Nou Ron is in Nederland aangekomen hoor. Ik krijg regelmatig verslag van wat hij allemaal al niet gegeten heeft. Frikandellen, kroketen, bitterballen, chinees, nog meer oliebollen, appelflappen en heerlijk vers brood. Het is me allemaal wat. Zondag gelijk nadat hij aangekomen was is hij nog naar Van Der Valk gegaan en heeft daar heel wat familie zo tegelijk kunnen zien. Wat hij reuze gezellig vond.
Gisteren is hij naar de Nederlandse Nieuw jaars receptie van zijn werk geweest en daarna naar mijn moeder en vandaag is hij bij zijn oma geweest. En heeft hij Chinees gegeten begreep ik. Morgen gaat hij naar Ron en Erna en gaat dan volgens mij naar Langs Berg en Dal.... Heeeeel vervelend ;-)
Hij vertelde dat hij overal foto's van gemaakt heeft, dus ik kan als hij thuis is, alles nog even dunnetjes na beleven. Nou ik weet nog niet zo net of ik al die foto's van Chinees en de kroketten wil zien hoor ;-) Maar het is goed te horen dat hij het zo naar zijn zin heeft.
En wat doe ik in de tussen tijd. Eigenlijk niet zo heel veel. Heb boodschapjes gedaan en lekker met de hondjes gewandeld. Het is lekker weer nu hier. Zonnetje en weer temperaturen boven nul. Overdag dan. 's Avonds als het zonnetje onder is, is het nog behoorlijk koud
En... ik heb mijn hardloop schoenen weer uit het vet gehaald. Ja ja. Gisteren ben ik wezen hardlopen. Zat te twijfelen wanneer ik zou gaan. Overdag of 's avonds. En nou dacht ik voor het avond eten, misschien is het slimmer om nu te gaan, want na het eten moet ik toch weer even wachten met lopen. En zo ging in rond 5 uur aan de loop.
Ik was de oprit nog niet af of daar stond Judy te praten met onze nieuwe buren. Mijn naam werd geroepen en dus stond ik daar in mijn volle loop outfit een kwartier te kletsen. Dat schoot niet op. Uiteindelijk ben ik met Judy mee terug naar haar huis gewandeld en dan... dan zou ik toch echt gaan lopen.
En dat ging ik ook. Totdat ik buuf nummer 4 tegen kwam. De buuf die zelf ook hard loopt. Gelukkig kwam zij in tegen gestelde richting aan. Zij loopt in tegenstelling van mij, heel hard hard. En ikke, ikke niet.... Dus ik gooide een hallo er uit en zij gaf me een applaus. En een "Goed dat je weer begonnen bent, Petra". Ja ja, zo erg was ik ook nog niet begonnen, had alleen nog maar gewandeld en 30 seconden gelopen.
Maar ik liep verder. En jawel hoor. Boertje kwam er aan. Echt het is alsof de duvel er mee speelde. Iedereen was ineens buiten in onze wijk. Ook van hem kreeg ik weer de bekende duim uit zijn pick-up truck. Good job Petra, Good job.....
Tsjonge jonge, volgende keer toch maar weer in het donker. Ik had nu inmiddels al twee keer 2 minuten gelopen, toen de volgende auto die langs kwam, langzamer ging rijden. Het was het baasje van Buster Brown. Ik heb al eens over hem verteld. Buster Brown is de mini DobermanPincher gevangen in een te klein lijfje. Zij deed haar raampje open en wilde me duidelijk wat vertellen.
Een normaal mens zou zeggen ik ben net even lekker aan de hol, ik spreek je later wel, maar ikke niet. Ik stopte en hoorde beleefd haar verhaal aan. Het ging over Buster Brown. Hij was Mister March. Huh? Mister March? Ja ja, zei ze, hij was verkozen tot de foto van de maand maart in een kalender. Oh, oke leuk, kon ik nog net kort ademig uitbrengen. Wat een eer. Ja zei ze, ik dacht ik vertel het je even. Maar hol maar lekker verder hoor, zei ze daarna.
Ik dus weer verder en begon aan mijn derde twee minuten hardlopen. En net toen ik daarmee klaar was, hoorde ik achter me al weer een auto vaart minderen. Het was de buuf van de overkant met haar dochtertje. Dochtertje deed al pogingen om uit de auto te stappen en vertelde me dat ze met me mee ging hardlopen. Ze had toch haar gymschoenen al aan. Oh ok.....
Ik moest nog twee minuten, maar mocht van Evy eerst twee minuten uit lopen. En dus vertelde ik haar wat ik aan het doen was en of ze dan zo mee ging lopen met me. Ja hoor, zei ze. En dus toen Evy zei, we gaan weer, gingen we nu met zijn tweeen. Nouja.... zij ging, ikke niet zo snel als zij, hahaha. In de sprint holde ze van me vandaan. Lekker!!!
Zo kon ik dat vroeger ook vast. Ze keek dan ook achterom waar ik bleef. Kan je niet wat harder?, vroeg ze me. Uh... nou nee, dit was mijn snelste versie,hahaah. Hmmm, ze keek me daarop zeer bedenkelijk en medelijhebbend aan. Zeker een goed voornemen van je, het hardlopen? ......
Hoe zat het ook al weer, kinderen en dronken mensen niet? Ik moest lachen om haar reactie. En vertelde dat het inderdaad een goed voornemen van me was om het hard lopen weer op te pikken. Nou, zei ze, ik heb een tv programma gezien en als je elke dag 60 minuten actief bezig bent, ben je "healthy". Oh, maar ik ben nu denk ik bij elkaar, met al mijn geklets er bij gerekend wel 60 minuten bezig, zei ik onderwijl mijn poging om toch nog wat hard te blijven lopen. Oh, zei ze, en bleef terstond stil staan. Dan moeten we nu stoppen. Oh ja, zei ik. Ja, zeker weten zei ze, "You might get hurt otherwise!".
Ik moest zo lachen, ze meende het echt! Denk je?, zei ik nog half achterom doorsjokkend. Maar ze bleef stilstaan. Ja echt, we moeten stoppen nu. OK, dan maar. En ik ging weer aan de wandel. En ze kwam naar me toe gerend. Ja veel beter plan, zei ze bloed serieus. Zo leuk. Denk dat ze 8 of 9 jaar is, maar alle wijsheid in pacht. Een betere coach kon ik me niet wensen. En ik zei dat ook tegen haar. You're welcome Petra!, kreeg ik te horen. Zo lief!
En zo liepen we samen naar ons huis. Voor de oprit bleef ze staan en zei toe tegen me, "We zijn er. Ik ga er weer vandoor!". En met een spurt rende ze naar de overkant naar haar eigen huis. In een rot vaart, hahaha.
Kortom mijn eerste loopje van 2011 was geen doorslaggevend succes, maar het begin is er. Woensdag mogen we weer..... Nu nog even bedenken om welk tijd ik mijn schoenen weer ga aantrekken ;-)
En terwijl ik binnen mijn watertje op dronk en de rek en strek oefeningen naderhand deed, ging de bel. Het baasje van Buster Brown stond aan de deur. Hier is ie!!! Mister March... Ah... wat leuk. Hij stond er echt met een hele grote foto in. De veelste grote ogen voor het kleine lichaampje vielen zo met zijn close-upje, nog meer op. Ik bladerde de rest van de kalender door en het was een kalender voor het goede doel. Voor herplaats dieren en er stond een grote verzameling van honden en katten in.
En... zei het bazinnetje van Buster Brown, deze had ze voor mij gekocht en ik mocht hem dus houden. Goh wat leuk! Ja, zei ze, dan denk je nog eens aan Buster Brown in Maart. Ik moest lachen. Ja dat zullen we zeker gaan doen! En bedankte haar nogmaals voor het langs brengen van de kalender.
Nouja, het hardloop rondje ging misschien dan niet zo gesmeerd, maar we hebben er wel mooi een kalender aan overgehouden niet ;-)
Groetjes Petra
6 opmerkingen:
Goede voornemens, ik lees ze over het hardlopen en denk: oh dat was ik ook nog eens van plan.
(een schema staat al op de ipod :)
Jammer dat je niet mee ben naar Nederland, waarschijnlijk lastig ivm de hondjes ?
Ron ging eigenlijk ook een beetje onverwacht naar NL omdat het niet zo goed ging met zijn oma
En dus ja ik pas nu op de hondjes en Ron in Maart als ik lekker Chinees ga eten en bitterballen ;-)
Het begin is er in ieder geval weer, maar misschien moet je in het vervolg toch maar wat later gaan.
Die Ron, die is toch maar lekker aan het smullen daar in Nederland.
hahahaha heerlijk zo'n kind.
Ik ga deze week ook weer beginnen met hardlopen.
Ik hoop dat het goed komt met Ron zijn oma.
Geweldig toch, dat je zoveel mensen kent!
Haha, schitterend al die ontmoetingen als jij gaat lopen! Oh, ik hoef dus helemaal geen medelijden met je te hebben als jij ook naar Nl gaat in maart. Leuk!
Een reactie posten