Tsja..

Gisteren zijn mijn moeder en ik op pad geweest. Eerst met de hondjes aan het wandelen bij Bass Lake en daarna naar Crossroads. Zo fijn dat het wandelen met mijn moeder nu weer heel wat beter gaat met haar nieuwe knie. Het lopen met de hondjes ging erg goed en het shoppen nog beter, hi hi hi.

Toen we thuis kwamen lag de brievenbus vol met post. En ik nam het stapeltje mee naar binnen. Maandag had ik naar de politie in Cary gebeld om het politie rapport van de aanrijding op te vragen. En wat ik daarin las was allemaal minder leuk. En ik moet echt meer op mijn 1e ingeving gaan vertrouwen, want achteraf blijk dat ik sommige dingen toch goed gezien had.

Zo was ik na de aanrijding naar de mevrouw gerend en trof haar daar met een bebloed gezicht aan. Ze reageerde niet op mijn praten, maar draaide heel langzaam haar hoofd om en haar ogen stond raar. Ik schrok daar ontzettend van. Even bedacht ik me nog dat ik CPR moest doen. Maar gelukkig had ik nog wel het verstand om te beseffen dat ze helemaal niet buiten kennis was, ha ha ha. En dan is CPR ook niet echt nodig natuurlijk ;-)

Kortom er ging van alles door me heen, maar eigenlijk kwam er niks uit mijn handen. Maar bedacht me wel dat haar reactie vreemd was. Beetje wazig en sloom. Ik dacht dat ze een hartaanval had gehad. Of een soort van black-out of iets dergelijk. De blik op alle airbags die uit waren gegaan en de rook in de auto, waarschijnlijk ook van die airbags, deed me weer verder denken. Wat moet ik nou? Ik was toch best van de wap. Zo zie je maar weer hoe je reageerd als het er echt op aan komt. Ik reageerde dus eigenlijk helemaal niet en het enige wat ik tegen die vrouw heb gezegd is, blijf zitten. Alsof ze iets anders van plan was geweest? En ben 911 gaan bellen.

Toen eenmaal die hele fanfare gearriveerd was, zag ik de mensen van de ambulance met de vrouw praten. Ik hoorde niet zozeer wat zij tegen haar vertelden, maar wel haar reactie. Ze was stellig dat ze niet naar het ziekenhuis wilde. Heel stellig zelfs en ze praatte heel hard. Ze kon wel zelf de auto uit komen. Maar schuifelde en schommelde naar de brancard. Nog steeds hevig protesterend. Beetje vreemd vond ik, want als je de wagen zag, zou ik zelf ook het e.e.a. gechecked hebben. En toen bedacht ik me, misschien wel om een bepaalde reden niet naar het ziekenhuis? Zou ze gedronken hebben of medicijnen gebruiken? Even schoot dat door me heen. Maar daarna stond er weer een agent naast me die me vragen begon te stellen.

En nu...., nu ik het politie rapport gelezen heb, had ik dat dus toch goed gezien. Het bleek dat ze alcohol gedronken had. En waarschijnlijk flink ook! Echt, om kwart voor 1 's middags als een lorretje? Ik moest er even van gaan zitten toen ik het las. Ze had zo iemand het leven uit gereden als het scenario net even anders was geweest. Echt, vreselijk. En mijn medeleven voor de vrouw was ineens een stuk minder geworden. Al is alcoholisme natuurlijk ook een ziekte. En gezien het tijdstip van de dag, zou dit zomaar het geval kunnen zijn. Je weet niet hoe iemand in deze situatie is gekomen. Maar toch, hoe haal je het in je hoofd om dan in de auto te stappen? Dat vind ik nog het ergste.

Verder zag het rapport er helemaal uit zoals het gebeurd was. Al stonden er van allerhande code nummers in, waar van geen uitleg van bij gegeven was. Na alle nieuwe informatie tot me te hebben genomen. Ging ik door naar de volgende post. En wat blijkt? Tien brieven van advocaten die me willen bijstaan! Tien! Met allemaal een kopie van het zelfde politie rapport erbij. Dat blijkt hier dus allemaal openbaar te zijn. Jan en alleman kan zo'n rapport aanvragen. En ik had het dus helemaal niet hoeven aanvragen. Want ik kreeg er op dezelfde dag gewoon tien stuks thuis gestuurd. Met speciale tabbladen erbij voor de uitleg van de codes die in het rapport staan. En ja, 1 advocaat had een heuse DVD bij zijn map van het kantoor gestuurd. Zo konden we alvast een kijkje nemen hoe het kantoor te werk gaat.....

Ik stond er weer versteld van.... Conclusie is wel... Ga nooit, echt nooit, met een glaasje op rijden. Je brengt er jezelf en andere mensen door in gevaar! (en je hebt binnen een week een heel stel advocaten op je nek!)

Groetjes Petra