Al weer veel

Dit weekend was ook weer behoorlijk druk. Weet niet wat het is, maar de afgelopen weekenden zijn zo vol gepland. Maar wel leuk natuurlijk. Zaterdag ben ik naar een graduation geweest, op NC State University. Marta zou die dag afstuderen en zij had gevraagd of ik foto's wilde maken ervan. Nou was het mijn eerste graduation ooit, dus wel een beetje spannend. Maar ik had natuurlijk wel graduations op tv gezien. En het had er wel veel van weg. Want ja alle namen werden op geroepen en ze liepen allemaal in een rijtje het podium op, om hun diploma's op te halen.

En dat alles voor een zaal van zo'n 300 aanwezigen. Ik had verwacht dat het iet wat stijfjes zou verlopen, maar dat was dus niet zo. Degene die een speech hielden maakten best leuke speeches. Grappig en helemaal niet zo stijfjes. Marta is afgestudeerd in science of environmental technology en binnenkort begint ze bij de gemeente Raleigh al met werken. Hartstikke knap van haar. Hele prestatie.



De kleuren van NC State zijn rood wit, dus rode outfit voor de studenten. Maar echt hartstikke leuk om te zien zo'n zaal voor rode cape-jes ;-)





Vind ik het super knap van Marta wat ze gedaan heeft, want Marta is van onze leeftijd en zie dan nog maar even je bachelors te halen. Echt heel knap van der!
Omdat de kaartjes van de diploma uitreiking beperkt waren, kon Ron niet mee. Maar die had toch al andere plannen. Want de BMW dealer hier in Raleigh had open dag en dus was hij daar heen gegaan.



De dealer heeft altijd speciale aanbiedingen met de open dag en dit keer heeft hij een blouse gescoord. Eentje voor op de motor die speciale ventilatie stukken had. Vooral hier in NC op de motor is dat wel een heerlijk iets om te hebben, want het is al snel bloedje heet.

Voor vandaag had ik vanmorgen vroeg een foto sessie met een familie hier uit de buurt. En met hen ben ik bij Bass Lake geweest om foto's te maken. Het was zo leuk om te doen. De familie bestond uit zes personen. Christel en Brent en hun vier kinderen. En echt, het was zo leuk om hen te fotograferen.

Verder was het vandaag afscheid nemen.... Afscheid nemen van Herbie....



Hij is geadopteerd namelijk. Hij woont sinds vandaag bij iemand anders. Was nog een heel verhaal trouwens. Want wat gebeurde er. Ron had Herbie op Craigslist gezet en gisteren mailde een vrouw dat ze geinteresseerd was. Ron die vrouw gebeld en die noteerd de gegevens van ons en ze vertelde dat haar zoon vandaag zou komen om hem op te halen. Afijn, Ron ziet rond het afgesproken tijdstip een pick-up met aanhanger aan komen rijden. Maar de pick-up rijdt door. Maar keert later en stopt bij Ron. En de man achter het stuur vraagt in het meest platte Southern accent, "Heb je nog meer golf wagentjes?". Dus Ron zegt, uh nou nee. En vraagt gelijk of zij degene waren die voor de golfwagen kwamen kijken. Ja dat waren ze, maar "moeders" had gezegd dat hij geel was en deze was niet geel. Nee, zegt Ron deze is niet geel inderdaad. Nouwwww, zegt de man die naast de bestuurder zat, deze ziet er wel goed uit overigens. En de bestuurder vond dat bij nader inzien eigenlijk ook wel.

Dus de twee stapten uit. Nou ziet er heeeeel goed uit klonk het daarna. Dus man vraagt de prijs. En Ron noemt zijn prijs voor de Herbie. Oh, eh ja... zoveel geld heb ik niet bij me. Die gele was goedkoper waar we dachten voor te komen. Waarschijnlijk heeft mama ons naar de verkeerde gestuurd. Maarja dit is wel de goede straat. Het was net dumb en dumber. Ja misschien wel zegt Ron, maarja dat is nou eenmaal onze prijs.

Ron liet ondertussen horen wat voor geluid er uit de boxjes kwam en de twee lagen helemaal in een deuk. "Dus je sluit dat aan op je iPod?", vroeg de 1. "Mama, heeft geen iPod, boy!", zei de ander. Daarna werden de lichten bekeken die Ron er op gemonteerd had en het race stuurtje en velgjes. Ja, deze moet het worden, vertelde de bestuurder. Nou en toen kwam er een hele stapel met geld uit 1 van de zakken. En begon het tellen. Om te kijken hoeveel geld hij dan wel bij zich had. En er werden allemaal stapeltjes gemaakt. En toen kwam er even een briesje en oeps, daar gingen de stapeltjes. En werd er weer op nieuw begonnen met tellen. En er werden nog wat meer zakken geleegd, waar nog wat papier geld uit kwam. Afijn, ze hadden iets te kort inderdaad, maar Ron dacht ook verkocht is verkocht. En zo ging Herbie dus op de aanhanger met hun mee. Onder tussen was zoonlief met moeders aan het bellen gegaan. "Nee, hij is niet geel, hij is wit met een streepje". Moeders protesteerde wat aan de andere kant, maar zoonlief hing op en zei tegen Ron. "Dat zoeken we thuis wel weer uit, ik vind hem mooi!".

Hij had namelijk zijn ATV verkocht en nu kon hij er een golfkar voor moeders voor kopen. En het was een kado, dus moest ze er maar blij mee zijn. Hij ging niet helemaal weer naar die gele rijden. Echt! Die van ons was $800,- duurder dan die gele zagen we later op Craigslist. En stond dus net boven onze advertentie. Moeders had waarschijnlijk net eentje te laag aangeklikt en daardoor ons gemaild ipv de eigenaar van de gele, hahaha. Wij even mazzel ;-)



En zo ging Herbie de wijk uit... Op naar zijn nieuw bazinnetje. Hopelijk went ze snel aan Herbie ;-) Ron zijn "golfkar project" is dus afgerond. Wij hebben er een poosje plezier van gehad en hij houdt er nog flink wat centjes aan over aan het opknappen ervan. Hartstikke leuk dus. Op naar een nieuw project :-)

Verder hadden we vandaag in de middag een graduation feestje bij een collega van Ron. Voor weer een andere collega. Deze jongen heeft namelijk zijn MBA gehaald vorige week. En dat werd gevierd met een hapje en een drankje. Nou eigenlijk heel veel hapjes. Jemig wat was er veel eten. En vooral veel lekker eten. Het scheen dat de broer van degene die het organiseerde wel van "grillen" hield. Hij had jaren in Dallas Texas gewoond en had het daar geleerd. "Grillen" ;-) En het waren werkelijk de heerlijkste spare ribs en kippenvleugels die ik in tijden gegeten heb. Zelfs de BBQ-saus was zalig. Om je vingers bij op te eten zo lekker. Echt!

De kok kwam officieel niet uit Texas maar uit Brooklyn en was een soort van noodgedwongen hier in NC terecht gekomen. Maarja dat mocht de pret niet drukken, wij konden nu van zijn kook kunsten genieten. Het scheen dat hij een poos op een cruise boot als kok had gewerkt en daar zijn kookkunsten aan over had gehouden. Maar jeetje wat waren de ribs lekker.



Afijn nadat ik die genuttigd had, werden er ook nog hot dogs gemaakt. En niet zomaar hot dogs. Neeeeee, hot dogs helemaal over laten komen uit Brooklyn. Brooklyn New York City, wel te verstaan! De man die het allemaal klaar gemaakt had, kon het allemaal prachtig vertellen. We konden wel stellen dat ik nog nooit hot dogs had gegeten, als ik geen hot dogs uit Brooklyn op had. Maarja ik zat al aardig vol van de ribs eigenlijk. Dus had ik de tweede ronde van de hot dogs even voorbij laten gaan. Maar ik moest wel het verhaal van DE hotdogs aan blijven horen. Zonder dat gegeten te hebben, kon ik eigenlijk niet naar huis gaan. Dus ben overstag gegaan en heb ik een hot dog gedeeld met Ron. Onder toeziend oog van de kok.

"You have to hear it snappin", zei hij. "Snappin?", vroeg ik. "Yes, it snaps, you'll see!". En na mijn eerste hap hoorde ik het inderdaad een soort van knappen. Heeeeeel wat anders dan de standaard hot dogs. "Hm-hmmmm, I told you so, it snaps. And that's a hotdog from Brooklyn, girl!" Geweldig! Ook dat weer mee gemaakt. Een Brooklyn Hot Dog gegeten. Duidelijk veeeel lekkerder, dat was zeker. Feit is wel nu, dat ik nou vast de standaard hot dog niet meer zo lekker vind. "Now you are spoiled", zei de kok lachend. En wil je alleen nog maar Brooklyn hotdog. girl!

Maar we waren nog niet klaar, we kregen ook nog dessert. En ook dat kwam ook uit Brooklyn. Cheesecake van "Junior's". Best cheesecake in the world!!! "Presidents eat at Junior's, girl. Got to taste it!". Zijn moeder had het speciaal mee genomen uit Brooklyn. Ingevlogen dus! Nou, dat was allemaal wat. Dit werd mooi niet de top weight watchers dag van het jaar, ha ha ha. Dat was duidelijk. Dit was iets meer dan een hapje en drankje! Super!



Er was zelfs nog een toast met champagne en een speech voor Wil. Kortom het was echt feest! Wat leuk! Dat was nog eens even een verrassende zondag zo zeg! Eerst de foto's, daarna Herbie en toen de ribs ala Texas en de cheesecake uit NY ;-)
Wie had dat gedacht toen ik vanmorgen wakker werd!

Groetjes Petra