Goed en slecht nieuws

Laten we beginnen met het slechte nieuws.... De twee andere honden blijken geen Beardies te zijn. Hier hebben ze daar een mooi woord voor gevonden, want ze zijn dus "Neardies". Hebben er naast gelegen, maar lijken er niet helemaal op. Iets waar ik al een beetje bang voor was.

Gevolg is dus dat de Carolina Beardie Club ze niet uit het asiel kan halen. Want het geld in het rescue fonds is voor Bearded Collies en niet voor Neardies. Nou is er een andere stichting genaamnd B.O.N.E.. Deze stichting is speciaal in het leven geroepen voor Neardies. En zo gaan zij nu naar de twee honden kijken. En hopelijk kunnen zij ze uit dit asiel halen. Het goede nieuws was wel dat toen de twee mannen van onze club daar waren de man van het asiel kon vertellen dat er donderdag iemand naar deze twee honden kwam kijken om te adopteren, zeg maar. Nu maar hopen dat dat wat wordt. Want BONE heeft vaak niet genoeg geld om alle hondjes die ze aangeboden krijgen ook daadwerkelijk te helpen. Eigenlijk is het ook maar raar. Want wie zijn wij eigenlijk om te zeggen, sorry hond, maar jij past net even niet in het beeld van een Beardie dus helaas. Ik moet zeggen dat ik nog niet zou weten of ik dat had kunnen doen. Maar gelukkig dat er inderdaad iemand naar het stel komt kijken vandaag. En echt...., ik hoop zo ernstig dat daarmee het verhaal is opgelost.

Verder was er inmiddels al weer een volgend verhaal. Want gistermiddag kreeg ik weer een hondje in mijn mailbox. Nummer 4 deze week. Nou je kan me veel vertellen, maar volgens mij heeft het echt met Thanksgiving te maken. Mensen kunnen wellicht in deze economische toestanden niet voor een normaal pension betalen en kiezen dan voor deze optie. Volgende week is het Thanksgiving en dat is namelijk de dag waarbij half Amerika aan het reizen gaat om familie en vrienden op te zoeken. En waar laat je dan je hond? Juist ja in het asiel.....

Nou stond er bij dit bericht dat het baasje van deze drie honden, waarvan 1 er een bruine Neardie is, overleden was. En dat de familie tegen dat baasje had gezegd er voor te zorgen, maar dat nu dus niet meer konden. Zo triest weer allemaal. Deze is dus ook doorgegaan naar BONE, hopende dat zij er meer mee kunnen. Ik moet echt mijn gevoel en verstand uitschakelen bij het zien van de plaatjes van zulke hondjes. Echt ik krijg er pijn in mijn buik van. Als je dan je hond naar een asiel brengt, breng hem dan naar een no-kill asiel, dan heeft het beestje nog een kans? Wellicht dat veel mensen dat ook niet weten, maar jeetje.... Je kiest toch voor zo'n beestje?

Dan nog wat ander nieuws. En dat begon in eerste instantie ook met slecht nieuws. Wat wil het geval. Op een zondagmiddag, nadat wij waren wezen winkelen met Erna in Smithfield, besloten wij om geld te gaan pinnen bij een Wachovia bank. Niets geks zou je denken. Dat doen tig mensen per dag. Wij hebben nog steeds een NL bankrekening en gezien de huidige dollar koers is het aantrekkelijk om wat Euro's naar Dollars om te zetten. Afijn, zo gezegd zo gedaan. Dus wij rijden de pindrive-in in bij een bank op weg naar huis van Smithfield. Ja ja, ook daar hebben ze drive in's voor in Amerika. Je kan dus met je auto tot aan de pin automaat rijden en zo je geld uit het ding tappen. Je hoeft er dus helemaal je auto niet voor uit.

En zo reed Ron dus naar de automaat. Hij stopt het Nederlandse pasje erin en begint aan het pinnen. Nou was deze bank net nieuw en alles zag er spic en span uit. Zo ook de nieuwe pin automaat. Maar wat gebeurt er..... ? Nadat Ron alle gegevens ingetikt heeft en het luikje van het geld open gaat, blijkt dat het geld vast blijft zitten. En echt mega vast!!! In een soort van klem zeg maar. Dus Ron probeert met man en kracht ons geld er uit te peuteren. Het duurt bij mij nog even voordat ik nou echt in de gaten heb, wat er allemaal aan de hand is. Door de fysieke krachten die Ron moet doen vliegt zijn voet van de rem af en schieten we met de auto ook nog een end naar voren. En kan hij er helemaal niet meer bij.

Bedenk je even het plaatje er bij. Twee handen uit het autoraam, graaiend naar het geld. Dan daarna 1 hand graaiend naar de schakelknop om weer in de achteruit te gaan. Echt het leek wel een film. Maar.... we hebben niet gevloekt hoor tijdens dit geheel..... (kuch, kuch, dubbele kuch)

Wat is dit nou weer????? Inmiddels was dan eindelijk bij mij ook het kwartje gevallen en ben ik snel uit de wagen gestapt en ben mee gaan graaien en peuteren. En Ron kon de auto weer wat naar achter rijden. Echt niet te geloven, hoe klem al dat geld zat. Ik kreeg het er helemaal benauwd van. Met moeite kreeg ik twee briefjes van $ 20,- er uit. Hoe krijgen we nu op deze manier al het geld eruit? En net toen ik me dat bedacht slikt dat kl*** apparaat de rest van ons geld in. $%^#%%@&^^ !!!!!

Echt??? Gebeurt ons dat nu zomaar???? We hoorden het ding weer ratelen en ik hield mooi mijn vinger tussen het luikje zodat dat ding niet dicht ging. Gelukkig stond daar niet zoveel kracht op als op het "geld-vast-hou"-ding. Maarja het apparaat ratelde wel maar er kwam mooi geen geld meer uit. Op het scherm verscheen dat we er te lang over gedaan hadden om ons geld te pakken. Ja duh!!! Wat wil je als je een automaat treft, die helemaal het geld niet wil afgeven. Hebben wij weer! Inmiddels ratelde het ding er ook nog een bon uit met daarop het bedrag wat wij gehad zouden hebben. Nou niet dus, we hadden net de helft kunnen plukken van het bedrag wat op die bon stond. En dat is wat ze dat apparaat zouden moeten noemen. Geen pin automaat, maar een pluk automaat. Wat een gedoe!

Ik was er helemaaaaaaal pissig van zeg! En wat nu? Het is zondag, bank is dicht en geen hond te bekennen. Ik om het gebouw gelopen en vond een telefoon nummer. Ik die met mijn mobieltje gebeld. Kreeg ik een allervriendelijkste mevrouw aan de bel, maarja die kon ook geen bal doen, behalve er melding van maken. Daar schieten we niks mee op nu. Verder nog 1 of ander alarm nummer gebeld, wat helemaal geen alarm nummer was. En daar sta je dan. Met de helft van je geld. En terwijl Ron en ik een "echtelijke" vergadering hebben, (je begrijpt dat die uitermate sfeervol was....) komt er een andere auto aangereden. Ja maar dat gaat niet! Stel je voor dat die persoon als bonus onze zojuist niet gekregen centjes er bij krijgt? Je weet niet wat dat apparaat allemaal gaat verzinnen natuurlijk. Stel je voor? Dus we besloten dat ik ons verhaal aan die man zou gaan proberen uit te leggen.

Maarja hoe leg je dat uit aan een niets vermoedend persoon die gewoon geld wil gaan pinnen? Ik zou er namelijk ook geen reet van geloven, als het mij zou overkomen. Sterker nog ik denk dat ik doorgereden had. Als iemand mij aanspreekt tijdens mijn pinactie, is diegene bij voorbaat al verdacht. Een normaal denkend mens, met geen bijbedoelingen doet dat niet namelijk.

Dus met gevaar voor eigen leven liep ik op de auto af. Je weet maar nooit hier in Amerika, iedere gek mag hier een pistool hebben en dalijk voelt hij zich bedreigt door mij? Je kan natuurlijk niet zomaar mensen tijdens het pinnen gaan lastig vallen. En nou wil het geval dat deze nieuwe pinautomaat ergens in Boerie-boerie gebied stond en daar zijn ze al helemaal niet bang voor een geweertje meer of minder. Gelukkig voor mij was dit een personen auto en geen pick-up truck. Want daarbij was de kans op iets schietends aanwezig in de auto vele malen groter geweest. Maar de eerste blik op de bestuurder gaf mij toch niet een heel erg hoopvol gevoel. Er waren namelijk meerdere tanden vermist bij deze meneer en zijn haar was al een paar dagen niet gekamd. En toen ik tegen hem begon te praten, keek hij me ook aan van waar in hemelsnaam komt u vandaan mevrouw en stoor mij zeker niet in mijn pin gedrag!

Shit.... het is een local, die mij als stressende Hollander amper kon verstaan. Normaal al niet en nu ik hem tijdens zijn pin pogingen aan het storen was, al helemaal niet. Ik probeerde het nog een keer uit te leggen en het enige wat hij uitbrengt is, "Let me try then". Ik doe een paar stappen achter uit en ga weer bij onze auto staan. Even daarna geeft hij een dot gas en roept vanuit de auto, "the machine doesn't work". Ja, dat zegt hij nu, maar heeft hij nou wel of niet geld uit dat ding gekregen, dat kon ik waar ik stond mooi niet zien. We moesten hem maar geloven. Onze "echtelijke vergadering" ging weer verder met wat nu toch te doen. En er kwam weer een auto aan. Dit keer een typische "Soccermom"-van. En daar in zat een breed smilende meneer. Die ik duidelijk beter durfde aan te spreken. Hij vertelde dat hij het wel even ging proberen, "honey". "Just wait here". En ja hoor bij hem kwam er ook niks uit en hij vertelde me dat de machine een melding gaf dat hij buiten dienst was.

Okay, dat was eigenlijk waar we op hoopten. Er kwam geen geld meer uit. Het ding was op tilt geraakt, compleet van de wap van ons gepeuter. Verder konden we daar nu toch niks meer doen en dus gingen we op huis aan. Thuis gelijk weer met Wachovia gebeld en weer werd er melding van gemaakt. Daarna ook nog naar de Nederlandse bank gebeld. En die vertelde dat wij moesten wachten tot het bedrag definitief was afgeschreven van onze rekening. Er was namelijk nog een kans, volgens deze, naar mijn mening veelste positief klinkende meneer, dat het allemaal gelijk verrekend zou worden. Ja "ammehoela", zo slim zijn hier die pinautomaten niet hoor ;-) Maarja, wij moesten wachten. Alleen gingen Erna en ik die dag erna naar Orlando en dus kon Ron die volgende morgen terug naar die bank in Boerie-boerie-stan. Want daar wilden we toch ook nog wel even ons verhaal doen.

De mevrouw die hem te woord stond wist het ook allemaal niet precies. Ja er was storing geweest en ja er zou iemand naar gaan kijken, maar hoe en wat? Want, tsja buitenlandse pinpas enzo... Niet echt duidelijk. Maar.... Ron zou terug gebeld worden als er naar gekeken was. Ook een lekker duidelijk bevredigend antwoord, na het tafereel van de dag ervoor. Maar hij werd zowaar later op die morgen terug gebeld. De plukautomaten meneer had er naar gekeken en er was inderdaad een probleem geweest en de fout was genoteeerd. En de mevrouw die Ron belde, die wist ook te vertellen, dat dit wel vaker voor kwam als je grotere bedragen pint. Want ja.... daar is zo'n pin apparaat niet op ingesteld he? Huh??? Wat is dat nou weer? Als je dat ding er niet op in stelt staat elke sukkel die wat meer geld dan het gangbare bedrag wil pinnen dus net als ons het geld er uit te plukken??? Wat een onzin is dat zeg!

Verder wist ze ons ook te vertellen dat wij niet bij hen moesten zijn nu, maar bij de Nederlandse bank. Maarre.... was het dan niet uw pinautomaat die het geld lekker zelf hield, mevrouw? Ja, dat was wel zo, maar dat kunnen ze nu niet meer terug draaien. Wij moesten een verzoek indienen bij onze Nederlandse bank om door hen een onderzoek te laten verrichten bij de Amerikaanse bank. Is dat niet een heeeeeel klein beetje omslachtig misschien, mevrouw? U weet toch al dat dit zo gegaan is en uw plukautomaat meneer heeft er toch al naar gekeken? Waarom ons dan niet gewoon ons geld eindelijk geven? Neeeeee, dat kon echt niet hoor. Daar zijn internationale regels voor! Ja, "so what", regels zijn gemaakt om die te overtreden niet? Nee, nee, dat zagen wij verkeerd en we moesten vooral contact opnemen met de NL bank. Fijn!!! Altijd handig als je 4000 mile er vandaan woont.....

Inmiddels was nu dan ook de verrekening op onze rekening bekend en natuurlijk was er niet spontaan een correctie geweest, met het geld wat wij niet uit de automaat hadden kunnen krijgen. Sprookjes lopen namelijk altijd goed af en dit was duidelijk geen sprookje. Dus weer bellen met de Nederlandse bank. "Ik wil melding maken van een storing bij een pinautomaat in Amerika, waardoor wij niet ons gehele gevraagde bedrag uit de automaat hebben gekregen. Heb er al eerder voor gebeld, maar het bedrag is nu in zijn geheel definitief afgeboekt", zeiden we. "Oh jee, dat is niet zo mooi, maar dat moet u even schriftelijk doen". Oh ok, heeft u een emailadres voor ons? Nee, nee, dat moet echt schriftelijk en kan niet per email, kwam er als antwoord vanaf de andere kant van de lijn. Ja, maar wij wonen in het buitenland en dan duurt het weer zo'n tijd eer die brief per post bij u aankomt, begrijpt u. Ja ik begrijp het, maar we hebben uw handtekening nodig in dit geval. Wat nou? Een handtekening, omdat ik mijn centjes niet heb gekregen? Beetje omgekeerd verhaal vind u niet? Ja dat zagen wij verkeerd. Het was duidelijk, verder protesteren had geen zin. We gingen het gewoon op de ouderwetse manier doen. Niks online bankieren, gewoon een brief per post, dan 14 dagen wachten. En dan hopen dat de post snel weer een brieft met een antwoord terug ging sturen. Alles kan snel, per email en internet, maar nee, laten we dat vooral niet gebruiken in dit geval. Deze meneer en mevrouw, moeten maar even wachten op hun centjes.....

Maar, zei de mevrouw, aan de andere kant van de lijn daarna, zodra we uw brief hebben, storten wij het bedrag wat u niet heeft gehad, gelijk al op uw rekening en dan beginnen wij aan ons onderzoek. Dan heeft u dat alvast, want het is niet eerlijk als u daar nog langer op moet wachten. Want dat doen we altijd wel, als getuige van onze klant vriendelijkheid.

Ja natuurlijk dat dan weer wel, helaas even niet klant vriendelijk genoeg om het per telefoon of per email te kunnen melden. Maar als de melding per post komt dan kan in eens alles? Het viel bij mij weer in de "u-geloofde-vast-nog-in-sprookjes" categorie. Net als die geheel automatische verekening van ons vorige belletje met de bank. Gelukkig voor ons, kon Erna die brief toen zij terug vloog naar Nederland, voor ons meenemen en hem dan alvast in Nederland op de bus doen. Dat scheelde weer een paar dagen.

Afijn ik na een week onze bank rekening checken. Maar nee hoor, er was nog niks "geheel automatisch" bij geschreven. Dus nog maar een keer bellen dan op 9 november. "Ja we hebben uw brief op 4 november binnen gekregen hoor". Oh mooi, zei ik, waarom is het dan nog niet bijgeschreven? Bij geschreven?, klonk er aan de andere kant. Zou het bijgeschreven worden dan?, vroeg ze me. Dus ik vertelde de persoon aan de andere kant van de lijn, hun eigen sprookje en er klonk een "Oh is dat zo?" als antwoord. Ja heb ik echt niet zelf verzonnen hoor. "Nouja, dat kan ik hier vandaan niet zien, maar ze zijn er mee bezig", klonk er. En daar moest ik het dan maar weer mee doen. Het is wat en dat allemaal doordat wij op een zondagmiddag besloten wat geld te gaan pinnen. Hadden we het maar nooit gedaan!

Afijn van de week, inmiddels 17 november, nog steeds niks spontaan bijgeschreven, dus maar weer even bellen. Dit keer gelukkig weer iemand anders aan de bel. Want stel je voor dat je toch de zelfde persoon zou treffen, dan zou je wel heel erg veel mazzel hebben. Dus ik voor de tigste keer het verhaal uit gelegd. "Ohje, dat is ook wat mevrouw", klonk er dit keer. "Ja dat vonden wij nou ook, Oh je....". Ze vond het echt heel vervelend voor ons en vertelde me dat het even ging checken in haar systeem. En daarop werd ik weg geklikt. En het duurde dit keer best wel lang. Maar toen ze terug kwam, had ze wel antwoorden. Want..... normaliter wordt namelijk gelijk het bedrag terug gestort, wist ze me te vertellen. Maar we hebben dat bij u nog niet gedaan. Er trouwens ook een brief naar u onderweg van 9 november. Maar vanmiddag of anders morgen wordt het tijdelijke bedrag op uw rekening gestort. In de brief staat dat ook vermeld. Ik had zo mijn twijfels, want als er een brief is van 9 november en het is nu 17 november, dan zou het toch al op de rekening moeten staan niet waar. Ja, dat wist zij ook niet helemaal, maar het zou geregeld worden.

Ik had weer een zwaar sprookjes gevoel toen ik ophing en was eigenlijk boos op mezelf dat ik er weer ingestonken was. Sprookje nummer 3 zou dat dan al zijn. Maar.... zowaar, dinsdagmorgen stond het bedrag op de rekening en gisteren ontvingen wij dan ook de beloofde brief. Waarin stond dat er een verzoek naar een onderzoek naar de plukautomaat van de bank in Boerie-boerie-stan is aangevraagd. We hebben in ieder geval onze centjes weer. Nu nog maar hopen dat we ze ook mogen houden, want dit is een tijdelijk voorschot. Want ons verhaal moet nog bij de boerie-boeriestan bank gecheckt worden natuurlijk. Iets wat wij de volgende dag al voor elkaar hadden gekregen, maar dat nu 4,5 week er na eindelijk nog een keer moet gaan gebeuren. Als ze het nu nog maar weten allemaal daar in Boerie-Boeriestan. Anders kunnen we er weer achter heen. Wat een verhaal!!!!

Groetjes Petra