu. Maar.... ben denk ik inmiddels wel de grootste zeikerd die je omtrent dit gegeven tegen kan komen. De eerste drie maanden gingen goed, maar daarna barstte het los.

En nu vind je dus gewoon hagelslag en Nutella bij ons in de keukenkast. En ligt er ook een stuk Goudse Kaas in de koelkast. Sommige dingen zijn hier gewoon weg niet te krijgen, zoals een fles Hero Cassis, waar ik zo nu en dan naar snak. Nu heb ik wel cassis siroop, die ik dan weer mix met club soda om zo een beetje de smaak te krijgen. Maar dat soort nood sprongen, zijn het altijd "net niet". Het heeft er naast gelegen, maar smaakt altijd toch net wat anders dan DE echte. Nou ben ik behoorlijk vernuftig geworden in het namaken van het echte spul. Want zo heb ik al zelf likkepot in elkaar geknutseld en Amerikaanse Filet. Die allemaal toch wel in de categorie "er naast gelegen" vallen. Al komt de Amerikaanse filet er wel heeeeel dicht bij. Ook erwtensoep bijvoorbeeld, daar draai ik mijn hand ook niet meer voor om. Graaide ik vroeger zonder nadenken een blik Unox van de plank in Nederland. Nu weet ik precies de ingredienten van het stevige soepje zo uit mijn hoofd. En graai ik die in de supermarkt.

Weet me trouwens ook nog de keer te herinneren dat ik vla zelf heb geprobeerd te maken. Allemachies wat een werk is dat zeg! Je moet blijven roeren in die vla anders wordt het 1 dikke massa. En zo snel mogelijk laten afkoelen. Geen leuk werkje en het maakte mijn vla een heel stuk minder lekker, dat kan ik wel zeggen. Om nog maar niet te beginnen over de keren dat ik bitterballen heb gemaakt. Uren in de keuken staan ploeteren en wat zegt Ron....? Ze smaken wel een beetje apart he? Je zou hem toch! Nee, Ron ze smaken heeeerlijk, geweldig gewoon, ha ha ha. Maar helaas, moest hem gelijk geven, die bitterballen van mij hadden er nog geen eens naast gelegen. Ja kwa vorm, maar kwa smaak echt niet. Verre van....

We kunnen dus wel stellen dat ik het heus wel geprobeerd heb in de tijd dat ik hier woon om Nederlandse etenswaar zelf te maken. Want al dat verlangen, laat een mens gekke dingen doen. Je wordt er erg inventief van, laten we het zo zeggen. Nog maar niet te spreken van de talloze pakketjes die onze kant zijn opgestuurd. Dank en hulde, aan al deze gulle verzenders! Echt we zijn er mega blij mee altijd. Misschien moet ik jullie aan Bea voordragen voor een lintje, want echt jullie helpen ons enorm ;-) Als een kind in de speelgoed winkel zeg maar, zo blij, ha ha ha.

Raar eigenlijk hoe je dat verlangen zo erg houdt. Iets wat ik van mezelf nooit gedacht had. Maar zoals ik al zei, er zijn ergere dingen in de wereld. Het blijkt overigens dat ik niet de enigste ben, want ik heb op verscheidene Neder-Amerikaanse blogjes al vaker hetzelfde soort verlangen voor bij zien komen. De Nederlandse wereld radio heeft er onlangs zelfs nog een onderzoek naar gedaan. En het blijkt dat ik dus echt niet de enigste ben. Het zegt niks over het feit dat ik vast de ergste ben, maar het geeft je toch een soort van geruststelling dat meer mensen dit hebben, niet waar?

Maar nu het goede nieuws! Want mede Neder-Amerikaan Guus vertelde me onlangs zijn idee. Een heeeeel mooi idee! Waar ik, als altijd op zoek naar Nederlandse bende halve Neder-Amerikaan, heel erg blij mee ben. Want.... hij heeft een web-site gemaakt waarin "Dutch in America" zaken bij elkaar verzameld staan. Van waar je Nederlands eten of ingredienten kunt vinden tot aan tentoonstellingen aan toe! Alle laatste nieuwtjes zijn op de Dutch in America website te vinden. En daar, daar is Petra blij mee! Heel erg blij! En wellicht andere Neder-Amerikanen ook! Dus zet 'em in je favorieten ;-)


Groetjes Petra