Weer thuis

Gisteravond ben ik dan weer thuis gekomen! Wat was het een heerlijke tijd. Strak gepland, zoals eigenlijk bij elk tripje naar Nederland. Helaas toch niet iedereen kunnen zien, maar toch behoorlijk op toer geweest.

Barendrecht, Rotterdam-Zuid, Krimpen a/d IJssel, Rotterdam-centrum, Tilburg, Eindhoven, Zevenbergen, Waalhaven, Hellevoetsluis, Voorhout, Birmingham, Crufts, Beverwijk, Kinderdijk, Rotterdam (alweer) waren de steden waar ik allemaal naar toe getuft heb. Heb een heerlijke tijd gehad. Altijd te kort en saying goodbye is never easy!

Maar mooie herinneringen gemaakt en lieve mensen weer gezien en ontmoet. Crufts was geweldig, meer foto's staan nog op de camera. Birmingham stad vond ik ook super. Mega shopstad, kunnen we wel stellen! Prachtig mooi winkelcentrum.





Nog naar Eindhoven geweest waar er zowaar ook carnaval was. En weer oude vrienden bezocht in het Brabantse. Het is mooi hoe het dan gewoon weer als vanouds is, al heb je elkaar een poos niet meer in het echt gezien.

Naar Kinderdijk geweest! Ja ja, heus molentjes gekeken. Was er nog nooit geweest en het was eigenlijk heel dicht bij. Ook die fotootjes volgen. Wel had ik al een filmpje ervan.



Naar de film Gooische Vrouwen geweest. In de bioscoop bij de Kuip, waar Feyenoord natuurlijk thuis speelde.



Dus lekker gegeten bij Bennie Beer, te samen met vriendinnen en de rest van de Feyenoord aanhangers. Gelukkig hadden ze gewonnen dus de stemming zat er in. Maandag nog even de Ikea in gedoken en daarna dan toch de koffers weer dicht gekregen.... Pfff, nog zwaardere bevalling dan op de heen weg.

En dan gisteren vroeg naar Schiphol. Ik vloog naar Heathrow en daarna direct door naar Raleigh. We hadden vanaf Schiphol wat vertraging, omdat het mistig zou zijn in Londen. Maar op zich viel het nog wel mee. Op de heenweg had ik vleigveld Heathrow erg chaotisch gevonden met alle busjes en verschillende terminals. Maar nu werd me bij het inchecken verteld dat ik naar Terminal 3 moest na aankomst bij Terminal 5. En dat maakte het allemaal wat overzichterlijker. Het busje naar terminal 3 stond net nog bij de halte en kon dus zo instappen en zo was ik er ruim op tijd. En had zelfs nog tijd om te shoppen bij de vele winkels die er op Heathrow zijn!



Er was ook een Harrods, die natuurlijk allerlei prul had van het aanstaande huwelijk!



Toen de gate bekend werd ben ik daar heen gelopen. (Gate 29 van de 89!!! Echt mega groot daar). En alles leek goed te gaan. We vertrokken wel een heel stuk later van de gate naar de vertrekbaan. En daar was het ook een file van vliegtuigen. We hadden zeker 7 vliegtuigen voor ons. Maar eindelijk waren wij dan aan de beurt om op te stijgen. Maar toen gebeurde het. In plaats van links de vertrekbaan op te draaien, ging het vliegtuig rechts. En ik zag de vleugels van het vliegtuig weer van stand veranderen. En met een flinke vaart gingen we een hele andere kant op.

Huh??? Ik snapte er niks van. Het leek er op dat we gewoon weer terug gingen naar gate 29! Daarna volgde er ook een "Cabin crew, prepare voor landing". Nouwwww volgens mij was de piloot een beetje in de war... We waren nog helemaal niet weg geweest. In het vliegtuig ontstond er ook ook de nodige tumult na deze mede deling.

Landing??? Moeten we niet juist het omgekeerde, prepare for take-off? Afijn... we werden weer aangesloten op de gate en achter ons reed een rij brandweer wagens zag ik nu...



Altijd fijn! Ja hoor, echt weer wat voor mij. Ik was mijn laatste keer nog niet vergeten. Toen viel ineens de cabine druk weg midden boven water en klonk er ook een prepare for landing van de piloot terwijl er alleen maar water te zien was. Gelukkig waren we nu nog veilig op vaste grond niet waar? Al vond ik die brandweer wagens nou niet zo geweldig moet ik eerlijk zeggen.

Maar al snel bleek wat er loos was....



Er lekte kerosine uit de vleugel! En niet zo'n beetje ook..... Maar goed dat hij niet de lucht in was gegaan..... Afijn, we mochten niet het vliegtuig uit, maar bleven dus zitten. Het zou allemaal te repareren zijn. Dikke twee uur later gingen we dan alsnog een keer proberen op te stijgen. En dat verliep allemaal voorspoedig. Zoals de rest van de vlucht. Ik had niemand naast me zitten weer en dat was wel erg prettig moet ik zeggen. Al is 11 uur, zo ongeveer bij elkaar met alle tumult, in een vliegtuig toch wel een erg lange zit.

Was dan ook ernstig blij dat ik zo door de douane heen mocht met mijn overvolle koffers. En daarna al snel Ron weer zag! "The best journey always takes us home", niet waar? Snel dus naar huis en naar de hondjes. Die uitbundig blij waren om me te zien. Ron had een mooie bos tulpen voor me gekocht om toch nog een beetje in het Hollandse te blijven! Heel lief. Het zal best weer even wennen zijn de komende daagjes!

Groetjes Petra