Sjoelbak

Nou nadat ik vanmorgen het blogje gemaakt had, ben ik gaan stofzuigen. En terwijl ik dat deed, gooide ik ook een blik naar buiten. Nouja niet letterlijk, maar ik keek dus naar buiten. En op 1 van onze dennenbomen in de tuin zat een hele grote roofvogel.



Ik snel mijn camera pakken en de zoomlens er op gedaan. Wat een groot beest zeg.





Door de wind ging de boom best wel heen en weer, maar hij bleef lekker zitten in die boom. Een beetje om zich heen kijkend.



Op een gegeven moment zie ik hem ineens gaan staren op een plek bij ons in de tuin.





Het was duidelijk dat hij wat zag en met twee vleugelslagen landde hij in het gras.



Hij ging een soort van trappelen en daarna had hij een veldmuisje in zijn bek.....



Zo dan!!! Jeetje... ik wist helemaal niet dat die bij ons in de tuin woonden!
Nouja, deze veldmuis nu niet meer in ieder geval.... Puur natuur in de achtertuin. Daarna vloog hij er mee weg en ging er mee op de schutting zitten, de muis in zijn klauwen. Toen heb ik maar even de andere kant op gekeken. Iets te veel natuur voor mij.... ;-)

Daarna zijn mijn moeder en ik op pad gegaan. Eerst naar een kleding winkel hier in de buurt. Toen we wat kleding wilden passen, moest ik even aan de mevrouw die daar werkte vragen of ze de kleedhokjes open wilde doen. Die zijn hier namelijk vaak op slot en nu dus ook. De mevrouw begon een heel gesprek toen mijn moeder uit het kleedhokje kwam. En omdat ik tegen mijn moeder Nederlands praatte, vroeg ze of we uit Duitsland kwamen. Dus ik vertelde dat we uit Nederland kwamen. Ooooooh, zegt ze, Holland? Ja Holland, zei ik. En ze begon gelijk een heel verhaal tegen me. Haar dochter was getrouwd geweest met een Hollander en ze had zelfs in Nederland gewoond. Helaas was de Nederlandse echtgenoot van haar dochter overleden aan een hart aanval op 47 jarige leeftijd. En het verhaal ging nog even door. Aardige mensen die Nederlanders zei ze steeds. Ja daar kon ik niks tegen inbrengen natuurlijk. Alle Nederlanders zijn natuurlijk aardig, hi hi hi. Voorlopig ratelde ze nog even door en kregen we gratis en voor niks de gehele doopcel van haar familie te horen. Maar opeens viel ze stil. En daarna volgde: "Ken je dat grote spel?". Hoe bedoel je groot, vroeg ik. Nou zoooo groot, zei ze me. En ze wees daarbij met haar handen tot ver boven haar hoofd. Ik moest even denken wat ze nou bedoelde. Het is van hout, zei ze. En haar handen maakte een schuif beweging. En ineens viel bij mij het kwartje. Ze bedoelde sjoelen!

Ja ik ken dat grote spel, ha ha ha. Nou, zei ze, dat heb ik!! Wil jij het hebben?, vroeg ze. Ik wist even niet zo goed wat te zeggen, want wat moet ik nou met een sjoelbak? Maarja, er volgde weer een heel verhaal, dat de bak via haar dochter naar hier was gekomen. Maar die had niet zo'n groot huis en zo was het bij haar in de huiskamer terecht gekomen. Ik vroeg nog, in de huiskamer? Ja, zei ze, het ding is groot he? En alweer maakte ze een gebaar tot boven haar hoofd. Staat dus lekker in de weg, zei ik. Ja eigenlijk wel zei ze. Maar, zei ze, ik vraag nog 1 keer aan mijn schoondochter of ze de "soulback" nog wilde en zo niet dan zou ze mij gaan bellen. Haar kerstkado aan ons, vertelde ze. Ik moest zo lachen, voor het weet heb ik dalijk gewoon een sjoelbak gescoord, zonder er om te vragen. Bij het afrekenen vroeg ze om mijn naam en telefoonnummer en ik zou het allemaal gaan horen! Echt, het zou zo'n leuk kerstkado zijn voor mij, zei ze. Ook voor haar heb ik het idee, want dan heeft zij weer ruimte in haar woonkamer ;-) Ben benieuwd of ik er nog wat van ga horen.

's Avonds hebben Ron en ik de huurwagen opgehaald bij het verhuurbedrijf. We hebben een Chrysler Town & Country te leen gehad, totdat de auto gemaakt is. Voorlopig tot vrijdag, maar morgen horen we hoelang de reparatie gaat duren.

Groetjes Petra