Onderweg

Al vroeg gingen we op pad richting het Westen. Hondjes mee en op pad. Het was nog lekker rustig onderweg. Dat is zo in het begin in zo'n camper voor het eerst ook wel prettig. De hondjes sprongen er met veel zin in. En plofte ergens neer.

Eenmaal op de snel weg werd dat wat minder vrolijk, want het oventje wat in de camper zit, (Wie gebruikt dat nou echt?) begon behoorlijk te rammelen. Bij elk hobbeltje boven de 55 mile was het geen gehoor. Maar... ik heb hem een soort van ontmanteld. Rooster er uit en handdoek erin. Het ding is ook nog nooit gebruikt volgens mij. Dus opgelost!

Daarna vonden de hondjes het wel best. Al zochten ze zo nu en dan een andere ligplek op. Stace bij voorkeur op de bank en Connor bij voorkeur bij mijn voeten, wat ietwat onhandig was. Maar hartstikke fijn dat ze zo makkelijk zijn in ieder geval.



Na drie en half uur rijden zagen we dan de bergen! En tijd voor de eerste tankstop in Marion, net voor Asheville. Hondjes even wandelen en Ron gooit de tank weer vol. En we kunnen weer. Makkelijk is wel dat je gewoon alles bij je hebt. Je drinken, je eten. Je kan even aan het tafeltje gaan zitten en onderweg tijdens het rijden ben ik ook bij Stace nog een poosje op de bank gaan zitten. Hartstikke makkelijk!



Al snel kwamen er meer en meer bergen.


De zogenaamde M-berg.

En gingen we de Tennessee grens over. De weg hier was echt behoorlijk met bochten. Vrachtwagens die niet naar boven komen en vrachtwagens die op hun beurt moeten wachten om naar beneden te gaan.



Een prachtige route zo door de bergen.



Bij Newport zijn we de weg af gegaan en naar Douglas Lake gereden. Prachtig was het er. Even een zijweggetje en van het uitzicht genieten.





Daar in de buurt hebben we wat gegeten en weer door richting Lexington, Kentucky.



Daarna weer verder de Highway 75 af. Wat echt een mooie weg was om te rijden.



Hierna was het niet zo heel ver meer naar de eerste camping die we besproken hadden. Deze was in Renfro Valley. Niet heel ver van de snel weg af. Maar voor dat we daar heen gingen, eerst nog even de tank weer volgooien. Dat wil wel hoor zo'n camper!
En terwijl Ron tankte nam Stace het stuur even van hem over....



Dan de volgende afslag naar de camping. Voor ons de aller eerste keer op een Amerikaanse Camping. Dus met de uitgeprintte reservering de store naar binnen. Daar zou de receptie zijn al dus de borden. En jawel, twee alleraardigste vrouwen stonden me op te wachten. Ik vertelde mijn naam en er volgde een water val van vragen. Wilt u niet een pull through of sewer of een plek aan de west wing..... Jeetje wat een vragen. Dus stelde ik voor even de kaart te laten zien waar bij ik het verschil in plek kon zien. En zo verhuisde we van plek 46 naar een pull trough plek op 42.

Makkelijker inparkeren en makkelijker weg rijden. Want je rijdt hem aan de voorkant er zo weer uit. Goed plekje!!! En het mooie was, geen cent meer kostte het. De dame die me hielp vertelde me verder dat ze voor ons uit zou rijden en ons zo naar het camping plekje zou brengen. Zo dan!!! Dat was nog eens wat anders dan de dame op de Franse camping die ons drie keer een rondje had doen laten rijden op haar camping omdat we het plekje niet konden vinden. En zij alleen Frans in een vreselijk dialect sprak en wij dat op onze beurt eigenlijk voor geen meter begrepen. Wat een gemak zo zeg. Gewoon achter de golfcar aan!

Ze hielp ons zelfs nog met het netjes op de plaats krijgen. Super zo. De plek had ook een hele mooie grote boom er naast, die voor lekker veel schaduw zorgde. Hartstikke mooi!



Pick nick tafeltje er bij en een plek om een vuurtje te stoken. Heel netjes toch?
Je ziet wel dat het wat dat betreft iets anders is toch dan in Europa. Daar blijven mensen toch wel wat langer volgens mij op een plek staan. Nu vind ik het echt meer een trekkers camping. Niet minder leuk hoor, maar wel anders.

Eenmaal goed en wel staand, zijn we met de hondjes over de camping gelopen. Ik had gelezen dat ze hier een speciaal afgezet stukje hadden voor honden. Dan konden ze even lekker rond rennen. En inderdaad het was er echt. Niet al te groot, maar wel met behendigheid spulletjes er in. Helemaal leuk!!! (vond Stace)



Connor had zijn eigen behendigheid al gevonden....



Precies ja, op het bankje in de schaduw. Als pup af aan al klimt hij op alle bankjes die we buiten tegen komen. Weet niet wat dat is. Geen bankje is veilig voor hem. Echt een klim geitje.



Het was er dan ook wel warm toen we aankwamen. Dus best slim van Connemans niet? Al was het al stukken beter dan bij ons. Toen we om 5 uur in de morgen weg gingen stond de thermometer daar al op 29 graden. Vijf uur 's morgens!! Toch niet normaal meer. Vandaar dat we meer naar het Noorden toch wel wat aangenamere temperaturen hopen te vinden.



Daarna de camping over gelopen. Er was aan de zijkant nog een weilandje en wat koeien en er waren de trekkershutten. Hartstikke leuk zijn die zeg! Er was zelfs een schommel bankje voor op het deck.



En toen we daarna terug kwamen zijn we neer geploft. Buiten op het stoeltje voor de camper. Even bijkomen. Wat drinken en..... internetten.... Ha haha, geweldig dat gratis WiFi op deze camping. Je ziet er onderwijl ook wel van alles voor bij komen hoor.



De grootste bakken, met er achter nog een auto, bootje of motor. Of twee van die drie. De normaalste zaak van de wereld. Zo mooi om te zien!
Net na het eten even wezen zwemmen en een douche genomen en nu dan even het blog doen. Morgen gaan we richting Chicago. Een lange rit nog. Al gaan we niet Chicago zelf in. We zullen er even boven komen te staan, wel al aan Lake Michigan. Nog net op de grens van Illinois. Volgens mij heeft die camping geen internet, omdat het een state park is. Dus weet niet wanneer er een blogje volgt. Maar als er weer WiFi is komt er een vervolg!

Groetjes Petra