Raar idee eigenlijk. Maarja, al snel komt de haven van Halifax in zicht. Op een eilandje net tegen over de kade waar wij gaan aanmeren is een klein eilandje met een soort van fort en een leuke vuurtoren.
We varen achterstevoren naar de kade, wat weer gunstig is voor ons, want dan zien we alles perfect zo vanaf ons balkonnetje. We meren aan bij Pier 21, daar waar ooit de vele emigranten Canada binnen kwamen. Zoals de vele Nederlandse boeren die in de jaren 50 naar Canada gingen.
Onze buurman hier is een zoon van 1 van deze boeren en weet altijd de mooiste Nederlandse woorden te vertellen aan ons. Zoals dat als hij straf kreeg, hij de beerput moest gaan schoonmaken van zijn vader. Het woord beerput, vergat hij nooit van zijn leven. Toen ik vertelde dat ik naar Canada ging was hij ook vol met verhalen. En had me vooraf al gewaarschuwd over het hoge tijverschil wat er was.
We komen te liggen naast de Maasdam van de Holland Amerika cruise lijn.
En jawel, daar wappert de Nederlandse vlag op het dek!
Er vaart van alles rond in de haven van Halifax. Zo ook dit zeilschip.
Daarna gaan we ons opmaken voor het ontbijt, want voor vandaag hebben we een excursie voor Halifax en Peggy's Cove in het vooruitzicht. Het ziet er naar uit dat het vandaag niet droog zal blijven helaas. En het is ook ineens een stuk kouder. Maar er is ook weer iets positiefs aan. Want gelukkig heb ik dus niet voor niks mijn jas en fleece vest meegesjouwd in de koffer. Die twee namen zoveel ruimte in. Maar we gaan ze dus gebruiken vandaag.
We eten op ons gemakkie, maar eenmaal beneden waar we van boord af zouden gaan, blijkt dat we nog niet aan wal kunnen. Er staat dus een enorme berg mensen te wachten (er kunnen 3000 mensen aanboord van zo'n boot) en die willen allemaal van de boot af op het zelfde tijdstip. Maar de Canadese authorities geven het allemaal nog niet vrij. Dus we zullen moeten wachten. En dit is wat je noemt een chaos zeg maar. Hoe langer hoe meer mensen verzamelen zich. En de tijd waarop onze excursie zou vertrekken is al voor bij.
Nou zal zo'n bus niet leeg vertrekken want er zitten allemaal cruise gangers in zo'n bus, dus het heeft geen zin om voor te piepen, terwijl er zat mensen zijn die dat doen. En het wordt er niet echt gezelliger op. Maar uiteindelijk gaan wij ook van boord en gaan naar de betreffende bus. Ook hier nog steeds erg druk. Na wat strubbelingen over welke bus kunnen we dan eindelijk plaats nemen. En mijn moeder is blij dat ze weer even kan zitten.
Niet lang er na vertrekt de bus. Onze reidleidster is dit keer Diane. Die alweer zo'n prachtig dialect heeft. Halifax ligt in Nova Scotia (nieuw Schotland) en de buschauffeurs van dit bedrijf dragen allemaal een kilt. Heel gek, maar heb er nooit bij stil gestaan dat Nova Scotia, Nieuw Schotland betekend. Maar het heeft zeker invloeden van Schotland en vind het er erg mooi. Eigenlijk nog mooier dan New Brunswick van gisteren.
Ook Diane verteld weer van alles. In 1e instantie over Halifax, maar daarna komen we al snel in minder stedelijk gebied. Leuke kleine inhammetjes waar bootjes liggen en steigertjes, vissersbootjes en zo. Helemaal wat ik leuk vind.
Alleen is het moeilijk foto's maken in de bus. Vooral als het even daarna ook nog begint te regenen. Dat is minder. Diane weet veel oude legendes te vertellen, over boten die gezonken zijn in deze omgeving. En over de oude kapiteinen die hier nog rondwaren. Zo ook over de Bluenose een soort van raceboot die verging en hoe het lichtje van de boot zo nu en dan nog gezien wordt ;-) En zo liet Diane het Canadese dubbeltje zien waarop de Bluenose op afgebeeld staat.
Diane was een oud aardrijkskunde en geschiedenis lerares en wist het mooi te vertellen allemaal. Kan me voorstellen dat kinderen zeker geinteresseerd raakten in geschiedenis, met haar als lerares.
Inmiddels kwamen we aardig in de richting van Peggy's Cove. De vuurtoren van Peggy's Cove is de meest gefotografeerde van Canada. En ik wil eigenlijk wel zien waarom. Eenmaal aangekomen blijkt hoe klein Peggy's Cove is. Heb begrepen dat toerisme nu meer inkomen oplevert dan het vissen. Maar er zijn zeker nog wel vissers van Peggy's Cove die in Margareth's bay vis en lobster vangen. De lobstertraps zie je dan ook overal. Het heeft een beetje Volendam gehalte op zijn Candadees, maar toch heeft het zeker wat. Maar eerst de vuurtoren. Als we op de parkeerplaats aankomen, staan er zeker al 5 andere toerbussen en de meeste mensen van die bussen vluchten in het dichtsbijzijnde restaurantje vanwege de regen. Die op zijn beurt helemaal uitbuilt, want zo groot is het er allemaal niet. Mijn moeder gaat even in het souvenir winkeltje kijken en ik loop naar de vuurtoren, wat er net naast is.
Het is zeker een mooie vuurtoren. Gebouwd op enorme granieten keien. Volgens Diane overgebleven na de ijstijd.
Daarna ga lopen we naar het haventje, maar het is nogal steil naar beneden dus mijn moeder besluit om boven te blijven. Door de regen is het ook nog een beetje glibberig hier en daar. Maar bij het zien van het haventje begrijp ik nu waar al dat toerisme vandaan is gekomen. Het is gewoon een heel idyllish plekje. De ligging in de baai, de enorme granieten keien die overal opduiken. De bootjes, de huisjes, als in een film gewoon.
Snel loop ik naar beneden.
Het is er super om foto's te maken. Jammer van de regen, dat wel, maar toch het sfeertje wat er hangt is heel bijzonder. Wellicht ben ik ook wel in de stemming na het horen van Diane's verhalen, maar toch het is er echt heel leuk.
Zo leuk om hier foto's van te kunnen maken.
In de verte komt er een bui aan, dus ook ik ga nog even in een winkeltje hier. Moet namelijk nog wel een magneetje voor op de koelkast scoren ;-) En loop daarna terug naar de bus. Vond het jammer dat we niet net wat meer tijd hier hadden, maar zeker er leuk om het gezien te hebben.
Daarna rijden we weer terug naar Halifax. Al weer langs allerlei meertjes en kleine haventjes. Eenmaal weer terug bij de boot kijken we nog even in de hal van Pier 21. Daar kun je de oude inschrijvingen van alle emigranten inzien. De kleinste details werden er opgeschreven. Tot 1936 is openbaar, maar daarna is het alleen op verzoek van familie in te zien, vanwege de privacy. Want er werd echt van alles opgeschreven over de persoon, tot aan de hoeveelheid geld wat ze met zich meenamen. Ik koop nog een souvenirtje voor Elke. Zij en haar gezin, gaan binnenkort emigreren naar Canda. En dit zal voor hen ook een bijzonder plekje worden. Als ik thuis ben stuur ik het gelijk naar hen op! Daarna gaan we weer de boot op. Het was nat en we zijn nu best koud. In de haven vaart nog steeds van alles rond en het is leuk om zo alles te kunnen bekijken.
We gaan wat eten en daarna vertrekt de boot weer.....
Het is mooi om zo de baai uit te varen. Inmiddels zakt de zon al aardig en gaan we naar de Golden Dining room, waar we heerlijk eten en dan naar het theater waar weer een show is van een goochelaar. Hij tovert van allerlei mensen weg en ook weer terug. Onderwijl een behoorlijk opzwepende muziek extra effecten waardoor het een erg bijzonder geheel is om naar te kijken. Elke keer denk ik, ik heb door hoe hij het doet en dan blijkt de dame in kwestie die weggegoocheld is, vanuit een heel andere kant weer terug te komen. Daarna gaan we ter afsluiting weer even bij de Karoke bar kijken. Blijft leuk ;-)
De volgende dag was weer een dag op zee en gelukkig is het zonnetje terug. En zo zaten we heerlijk op het balkonnetje. En zo zit ik verdiept in mijn boek en ineens gaat de toeter van de boot. Ik schrik me het ongans, want die is enorm luid!! Waarom is dat dan? En opeens zie ik dat we midden in een mistbank zitten.
Even denk ik als er nu een toeter van een andere boot volgt, kunnen we wellicht de reddingsvesten op gaan zoeken ;-) Maar gelukkig blijft die uit. Maar elke 2 minuten gaat wel de toeter van de boot. En dat duurt zeker een uur of zo, eer we uit die mistbank zijn. Ook weer meegemaakt!
Omdat het zonnetje wel heel erg warm was op ons balkonnetje zijn we toen op het grote dek gaan zitten. Daar is een heel groot filmscherm en op dat moment was er de stand-up comedian van de boot op. Hij is erg grappig en stak erg de draak met de passagiers op de boot. Over wat ze hem allemaal niet vroegen. Bijvoorbeeld de gezichten van de dwalende mensen op de boot, die voor de zoveelste keer de weg kwijt zijn. Eenmaal had een vrouw hem halverwege op 1 van de vele trappen hem gevraagd of deze trap naar beneden ging of naar boven? Tsja... dat lag er natuurlijk aan welke kant ze op ging. En zo had hij meer voor de hand liggende opmerkingen. Erg gappig. Daarbij het zonnetje, een ligbedje, wat te drinken, het leek wel vakantie!!
Helaas was het wel de laatste volle dag op zee. Want de volgende morgen vaarden we de haven van New York al weer in.
Vroeg in de morgen, kunnen we wel stellen. Maar wilde het wel heel graag zien en alweer werd ik precies op tijd wakker.
We varen weer onder de brug naar Staten Island door. Zo met de net opkomende zon een heel bijzonder plaatje.
Er zijn ontzettend veel boten nu in de haven en de duwbootjes hebben het druk.
Vast 1 van de eerste ferries vaart ons voorbij.
En daar is ook Lady Liberty weer!
Dan zo de haven in.....
De andere kant van de Hudson...
En lower Manhattan....
Prachtig vind ik het!
Ook wij krijgen een duwbootje.Gek dat zo'n klein bootje ons de goede kant op kan duwen? Gelukkig ben ik niet de kapitein in dit geval, hahaha. Ik had een grotere parkeer plek op gezocht met zo'n enorme boot ;-)
De circle line boten liggen klaar voor de dag in de haven.
En daar was de Concorde weer. Bijna in de haven. Ongelooflijk hoe snel deze week gegaan is! Echt enorm snel.
Achter ons aan komt een boot van de Norwegian Cruiseline. Ook mooi!
Ook die gaat in het kleine parkeervakje komen ;-)
Zie ook dat die wel een heel stuk kleinere balkonnetjes hebben, dan wij hadden. Hadden wij even mazzel!!! We gaan weer wat wat eten dan moeten we van de boot af. Dat duurt alles bij elkaar nog even, maar daarna nemen we een taxi en zijn eigenlijk al heel snel weer op LaGuardia, waarvandaan we weer terug vliegen naar Raleigh!!!
Eenmaal in de aankomst hal zie ik Ron staan. En... hij heeft Stace mee genomen, die netjes naast hem zit. Zooooo leuk. Ben hartstikke blij om ze weer te zien! "Our best journeys always takes us home", blijft toch altijd weer een mooi gezegde!
Groetjes Petra
10 opmerkingen:
Zo, ik ben weer bij gelezen, wat een heerlijk trip.
Petra leuk om te lezen,dit was een vakantie die ik niet snel zal vergeten.
groetjes.ma
Oh, wat jammer dat dit het einde was van het reisverslag. Wat mij betreft hadden jullie nog wel een paar weken weg kunnen gaan ;-) Ik heb genoten, en je foto's zijn echt prachtig! Wat jammer dat jij aan de andere kant van de grote plas woont, anders was ik zeker eens een dag met je op pad te gaan om te fotograferen!
Petra!!!!!!!!!! Wat heerlijk weer om je foto's te zien. Kwijl, kwijl, kwijl. Heb echt meegenoten deze week. Geweldig!
Ik denk dat ik die cruise ooit ook eens wil doen...
En bedankt voor de leuke pin! Het is een zeer origineel geschenk voor ons!!!
Geweldige foto's weer !! misschien zat er wel een container "van ons" op die boot ;-) blijft toch fascinerend schepen hoewel ik niet graag aan boord ben ervan ha ha
Wat een mooi plekje daar bij die vuurtoren ook met die grote grijze rotsen die zo afgesleten zijn. prachtig !
Jeh wat mooi en natuurlijk de vuurtorens, net wat voor Gerard.
Jullie hebben zichtbaar genoten.
Mmmm weer even NY. Nu aan het aftellen voor Le douce France. Heel anders maar ook weer heerlijk. Boy en Mickemans lekker mee. Heerlijk ook als je na een week weg je honden weer ziet. Wat zijn het lekkere beesten.
Grappig dat ik dit bericht nu weer lees. Ik was even komen kijken omdat we er aan denken om ook richting New Brunwick/Nova Scotia te gaan voor een weekje vakantie in mei, en ik herinnerde me dat jij daar ook geweest was.
De pin en de postkaart heb ik nog steeds! Meer nog: die pin zit in de pennenzak die ik gisteren bij had toen ik mijn examen af ging leggen. Gelukspin! ;-)
Een reactie posten