Halloween

Wat leuk alle reacties op de foto met het keuken gerei! Harstikke bedankt voor de reacties. Er waren zelfs een aantal juiste tussen ook..... Dus Rita, Ida, Ineke, Marchiena, Miranda, Tante Conny voor jullie de eeuwige roem van Petra's blog ;-) Het was inderdaad een broodrooster! Hartstikke knap geraden. Wij hadden zelf wel heel veel hints van de beste man nodig om het te raden. Het gaat inderdaad boven het fornuis en dan passen er vier boterhammetjes op de rekjes die zo geroosterd worden.

Nou inmiddels is Halloween hier al weer gevierd. Op die zondag morgen zijn Ron en ik nog wezen wandelen. De man van dat schuurtje had ons over Raven Rock state park verteld. Wel grappig verhaal trouwens. Hij vertelde over een dirt road in Raven Rock, waar we zeker door heen moesten rijden. Daar had je de mooiste herfst kleuren en hoefde je al helemaal niet meer naar de bergen voor te rijden. Dat klonk dus erg interessant. En toen ging hij vertellen hoe we moesten rijden. Echt.... "You take left, keep going straight, till the big oak, then take a right on the barn...." Ik verstond en begreep er werkelijk geen bal van. Hij praatte zo met een Zuid-Amerikaans accent, dat ik bij de eerste weg en barn die hij noemde, al afhaakte. Verstond er geen woord van. Nouja dat is niet waar, het woordje barn en oak, kon ik nog net ontcijferen. Maar Ron luisterde nog steeds aandachtig en knikte een paar keer heel begrijpend. Dus ik dacht, mooi Ron weet in ieder geval waar het is. Dan kunnen we die volgend weekend misschien gaan rijden.

Zitten we later weer op de motor naar huis en al rijdend praatten we (met dat intercom ding in de helm) nog wat na over wat we allemaal gezien hadden in de country store. Dus ik vraag Ron nog even, waar die dirt road door Raven Rock dan wel niet was. Zegt hij dat hij er ook geen bal van verstond, maar gewoon heel beleefd ja en ok had geknikt, hahaha. Fraai!!! Maarja er was ook echt geen touw aan vast te knopen aan zijn route beschrijving. Enige wat hij gehoord had was Raven road. Wij nog op de kaart gekeken maar die weg bestaat niet. Wel River Road. Misschien dat hij dat bedoelde? Nu moeten we dus op zoek naar een barn en een big ol' oak op River Road ;-)

Maar nu we dus op die kaart hadden zitten kijken herinnerde Ron zich dat een collega vertelde dat je daar zo leuk kon wandelen. Zondag was het heerlijk weer. Niet te warm en niet te koud, dus perfect weertje om er op uit te gaan met de hondjes.... naar Raven Rock state park. Op internet hadden we gezien dat de Raven Rock Loop een mooi rondje was en dat je langs twee uitkijk punten kwam. Dus die ging het worden. Raven Rock park bleek trouwens ook niet een klein park te zijn. Bij elkaar zo'n 19 mile breed en lang. Heel wat dus.



En zo gingen we vanaf de parkeerplaats de Raven Rock loop op.



Vooral in het eerste stuk waren de paden heel breed en er was niemand te bekennen. Dus konden de hondjes even lekker los lopen. Heerlijk vonden ze het. Dit park ligt toch weer wat rustiger dan de parken rondom Raleigh. Je hoorde er werkelijk niks. Geen auto of wat dan ook. Ron's collega had verteld dat je er regelmatig herten kon zien. Dus bij elk ritseltje dat we hoorden stonden we het bos in te gluren. Maar steeds waren het de eekhoorntjes geweest die het geluid maakten. (Althans dat hoopte ik heel sterk, want ik had het beeld van een slang compleet uit mijn indenk vermogen verbannen die ochtend)





Het was er echt heerlijk lopen. Je liep langs een kabbelend riviertje en echt midden door het bos. De herfst kleuren beginnen hier nu dan een beetje te komen, maar veel is er nog groen eigenlijk. Misschien kunnen we er nog een keertje terug gaan als de kleuren wat verder zijn.

En na zo'n kwartiertje lopen kwamen we bij het Raven Rock uitkijkpunt.



En ja dat beloofde een flinke afdaling... (en klim op de terug weg)





Maar wel leuk, althans de afdaling voor als nog dan ;-)



Beneden aan de trap kwamen we dan bij de rivier terecht die dwars door het park heen stroomt. En daarbij dan dus Raven Rock. Die er een beetje half over heen hangt. Op de foto's komt het niet goed over hoe groot de rots is, maar op de foto hier onder met Ron er bij toont dat een heel stuk beter.






Het was echt een heel mooi plekje zo.







Maarja die trap wachtte weer op ons....





Maar ik heb het gered. Het was de klim zeker wel waard geweest. Daarna volgde we het pad verder naar het "outlook point". Tussen de bomen zag je hier en daar al een blik en we liepen wel heel hoog nu inderdaad. Je zag de rivier waar we zojuist nog aan hadden gestaan door de bomen heen heel klein beneden. En al snel kwam dan het uitkijk punt.





Prachtig!





Dat we hier nog nooit eerder waren geweest! Er zijn veel verschillende trails in het park, dus we zullen er zeker nog eens terug komen. Daarna zijn we weer op huis aan gegaan. Onderweg kwamen we nog langs deze winkel.



Zo'n grappige slogan. En verderop was een schooltje waar deze spin buiten stond.





Connor lag inmiddels in diepe slaap in de auto, maar Stace vond het wel wat zo boven op de spin. Er stond een lekker fris windje en hij genoot er heerlijk van.



Ze hadden ook een pompoen gemaakt van een hooibaal. Vond het zo'n leuk idee!



Zo'n grote pompoen valt tenminste lekker op!



Daarna zijn we weer verder gereden en het is maar goed dat Ron de weg wist, want ik was em inmiddels alweer vergeten. En als er zo'n rits aan borden staat, ben ik al heel snel het spoor bijster. Waar kwamen we nou ook al weer vandaan?



Op zich was het helemaal nog niet zo ver bij ons vandaan eigenlijk. En rond half 2 waren we weer thuis. Hebben nog wat in de tuin gesnoeid en een DVD gekeken. En rond zeven uur stonden dan de eerste Trick or treaters aan de deur.





Er waren voor mijn gevoel minder kindertjes dan vorig jaar. Wellicht dat het toch op zondag viel dit jaar.



Terwijl ik Trick or Treat wacht hield bij de voordeur is Ron bij Frank & Sharon gaan kijken. Al dagen van te voren waren ze aan het bouwen geweest aan hun trick or treat tunnel.



Het is echt heel leuk gemaakt en ze maken er echt een heel bouwsel van. Zo leuk, maar wel een beetje griezelig voor de kleintes denk ik.







Aan het eind van de tunnel stond Sharon je in een al te lief pakje de kinders op te wachten ;-)



Met een tafel vol 'gezellige" atributen ;-)





Vooral de wat oudere kinderen vonden het geweldig. Ja die durfden wel!



Voor de liefhebbers nog een filmpje van bij ons in de straat, de spookjes op ons huis en de tunnel van Frank & Sharon ;-)



Groetjes Petra