Volgens mij...

heeft het in de krant gestaan... Mischien in het lokaaltje? Of heeft er een briefje aan mijn brievenbus gehangen. Knal geel met daarop, Petra wordt 40 in 2010! En zodoende dacht de postbode, ik ga het aan iedereen vertellen, die het horen wil. En daardoor kreeg ik vast gisteren deze brief in bus.



Of ik lid wil worden van het blad "More". Op zich niet zo schokkend, maar toen las ik verder. More is namelijk een magazine voor vrouwen van boven de veertig! Gewoon 1 dag in 2010 en de eerste 40-plus post ligt in de bus. Ron lag helemaal in een deuk natuurlijk. Ik nog vragen, zit er misschien een sticker achter op mijn rug, dat iedereen het weet nu? Het is toch niet te geloven? Even niet opletten en je krijgt post met de vraag of je lid wil worden van het blad voor vrouwen van boven de 40.



Nee! Dat wil ik niet! Ik ben namelijk nog 'maar' 39. Nog 5 maanden en 29 dagen! Oh nee, het is schrikkeljaar dit jaar. Nog maar liefst 5 maanden en 30 dagen! Huppatee niks "More" voor Petra. Zit er eigenlijk over na te denken om lid te worden van de Hitkrant, als dat nog bestaat of de Tina misschien? Dan breng ik die postbode mooi even van de leg. Is ie nou helemaal, om dat in mijn brievenbus te gooien.

Het verdere nieuws? Het is koud, net als in Nederland. Min acht-komma-twee.



Nee hier geen sneeuw, maar koud joh! En ik ben, samen met Ron, in die kou wezen hard lopen. Vond het toch wel ontzettend stoer van ons. Bikkels, niet? Nou was het zaak om vooral hard te blijven lopen, want deed je het niet, was het niet te harden. En het blijft de hele week nog zo aan de weersvoorspellingen te zien. Het is echt winter in eens!
Verder hadden we gisteren een nieuwsjaar pigpicking. Nouja het was dit keer een hog, volgens het boertje, die ons kwam vragen of we ook kwamen. En eerlijk gezegd wil ik eigenlijk niet weten hoe zij aan die hog kwamen. Want daar krijg ik namelijk beelden bij van kleine guitige biggetjes, die fijn aan het everzwijnen zijn, op de velden hier achter bij ons. Nee dat laatste detail had hij eigenlijk niet hoeven te delen met ons. Maarja, om nu te zeggen dat je niet komt omdat 1 van de zeven biggetjes op de grill terecht is gekomen, daar scoor je ook geen punten mee. Maar eerlijk gezegd had ik dat gevoel wel. Maar dat zei ik niet tegen hem, ik zei: "Tuurlijk komen we, hartstikke lief dat je aan ons gedacht hebt. Happy New Year!" En zo gingen we gisteren naar de schuur hier achter. En daar lag het overgebleven hogje dan op de gril...


Tesamen met een x-aantal kippetjes op de andere gril.



Verder had iedereen zelf ook wat te eten meegenomen. En zo stond de lange tafel vol met allerlei eten. Maar voordat het buffet geopend werd, werd er eerst gezamelijk gebeden. En de pastoor van de kerk van de boertjes, heeft ons nieuwe jaar ingezegend. Daarna ging het als een geoliede machine en sloot iedereen heel netjes aan in de rij. En kwamen de lange tafels vol met etende mensen.





Toen ook wij de lange tafel met al het meegebrachte eten gepasseerd hadden, wist ik ook dat je in het nieuwe jaar, Black Eyed Peas, collard greens en varkensvlees moet eten. Dat brengt namelijk geluk en rijkdom in het nieuwe jaar, aldus mijn mede buffet gangers. Dat ik dat nog nooit op had???? Echt, dat moesten we proberen! En dus heb ik het op. En het moet wel heel veel geluk brengen, want ik ben duidelijk geen fan van de collard. Het had een hoog "spruitjes" gehalte moet ik zeggen. Maar je moet integreren niet? Het is weer eens wat anders dan oliebollen. Dat zeker. En zo heb ik het hogje en de collard zo waar doorstaan. Al moet ik eerlijk zeggen dat de pulled pork, (het woord hogje heb ik tijdens het eten, maar uit mijn inbeelding verbannen), echt heerlijk was. Ze doen over het vlees ook nog een soort van BBQ saus. Anders dan die wij kennen, met meer azijn er in volgens mij. En dat is toch wel heel erg lekker, moet ik zeggen. Om je vingers bij op te eten lekker. In die categorie zo ongeveer.

Daarna ging iedereen nog een keer langs de tafels voor de desserts. Pecan pies, Angel cake, Banana wafer pudding en nog meer van dat soort "low-calorie" toetjes. kuch kuch. Ik heb alleen een beetje van de pudding genomen. Dat hebben we al vaker op en heeft echt naast de vanille vla gelegen. De pecan pie heb ik wijselijk laten staan. Want daarvan ga je achteruit lopen van alle suiker die er in zit. Maar oh, wat is dat toch altijd lekker. Daarna hebben we nog een tijdje met buurtjes aan de tafels nagetafeld. Wat erg gezellig was. Het blijft toch heel speciaal om dit soort dingen mee te maken. En moet zeggen dat ik er altijd van geniet om te zien hoe het er allemaal aan toe gaat. Alsof je in een film terecht bent gekomen. Het taaltje ook om je heen. De mensen zijn allemaal super aardig en meer Southern hospitality, kan haast niet. Heel bijzonder, echt!

Groetjes Petra