Indy

Zaterdag, 24 juli

Nou na het vorige blogje zijn we nog een laatste rondje met de hondjes over de camping gelopen. Echt, geweldig. We kunnen wel stellen dat Amerikanen helemaal gek zijn van kampvuurtjes maken. En…. Kerstlichtjes aan de caravan. Had ik nou nooit zelf kunnen bedenken. Echt niet. Nou de kampvuurtjes dat wel, maar al die licht versiersels aan de luifels? Noooooooit geweten! Hahaha. Onze camper was wel een beetje een buitenbeentje zo. Al ligt er bij ons ook een snoertje met lampjes in de camper, hi hi hi. Geloof niet dat ik Ron zover krijg om die op te hangen midden Juli ;-) Weer wat geleerd over het camperen in Amerika. Houtsblokken voor een campfire en kerstversiering hoort bij de standard uitrusting.

We hadden best een lange rit voor de boeg deze morgen dus we wilden vroeg op pad. Om half 8 mocht je op deze camping weer “herrie” maken. En daarmee valt het starten van een camper ook in die categorie. De avond er voor hadden we wel alles al rijklaar gemaakt, op het water en electriciteit na.
Dus kwart voor 8 reden we weg. Op weg door Kentucky, richting Chicago. Een grote verrassing was toch wel Kentucky. Wat een mooi landschap.





Heuvel achtig en zo groen. Met hier en daar een fraaie vallei met een rivier daar weer door heen. Echt heel mooi. Toen we na Lexington wat meer naar het Westen reden zagen we ook de vele paarden in het veld. Met de mooie hekken en elke wei een paardenstal.



Onderweg ook veel politie gezien. Er werden heel wat mensen aangehouden op deze weg. Gelukkig hoorden wij daar niet bij.



En zelfs twee tegelijk!



Verder zie je werkelijk van alles langs komen. Campers met daarachter nog een Tahoe. Echt geen klein autootje om te slepen. En Auto’s met motoren op de aanhanger. En veel kamikaze motorrijders¸ want in die categorie vallen de motorrijders zonder helm eigenlijk wel bij mij.



Waarschijnlijk heeft Kentucky geen helm plicht en vinden mensen het dan ook niet zo nodig. Na Kentucky kwam de volgende staat waar we door heen zouden rijden vandaag. En dat was Indiana. Indiana was gelijk al een stuk vlakker dan Kentucky. Met veel boerderijen en koeien. En windmolens!



Behalve bij een windmolen park in Californie, jaren terug al, heb ik hier nog niet veel windmolens gezien. Moet zeggen goed om te zien. Beter dan weer een kerncentrale erbij toch? Ze waren ze ook nog aan uitbreiden, want er stonden ere een heel stel in aanbouw. Moet zeggen dat zo met het vlakken en de grazende koeien en de windmolens het eigenlijk ineens een beetje Nederlands aan deed.

Totdat we bij Indianapolis aankwam. Ron wilde graag het racecirquit van Indianapolis een keertje in het echt zien. Daar waar de Indy 500 gereden wordt. Ooit heeft Arie Luyendijk deze race gewonnen. Toen we de snelweg afgingen was het duidelijk dat er een race was.



Leuk, maar ook bere druk…. Dat was minder. Maar zo in het slakkengangetje konden we zo hoog vanuit de camper wel alles goed bekijken. Er waren kraampjes en veel publiek. Wat een apart sfeertje was er.

















Toen we langs het cirquit hadden gereden wilden we eigenlijk weer keren. Maarja met een camper maak je niet zo snel een “rechts-om-keertje”. Dus draaiden we een parkeerplaats op en Ron vroeg op hij hier op het terein, wat nog wonderbaarlijk leeg was, mocht keren. Overal anders stond het barstens vol. En toen we er op reden, zagen we dat het vlak voor het cirquit was. Dus toch nog snel even uitgestapt en gauw een fotootje gemaakt. Met camper ;-)



Wel grappig. Daarna weer door richting Chicago. En nog niet net op de snelweg en file zeg! Getver…. Geen leuk grapje. Verderop werden we door politie zo van de weg gebonjoured.



Er zou een ongeluk zijn gebeurd. Dus via, via naar de volgende oprit gereden. Dat viel achter af nog mee, maar we hadden nog best een eindje voor de boeg.
Moet zeggen ben echt blij met de hondjes. Die doen het zo goed in de camper. Bij de nodige tankpauzes, lassen we ook een plaspauze voor ze in. En daarna gaan ze zo weer in de camper. Al moet ik zeggen dat mijn stoel favoriet is bij ze. Als ik toch even mijn kont licht, ligt er een hondje hoor!



Dus zo blijf ik nog soms achter in zitten. Ook best leuk….





Moet zeggen dat het een prachtig gezicht was toen Chicago dan eindelijk in zicht kwam. De hoge gebouwen zie je al vanaf verre.



Maar…, d mensen daar kunnen echt niet autorijden. Of ze kunnen het wel, maar hebben wij het niet mogen zien, hahaha. Wat een mafkanen daar zeg. Soort van NewYork rijders, maar met nog meer lef. En ditto wagens. Big bling bling velgen, raam open en radio keihard en arm buiten boord en roepen waar je naar toe wilt. Een hele ervaring, maar moet zeggen dat het absoluut niet uitnodigend was om met de camper naar Chicago te gaan. Er door heen komen was al spannend genoeg.
Toch hadden we wel een mazzeltje. Want net op het plekje waar je het mooiste uitzicht had over de skyline, stond een file. Perfect, want zo kon ik daar toch even een fotootje van maken.






Al moet ik zeggen dat ik niet al te veel de toerist uit wilde hangen. Ik vond hier en daar toch wel een beetje duistere figuren als mede weggebruikers. Gouden tanden en tatoos tot in hun nek en over hun handen. Dan toch maar iets minder provinciaals proberen over te komen, niet ;-)
Ben trouwens ook erg blij met Ron als chauffeur, want volgens mij zijn ze in Chicago enorm aan de weg bezig. (Gebruiken vast volop het stimulus geld van Obama, die overigens ook uit Chicago komt) En de vele onaangekondigde wegversmallingen heeft hij heel goed weten te doorstaan met de camper. Ik had hem denk ik aan de weg gezet. En gezegd, we slapen vanavond hier! Rond een uur of 3 ‘s nachts, als er niemand meer op de weg is, rij ik pas weer verder ;-)
Maar Ron niet, Ron heeft ons gewoon veilig door Chicago heen gereden. Na Chicago was het nog een uurtje rijden naar de camping. Dit keer een Beach State Campground. Die zijn wat goedkoper, maar hebben wat minder voorzieningen. Al hadden we hier wel gewoon electriciteit, maar geen water. Eenmaal daar bleek dat je bij de ingang vol kon tanken met water en daarna naar je plekje rijden. En wat een grote plekken hadden ze hier zeg!!! Super!

Echt heel mooi! En…, het plekje lag aan Lake Michigan. Al was er wel een groenstrook tussen en heb je vanaf je plek geen uitzicht op het meer. Maar je hoort het wel overigens. Er zijn heel veel trails die je kunt lopen en fietsen. En langs Lake Michigan gaat een soort van walkway. Heel leuk.

En ohja, je hoeft niet te denken, leuk "meertje"…. Want het is echt een Meer. Met een hoofdletter zo groot! Er zijn ook gewoon golven. En geen kleintjes ook!Je kan dus ook in de verste verte de overkant niet zien. Toen we gesettled waren, zijn we met de hondjes naar het meer gelopen. Zo’n twee minuutjes lopen! Zo leuk! De hondjes hebben dan ook lekker in Lake Michigan geplonsd. Ik was vol goede moed en had mijn badpak aan, maar…… wat een ijswater!!!! Echt mega koud zeg. De noordzee is er niks bij. Echt ik ben geen watje, kwa water temperatuur, maar dit was echt heeeeeeuuuul koud! Connor daarentegen vond het heerlijk, die was wel in voor wat verkoeling en liep er zo in! De held. Deed een rondje zwemmen en kwam zich daarna bij mij uitschudden. Stace liep er wonderbaarlijk ook zo in. Meestal gaat hij niet veel verder als het water koud is, maar waarschijnlijk had hij het ook warm. En op zich valt de warmte hier wel mee eigenlijk. Zo’n 27 graden is het hier, maar met een heerlijke frisse wind. Zalig gewoon. Hoorde dat ze in Raleigh 100F hadden vandaag. Bijna 40 dus. En dat is echt een verschilletje, kunnen we wel stellen.

Ook hier zijn we nog een rondje over de camping gelopen. En hier zagen we nog veeeeel meer leuks, ha ha ha. Mensen met enorme ventilators midden op het gras. Want ja, je wil natuurlijk niet in de warmte buiten zitten. Het aantal campvuurtjes was hier echt het toppunt. Elke caravan of tent had wel een campvuur. Sterker nog er reed een wagen met aanhanger van het park in de rondte die gewoon special houtblokken verkocht. Spiritus kon je ook bij hem kopen. Je begrijpt het al. De fikkies stonden enorm hoog te branden hier! Verder ook hier lichtjes en versiersels.
Had trouwens nog wat. Ik wilde die avond gaan douchen. De avond er voor bij de KAO camping was best goed bevallen. Het was er oud, maar wel schoon. Dus toen we terug kwamen van met de hondjes wandelen gingen we douchen. Ron bij de mannen naar binnen en ik het douche hok van de vrouwen. Inmiddels had ik het erg warm gekregen en het douchehok, leek net een sauna. Dus ik sta helemaal uitgekleed in die douche, druk op de knop voor water. Komt er helemaal niks uit. Wel gloeiende gloeiende…. Ik wil snel mijn handdoek omslaan, blijkt dat ik die vergeten ben…. Alweer gloeiende gloeiende. Dus ik me weer aan gekleed en naar het douche hokje ernaast. Ook geen water. En die daarnaast ook niet…. Nou daar wordt Petra niet blij van, dat kan ik wel zeggen!!!

Camperen is leuk, maar daar kan ik niet goed tegen. Inmiddels hoorde ik Ron in de hal ernaast al douchen. Daar deden ze het dus wel. Dus ik naar Ron gelopen. En om het hoekje geroepen dat de douches het niet deden. Bij hem deed ook maar 1 douche hokje het. De kleinste natuurlijk..... Dus zegt Ron ga dan even hier. Ja… zeg.... het is wel bij de mannen he? Maarja... was wel toe aan een douchje. Zal ik dat dan maar doen? Dus Ron op de uitkijk en ik douchen. En echt het was een heeeeel klein hokje. En de straal zo ongeveer als een brandweerslang. Echt mijn haar heeft de test doorstaan, het zit er nog steeds aan. Maar hier moet je niet te vaak gaan douchen hoor. Wat een kracht!

Ik me snel daarna weer aangekleed en uit het mannenhok verwijderd. Niks voor mij ;-) Wel iets te snel bleek later, want ik kwam er na een uur achter dat ik gewoon alle shampoo had laten staan. Zo'n haast had ik gehad. Dus wij na een uur weer terug, maar alles had inmiddels een nieuwe eigenaar gevonden. Wat een gedoe zeg. Nouja snel maar gaan slapen het was het daagje inmiddels wel zo.

Groetjes,
Petra