Bonjour

Woensdag avond was er weer foto club avond in Raleigh. De vorige keer was ik er voor het eerst geweest en toen hadden ze twee speakers gehad. Dit keer was er een open print wedstrijd onder de clubleden. Je mag dan foto meenemen en die worden door twee bekende fotografen dan beoordeeld. En de beste, worden dan door hen uit gekozen.

Nou was het dus voor de tweede keer dat ik heen ging en behalve twee mannen van de Holly springs foto club ken ik er dus niemand. En toen ik mijn auto parkeerde, parkeerde er net tegen over me een man en we liepen gelijk op de tuinen in. De fotoclub vergadert in het NC State arboretum. Mooie plaats om daar te vergaderen niet? De man begint tegen me te praten en zegt dat het toch wel bijzonder is dat het zo warm is de laatste paar dagen. En in die ene zin hoor ik het meteen. Een Fransman!

En ik vraag het hem ook. En jawel, goed ingeschat. Hij heet Alain en komt hartstikke uit Frankrijk. En dus vertel ik hem dat ik uit Holland komt. Oh leuk zegt hij, we zijn dus eigenlijk buren. Het blijkt dat hij ook voor het eerst komt kijken bij deze fotoclub. En het gesprek verloopt eigenlijk gelijk heel gezellig en we nemen naast elkaar plaats in de vergader ruimte, nadat we ons verzien hebben van een naamsticker.

Hij komt uit de Champagne streek en is in de jaren 70 naar hier verhuisd. Met een rugzak en wat gereedschap. Zo mooi! Het accent is nog flink, maar het hoort op 1 of andere manier bij hem. Fotograferen is al jaren zijn hobby verteld hij en is blij dat alles nu digitaal is, want het geeft hem meer geld om te reizen ipv rolletjes ontwikkelen. We hebben het verder over wijn en champagne (natuurlijk). Over de Amerikaanse prijzen van wijn en champagne. En de prijzen van bloemen, hahaha. En Duitsers die in Frankrijk en Nederland op vakantie komen in Juli en Augustus. Zo vertrouwd.

Verder verteld hij waar hij allemaal al geweest is in Amerika. En dat is op heel veel plekjes zo te horen. We hebben het over het wonen in Amerika en hoe we toch over sommige dingen anders zullen blijven denken. Gek dat je met zo'n vreemde zo makkelijk over van alles en nog wat kunt kletsen.

Om zeven uur beginnen de beoordelingen. En er wordt een soort van ezel geplaatst met daarop speciale verlichting. Eerst worden alle ingeschreven foto's in snel trein vaart op de ezel gezet en weer afgehaald en daarna staan de beoordelaars, Margo Pinkerton & Arnie Zann op en geven ze hun kritiek.

Ik leer heel wat nieuwe termen en bij bijna elke foto vragen ze hard op, wat is het onder werp en wat is het verhaal. De inzenders mogen geen antwoord geven, maar zij zoeken die antwoorden in de foto. Als de foto een onderwerp heeft en een soort van verhaal kan vertellen, is de score dermate hoger. Verder hebben ze kartonnen stukjes die ze bij de foto's houden. De "crap-croppers" noemen ze die. En ze bekijken of de foto misschien anders uitgesneden had moeten worden.

Vaak worden storende elementen daardoor uit de foto weg gewenst en inderdaad de foto wordt er sterker of misschien wat rustiger door. En daardoor het onderwerg duidelijker. Nieuw woord dus voor mij de Crapcropper, hahaha. Vond hem wel grappig.

Het niveau van deze fotoclub is echt heel hoog vind ik. Zeker met natuur fotografie. Er zitten echt prachtige exemplaren tussen. Er is een foto van twee kleine vogeltjes op een beetje kronkelige tak. Die vogeltjes zitten een beetje rechts onderin gesitueerd. Een van die vogeltjes kijkt naar rechts en de ander strak omhoog. Echt, het leek net een getrouwd stel wat ruzie had op de bank in de woonkamer. Duidelijk dus een verhaal in deze foto. De foto wordt uiteindelijk tweede.

Na alle kleuren foto's behandeld te hebben gaan ze over op de zwart wit foto's. Mooie plaatjes zaten er tussen. En inmiddels probeer ik in te schatten wat zij mooi vinden en wat niet. Drukkerige foto's vallen duidelijk niet zo in de smaak. En de foto die ik uit alle foto's het mooiste vind, een witte vogel waarvan alleen de ogen en de snavel zicht baar zijn, wordt tweede. Net als bij de kleuren foto's gok ik op de tweede foto, als winnaar dus.

De eerste bij kleuren was een ballet danseres, net in de lucht en een mooi wapperende rok. En super mooi licht. Het is echt hartstikke leuk om dit zo mee te maken. Je leert veel van de kritiek die ze geven. De crapcropper wordt veel vuldig gebruikt en daardoor ga je anders naar foto's kijken. Een leerzame avond.

Donderdag morgen heb ik dan ook zin om wat met mijn camera te ondernemen. Maar het is echt zoooo warm hier op het moment. Echt lang houd je het niet vol op hem moment buiten. Maar nadat ik met de hondjes heb gewandeld 's morgens vroeg, pak ik toch mijn camera. In de vorige fotoclub meeting waren er twee vogel fotografen die een lezing gaven. Een van hen vertelde toen over iBird. Ik had er al in een vorig blogje over geschreven.

Ik was namelijk altijd in de veronderstelling dat foto's maken van vogels inhield dat je uren lang in de natuur bivakkeerde in de hoop een leuke vogel te kunnen vast leggen. Maar nee, de komst van de iPhone bracht daar verandering in. Daarop kan je namelijk een iBird app installeren en die heeft alle gegevens van veel vogels in het kort. En dat niet alleen ook hun zang en lokroep kun je daar beluisteren. Dus wat doet een slimme fotograaf.... die speelt dat geluid en dan komt de vogel.

Moet zeggen dat ik het eigenlijk niet zo geloofde dat hele iBird verhaal. Maar... ik had dus wel de lite versie op mijn iPhone gezet. En dacht vanochtend, laten we dat dan maar eens proberen niet? Kijken of we een mooi rood kardinaaltje kunnen gaan vastleggen. Afijn 1 druk op de knop en tsjakka zeg!!! Zat er toch al gelijk een kardinaal binnen lens bereik!!!



Zo dan!!! Ik ben verbaasd dat het zo snel werkt al. Echt binnen tien seconde!!! Jemig....



Niet veel later gaat de kardinaal gewoon tegen me terug zitten zingen. Wat bijzonder dit....



Het is een jonkie denk ik. Zijn veertjes zijn nog niet allemaal door... Of hij heeft het net als ik erg warm vandaag en heeft een stukkie jas uit gedaan. Want als is het half 8 het is bloedje heet al inmiddels.



Hij zit nu op het puntje van ons dak en maakt zich duidelijk een beetje druk om het geluid van die andere kardinaal denk ik. Een paar keer komt hij over me heen geschoren om de buurt te verkennen.



Ik moet eigenlijk lachen, want hij doet me aan het spelletje Angry Birds denken, welke ook op mijn iPhone staat.





Volgens mij is het afspelen van al die geluidjes helemaal niet zo dier vriendelijk en raken ze er erg van in de war. Je ziet hem echt ontzettend zoeken naar de indringer volgens mij. Zou ik als vogel ook zijn denk ik. Of zou dat mijn levendige fantasie weer zijn? En dus zap ik even over naar een ander merk in de iBird selectie. De trasher...



En huppatee..... Daarna de houtduif dan?



Ongelooflijk zeg. Ik voel me alsof ik vreselijk vals aan het spelen ben. Het wordt hoog tijd, dat de kardinalen, trashers en houtduiven in deze wereld ook een iPhone krijgen en daar de iHuman op gaan installeren. Kijken of we dan ook zo blij zijn..... ;-)



Stace die komt ook zo af en toe om de hoek kijken, wat er nou allemaal te bewonderen valt. Connor heeft daarentegen zijn stekkie in de schaduw gevonden en die gelooft het allemaal wel.



Nou we kunnen wel stellen dat de iBird app de test doorstaan heeft en dat de fotograaf die de lezing gaf geen sprookjes zat te vertellen. Het werkt echt! Maarja ik voelde me wel een beetje schuldig omdat ik ons vogelbestand van hun donderdagmorgense beslommeringen had afgehouden met mijn speeltje. En dus heb ik voor 1 soort onder hen een nieuwe voeder gekocht. Nou moet ik zeggen dat ik dat al gedaan had.



Dit was namelijk onze oude hummingbird feeder. Werkte nog wel, maar het was allemaal wat vergeeld en door de warmte verdampte er meer nektarspul, dan dat er op gedronken werd. Dus kocht ik deze mooie!



Maar daar wil meneer en mevrouw Hummingbird niet uit drinken. Ze vliegen er een paar keer per dag op af, maar stoppen niet. Alsof ze het ding helemaal niks vinden. De oude vonden ze hartstikke fijn vroeger. Afijn ik die oude weer opgehangen, maar ook die deed het niet meer. Misschien is de kleur niet rood genoeg meer zo?

Ik weet het niet hoor, ik denk ook maar wat in het wilde weg. Dus kocht ik van de week deze.



De nieuwere versie van de oude feeder. Prachtig rood van kleur en weer knal gele bloemetjes er op. Heb er helaas nog geen kolibri-tje gezien. Maarja, hopelijk zullen ze hem binnenkort op merken. En anders.... moet ik de iBird te voorschijn halen en de kolibri geluiden de lucht in gooien ;-)

Donderdag avond zijn Ron en ik naar de film geweest. In de bios staat de airco altijd lekker hoog en kun je daar even bij komen. We gingen naar de film horrible bosses. En ik vond hem erg leuk. Er zaten best grappige stukjes in vond ik. Lekker droge humor. Even lekker lachen!
En ja vandaag.... vandaag was eigenlijk de dag geweest dat we met de camper op vakantie zouden gaan. Maar gezien het hele Stacey gebeuren, hebben we dat maar even uitgesteld. Eerst maar eens even kijken hoe het met Meneer de Bruin gaat, voordat we met zijn allen op pad gaan in de camper!

Groetjes Petra