Holy Shit

Scherven brengen geluk. Althans laten we het in hemelsnaam hopen. Vandaag was er een high wind warning hier. Voor mij was deze weers waarschuwing nieuw. Die had ik nog nooit eerder gehoord volgens mij. Maar het houdt dus in dat er een harde wind zou gaan komen. En die kwam er. Vanmorgen werd ik wakker van een rondsuizende wind om ons huis. Moet eerlijk zeggen dat ik dat eigenlijk een heerlijk geluid vind. Doet me toch een beetje aan Nederland denken. Daar zijn we dat eigenlijk heel gewoon. Hier niet en zoals verwacht wordt daar tig keer voor gewaarschuwd. Op tv, radio en mensen spreken er over op straat.

Vandaag moest ik om half 10 beginnen bij de bloemenschuur. En net als ik de parkeerplaats, (nouja parkeerplaats is een groot woord) op kom rijden zie ik een man keren. Hij kijkt nog een keer naar binnen en ziet dat ik er aan komt en draait dan twee keer en geeft een dot gas. Weg was ie. Ik parkeer de auto en zie dat het bordje open nog niet omgedraaid is en dus nog op closed staat. Vandaar dat de beste man vast rechts om keer maakte. Hmmm, daar gaat weer een klant. Echt, het is goed dat ze veel internet klanten hebben daar in de schuur, want van de klantvriendelijkheid moeten ze het echt niet hebben.

Afijn nadat ik ingeklokt heb, draai ik dus maar zelf het bordje om. Je moet dan de winkel deur open doen. En zo dan!! Wat een wind zeg! De winkel heeft twee deuren achter elkaar zeg maar. Eentje is de gewone voordeur en de andere is een soort van glazen deur, die er voor zorgt dat er meer licht binnen komt. En dus moest ik twee deuren tegelijk vast houden, want de wind stond pal op de voorkant.

En terwijl ik dat doet komt er een oudere meneer aangereden en parkeert de auto. Tegenwoordig pas ik enorm op voor oudere mensen op de parkeerplaats, dat begrijp je natuurlijk wel. Dus doe voor de zekerheid maar 1 deur dicht. Ook wel vanwege de wind, want die was echt enorm daar aan de voorkant. Maar ik blijf bij de deur staan en hou als hij uitgestapt is en aan komt lopen de 2 deuren voor hem open. Hij groet me vriendelijk en loopt de winkel in.

De man was duidelijk in een goede bui. Hij wilde bloemen voor zijn vrouw. Wel 50 stuks, zei hij trots!! Nou meneer ik ga er iemand bij roepen die dat voor u gaat regelen. En ik riep mijn bazin. En zij ging aan het rekenen. En na wat geratel op de computer zegt ze, "Dat is dan $285,-, meneer". Nou mijn mond viel van dat bedrag open, maar bij die meneer vielen ook nog zijn ogen er bekant uit". Er kwam dan ook niet veel zinnigs uit bij hem. Al bleek heel duidelijk aan zijn lichaams houding, dat dat hem niet ging worden. Zeker en vast niet. Het enige wat hij deed was met zijn ogen draaien, ha ha ha. En ik geef hem nog groot gelijk ook hoor. Is ze niet helemaal lekker of zo? $ 285,-??? Nog niet misschien zelfs! Later hoorde ik een mompelende Holy Shit van die man, toen bazin even naar achteren liep. Ha ha ha en dat bedacht ik mezelf ook. $ 285.- voor een paar blommetjes in een vaas. Zou bij mij ook echt niet gebeuren hoor.

Nadat de grooste shock geweest was, was er weer verbaal contact tussen de man en mijn bazin. En uiteindelijk zijn ze er uit gekomen. En de man zou voor het bedrag met wat hij wilde besteden op 1,5 dozijn rozen uit. Achttien rozen dus. En ik moest wel lachen want die 1,5 dozijn moest op het rekenmachine uitgerekend worden. Ik sta achter in de schuur en heb zicht op de toonbank, maar niet op de winkel. En echt het uitrekenen van de 1,5 dozijn, moest op de rekenmachine en die lag vlak bij mij. Ik hoorde haar hardop denken. 12 gedeeld door twee. En dan plus 12. Ja 18 ;-) En zijdelings kreeg ik de vraag of ik daar alvast aan wilde beginnen. Want die meneer wilde ze graag gelijk meenemen.

Ik aan de slag en na de 18 stuks rozen in de vaas met gipskruid en een grote pofstrik(ja ik weet het, ala 1980) gedaan te hebben, bracht ik de bloemen naar voren naar de toonbank. Ik vertelde de man nog voorzichtig te zijn want er stond zo'n harde wind vandaag. Mijn bazin keek me aan, van waar heb je het over? En nee hoor, zij zou de man wel naar zijn auto gaan helpen. Alsof ik onzin stond te verkopen. Afijn, ze sjokte na de betaling dan ook achter de man aan en hielp hem de rozen in de auto te zetten.

En daarna zie ik haar terug lopen naar de voorkant van de schuur en gaat via de winkel weer naar binnen. Dat kan ik dan niet zien, maar horen deed ik het wel. Normaal gaat er dan een bel achterin. En die ging ook. Maar nu ging er veel meer dan alleen een bel. Want ik hoorde nu eerst de bel, daarna een klap en daarna een hele berg gekletter. En toen een keiharde "holy shit". Hmmm, daar ging iets duidelijk niet goed. Du ik snel naar voren. Wat bleek die tweede deur had ze niet goed dicht gedaan en de wind had hem weer open geblazen. Met als gevolg dat het hele raam aan diggelen was gegaan.

Er klonk een vreselijk ge-GVD vanuit te winkel. Ze ging compleet uit haar stekker. En of ze al niet genoeg aan haar hoofd had en dat kon ze er allemaal niet bij hebben en weet ik veel wat al niet meer. Ik stond er bij en keek er naar en hield wijselijk mijn mond. En bazin stormde naar achteren. Alles gewoon laten liggend. Woest was ze. Eigenlijk was ik blij dat zij het zelf gedaan had. Want met het stoom uit de oren, stoof ze naar achteren. De boel de boel latend.

Nou is het natuurlijk heel vervelend dat dit gebeurde. Al moest ik inwendig wel een beetje lachen om haar Holy Shit. Zojuist dacht die oude man ook het zelfde. En nu was zij zelf aan de beurt. Maarja, je kan de boel natuurlijk niet zo laten liggen. Dus ik ging een lege emmer halen en wilde het een beetje gaan op ruimen. Er hingen nog hele scherven half in de sponning en het leek me niet een strak plan om dat te laten biggelen met die wind. Stel je voor dat er straks net een klant aankomt die gezellig die tweede deur open doet.

Dus ik loop naar achter en pak de emmer. Waarop mijn allervriendelijkste baas me vraagt, wat ik denk daar mee te gaan doen. Dus ik zeg, ik dacht het glas te gaan op ruimen. "No, no, no, you don't", zegt ze. Laat maar lekker liggen. Dalijk snij jij jezelf en ben ik als werkgever het haasje.

Echt..... je zou ze toch! Niet dat ze bang is dat ik me zou bezeren. Nee, het enige waar ze aan dacht is dat zij dan verantwoordelijk zou zijn. En toen dacht ik toch ook echt even "Holy shit"! En probeerde tot 10 te tellen. Niet happen, Petra. Rustig blijven. En vervolgde daarna toch nog enigzins geforceerd rustig, dat ik op dat opruim idee was gekomen om te voorkomen, dat er dalijk misschien wel een klant kan komen die zich zo maar kon snijden aan het nog bengelende glas.
En even.... heel even, zag ik de grijze massa in actie komen bij haar. "Hmmmmmmm, daar had ik nog niet aan gedacht", zei ze. Ja duhhhhh..... Het leek me niet meer dan logisch om dat gewoon gelijk op te ruimen. Dat ga je toch niet laten liggen, niet? "Geef maar hier die emmer", zei ze. "Dat doe ik zelf dan wel". En daar ging ze dan. Ik heb nog even om het hoekje gegluurd hoe het er aan toe ging. Maar de Holy-shitjes waren niet van de lucht ;-)

En zo waren we weer een daagje dichter bij Valentijn gekomen. En het is duidelijk de spanning loopt aardig op in de bloemenschuur. Nog drie dagen te gaan! Hoeveel heilige strontjes zouden we nog voor de boeg hebben ;-)

Groetjes,
Petra