Laaaang weekend

Dit weekend is nu eindelijk ook een lang weekend bij ons. Het is het Memorial Day weekend en dat betekend dat maandag ook een vrije dag is. En daarbij heeft Ron dinsdag ook vrij genomen dus voor hem helemaal een lang weekend! Dus wat om naar uit te kijken!

Vrijdag morgen had ik met Carly de moeder van Connor afgesproken voor weer een foto sessie. Ze waren zo tevreden over de foto's die ik eerder van hem gemaakt had. Hij is inmiddels ingeschreven bij een agency en heeft zijn eerste filmrolletje inmiddels. Hij gaat de zoon spelen van Quinton Aaron (De jongen die in de film Blind Side geadopteerd wordt, zeg maar) in een film die hier in NC opgenomen wordt. Hartstikke leuk! Zijn foto's, die ik gemaakt heb, worden gebruikt door zijn agency en hij werd er zowaar uitgekozen. Hij is ook een heerlijk mannetje en weet goed met de camera om te gaan.

Dus gisteren een fotoshoot op verschillende locaties en met verschillende kleding met hem gemaakt. Zo leuk om te doen! Heb weer een nieuwe plek gevonden hier in het dorp, dat echt superleuk is om foto's te maken. Het is een verlaten winkel, met laaddok. En nu begroeit met groen en boterbloemetjes. Zo leuk!





Zijn zusje was er nu ook bij en vond het maar wat leuk dat zij ook op de foto mocht.



Kortom ik vond het weer hartstikke leuk om te doen!
Vanmorgen moest Ron naar de dealer van zijn motor om wat op te pikken. En om te vieren zijn we vanmorgen vroeg wezen ontbijten. Dat doen we eigenlijk niet zo vaak. Maar vanwege het lekkere lange weekend hadden we wat om te vieren. Alsof we een beetje vakantie hebben. En zo zaten we om 9 uur bij Perkins en bestelde ik een Egg Benedict. Zooo lekker....

Daarna zijn we naar de BMW dealer gereden en ook nog even langs Swoozies gegaan. Deze winkel verkoopt altijd leuke hebbedingetjes. Of eigenlijk is het nu meer verkocht. Van de week is namelijk de laatste week dat ze open zijn. Ze gaan namelijk hun deuren sluiten en alles in de winkel incluis inventaris stond te koop. Wel jammer. Ik had nu wat inpakpapier gescoord, maar dat was het eigenlijk wel een beetje.

Verder hadden we vandaag afgesproken om met Alison en Bob naar de film te gaan. De nieuwe film Robin Hood hadden we gekozen. En moet eerlijk zeggen dat het niet helemaal mijn keus was in eerste instantie. Ik hou eigenlijk niet van dat soort films. Alhoewel ik Braveheart eigenlijk ook leuk vond. De film duurt ook 2 uur en 20 minuten en ja als je het niet echt een leuke film vindt is het ook wel een lange zit. Maar...., hij was leuk! Erg leuk!!! Echt een aanrader. Ook als je eigenlijk niet van dit genre houdt dus. De twee uur vlogen voorbij.

Daarna zijn we met zijn viertjes gaan eten bij een nieuw Italiaans restaurant hier in het dorp. De burgemeester vertelde er over in de kookklas van van de week. Dat hij het er zo lekker had gevonden het eten daar. Nou is hij natuurlijk een beetje bevooroordeeld kan ik me zo indenken. Want een nieuw restaurant in "zijn" dorp is altijd leuk, niet waar? Maar het was inderdaad erg lekker! Ik had veal marsala besteld die echt zalig was. Vooraf had ik mosselen en die waren ook lekker, al had ik in de laatste de mazzel dat er een klein krabbetje in zat. En echt die smaakte niet zo lekker. Zal je zien dat heb ik weer hoor. Maarja gelukkig was de rest wel erg lekker ;-)

En zo begon het weekend dus erg goed kunnen we stellen! Op naar nog drie dagen weekend!

Groetjes Petra

Aan tafel

Gistermorgen was ik met de hondjes naar Jordan Lake gereden. Het was een beetje bewolkte dag, maar helemaal niet koud. Dus een plonsje in het water zou vast wel door de heren gewaardeerd worden.

Onderweg kwamen we overigens wel de meest donkere wolken tegen, maar er viel geen drup. Dus door gereden naar Jordan Lake en eenmaal daar waren Stacey en Connor helemaal in hun element. Natuurlijk had ik de camera mee genomen, want ik had hartstikke leuke foto's kunnen maken. Had, ja. Want ik had hem in de auto laten liggen en kwam er pas achter toen de heren al lekker in het water sjeesden. Helaas dus. Ik was ook een balletje vergeten mee te nemen. Want Connor wil graag altijd dingen uit het water halen voor me. Dus was ik naarstig op zoek gegaan naar stokjes.

De voorgaande dagen hadden we aardig wat regen gehad, dus daarvan lagen er zat op het strandje waar we waren. Ze waren wel helemaal doorweekt en donker van kleur, maar dat maakte Connor niet uit. Alleen sommige zonken daar door. En aangezien Connor wel wil stokken wil pakken uit het water, maar dat graag in zijn eigen tempo doet verdwenen er heel wat naar de bodem. Stacey is altijd wel sneller, maar stop abrupt als zijn pootjes geen grond meer voelen. Connor daarentegen zwemt dan gewoon een rondje, haalt de stok op en komt hem dan terug brengen naar mij. Waar Stace hem dan snel weer van hem afpikt. Heel ritueel, maar zo werken die twee nou eenmaal ;-)

Afijn door de zinkende takken was ik na een kwartier een beetje door mijn stokken heen en was een stukje opzij gelopen op het strandje. En in mijn ooghoek zie ik een hele lange zwarte stok. En terwijl ik me omdraai, zie ik het ding bewegen. "Huh???". Even kon ik het niet registreren wat er nou zoujuist gebeurde..... Wat was dat nou? En daarna al heeeeeeel snel had ik dus wel door dat het geen stok was, maar een slang!!! En voor ik het wist gleed hij zo het water in......

GATVER!!!!! "Stace Connor, HIERRRRRRRR!!!!" "Uit het water, NU!!!". Connor had wel door dat het menes was met vrouwtje. Maar Stace had zoiets van, ja doeiiii. Ik heb net die stok van Connor gepikt, daar moet ik even mijn tanden in zetten. Inmiddels zag ik de slang niet meer onderwater en Stace stond nog in het water. Dus nog een gil van mij "Hier Stace!" Maar nog geen animo.... Wat nu? Ok, dan maar de oneerlijke manier... "Snoepje Stace?" En binnen een seconde liet hij de stok vallen en stond meneer voor mijn neus. PFFFFFFfff, dat is even slecht voor mijn hart zeg!

Nou dat was ook weer een ervaring om heel snel te vergeten, zeg maar. Gatverdamme!Verderop waren er ook mensen aan het zwemmen. Je moet er toch niet aan denken. Ik ben dus weer voor een poosje genezen. Het was wel een zwarte slang en die zouden niks doen is mij verteld. Maar toch.... veelste groot naar mijn idee. Tuurlijk weet ik wel dat er bij een meer slangen kunnen zitten hier. Maar eentje zo dichtbij, bij twee vrolijk rondspattende hondjes? Geen leuk grapje! Echt niet!

Hierna nog even met de hondjes gewandeld en toen in de auto met het stel.



Wat een lekker afgedropen bekkie he? En de zwarte natte nummer twee, die de jongens die aan het volleyballen waren, nauwlettend in de gaten houdt. Stel je voor dat de bal jouw kant op komt. Moet je klaar staan als hond natuurlijk!



Daarna zijn we weer op huis aangegaan. En we zaten nog niet net in de auto en het begint te hozen. Niet dat het wat voor de hondjes uitgemaakt had, maar voor mij, was het wel prettig om droog over gekomen te zijn.

's Avonds had ik met Alison afgesproken om naar een kook klas te gaan. Weer bij de B&B en de burgemeester waar we vorig jaar ook geweest waren. Waarbij ik toen nog niet wist dat de beste man onze burgemeester was en daar pas bij het weg gaan achter kwam (kuch kuch) Maar dit ker was ik voorbereid en wist ik nu wie hij was en wat hij deed ;-) Wel zo fijn niet?

Toen we aankwamen was hij nog in de tuin en kwam ons tegemoet. Hij gaf eerst Alison een hand en Alison stelde zich voor. En hij zei, prettig kennis te maken. Daarna gaf hij mij een hand en ik stelde me voor. En terwijl ik me voorstelde, keek hij me aan, jij bent hier al eerder geweest he?, zei hij. Ohhhhhhh gut.... hij was het hele voorval vast nog niet vergeten. Het was inmiddels een jaar geleden en had me bedacht dat dat lang genoeg was geweest om het hele gebeuren te vergeten. Maar nee, hij herkende me nog. Fijn! "Ja.... ik was hier al eens eerder geweest!", zei ik tegen hem. Ja, zei hij, je komt me bekend voor. Bekend of berucht, dacht ik nog, maar hij hield dat gegeven in het midden gelukkig. En daarop liepen we naar binnen, waar nog meer mensen zaten die de kookles gingen doen.

We zouden die avond met spullen vers van de Farmers Market gaan koken. Op het menu stond "Bruschetta- Tuscan style with garlic, salami and tomato. Tex Mex Salsa- Corn, Red Pepper and Black Bean salsa served in Margarita glasses with Blue Corn Chips.
Vegetable Napoleans- Stacks of Onion, Eggplant and Squash with Fresh Mozzarella."

Nou vind ik Bruschetta altijd zo lekker, dus leren hoe dat te maken was wel erg aantrekkelijk. De rest wist ik me niet zo veel bij voor te stellen, maar nog denkende aan het eten van vorige keer, zou dat vast goed komen. Toen we zaten te wachten, bleek er vooraf aan het koken een tripje gepland te staan aan de plaatselijke wijnwinkel. Daar zouden we eerst gaan wijn proeven. Nou, niet echt voor mij weggelegd, want ik lust geen wijn. Maar wel leuk om dat zo met zijn allen te doen en dus liepen we (ja ja, heeeel on-Amerikaans) naar de wijnwinkel, die aan het begin van downtown Fuquay zit. En daar stond de rose klaar voor ons. Chef Sharon had voor de hapjes bij deze Rose proeverij gezorgd. Want zo had ze druiven en al een soort van bruschetta voor ons.

De man van de wijnwinkel vertelde van alles over zijn winkel en het was duidelijk dat de burgemeester het maar wat leuk vond dat deze winkel in ons dorp zat. Het schijnt dat er elke vrijdag avond een bandje optreed en dat mensen dan allerlei eten meebrengen en daar een beetje samenkomen. Hij is duidelijk bezig om Fuquay een leuk binnenstad te geven en doet daar heel erg zijn best voor. De wijnwinkel heeft ook op elke zaterdag lokale leveranciers van eieren en groenten. Allemaal organic en ze verkopen er zelfs zelf gemaakte chocola. Waarvan wij een reep meekregen toen we weggingen.

Natuurlijk kreeg ik ook een glas rose toe bedeeld en ik heb er wat van geproef. En.... eigenlijk helemaal zo slecht nog niet. Volgens de wijnmeneer was dit een droge Rose. Hoe hij dit droog noemt weet ik niet precies, want het leek mij nat. Maar het ging erom dat hij niet zoet was, wat de meeste Amerikaanse Rose's wel zijn. Dus dit was een goede rose vertelde hij. Voor mij was het ook wel een goed, want deze vond ik niet vies in ieder geval ;-) De rest van de groep beaamde dat het inderdaad een lekkere rose was. En nadat iedereen zijn glas op had liepen we weer terug naar de Fuquay Mineral Spring Inn.

De burgemeester vertelde ons dat hij aankomend weekend maar liefst vier trouwerijen had in de B&B en de tuinen. Heel wat dus!! Nou is het ook wel een mooi plekje hoor. Maar eerst gingen wij aan het werk. Ik kreeg de taak om de uien te snijden. Nadat niemand anders zich daarvoor aanbood. En daarna werden de tomaten, squash en aubergine door anderen gesneden. Verder ging er meneer de kipfilet snijden en iemand anders maakte met zure room een dressing voor op 1 van de gerechten.

Heel bijzonder vond ik het groente gerecht. Want zo deed ze aubergine in 1 laag, daarover heen broodkruimels, daaroverheen tomaten, daar over heen uien en daar over heen kaas. En dat alles ging in de oven. Nou moet ik zeggen dat ik geen aubergine fan ben en dacht dit eigenlijk niet zo lekker te vinden. Maar het bleek ernstig lekker eigenlijk, eenmaal uit de oven. Maar daarover later meer.

Toen alles klaar gemaakt was en de gerechten in de oven stonden, kregen we een rondleiding door de B&B van de burgemeester. En dat zag er allemaal keurig uit! Echt heel netjes allemaal. Veel nog in originele staat en met de mooie verhalen die de burgemeester er bij vertelde.

Eenmaal beneden had Sharon alles klaar en konden we om beurten ons eten opscheppen en daarna hebben we het met zijn allen opgegeten. Echt zalig!!!! De bruschetta met Philadelphia, ranch kruiden, pesto en tomaatje en salami was echt zalig. Zo ook de de kip Quesadilla met uien uit de oven was ook erg lekker en zo ook de salade van corn, limoen, paprika was heerlijk fris. Zelfs de aubergine die door het laagje broodkruimels een beetje krokant geworden was, smaakte perfect! En echt allemaal heel makkelijk te maken eigenlijk. Al stonden wij wel natuurlijk met meerdere mensen alles te snijden en in de pannen te roeren. Dat scheelt vast denk ik zo. Maar...

Deze receptjes houden we er dus in! Als toetje had Sharon zelf gemaakte aardbeien sorbet meegenomen en daarbij de chocola van de wijnwinkel, helemaal lekker! Zeker een geslaagd avondje! Een avond waarop ik in ieder geval geleerd heb dat ik rose best aardig vind en ook aubergine eigenlijk erg lekker vond op deze manier klaar gemaakt.

Goetjes Petra

Op pad

Zaterdagmorgen was er een fieldtrip (gezamelijk uitje, zeg maar) naar Sarah Duke Gardens van de fotoclub. Voor mij de eerste keer dat ik naar zoiets toe ging en toen ik weg ging regende het. Hmmmm nou niet zo geslaagd. Maar net als in Nederland hebben we hier ook een buienradar en ik had nog snel even gecheckt of het een enkel buitje was, of dat het een lange periode zou gaan regenen. Maar het leek erop dat het een toevallig buitje was. Dus... reed ik naar Durham waar de gardens zijn.

Ik hoopte dat ik niet de enige fanatiekeling was die zelfs met regen foto's wilde gaan maken. Had nog even mijn mail gecheckt, maar degene die zich opgegeven hadden, hadden niet afgezegd. Dus op goed geluk dan maar. Ik bedacht me dat het bewolkte weer eigenlijk wel heel goed zou zijn om foto's te gaan maken, want dan heb je namelijk niet van de scherpe schaduwen op de planten en misschien nog wat regendruppels op de rozen. Want Duke heeft prachtige rozen in deze tuinen.

Eenmaal op de parkeerplaats was er al 1 andere vrouw en we wachten samen nog even. En toen kwam er nog een man en zijn zoon. Met zijn vieren liepen we de tuinen in, die nu echt zoveel bloeiende planten hadden. Maar de rozen.... de rozen waren echt prachtig! Voor degene die het nog niet wist, ik hou enorm van rozen! Alle soorten en maten en kleurtjes. En helemaal als ze lekker ruiken. En die soort hadden ze ook. Engelse theerozen!!! Zalig!



En nu dankzij de regen hadden sommige nog de druppels nog mooi zichtbaar.





Deze roos heette Dolly Parton. Nou heb ik even goed zitten kijken, maar ik kon er niks van Dolly aan herkennen ;-)



Er waren ook nog pioenrozen in bloei. Die bloeitijd is hier al een beetje voorbij eigenlijk, maar ze hadden wel erg mooie. Zoals deze hele witten.



En een closeupje.



Op eentje zat ook dit kapoentje. Met de regendruppels nog op zijn rug.



Die regendruppels vond ik eigenlijk wel heel erg leuk hoor! Zoals op deze Hosta.
Mooie zijn die toch altijd.



Later kwamen we ook nog Rosa tegen in de tuinen. Zij was wat later en had ons toch nog gevonden. De tuinen zijn namelijk best groot en zeker niet in 1 blik te overzien. Dus nu waren we met zijn vijven en eigenlijk was het wel erg leuk om met andere "fotofielen" op pad te zijn.





Hierboven Rosa in actie. En hieronder de foto die ik ervan gemaakt heb.



Doet een beetje Engels aan niet? Dat huisje is trouwens een klein ieniemie restaurantje die lunches aan biedt. Zag er zo wel heel leuk uit op de achtergrond met de mooie vingerhoedskruid ervoor.



De waterlelies stonden ook al open en toevallig was er 1 heel dicht bij de rand open. Dus dat vraagt natuurlijk om een kiekje toch?



Ik ben daar toch ongeveer half 12 gebleven en daar vandaan naar Lake Wheeler gereden, want daar was een Corvette bijeenkomst. Ron zou er op de motor naar toe gaan en dan zag ik hem daar. Rijen met oldtimers stonden er weer. Leuk om te zien!





Maar niet alleen Corvettes er waren nog veel meer auto's te zien.



Daarna ben ik achter Ron aan gereden weer terug naar huis.





Daar met de hondjes in de tuin gezeten en daarna weer op naar Cary. Want Ron had het idee gevat om een proefrit te gaan maken in de nieuwe Chevrolet Camaro.



Wat een apparaat he? Natuurlijk kan dat allemaal hier en de verkoper kroop weer achterin op het mini achterbankje wat deze auto heeft.



Wat een geluid kwam uit die auto zeg! Echt niet normaal! Ron was helemaal in zijn element, dat kunnen we wel stellen. Het was eigenlijk zonde om met de ramen dicht te rijden, want dan hoorde je er minder van zei Ron. Later begreep ik dat die wagen een 6,2 liter heeft met 410 pk. Kun je het je voorstellen? Vierhonderdentien paardekrachten!!! JEeeeeeeeeemig, het ding vloog zowat. Even optrekken en afremmen en het voelt alsof je in een kermis attractie zit. De verkoper nam ons even mee naar het terrein waar de voorraad met Camaro's stonden. Tsa, want wat als ze nou net niet onze gewenste kleur hebben? Geen kans op er stonden er wel 20 daar zeg! Niet normaal toch?



Afijn Ron kan zeggen dat hij in een Camara V8 gereden heeft. En.... ikke ook, ben er nog misselijk van, ha haha. Wat een ding zeg!

Gisteravond ging het weer regen (en onweren, tot groot genoegen van de hondjes). En vanmorgen werden we ook wakker met regen en onweer. En dus twee hondjes bij ons op bed. Stace vind het allemaal niet zo heel erg, maar Connor vind het tegenwoordig niet meer leuk en kruipt graag bij je dan. Om een uur of half 11 werd het droog en zijn we een rondje met de hondjes gaan doen. Maar Poeh hey wat was het warm. Dan toch maar naar het zwembad?

Voor de hondjes was het ook niet lekker hoor. Het was vrij plakkerig weer vanwege de regen die er was geweest. Dus hen weer lekker naar de airco gebracht en wij plonzen in het zwembad. En pppppffff, het water was koud! Maar wel lekker verkoelend. En.... ik ben voor het eerst in 2010 weer van de glijbaan afgeweest, hahaha. Toch wel weer spannend, kunnen we wel zeggen. Maar zeker leuk!!



Toen we er uit gingen, betrok de lucht weer en kwam er al weer een enorme bui. Je hoort het gras in de tuin bijna groeien met dit weer. Warm EN regen, de ideale combi voor gras en we kunnen wel blijven maaien nu. Maar niet morgen. Nou ik wel, maar Ron niet. Want hier doen ze niet aan de vrije maandag morgen en wordt er dus gewoon gewerkt. Ze verwachten hier voor morgen trouwens ook weer veel regen. Lijkt wel regenseizoen hier, zoveel regen zoveel dagen hebben we niet zo vaak hier eigenlijk. Maar we zullen het ermee moeten doen!

Groetjes Petra

Imelda is back

Nou hoe anders het kan lopen dan gepland. Dinsdag morgen had ik een fotosessie met twee baasjes en een hondje gepland staan. Echter het regende pijpenstelen dinsdag morgen. Dus dat ging even niet door. En ja, we maken wel weer een nieuwe afspraak (baasjes gaan nu op vakantie) maar toch... Waarom moet het nou regenen?
Het regent trouwens al een paar dagen. Eigenlijk sinds dat het zwembad hier open is regent het. Zal je net zien. Het is niet koud of zo hoor, twintig graden is het gewoon. Maar het is bewolkt en er valt zo nu en dan een bui. Dus dat was minder op dinsdag.

Woensdag had ik een home coming gepland staan in Camp Lejeune. Allereerst zou half 8 's morgens de aankomst tijd zijn.Da's vroeg op voor mij, want Camp Lejeune is hier zo'n twee uur rijden vandaan. Echter dat werd twee dagen van te voren verplaatst naar half 8 's avonds. Fijner om overdag te rijden, maar wel 's avonds laat terug. Afijn, gisteren om 1 uur 's middags gaat de telefoon. Het zou 12 uur midden nacht worden. oeps....

Dat betekende dat ik dan midden in de nacht terug zou moeten rijden in mijn uppie... Jeetje.... weet niet of dat nou zo'n goed plan is. Ron vond het al helemaal geen goed plan, dus ik heb de mensen waar ik de foto's voor zou maken aangeboden om binnen nu en 14 dagen, wanneer het hen uitkomt, foto's van hen te maken. Natuurlijk niet het zelfde als de enige echte home coming, maar zeg eerlijk wie ziet er om 1 uur 's nachts nog apetijtelijk uit na een lange dag wachten en voor de soldaat een lange tijd reizen. Gelukkig begrepen zij het helemaal, maar vond het toch wel jammer. Had er eigenlijk wel naar uitgekeken om weer foto's voor Oplove te maken. Maar helaas.

Dus.... ik was niet in de allerbeste bui kunnen we wel stellen. En wat fleurt Petra altijd op in dat soort stemmingen. Ja.... wat zou het zijn? Precies ja, even lekker shoppen. En nou was het feit zo dat ik nog een bon had voor 30% korting bij de DSW. Voor wie niet weet wat DSW is. DSW is HET schoenen shop whahalla van Amerika, werkelijk waar. Nou ben ik een klein "Imeldaatje" en vind schoenen kopen altijd errug prettig. Maar ik verzeker je, de DSW brengt bij elke vrouw een Imelda naar boven. Kan gewoon niet anders.

Hele paden met schoenen vindt je er. En alles staat gewoon in de winkel, dus je kan zo zelf je eigen maat erbij pakken en ze gelijk passen "die-nieuwe-altijd-al-willen-hebben" schoen, sandaal, slipper of laars ;-) Dat bedoel ik, helemaal ideaal niet?
En al helemaal op een dag als deze, waar mijn foto plannen in het duigen vielen. Laat de Imelda in mij maar boven komen, dacht ik dus.



Nou had ik 1 bon van 30% korting en dat maakt het Imelda gevoel nog beter vond ik. Maar er naast op die bon stond een tweede bon gedrukt. Nummer 1 was voor jou stond er op en nummer 2 was voor een vriend of vriendin. Ook 30 % korting als die vriendin een DSW pas nam. Die overigens gratis is en waardoor je geheel automatisch die geweldige bonnen thuis gestuurd krijgt, hahaha.

Maarja ik was maar alleen en geen vriendin bij natuurlijk. Wat een probleem was want na drie van die paden met schoenen had ik al twee paar die ik werkelijk heel erg leuk vond. Hmmmm wat nu? 1 bon en twee paar schoenen? Inmiddels was ik er achter dat ze op het moment bij DSW heel veel schoenen in mijn maat hadden. Maat 42 heb ik. En die zie je hier niet zoveel of is al heel snel uitverkocht. Maar.... dit keer bij DSW veel aanbod in mijn maat. En eenmaal bij pad 5 had ik al drie dozen om mee te zeulen. En voordat ik wegging wilde ik ook nog even bij de uitverkoop hoek kijken. En in mijn maat hebben ze meestal niet zo veel staan. Maar nu natuurlijk dus wel. Heleboel leuke slippers en instappers. Als je daar toch niet vrolijk van wordt. Dus uiteindelijk had ik vier dozen met schoenen.

Dan komt het neer op een selectie maken. Ik ben nou ook weer niet zo erg Imelda dat ik ze alle 4 besloot te nemen. Dus om en om nog even passen. Wat kan ik daar bij aan? En wat past hier bij? Uiteindelijk had ik twee paar over. Maarja, maar 1 bon, dus er moest er nog 1 afvallen ;-) Dus ik aan elke voet een ander paar. Ze zaten allebei ook even lekker, dus daar kon ik ook niet mijn keuze door laten bepalen. Dus ik vraag aan een mevrouw die net als ik met een stapel schoenen in de rondte liep te sjouwen welke zij het leukste vond.

Nouwwwww, dat had ik beter niet kunnen doen. Een uitgebreide bekijktocht werd er toegepast en na zo'n vijf minuten, "met wil je even draaien, loop even een stukje", zegt ze: "Ik zou het niet weten, hoor. Maar hebben ze ze ook in het wit?" Huh....???
Ja, zegt ze, ik koop altijd alleen witte schoenen. Ja hoor! Heb ik weer. Vraag ik om iemands mening, tref ik iemand met een witte schoenen fettish, hahaha. Ja weet ik veel of ze die ook in het wit hebben? Degene die ik uit gezocht heb zijn zwart, het tegenovergestelde van wit. "Nee dat weet ik niet hoor", zei ik tegen haar. En deed de schoenen maar weer uit en besloot toen maar om naar de kassa te gaan met de twee dozen. En zou gewoon proberen beide bonnen in te leveren.

Zo zonde 30% korting zo maar voorbij te laten gaan ;-) Je bent Nederlander of niet toch? Dus bij de kassa tref ik de kassamevrouw en zeg dat de eerst doos voor mij is en de tweede doos voor mijn moeder. (Sorry, ma, het was een schoenen noodgeval) Oh, zegt ze, is je moeder er ook? Nee, zeg ik, maar kan ik de bon wel gebruiken? Dat mijn moeder aan de andere kant van de oceaan woont en een heel andere schoenmaat dan ik heb, liet ik wijslijk achterwege natuurlijk, dat begrijp je.

Oh, geen probleem hoor zei ze. Tuurlijk kun je de bon gebruiken. Jippie!!!!! Gewoon $10,- er af. Bedankt ma! Je was er niet, maar je was er toch! En dus twee keer 30% er af. Kijk en daar word ik dan toch wel weer erg blij van.



Inmiddels stond de "alleen-witte-schoenen"-mevrouw achter me in de rij en wilde natuurlijk wel even weten hoe ik aan die bonnen kwam. Ha ha ha, jaaahaaa, dat is mooi he? 2 x 30% korting, dat lukt niet iedereen! Had de neiging om te zeggen dat je die bonnen alleen in kan leveren als je zwarte schoenen koopt. Maar zei dat toch maar niet, hi hi hi. Ik heb heel beleefd uitgelegd dat je die per post krijgt als je een gratis vaste klanten pas hebt. (Je bent nou eenmaal Imelda of niet) Ohhhhh, zei ze en ze vroeg gelijk een formuliertje aan de kassa mevrouw, zodat zij ze ook kreeg in de toekomst. En begon heftig haar gegevens in te vullen.

Dus moraal van het verhaal, ben je op zoek naar witte schoenen ga snel naar de DSW. Want volgende week valt vast de DSW pas bij de "Alleen-maar-witte-schoenen"-mevrouw in de bus en is er denk ik al heel snel geen witte schoen meer te krijgen. Zij liep namelijk nu al met vier dozen naar de kassa. Het kan altijd nog erger dan mijn schoenen obsessie dus!



Groetjes Petra

Zo leuk

Vanmorgen keek ik in de mail box en daar zat een berichtje van iemand van Architect of Air. En zij zijn van Mirazozo, waar ik afgelopen vrijdag de foto's had gemaakt. Ze hadden de foto's op mijn blog gezien en vonden ze erg mooi en vroegen of ik ze in een groter formaat had en of zij ze mochten gaan gebruiken voor hun website en adverteer mogelijkheden. Leuk!!! Dat is nog eens een goed begin van de morgen zeg.

Wat een leuk berichtje. Waar het blog allemaal niet goed voor is. Zo zie je maar weer eens. Zo leuk! Ik vond het al leuk om daar foto's te maken, maar nu er iemand van hen zelf ze ook mooi vindt, is het nog leuker natuurlijk! Trouwens, voor degene die in Nederland wonen en die het ook een keertje willen gaan zien. In het weekend van 25 t/m 27 juni staat Mirazozo in Sittard/Geleen op de tentoonstelling Toon 2010 Neem je camera mee, zou ik zeggen ;-)



Verder ook hele leuke reaties op de family foto's gehad. Het maken is 1, (wat ik overigens erg leuk vind), maar het zien en horen van de reacties op de foto's vind ik ook erg leuk. Heel bijzonder eigenlijk. Morgen ga ik foto's maken van een hondje (altijd leuk!!) en als het goed is woensdag een homecoming op Camp Lejeune. Is nu gepland voor half 8 's avonds. Vorige week nog half 8 's morgens, dus het kan flink veranderen dat hebben we maar weer door. Hopelijk loopt het niet weer zoveel uit als vorige keer. We zullen het zien!

Groetjes Petra

Al weer veel

Dit weekend was ook weer behoorlijk druk. Weet niet wat het is, maar de afgelopen weekenden zijn zo vol gepland. Maar wel leuk natuurlijk. Zaterdag ben ik naar een graduation geweest, op NC State University. Marta zou die dag afstuderen en zij had gevraagd of ik foto's wilde maken ervan. Nou was het mijn eerste graduation ooit, dus wel een beetje spannend. Maar ik had natuurlijk wel graduations op tv gezien. En het had er wel veel van weg. Want ja alle namen werden op geroepen en ze liepen allemaal in een rijtje het podium op, om hun diploma's op te halen.

En dat alles voor een zaal van zo'n 300 aanwezigen. Ik had verwacht dat het iet wat stijfjes zou verlopen, maar dat was dus niet zo. Degene die een speech hielden maakten best leuke speeches. Grappig en helemaal niet zo stijfjes. Marta is afgestudeerd in science of environmental technology en binnenkort begint ze bij de gemeente Raleigh al met werken. Hartstikke knap van haar. Hele prestatie.



De kleuren van NC State zijn rood wit, dus rode outfit voor de studenten. Maar echt hartstikke leuk om te zien zo'n zaal voor rode cape-jes ;-)





Vind ik het super knap van Marta wat ze gedaan heeft, want Marta is van onze leeftijd en zie dan nog maar even je bachelors te halen. Echt heel knap van der!
Omdat de kaartjes van de diploma uitreiking beperkt waren, kon Ron niet mee. Maar die had toch al andere plannen. Want de BMW dealer hier in Raleigh had open dag en dus was hij daar heen gegaan.



De dealer heeft altijd speciale aanbiedingen met de open dag en dit keer heeft hij een blouse gescoord. Eentje voor op de motor die speciale ventilatie stukken had. Vooral hier in NC op de motor is dat wel een heerlijk iets om te hebben, want het is al snel bloedje heet.

Voor vandaag had ik vanmorgen vroeg een foto sessie met een familie hier uit de buurt. En met hen ben ik bij Bass Lake geweest om foto's te maken. Het was zo leuk om te doen. De familie bestond uit zes personen. Christel en Brent en hun vier kinderen. En echt, het was zo leuk om hen te fotograferen.

Verder was het vandaag afscheid nemen.... Afscheid nemen van Herbie....



Hij is geadopteerd namelijk. Hij woont sinds vandaag bij iemand anders. Was nog een heel verhaal trouwens. Want wat gebeurde er. Ron had Herbie op Craigslist gezet en gisteren mailde een vrouw dat ze geinteresseerd was. Ron die vrouw gebeld en die noteerd de gegevens van ons en ze vertelde dat haar zoon vandaag zou komen om hem op te halen. Afijn, Ron ziet rond het afgesproken tijdstip een pick-up met aanhanger aan komen rijden. Maar de pick-up rijdt door. Maar keert later en stopt bij Ron. En de man achter het stuur vraagt in het meest platte Southern accent, "Heb je nog meer golf wagentjes?". Dus Ron zegt, uh nou nee. En vraagt gelijk of zij degene waren die voor de golfwagen kwamen kijken. Ja dat waren ze, maar "moeders" had gezegd dat hij geel was en deze was niet geel. Nee, zegt Ron deze is niet geel inderdaad. Nouwwww, zegt de man die naast de bestuurder zat, deze ziet er wel goed uit overigens. En de bestuurder vond dat bij nader inzien eigenlijk ook wel.

Dus de twee stapten uit. Nou ziet er heeeeel goed uit klonk het daarna. Dus man vraagt de prijs. En Ron noemt zijn prijs voor de Herbie. Oh, eh ja... zoveel geld heb ik niet bij me. Die gele was goedkoper waar we dachten voor te komen. Waarschijnlijk heeft mama ons naar de verkeerde gestuurd. Maarja dit is wel de goede straat. Het was net dumb en dumber. Ja misschien wel zegt Ron, maarja dat is nou eenmaal onze prijs.

Ron liet ondertussen horen wat voor geluid er uit de boxjes kwam en de twee lagen helemaal in een deuk. "Dus je sluit dat aan op je iPod?", vroeg de 1. "Mama, heeft geen iPod, boy!", zei de ander. Daarna werden de lichten bekeken die Ron er op gemonteerd had en het race stuurtje en velgjes. Ja, deze moet het worden, vertelde de bestuurder. Nou en toen kwam er een hele stapel met geld uit 1 van de zakken. En begon het tellen. Om te kijken hoeveel geld hij dan wel bij zich had. En er werden allemaal stapeltjes gemaakt. En toen kwam er even een briesje en oeps, daar gingen de stapeltjes. En werd er weer op nieuw begonnen met tellen. En er werden nog wat meer zakken geleegd, waar nog wat papier geld uit kwam. Afijn, ze hadden iets te kort inderdaad, maar Ron dacht ook verkocht is verkocht. En zo ging Herbie dus op de aanhanger met hun mee. Onder tussen was zoonlief met moeders aan het bellen gegaan. "Nee, hij is niet geel, hij is wit met een streepje". Moeders protesteerde wat aan de andere kant, maar zoonlief hing op en zei tegen Ron. "Dat zoeken we thuis wel weer uit, ik vind hem mooi!".

Hij had namelijk zijn ATV verkocht en nu kon hij er een golfkar voor moeders voor kopen. En het was een kado, dus moest ze er maar blij mee zijn. Hij ging niet helemaal weer naar die gele rijden. Echt! Die van ons was $800,- duurder dan die gele zagen we later op Craigslist. En stond dus net boven onze advertentie. Moeders had waarschijnlijk net eentje te laag aangeklikt en daardoor ons gemaild ipv de eigenaar van de gele, hahaha. Wij even mazzel ;-)



En zo ging Herbie de wijk uit... Op naar zijn nieuw bazinnetje. Hopelijk went ze snel aan Herbie ;-) Ron zijn "golfkar project" is dus afgerond. Wij hebben er een poosje plezier van gehad en hij houdt er nog flink wat centjes aan over aan het opknappen ervan. Hartstikke leuk dus. Op naar een nieuw project :-)

Verder hadden we vandaag in de middag een graduation feestje bij een collega van Ron. Voor weer een andere collega. Deze jongen heeft namelijk zijn MBA gehaald vorige week. En dat werd gevierd met een hapje en een drankje. Nou eigenlijk heel veel hapjes. Jemig wat was er veel eten. En vooral veel lekker eten. Het scheen dat de broer van degene die het organiseerde wel van "grillen" hield. Hij had jaren in Dallas Texas gewoond en had het daar geleerd. "Grillen" ;-) En het waren werkelijk de heerlijkste spare ribs en kippenvleugels die ik in tijden gegeten heb. Zelfs de BBQ-saus was zalig. Om je vingers bij op te eten zo lekker. Echt!

De kok kwam officieel niet uit Texas maar uit Brooklyn en was een soort van noodgedwongen hier in NC terecht gekomen. Maarja dat mocht de pret niet drukken, wij konden nu van zijn kook kunsten genieten. Het scheen dat hij een poos op een cruise boot als kok had gewerkt en daar zijn kookkunsten aan over had gehouden. Maar jeetje wat waren de ribs lekker.



Afijn nadat ik die genuttigd had, werden er ook nog hot dogs gemaakt. En niet zomaar hot dogs. Neeeeee, hot dogs helemaal over laten komen uit Brooklyn. Brooklyn New York City, wel te verstaan! De man die het allemaal klaar gemaakt had, kon het allemaal prachtig vertellen. We konden wel stellen dat ik nog nooit hot dogs had gegeten, als ik geen hot dogs uit Brooklyn op had. Maarja ik zat al aardig vol van de ribs eigenlijk. Dus had ik de tweede ronde van de hot dogs even voorbij laten gaan. Maar ik moest wel het verhaal van DE hotdogs aan blijven horen. Zonder dat gegeten te hebben, kon ik eigenlijk niet naar huis gaan. Dus ben overstag gegaan en heb ik een hot dog gedeeld met Ron. Onder toeziend oog van de kok.

"You have to hear it snappin", zei hij. "Snappin?", vroeg ik. "Yes, it snaps, you'll see!". En na mijn eerste hap hoorde ik het inderdaad een soort van knappen. Heeeeeel wat anders dan de standaard hot dogs. "Hm-hmmmm, I told you so, it snaps. And that's a hotdog from Brooklyn, girl!" Geweldig! Ook dat weer mee gemaakt. Een Brooklyn Hot Dog gegeten. Duidelijk veeeel lekkerder, dat was zeker. Feit is wel nu, dat ik nou vast de standaard hot dog niet meer zo lekker vind. "Now you are spoiled", zei de kok lachend. En wil je alleen nog maar Brooklyn hotdog. girl!

Maar we waren nog niet klaar, we kregen ook nog dessert. En ook dat kwam ook uit Brooklyn. Cheesecake van "Junior's". Best cheesecake in the world!!! "Presidents eat at Junior's, girl. Got to taste it!". Zijn moeder had het speciaal mee genomen uit Brooklyn. Ingevlogen dus! Nou, dat was allemaal wat. Dit werd mooi niet de top weight watchers dag van het jaar, ha ha ha. Dat was duidelijk. Dit was iets meer dan een hapje en drankje! Super!



Er was zelfs nog een toast met champagne en een speech voor Wil. Kortom het was echt feest! Wat leuk! Dat was nog eens even een verrassende zondag zo zeg! Eerst de foto's, daarna Herbie en toen de ribs ala Texas en de cheesecake uit NY ;-)
Wie had dat gedacht toen ik vanmorgen wakker werd!

Groetjes Petra

Nog meer?

Nou ben wel een beetje "kunstig" bezig deze week. Want vandaag ben ik naar Mirazozo geweest. Op Facebook kreeg ik een berichtje dat Mirazozo dit weekend in Raleigh zou zijn. Ik had werkelijk nog nooit van Mirazozo gehoord, maar het plaatje wat er bij stond trok mijn aandacht. Zoiets had ik eigenlijk nog nooit gezien. En het leek me super om daar foto's te kunnen maken.

Dus zo ging ik vandaag naar Raleigh. Al heel snel had ik een parkeerplekje vlak bij waar de "tent" stond. Wat het is eigenlijk een hele grote tent. Soort van opblaas kerst figuur, maar dan heeeeel groot en je kan er in rond lopen ;-)



Zo ziet het er een beetje aan de buitenkant uit. Grappig was trouwens dat op de website stond dat de aller eerste premierre in Enschede was geweest. En nu voor het eerst in Amerika en in Raleigh was. Om 1 uur zou het open gaan en al met al liep dat een beetje uit, maar uiteindelijk konden we naar binnen. En wat een vreemde gewaarwording was dit. Mijn camera maakte overuren. Echt zo mooi...



De lichten, net alsof het een soort van buitenaards was. Bij elke nieuwe "kamer" kon zo Obi Kenobi binnen komen lopen zeg maar. Of Darth Vader, want was er nog niet helemaal achter of dit nou wel vijandelijk buiten aards gebied was.



Het zag er wel mooi uit. Al die kleuren en die lijnen in die kleuren weer.



Een ding was het zeker. En dat was bloedje heet. Als in een sauna. Het is hier nog steeds boven de 25 graden en dat zonnetje verwarmd zo'n tent lekker. En nee, geen airco aanwezig. De suppoosten die in de tenten een beetje rond lopen, liepen dan ook met plantenspuiten om de mensen die dat wilden een beetje nat te spuiten. Want echt het was enorm warm. Maar wel leuk!

Ik had wel al snel de lucht inlaat gaten gevonden en daar kwam koelere lucht door naar binnen. Dus zo nu en daar ging ik daar even bij staan om wat af te koelen.





Toen het net open ging was het enorm druk en waren er eigenlijk overal mensen.





Zoals dit meisje. Die de tent even een knuffel gaf. Wel lief he?



Maar wellicht door de warmte ook, bleven mensen niet zo heel lang binnen. Al waren er ook mensen die lang uit op de grond plaats hadden genomen om alles te zien.



Grappig was ook dat als er wat bewolking was buiten dat dan de kleuren in die tent minder fel werden. En zodra de zon weer volop scheen, veranderde het licht weer. Echt heel apart.







Afijn ik heb dus tig foto's gemaakt daar binnen. Wat een apart iets.

Eenmaal buiten voelde de 25 graden als een verkoeling. Wat een heerlijkheid even weer frisse lucht! Hierna ben ik weer terug naar de auto gelopen en ben ik richting de Farmers Market gereden. Op de weg naar huis kom ik hier toch langs en dacht wat aardbeien te kunnen scoren. Nouwwwwww, dat is gelukt!





Elke kraam had aardbeien volgens mij. En ze werden ook flink uitgedeeld. Dus heb lekker lopen proeven. Heerlijk! Verder had ik tomaatjes en broodjes meegenomen. En zo aten we vanavond brood met aardbeien!



Zalig! Zo met de warmte is dat vaak een stuk lekkerder dan warm eten. Morgen gaat trouwens hier ook het zwembad weer open! Ook al zo lekker! Ben zo nu en dan wel toe aan een verkoelende plons hoor. Dit jaar dus bijna een maand eerder dan vorig jaar en hij blijft ook drie weken langer open dan vorig jaar. Helemaal niet verkeerd!
Op naar de zomer!

Groetjes Petra