H1N1

Laat ik als eerste zeggen dat ik eigenlijk pas 1 keer een enting voor de normale griep heb gehad. Ik was in die jaren erg vatbaar voor van alles en nog wat en kreeg toen een oproep van de huisarts en ben hem toen gaan halen. Een keer... en die week na de prik was ik stront ziek. Daarna dus nooit meer gedaan. Ik heb zoiets, het lichaam moet ook de kans krijgen om anti-stoffen aan te maken. Anders krijg je van die "watjes", die om de haverklap ziek en snotterig zijn. Niet op een of andere studie gebaseerd, maar gewoon mijn eigen kijk op het geheel. Dus volg niet mijn advies, is gewoon een Petra kijk op het geheel en gebaseerd op 1 griep prik ervaring. Wat eigenlijk een eenmalige ervaring was en dus geen basis vormt of zo. Want natuurlijk moeten risico groepen, zoals ouderen of mensen met een niet goed werkend immuun systeem de kans krijgen om een griep prik te krijgen of niet. Maar om dat standaard elk jaar te doen. Nee, ikke niet in ieder geval.

Maarja, nu het H1N1 virus. Moet zeggen ik val niet in die risicogroep. Ben te oud volgens de statistieken en heb geen aandoeningen die mij in de risico groep zouden doen belanden. Maar, ik heb gekkere dingen opgelopen in mijn leven, die ik volgens het boekje ook niet zou moeten krijgen. Dus ik wist het eigenlijk niet wat ik nu zou doen. En moet eerlijk zeggen ik had me er ook nog niet zo druk over gemaakt.

Maar,...gisteren was er een heel stuk op de tv over het H1N1 virus , alias de knorretjes griep, Taco griep en wat het al niet meer genoemd wordt, bij 60 minutes. Wat een soort van Brandpunt-achtig programma is.(Er was overigens ook een heel mooi en indrukwekkend stuk over een man die een eigen radio therapie tegen kanker had uitgevonden) En gelijk al vanaf het begin had het stuk over de H1N1 mijn aandacht. Er waren beelden van een jonge gezonde knul die dus besmet was geraakt. Binnen 2,5 dag was zijn situatie zo enorm verslechterd. En de anti-biotica had even een opleving gegeven, maar daarna was het alleen maar erger geworden. Getoond werd hoe hij er nu aan toe was. En natuurlijk daar de trieste ouders bij. Ook werden er beelden getoond van hoe de virus er van binnenin uit zag. Onder een grote microscoop zeg maar. Geen prettig beeld kan ik je zeggen. En ze lieten de statistieken van de huidige aantallen zien. Dat enorm is gestegen ten opzichte van griep statistieken van vorig jaar. Nu al en het is het begin van het griep seizoen. Het virus blijkt ook uiterst besmettelijk en je hoeft niet veel geks te doen om het ook te krijgen. Afijn, van al die beelden werd Petraatje niet blij. Moet ik nu wel of niet een inenting doen? En zo ging ik slapen.

En vanmorgen dacht ik bij mezelf ik ga toch eens kijken waar ik zo'n griepprik kan halen bij ons in de buurt. En kwam op de website van onze county terecht. En daar stond dat ze bij ons in het dorp een regionaal kantoor hadden die vanmorgen zou beginnen met het gratis uitdelen van de H1N1 vaccinatie. En laat het nou net tegen over het postkantoor zijn waar ik vanmorgen ook moest zijn. Dus reed ik er voor mijn bezoekje aan het postkantoor naar toe. Eenmaal daar viel het me al op dat er langs de weg enorm wat auto's geparkeerd waren. En toen ik dichterbij het gebouw kwam zag ik echt overal auto's. En... overal mensen. In 1 lange rij.... een hele lange rij.....



En die rij ging helemaal de bocht om. Denk zeker dat er zo'n 100 mensen buiten stonden. Nou, dan hoef ik ook niet op zoek naar een parkeerplek, want daar ga ik echt niet bij aansluiten, dacht ik bij mezelf. Zo erg heb ik het waarschijnlijk ook niet nodig. Ik viel niet in de risico groep en ik was niet zo jong meer, heb geen astma of zo. Nee, zo nodig was het niet.....
En zo reed ik door naar het postkantoor. Ook daar was het druk en kon nog net een parkeer plekje vinden. Ik sloot aan in de rij en als snel stonden achter me twee meiden van zo'n 16 jaar. Allebei stront verkouden! En snotterden dus een eind in mijn nek. Vanuit alle windrichtingen kwamen de kuchjes, niesjes en de "haal-op-die-wekker-snot-is-lekker" geluiden.

Ik deed dan ook een stapje naar voren. Want ja ik had 60 minutes gezien en daarin vertelden ze dat je binnen een afstand van 10 feet het virus al kan krijgen. (zo'n 3 meter). Maarja, die meiden schoven net zo hard aan. Hey, dat was niet de bedoeling dames. En ik deed nog een klein stapje naar voren. Maar alweer schoven ze binnen een seconde aan. Jeetje ik lijk wel een Amerikaan, dacht ik nog. Die houden ook altijd van hun "personal space". Ik inmiddels duidelijk ook. Dat viel me al op toen ik vorig jaar weer in Nederland was. Nederlanders doen daar niet aan, personal space. Die bombaderen overal tussen en door en langs heen. Ik vind dat inmiddels mateloos irritant. En ja daarin ben ik dus veranderd. Geloof dat ik daar vroeger geen moment bij stil heb gestaan. Maarja, nu stond ik in de rij bij het postkantoor en had twee snotterende tieners (duidelijk uit de risico groep) in mijn nek. Getverre.... En toen bedacht ik, ik doe een stapje op zij i.p.v. vooruit. En dat werkte, de dames volgden nu niet. Ohhhh, wat een paranoide mens ben ik he? Ik was blij dat ik daarna, al was het zijwaarts, snel aan de beurt was en ik naar een balie kon, ver weg van de twee snotteraars.

Misschien was het wel een teken van boven of zo? En probeerde ze me duidelijk te maken dat het virus gewoon al overal is. En ik gewoon moest gaan aansluiten in de rij? En niet zo ongeduldig moest zijn bij het zien van die lange rij. Boven natuurlijke krachten hadden die twee meiden precies achter mij in de rij gezet als hint? Ja je weet het niet he? Stel je voor dat mijn bescherm engeltje me iets wil vertellen en ik let nou net even niet op? Kan natuurlijk he?

Na het postkantoor ben ik nog even naar de Dollar Tree gereden. Ik had nog wat dingetjes daar nodig. En toen ik alles in mijn mandje had, liep ik richting de kassa. En allemachies, daar gaat me toch een vrouw bijna ter aarde.... Ze stikte zowat in haar hoesten. Echt, ze bleef er bijna in. Met een rood hoofd en snotter neus en zwaar in de rondte hoestend en proestend stond ze daar bij de kassa. En volledig automatisch ging ik weer zijwaarts i.p.v. recht door naar de kassa. Even helemaal naar de andere kant van de winkel en alle bacillen even ontwijken niet? Goh dit gaat lekker zo! En echt, normaal ben ik helemaal niet zo, maar na het zien van 60 minutes leek het wel of bij mij het licht pas was aangegaan. Ontwijken die hap zei mijn gevoel. Gewoon nog even quasi non-chalant bij de kerstspulletjes neuzen, ha ha ha.

En terwijl ik dat deed, bedacht ik me weer dat dit echt tekens waren en die moest ik maar voor waar aannemen. Echt, wat is de kans dat je twee keer achter elkaar zo'n duidelijk teken krijgt? Het was gewoon tijd voor mij om zo'n H1N1 neusspray te gaan halen van mijn bescherm engeltjes. Misschien moest ik maar naar ze luisteren. En zo heb ik nadat ik dacht dat de kust veilig was mijn spulletjes afgerekend en ben terug gereden naar het regionale County kantoor en heb mijn auto geparkeerd. En ben aangesloten in de rij. Die overigens inmiddels gelukkig wat korter was geworden maar nog wel steeds buiten stond.

Ja het was een goed plan, bedacht ik me. Ik moest het maar gaan doen, voordat ik dadelijk natuurlijk net die ene uitzondering van de regel zal worden. En als "39-jarige-gezonde-eigenlijk-niet-in-enige-risico-groep-vallende-vrouw" gewoon het knorretjes virus zal gaan krijgen. Er zijn gekkere dingen met me gebeurd, dus laten we het noodlot maar niet tarten. En bovendien mijn beschermengel, kon het me niet duidelijker maken. En zo stond ik daar. Achter me kwam een vrouw met een klein meisje en voor me stond een sjeik geklede man. Die had vast ook 60 minutes gezien gisteren. Hij keek in ieder geval wel vast beraden en had duidelijk een doel. Daarvoor stond een man met 5 jongens en daarvoor een hele generatie van 1 familie leek het wel. Afijn het was dus van alles en nog wat in de rij met wachtende mensen.

Op een gegeven moment komen er twee vrouwen naar buiten uit het kantoor. Zij hadden vast zojuist de neusspray gehad. Ze liepen langs de rij wachtenden en raken in gesprek met 1 van de vrouwen uit de "generatie" familie. Ik ving wat vleugen van het gesprek op. (Ja mijn gehoor gaat verder dan 10 feet) En hoorde woorden als, "niet genoeg" en "het is op". Woorden die niet echt hoopgevend waren eigenlijk. En aan de gezichten van de generatie familie te zien ook echt niet hoopgevend waren. Maar ja, om nou heel hard te gaan vragen, "Zeg, waar hebben jullie het over?", is nou ook zo wat. Dus ik bleef maar even staan. Om me heen hoorde ik wat meer gesmoes en het was duidelijk dat de mensen voor me en achter me ook een goed gehoor hadden. Er was iets niet in orde dat was duidelijk. Nadat de twee dames uit het gezichtsveld en gehoorsveld waren verdwenen, verscheen er een andere mevrouw.

Een mevrouw met een badge, waarop stond met grote letters Wake County. Oh, die hoorde er bij! En ze begon de rij toe te spreken..... En wat mijn gevoel al zei, was juist.... De H1N1 vaccinaties waren op! Nu al? Op dag 1 van de toelevering? Om half 2 's middags? Dat is rap zeg! Hoeveel mensen zouden er dan al binnen geweest zijn, vroeg ik mezelf af. De rij was wel lang geweest, maar zo snel ging het volgens mij allemaal niet. En toen de mevrouw wat dichter bij me kwam, vroeg ik haar, hoeveel ze er wel niet gehad hadden. En met een stalen gezicht zij ze me dat dat er 500 geweest waren. Huh? 500 maar? Is dat niet ontzettend weinig vroeg ik haar. Nou, nou, nou, zei ze. Dat valt wel mee hoor. Heel de county hadden er 3000 gehad en in ons dorp waren er dan 500 en in Raleigh hadden ze er "wel" 1500 toe bedeeld gekregen. Mijn ene helft van mijn hersenen begon aan het rekenen en ik kreeg al heel snel het sein terug, dat dit maar een heel klein aantal was op het aantal inwoners. 1500 in Raleigh! Mijn hemel dat is een schijntje van wat werkelijk nodig zal zijn. "Ja maar, zeg ik, hoeveel mensen wonen er dan wel niet in Wake County?". "Ja dat waren er een stuk meer dan 3000", zei ze me. Ja dat lijkt me ook. (Heb het net even op gezocht, maar er wonen hier zo'n 900.000 mensen alleen in onze county). Daar schiet je met 3000 entingen lekker mee op. Afijn, ik vroeg haar, of er morgen dan weer nieuwe binnen kwamen. Nee, dat wist ze niet. "Er was totaal geen planning over bekend". En ik hoorde een lichte paniek in de mensen om me heen ontstaan. En de vrouw werd letterlijk bedolven met allerlei vragen.

Ze probeerde het geheel wat te sussen door te zeggen dat in Raleigh ze er "nog maar" 1000 hadden uitgedeeld en er waren er dus nog 500 te vergeven. Als een speer zag ik mensen uit de rij verdwijnen. Kind onder de arm en vast op naar Raleigh. En terwijl ik het nog allemaal aan stond te kijken, kwam er een vrouw met een klein meisje naast me staan, die de Wake County mevrouw haast aanklampte. Zij was al binnen geweest, zei ze, maar ze hadden haar papieren vergeten in te vullen. Het inentings boekje vertelde ze. Of ze naar binnen mocht om het alsnog in te laten vullen. De emotieloze trien keek bedenkelijk. "Please Mam", zei ze. "Ik heb vanmorgen 4 uur in de rij gestaan om de spray te krijgen". Wat zeg je me nou? Vier uur???? Allemachies zeg. Wat een toestanden voor zo'n virus. Wie weet zou ik het ook gedaan hebben voor mijn kind. Maar iets in me zei dat het e.e.a. zeer ongecoordineerd verliep allemaal. Een beetje heel erg ongecoordineerd. Het was eigenlijk gewoon een zooitje. Hoe kun je nou beginnen met enten als je maar een klein percentage mensen in je county kan helpen? Wat is nou 500? Een druppel op een gloeiende plaat. En ik liep weer terug naar mijn auto. En bedacht me.... Zou mijn beschermengel zich misschien bedacht hebben? En toch maar niet willen dat ik me laat vaccineren of neussprayen in dit geval? Kan ook natuurlijk. We schatten allemaal wel eens iets verkeerd in. Beschermengelen kan dat ook wel eens overkomen niet? Je weet het niet he? We kijken het de komende dagen nog maar even aan. Of er nog nieuwe vaccinaties binnenkort beschikbaar komen of niet. De website van Wake County is inmiddels aan gepast en het was zelfs op tv, dat ze "even" zonder zijn. Nouja, het geeft mijn beschermengel dan ook nog maar even bedenktijd om zijn of haar beslissing te kunnen maken niet waar? ;-)

Groetjes Petra