Door de midden

Nou de verjaardag van Ron zit er weer op. We zijn 's middags naar de film geweest en daarna lekker gegeten bij de Cheesecake factory. Was erg lekker. De film was overigens maar een beetje matig. Ron's keuze viel op de nieuwe film van George Clooney, The American. Zou een thriller moeten zijn. Nou de eerste drie kwartier gebeurde er werkelijk helemaal niks in de film. Echt wat een saaie film! En dat met Mr. Clooney er zelfs nog in. Hoe kan dat nou, zou je je afvragen he? Na die drie kwartier (waar ik echt bijna in slaap viel) is er een achtervolging op een scooter en dan weer drie kwartier niks en dan is het einde in eens een beetje spannend en dan is de film voorbij. De film was geregiseerd door de Nederlandse fotograaf Anton Corbijn. En er waren zeker mooie beelden, maar heeeeeel langdradig. En zoals ik al zei, geen aanrader....

Bij de cheesecake factory had de serveerster gehoord dat Ron jarig was en kwamen ze nog zingen voor hem ook, hahaha. Geweldig! Hij kreeg als vergoeding wel een verjaardags ijsje ;-) We zaten bij hen buiten op het terras en je voelde de temperatuur gisteren gewoon oplopen. Zaterdag was het nog zo lekker geweest. Maar zondag middag was het al heel snel weer boven de dertig graden. Dus het ijsje was erg welkom eigenlijk.

's Morgens kwamen we ook tot de ontdekking dat ons kleine cameraatje is overleden. Hij doet niks meer. De lens komt heel even uit en daarna gaat hij weer uit. Geen stroom meer niks nada, noppes. Geen leven meer.... Wel balen, al gaat het ding al wel weer een aantal jaartjes mee nu. Maar toch afscheid nemen doet pijn, zullen we maar zeggen ;-)

Over afscheid nemen gesproken.... Gistermorgen was Ron de auto aan het wassen en ik zou even een plant die ik op de farmersmarket gekocht had, gaan planten. Een Oleander plant. De bloemen ervan ruiken zo lekker altijd. En ik had hem dan ook een mooi plekje toebedeeld bij het terras, zodat als we op het terras zitten hem kunnen ruiken. Maar natuurlijk eerst kuiltje graven voor dat het ding de grond in kan.

Nou hebben wij in de achtertuin overal waar aarde is houtsnippers. Dus die moesten eerst even opzij. Dus met met schep schraap ik alles even op zij en doe dan mijn eerste schep de aarde in. En ineens glibbert die daar......

Gatverdamme.... een slang! Nouja, eigenlijk een slange-"tje". Maar ik vond hem helemaal eng! Gewoon omdat hij slang was. Hij was zeker 40cm lang. Geen dikkerd, dat niet, maar had ik al gezegd dat hij zeeeeeeker 40cm lang was?? ;-)

Ohhhhhhh, wat moet ik nou..... Ik stond daar maar met die schep in mijn handen. Wist ook niet of het een goede of slechte slang was. Dramaaaaa, wat moet ik nouuuuu??? Ron natuurlijk helemaal aan de andere kant van het huis, die hoort me nooit met de radio van de auto aan. Als ik hem zou gaan halen, verschuilt hij zich misschien wel ergens. En vind ik hem over twee en half jaar weer en is ie nog groter! Jakkie...., wat moet ik nou? Even riep ik toch Ron, maar zoals ik al dacht hoorde hij niks. Ik moest het echt even zelf bedenken allemaal, hahaha. En dat is nog niet makkelijk met een slang in het zicht op 30 cm van je voeten..... Kreeg geen heldere ingevingen tot me, in ieder geval.

Gatverre.... mijn adreline peil schoot met een speer omhoog! En toen.... toen zette ik gewoon de schep in de grond.... precies daar waar die slang glibberde...
Erg he? Gewoon...., alsof ik het al tien keer eerder had gedaan. En zo was ie nu ineens, direct door de midden. Einde slang....

Nou is 1 slang geen prettig aangezicht, maar twee halfjes slang is ook geen pretje. Die achterkant was namelijk helemaal niet blij..... En ging nog even flink door met glibberen al zat de voorkant er niet meer aan vast. Dat dat uberhaupt kan ook he? Ik werd er onpasselijk van toen ik er naar keek. Gatverdamme..... inmiddels had ik ook Meneer de Bruin en Meneer de Zwart achter me staan kwispelen. Niet goed!!!!

Ga weg, ga weg! En verbaasd keken ze me aan van nouja wat heeft die nou weer zeg. Connor droop zeer ontdaan af en Stace nam 5 meter afstand van me. Net genoeg om in de veilige slangloze zone te komen. Deel 1 van de slang had het al snel op gegeven, maar deel 2 hield het best nog een tijdje vol.

Toch durfde ik het om hem weer op mijn schep te doen en even een stukje verder wat privacy te geven (ahum). Was echt verbaasd van mijn heldhaftig gedrag.... Dat IK dat durfde zeg. Heb toen wel als een speer dat gat gegraven en die plant er in gegooid. Nieuw gat graaf recordje, denk ik zelf. En daarna bij het weer aanvullen met aarde heb ik de twee delen weer bij elkaar gevoegd en het geheel dus begraven onder de Oleander plant.

We kunnen wel stellen dat die plant nooit meer het zelfde zal zijn. Mochten er ooit witte bloemen aan komen, zal ik toch altijd aan dat beeld van die twee stukjes slang, die er inmiddels als een soort van mest onder liggen, blijven denken. Het maakt het ding ineens een heel stuk minder mooi moet ik zeggen. Al moet ik ook heel eerlijk bekennen dat ik eigenlijk toch wel een beetje blij ben, dat hij niet ergens meer in de tuin rond glibbert. Dat zou een nog minder leuk idee zijn, dat zeker!

Groetjes,
Petra