Veel om dankbaar te zijn...

En zo gaat in eens zo'n dag voor Thanksgiving heel anders dan gepland. Nouja het eerste deel ging geheel volgens schema. Ik had namelijk om 10.00 uur een afspraak bij de kapper om nieuwe krullen aan te schaffen. En eigenlijk maakte ik me daar een beetje druk om, want er was al weer een nieuwe kapster die dat voor elkaar moest gaan krijgen. Ik ben dus echt geen held wat dat aangaat. Naar de kapper gaan bedoel ik. Maar eenmaal bij de kapper bleek het een wat oudere vrouw, die van wanten wist. Ze knipte mijn haar eerst en precies op de manier hoe ze dat in Nederland ook doen. Alle voorgaande keren werd dat pas na het permanenten gedaan, maar nu dus niet. En dat gaf me hoop dat het allemaal wel weer goed zou komen. En dat kwam het ook en zo liep ik met een hoofd vol krullen de kapsalon uit zo rond een uur of 12.

En stapte ik in mijn auto om naar huis te gaan. De kapsalon zit naast een hele grote supermarkt, dus drukte alom vanwege Thanksgiving. En zo was ik bijna de parkeer plaats af toen er een zwarte auto ineens van links mijn kant op kwam sjesen. Met een noodgang! En als ik zeg met een noodgang, bedoel ik eigenlijk te zeggen laag vliegend. Het ging allemaal zo snel.... Ik trapte vol mijn remmen in, maar het mocht niet baten. Ik raakte de auto aan de zijkant. Het bracht de auto overigens niet tot stilstand want die ging nog verder een stoep op en reed na mij geraakt te hebben tegen een boom, waarna de auto nog een keer opzij botste en toen eindelijk tot stilstand kwam. Helemaal in de prak. Ik zat nog twee tellen bij te komen en zag toen geen beweging komen in de andere auto. Waarna ik naar die auto ben gerend.

Daarin zat een oudere vrouw helemaal versufd. Alle airbags in de auto waren open en er kwam rook uit. Wat nu..... Ik wist het echt niet meer. Ik probeerde tegen de vrouw te praten maar ze reageerde helemaal niet. Ik schrok me echt lam.... Wat moet ik nou doen? En net toen ik me dat bedacht kwam er een jongen aangerend. En die nam het van me over en ben ik 911 gaan bellen. Nog nabibberend van wat er zojuist allemaal gebeurd was, antwoordde ik de vragen van de vrouw aan de andere kant van de lijn. Ze vroeg of er gewonden waren en waar het allemaal gebeurd was. Ja waar was ik eigenlijk? Totaal van de wap was ik, kunnen we wel zeggen. En dus nam de jongen mijn telefoon over en begon te vertellen waar we waren. Nog geen minuut later kwamen de zwaailichten van de brandweerwagen incluis ladder wagen al aangesjeesd.



Het bleek dat tegenover de supermarkt (en kapper en Walmart), de brandweer kazerne is. Dus dat ging rapido. En zij gingen gelijk aan het werk.



Daarna kwam er ook al snel politie en de ambulance. En nee, natuurlijk niet 1 politie wagen, ook nog twee motoragenten en de recherche en natuurlijk ook allemaal met de kerst verlichting aan. Nou moet ik zeggen dat ik voorheen nooit zo blij was geweest met de kerstverlichting van de politie. Maar vandaag dus duidelijk wel. Ik kan niet anders zeggen dan dat zij het keurig afhandelde. Ik moest mijn rijbewijs, verzekerings en registratie papieren geven en verder ging alles vanzelf. Het bleek dat de jongen die me kwam helpen een brandweerman van die betreffende kazerne was en net met lunchpauze was. En hij had alles zien gebeuren. En ook al aan de politie verteld wat er zojuist gebeurd was. Waarschijnlijk had de oudere mevrouw het gas ipv de rem ingetrapt en kwam daarom laagvliegend voorbij. Zelf dacht ik dat ze een hartaanval of zoiets gehad had, want ze was helemaal versuft en kon echt niet praten toen ik bij haar kwam. Maar dat kan natuurlijk ook van de shock zijn.

Ik kreeg van de politie ook al gelijk een kort rapportje met daarop het politie dossiernummer en de naam van de verantwoordelijke agent, de gegevens van de andere auto en diens verzekering. Hoefde ik zelf helemaal niks voor te doen. Want ik liep me al te bedenken, wij hebben volgens mij helemaal geen schadeformulieren in de auto. Of heb je die eigenlijk wel in Amerika? Maar gelukkig kreeg ik ook al gelijk te horen van de "opperagent" dat ik zeker niet schuldig was. Jeetje wat een geruststelling. Ik zag al weer de meest vreselijkste scenario's voor bij komen natuurlijk. Want hoe anders heb ik dit al eens niet in Nederland meegemaakt? Waarbij de politie soms geen eens meer komt bij een aanrijding. Nou was er nu natuurlijk een gewonde en dat maakt de zaak misschien anders, maar ik moet zeggen dat het heel netjes ging allemaal. Heel wat minder stress in ieder geval. Al moet ik zeggen dat die adrenaline nog wel een poosje door mijn lichaam vloog.

Ik had Ron gelijk na 911 gebeld en die kwam gelukkig ook super snel. Er lekte van alles uit onze auto en kon dus niet meer rijden. Dus hij heeft de VW dealer gebeld. Nu blijkt dat dat dan wel weer anders gaat, want onze garage heeft helemaal geen schade afdeling. Maar ze konden ons wel een ander bedrijf zeggen waar zij mee samen werkte. Dus die gebeld en die hebben een sleepwagen opgeroepen. De mevrouw uit de andere auto was inmiddels in de ambulance en ging naar het ziekenhuis. En haar wagen was echt helemaal total loss. De boom en mijn voorkantje hadden duidelijk niet meegegeven.

En echt het is onvoorstelbaar hoe stevig onze auto is. Hij was echt nog geen eens ietsjes opzij geschoven of zo. Maar de hele rechter zijkant van die andere auto was open geritst. En bij ons alleen een stuk van de bumper en de lichten. Nou blijkt dat er voor in onze auto een stalen balk zit en die had dat dus veroorzaakt. Of moet ik zeggen erger voorkomen? Maar nou moet ik er echt niet aandenken, wat er gebeurt was als ik net 1 seconde sneller was geweest of 1 seconde later geremd had, want dan had die andere auto echt bij mij naar binnen gereden en mijn kantje met de volle vaart geraakt. Of wat als er iemand net daar op straat had gelopen en wilde oversteken? Vanwege Thanksgiving was het ontzettend druk op de parkeerplaats. Of wat als er auto's geparkeerd stonden? En ze was teruggebotst mijn richting uit? Echt ik heb zo'n mazzel gehad eigenlijk!

Het wachten op de sleepwagen duurde een eeuwigheid dat wel, maar de politie bleef net zo lang wachten totdat die er was. En we hoefden onze auto ook niet te verplaatsen of naar een parkeerplek te duwen. De politie agent vond de auto zo prima staan en de andere auto's op de parkeerplaats moesten er maar om heen rijden zei hij. Voor de andere wagen was de kleinere sleepauto er al snel, maar daar moest een oplader voor komen. Want het linker wiel was helemaal omgebogen en kon niet meer met een gewone sleep wagen versleept worden. Rond drie uur was onze wagen dan ook weg gesleept en bij het schadeherstel bedrijf gebracht. Natuurlijk doen die niks meer van de week en zijn wij maandag de eerste..... Even minder natuurlijk. Maarja, het is zoals het er nu naar uit ziet allemaal te herstellen, dus dat valt toch nog mee.

Wat me overings ook verbaasde, is dat de man van de vrouw van die andere auto me zojuist belde. Hij wilde weten hoe het met mij ging. Daar stond ik ook wel van te kijken. Ik vertelde dat alles ondanks de schrik prima ging, maar ik ook wel bezorgd was om zijn vrouw. En het blijkt dat zij naar de eerste hulp was gebracht, maar na onderzoek ook naar huis mocht. Ondanks de blauwe plekken en de wagen in de prak valt het dus toch nog mee. Ik vond het eigenlijk wel heel netjes dat deze meneer belde om te vragen of het met mij wel goed ging. Het had inderdaad heel anders kunnen aflopen.

En dus...... zijn we morgen maar extra "thankful op Thanksgiving"! Dankbaar voor mijn bescherm engeltjes en dankbaar voor de Deutsche Grundlichkeit van de Touareg!

Groetjes Petra