Ze spraken af na het werk bij de Walmart in Cary. Ron op de motor heen en daar stond een man en vrouw op hem te wachten. De handschoenen paste en Ron wilde daarop weer weg gaan. Tot dat de man ineens in het Nederlands tegen Ron zegt. Nog een fijne avond. Even moest Ron denken, hoorde ik dat nou goed. Was het nou in het Nederlands.
Afijn de man bleek uit Zuid Afrika te komen. En zo ontstond er een gesprek. Natuurlijk over motoren, maar ook over het spreken van Nederlands. Grappig verhaal niet?
Afijn Ron en deze man hebben steeds contact gehouden en vorig jaar vroeg hij Ron mee om in de bergen te gaan motor rijden. Hij en nog een heel stel van zijn vrienden doen dit twee keer per jaar. De Blue Ridge is een prachtige weg natuurlijk voor motor rijders. En op de grens van North Carolina en Tennesee ligt een weg genaamd Tail of the Dragon. Met in 11 miles aan weg, en daarin 318 bochten!
Afijn in September lukte het niet om mee te gaan, maar nu was het weer bijzonder goed en dus wilde Ron wel mee. Donderdag avond hadden ze eerste een kleine bijeenkomst en zo gingen we naar Raleigh. Waar we afspraken bij Boylan Bridge. Wat een restaurant is aan een brug in Raleigh. Met super mooi uitzicht vanaf het terras.
Daar zag ik nu dan ook de man die mijn handschoenen had gekocht voor zijn vrouw en er was nog een man uit Zuid Afrika. Het was een hele gezellige avond. Met veel Nederlands herkenbare woorden. Sommige woorden zijn een soort van samen gevoegd, maar heel herkenbaar. En toch wel een bekend soort humor, vond ik. Grappig was trouwens ook dat de andere man een fotograaf uit Cary was. Zijn verhaal van zijn emigratie van Zuid Afrika naar Cary was een mooie om te horen. En hoe hij hier dan fotograaf is geworden was wel heel bijzonder. Heel knap ook hoe hij het allemaal voor elkaar heeft gekregen. Want hij is wel een heel bekende fotograaf hier, met een enorm bloeiend bedrijf. Mooi om dat allemaal te horen vond ik.
Zoals ik zei, een leuke avond zo met de skyline van Raleigh op de achtergrond. We moeten daar echt nog een keertje gaan eten en dan neem ik mijn echte camera mee. De foto van hierboven is met de iPhone gemaakt.
Maar..... zo vertrok Ron dus vanmorgen naar Asheville, North Carolina.
Het langste stuk op de snel weg, dus de motor op de aanhanger. En vanmiddag kreeg ik de eerste beelden via de mail van hem binnen. Het zag er goed uit!!!!
Die heeft het vast naar zijn zin! In totaal gaan er 8 mannen mee. Nog een paar uit Zuid Afrika. Maar ook een Engelse man en een Australier. En natuurlijk ook Amerikanen.
Morgen gaan ze in de buurt van Asheville rijden en een stuk van de Blue Ridge. En daarna naar Tail of the dragon en dan Tellico plains in Tennessee. Helemaal Ron zijn ding dus. Hij zal na die ritjes wel pijn in zijn achter werk hebben ;-) Dat zijn namelijk heel wat miles. Maar super leuk om dat te gaan zien en doen natuurlijk.
Ik zelf heb er inmiddels twee dagen werken bij de bloemen schuur op zitten. Wel weer een bijzonder verhaal. Vorige week werd ik gebeld. Ja, nee... ze had me deze moederdag echt maar 1 dag nodig. Zoveel bestellingen had ze nog niet. En dat was misschien wel goed. Mijn rug gaat stukken beter, maar echt helemaal goed zit het allemaal nog niet. Dus ik stap donderdag de winkel in. En heb nog amper goede morgen gezegd, kan je vrijdag en zaterdag ook werken? Alsjeblieft, alsjeblieft???? Ik weet niet hoe ik het allemaal moet gaan redden. Ik kom om in het werk. De bloemen zijn te laat binnen en verkeerd besteld. Kortom de stress was weer compleet.
Echt je zou inmiddels verwachten dat de planning er in de jaren beter op wordt. Maar nee, niet echt kunnen we wel zeggen. Een bepaald soort bloemen waren nergens te bestellen en na 1 minuut zat ik al weer volop in de stress. Nou ja ik niet, maar aanschouwde dus de aanwezige stress. Ik moest er eigenlijk wel om lachen. Er veranderd echt niks, elke keer weer.
En zo stond ik weer vazen te vullen en bloemstukjes te maken. Vind het ondanks alle gedoetjes er om heen heel leuk om te doen. En ik krijg er nog voor betaald ook. En moederdag is altijd wel wat afwisselender dan Valentijnsdag. Valentijns gaat het echt om de dozijnen met rozen. Nu zijn er van allerlei stukjes. Zoals deze in een theepot.....
Niet helemaal mijn ding, maar het is wel afwisselender om te maken. Was trouwens nog wat. In de middag was er een buitje regen gaande. En de deur van de winkel ging open en het belletje achter waar wij stukjes staan te maken ging. En we horen heel hard.... "Oh my god, oh my god", duidelijk van iemand die binnen wilde komen. Dus bazin stieft naar de winkel. Wat blijkt er is een klant die zich bezeerd heeft. Vanuit waar ik werk, kan ik niet de winkel in kijken. Maar ik hoor woorden als "bloed" en "het doet zo zeer" en "ik denk dat ik ga flauw vallen"..... En daarna een Antonieeeeeeeee, van de bazin. Zo heet dus haar man. Manlief negeerde haar heel de dag al. En gaf dus ook nu geen pukkel vanuit zijn kantoortje. Dus ik maar even gaan zeggen dat er een klant waarschijnlijk gevallen was in de winkel.
Nou ik heb hem nog nooit zo snel zien lopen. Inmiddels was de vrouw bij de balie gestrompeld. En had ik zicht op het geheel vanaf mijn werkplek. Er volgde nog een paar keer, ik denk dat ik ga flauw vallen.... Waarop bazin zowat rood aanliep en de uitdrukkingen van baas en bazin onderling spraken boekdelen. De vrouw had zich dus bezeerd en moest er bij gaan zitten en stond bijna te huilen aan de balie. Toen het eenmaal zat werd de pleister doos er bij getrokken. Maar, nee nee..... dat kan niet!, zegt de klant. Want.... ze was allergisch voor de lijm op pleisters.
Ook dat nog...... Nou dan maar een doekje er op en er was even een moment van pauze en ergens weer adem halen bij de hoofdrolspelers. En toen zegt de klant. Pffffff, dat ging net goed zeg. Ik ben gisteren uit het ziekenhuis gekomen, omdat ik een hart aanval had gehad. Nouwwwwwwwww.... toen ging mijn bazin bijna plat. Het idee dat ze na, wat er dan ook gebeurde, een hart aanval in haar winkel zou kunnen krijgen was net even iets te veel, hahaha. Het leek echt net een toneelspel. Wat was er in hemels naam allemaal gaande en gebeurd? Duidelijk was wel dat bazin's doel was, hoe krijg ik zo snel mogelijk deze klant zonder al te veel kleer scheuren (lees rechtzaak) de winkel weer uit.
Inmiddels durfde ik het geheel niet meer te aan schouwen. Ik zag het helemaal fout gaan. Uiteindelijk duurde het even totdat alle consternatie gestopt was. Wat er nou precies gebeurd was wist ik niet, maar er was van alles gaande. Inmiddels begreep ik dat ze was gekomen omdat ze een corsage voor prom night voor haar zoon op kwam halen. En wat bleek? Haar zoon was zelf al in de morgen geweest. Dus het hele drama gebeuren was nog nergens voor nodig geweest ook.
En zo verliet ze na even gezeten te hebben en nog een schoon doekje tegen het bloeden, nog wat strompelend de winkel weer...... Er klonk een zucht van verlichting door de winkel toen de deur weer weg ging. En natuurlijk volgde toen het hele verhaal. Wat bleek, bij het naar binnen komen, was de voor deur van de winkel achter haar dicht gewaaid en zo achter op haar hiel terecht gekomen. Oeffffffff, mega pijnlijk. Kan me voorstellen dat die vrouw er eng van werd. Dat doet echt zeer.....
En gelijk schoot het verhaal van twee jaar terug me te binnen. Toen was ook de deur uit zich zelf dicht gegaan en toen was het raam gebroken. Gelukkig was er toen niemand in de buurt, maar die deur die wil wat. Wist nog dat ze toen bang was, dat mijn collega en ik, haar zouden aanklagen of zo. Mocht toen niet mee helpen opruimen, want ze kon dan aansprakelijk gehouden worden. Vond dat nog zo raar toen.
Maarja, vandaag wel weer een sensatie momentje met die zelfde deur niet? Toen de klant eenmaal de deur uit was, begon bazin natuurlijk tegen baas te tieren over die "enorm nare" (ze gebruikte heel andere woorden, maar laat ik die hier maar niet herhalen) deur. En dat hij die nou toch echt een keer moest gaan aanpassen. Maar er kwam niet veel reactie terug.
Dit kwam omdat baas nog boos was over de reactie van bazin toen hij om half 3 's middags de tent binnen kwam. Eerder was hem niet gelukt.... Ze had hem gevraagd om een bepaald soort plant, waar een bestelling voor was, bij een concurrent op te pikken. Baas kwam binnen met die plant en echt die plant was gewoon hartstikke dood. Zelfs ik had zoiets van, hoe kan je die nou mee brengen. Het ding zag er niet uit! Het was een margriet plant, maar de knoppen lagen op de grond. "ah heeft alleen een beetje water nodig", mompelde hij.
Nou bazin sprong haast uit haar vel! Water nodig?? Water nodig??? Ding is dood, hoor je me,dat ding is dood! En baas dook zijn kantoortje in en er werd alleen weer het nodige gepraat. Zo gezellig, hahaha. Tot het deur incident, toen was er weer een gezamelijke taak. Klant de deur uit zonder proces aan je broek, hahaha. Echt, het is zo mooi en vredig werken bij een bloemen winkel! Morgen nog 1 daagje ;-)
Groetjes Petra
10 opmerkingen:
Zoals jij het beschrijft lijkt het alsof ik er zelf bij ben, hilarisch gewoon. Ik weet niet of ik het ook zo zou kunnen aanschouwen, stress werkt bij mij heel aanstekelijk.... Want een baas en bazin koppel, zeg...... ik vind het knap dat jij er gewoon weer elk jaar terug gaat werken. Sterkte en toch ook veel plezier. het worden in elk geval weer leuke blogjes voor ons!
Ook veel plezier voor Ron!
Het blijft lachen daar in die bleoemenschuur. Ohhhh, die theepot......echt Amerikaans.
Wow, wat een kleine wereld. Twee weken geleden zat ik een biertje te drinken op dat dezelfde terras (met een Fransman) en die fotograaf uit Zuid-Afrika heeft o.a. onze pasfoto's voor de groene kaart enzo gemaakt. Een uitstekende fotograaf.
Klopt Guus!!! Hij vertelde over de pasfoto's voor de Nederlanders inderdaad. Inderdaad een kleine wereld. Erg aardige man vond ik.
Weer een super geweldig verhaal;-)) Een theepot voor moederdag??
Ha, die bloemenschuur is elke keer weer goed voor een mooi verhaal!
De Blue Ridge met de motor moet geweldig zijn.
Geweldig, ik zie het hele gebeuren zo voor me..
gr petra
Hahaha! Never a dull moment in die bloemenschuur!
En geef mij maar die gele rozen in de vaas. De pompeuze theepot is niet erg compatibel met mijn smaak. ;-)
Leuke trip die Ron op de moto maakt!
LOLLOL wat een drama:-))
Leuk dat je aan van verkoop handschoenen kennissen kan overhouden.
Volgens mij kunnen die twee niet met maar ook niet zonder elkaar:-D
Een reactie posten