En toen...

deed ie niks meer.... Geen piepje kwam er meer uit. Geen klok, geen licht, geen afzuigkap. Helemaal niks. Volledig niet werkend. En als ik ergens niet vrolijk van word is het van niet werkende apparaten. En om precies te zijn in dit geval een niet werkende magnetron. Natuurlijk net als ik aan het koken ben kom ik tot deze conclusie. Mijn huisvrouwen logica bedacht nog even, kijk of de stekker er in zit. Maarja waar zit de stekker van de magnetron? In het kastje ernaast. Check, nee. Andere kant? Check, nee. Er boven dan? Check, Ja! Gevonden. Helaas zat die stekker er wel in dus dat was het niet. Ik de stekker nog een keer in en uit het stop contact gedaan en toch wel iets hopende op een klein zeer welkom wonder. Maar nee, er vond geen openbaring plaats. Sterker nog alle lichtjes bleven net zo donker als even er voor. Grrrrr...... Ik een pannetje gepakt voor de groenten die ik even wilde opwarmen in de magnetron en dus ging dat nu gewoon op het fornuis.

Tot ik even daarna ineens een ingeving kreeg. Misschien zijn de stoppen door geslagen? De stoppenkast zit hier in de garage en na dat ik het deurte open had gekregen, zag ik gelijk tussen de hele rij klikjes, 1 klikje de andere kant op staan. En ja hoor dat was van de magnetron! Gevonden, dacht ik. Toch nog een klein wonder op deze vrijdag middag. En ik was zo trots op mezelf dat ik het toch maar mooi alleen had opgelost. Gewoon zelf op het idee gekomen om in de stoppenkast te kijken. Erg slim, vond ik zelf, ha ha ha.

Breed smilend liep ik dan ook de keuken weer in. Maar trof daar geen werkende magnetron aan. Hey wat is dat nou? Ik had hem net weer stroom gegeven, geen geintjes nu he? Ik die stekker er weer in en uit. Maar nee hoor geen pukkel! Wel $^#&%&%&&!!! Hij is echt gaan hemelen het ding. Nee he? Helemaaaaal niet leuk! Niet dat we dat ding zoveel gebruiken, maarja eigenlijk misschien toch wel zo nu in de winter. Soepjes, chocomelkjes, alles gaat in dat ding.

Dus toen Ron thuis kwam ik hem het verhaal verteld en die is het ding gaan ontleden.



En het duurde even maar het bleek dat er een zekering doorgebrand was en zowaar Ron had hem weer aan de praat gekregen. Alles deed het weer. Er was weer licht, de draaiplaat draaide en zelf de klok en de piepjes waren terug van weg geweest. Geweldig niet? Oh wat een feest! Het maakte mijn dag weer helemaal goed. Het was namelijk toch al niet zo'n succes geweest die vrijdag.

Want in de nacht van donderdag op vrijdag werd er sneeuw verwacht volgens de weermannen hier. Ik begrijp dat half Nederland de sneeuw nu wel zat is, maar wij hebben hier nog niks gehad en ik vind het altijd zo leuk om met de hondjes de sneeuw in te gaan. In het midden van de nacht was ik nog wakker geworden en had snel een blik naar buiten geworpen en zag gewoon dat het regende i.p.v. sneeuw. Wat is dat nou? Spontaan warmte frontje net bij ons? Zwaar teleurgesteld was ik weer naar bed gegaan. En ook 's morgens was er niks wits te bekennen. Helemaal niks! Zal je net zien. Inmiddels was het wel kouder geworden en was het weer gaan vriezen. De scholen waren allemaal twee uur uitgesteld ondanks dat er geen sneeuw was. En het was echt heel erg koud toen ik met de hondjes aan de wandel ging.

Daarna gebeurde er nog meer leuks, want ik was boodschappen gaan doen en tegen over de super zit ook de nieuwe O2 fitness, waar ik het van de week nog over had. Ik zat er aan te denken om daar lid van te worden. En ik dacht ga even vragen wat het kost en kijken hoe het er van binnen uit ziet.

Dus ik naar binnen en daar stond een iets te breed smilende receptioniste me op te wachten. Ik vroeg haar of ik iemand kon spreken over de prijzen voor een abonnement. Ja hoor zei ze zonder haar smile te verliezen, alleen dat duurt wel zo'n 30 minuten. Want hij was nu al met iemand bezig en er stonden nog twee dames te wachten en zij kon echt niks vertellen. Alsof het een groot geheim was wat het kostte. Dus of ik even mijn gegevens op wilde schrijven en dan kon hij me ook terug bellen als ik het te lang wachten vond. Dus ik vulde braaf het formuliertje in. Ik wilde namelijk niet de veroorzaker zijn dat haar smile zou gaan verdwijnen natuurlijk. Maar ik vroeg haar wel of ik even op mijn eigen houtje door de zaal mocht lopen. Ja natuurlijk, zei ze, ga vooral je gang. En zo liep ik door de hal. En al snel zag ik dat er eigenlijk alleen mannen aanwezig waren. Hele brede mannen. Kleine Arnoldjes zeg maar. Hmmmm, nog even om de hoek kijken. En daar werd het nog erger. Daar waren de super heavy weights en waren het namelijk langharige Arnoldjes.... Oeps.... Nou doet u mij dat maar niet, ha ha ha. Niks voor mij. Zwaar afgetraind, tikkie te bruin en te glad. Hmmm ik geloof dat ik het wel gezien heb. Dus al smilend, (ja ik kan dat ook) liep ik richting de deur en wierp mijn smile richting de receptioniste en baande me een weg naar buiten. Zo snel mogelijk! Dit fitness centrum werd dan wel overgenomen en het nieuwe bedrijf heeft een ietwat ander imago, maarja de fitnessbezoekers zijn daarmee nog niet zo snel veranderd.

En zo liep ik al denkend naar buiten. En toen gebeurde het. Ik liep ter hoogte van de invaliden parkeerplaats en daar ging ik..... in een soort van mislukte spagaat. Oh geweldig weer.... Lag ik dan weer op mijn gat, nog niet wetende wat er nou in ene met me gebeurd was. Natuurlijk weer knietje en handjes geschaafd en een kloppend hart van de snoekduik. Ik keek nog even om me heen, maar niemand op de parkeerplaats. Maarja, natuurlijk waren er in dat fitness gedoe alleen maar glazen deuren en ik wist bijna wel zeker dat de smile van de receptioniste nog groter zou zijn nu. Uitermate genant, ha ha ha. Er lag dus een klein stukje opgevroren plasje water nog van de regen denk ik en wie gaat daarover onderuit. Juist ja, de zeer athletisch gebouwde, niet fitness centra gaande Petra. Geweldig! Gelukkig was mijn broek nog heel, maar 1 laars, had ook schaafwonden op zijn neus. Minder allemaal en ik wist niet hoe snel ik weer naar me auto moest gaan. Zo snel mogelijk vergeten!!! ;-)

Zaterdag begon goed. Ron en ik zijn een stuk gaan wandelen met de hondjes en zijn daarna wat boodschapjes gaan doen. En zo hadden we spinazie artisjok dip meegenomen en die wilde ik opwarmen in de magnetron. En toen kwamen we erachter dat alles het doet behalve de magnetron zelf. De draaiplaat draaide keurig, maar er werd niks warm. Hmmmm dat is minder. Ron heeft er nog een poging aan gewaagd, maar waarschijnlijk is er toch ergens een kortsluiting geweest, waar er behalve de zekering nog meer was doorgebrand. En konden we concluderen dat verdere reanimatie niet meer mogelijk was. En dus zijn we internet af gaan spitten naar prijzen van magnetrons. Dat is toch wel makkelijk tegenwoordig. Ging je vroeger meerdere winkels af, nu kun je dat gewoon online checken. We wilden graag weer een Whirlpool magnetron, want wij dachten dan slim te zijn, want dan zal vast de aansluiting hetzelfde zijn. En het bleek dat bij Bestbuy er nu een actie was voor 10% korting op keuken apparatuur.

Dus wij naar de Bestbuy en daar de magnetron ingeslagen. De prijs viel ons nog ontzettend mee. Onze magnetron hang namelijk boven het fornuis en in die magnetron zit ook onze afzuigkap verwerkt. En dus de nieuwe magnetron moest dat ook hebben. Ja nog nooit gezien in Nederland, maar hier hebben magnetrons een afzuigkap knop. Geweldig niet? De maten van de nieuwe magnetron waren precies het zelfde als de oude, dus dat moest goed gaan. Ron is altijd van laten we dat maar gelijk doen, dan zijn we er maar van af. En zo waren we op zaterdag avond de magnetron aan het ontmantelen. We, zeg ik, want dat ding is natuurlijk te zwaar om alleen te ontmantelen. Dus schroeven er uit en het hele ding deed helemaal niks. Nouja hij ging een klein stukje naar voren, maar dat was het. Hij zat dus nog ergens vast, maar hoe? Wij nog kijken bij die nieuwe maar daar werden we niet veel wijzer van. Er was een soort van beugel, maar we konden met geen mogelijk het ding iets om hoog krijgen.

Nou na een echtelijke vergadering, de schroeven er weer in en de magnetron weer vast. Hiermeen waren we dus niks opgeschoten. Nou het boekje van het oude ding bestudeerd te hebben, bleek er een soort van hendel te zijn die je moest verschuiven. Nouja verschuiven? Met een rotgang moest porren en zowaar er kwam beweging in het ding. Toen bleek dat er aan de onderkant zoveel kit was gespoten dat de hele magnetron daar nog aan bleef hangen. Dus weer alle schroeven er in en eerst de kit eraf peuteren. Geweldig leuk klusje! NOT! Maar daarna kon de oude magnetron dus van de muur. En hadden we een gat.



Natuurlijk paste de nieuwe magnetron niet in de oude beugel, dat zou allemaal wel erg makkelijk zijn geweest. (zucht) En moesten er nieuwe gaten in het keukenkastje geboord worden. Dus konden we onze gedachte van laten we het zelfde merk nemen, dan zal de bevestiging het zelfde zijn, wel laten vliegen. Niks van dat dus. Dus grof geschut er bij en boren maar! Hartstikke leuke tijdsbesteding op een zaterdag avond. Maar....., ook goed nieuws. Want toen eenmaal de gaten geboord waren en de nieuwe beugel vast zat, ging met de allereerste keer proberen zo de nieuwe magnetron erin.... Wat een feest! Alles paste en alles deed het nog ook. We kunnen weer magnetronnen en afzuigkappen, zeg maar ;-)

Even het "voor en na" visuele effect!


Voor


Na

Vandaag hebben we eigenlijk niet zo veel gedaan. Vanmorgen zijn we hier in de wijk wezen wandelen en tijdens het wandelen zagen we zoveel ganzen op het ijs in het meertje in de wijk. IJs komt hier helemaal niet zo vaak voor. Het is namelijk wel vaak 's nachts koud, maar overdag lopen de temperaturen al heel snel op. Zo zullen mensen hier in de buurt als er sneeuw is ook niet hun oprit sneeuw vrij maken, want na twaalf uur is hier vaak de sneeuw al weg. En daarom ook geen ijs op het meertje. Maar het is nu al een paar dagen flink onder nul en ook overdag. Dus ben ik na het wandelen terug gelopen met mijn camera.


De gansjes nog lekker op het ijs zittend.


Hmmmmm wat is dat voor tweebener?


Weg wezen hier!!!



En terwijl ik daar stond riep Judy me. Judy woont aan het meer en vroeg me of ik wat warms te drinken wilde. En zo zat ik ineens aan de ontbijttafel van Judy en George. We spraken over van alles en nog wat. En Judy had gelezen over een fotografie club in Holly Springs. En aanstaande dinsdag was er een bijeenkomst van ze. En dus besloten we daar nu samen naar toe te gaan. De bijeenkomst is bij Bass Lake en dat is vlak bij waar we wonen. Weet nog niet zo goed wat ik me er van bij voor moet stellen, maar we gaan het allemaal beleven!

's Middags zijn Ron en ik trouwens nog even wezen wandelen bij Bass Lake. Het zonnetje scheen heerlijk en ondanks de kou vond ik het lekker om buiten te zijn.





Bass Lake was bijna dichtgevroren. Het is een stuk groter dan het meertje bij ons in de wijk en er is meer stroming. Maar het ijs was best dik ook hier.



En ja zwemmen mag dan wel niet, maar het ging ook niet.





De schommel stoelen stonden er nu niet, maar het is altijd een heerlijk plekje om te genieten van het zonnetje en het uitzicht.



Groetjes Petra