Even weer een update!

Zo!! Even weer een update. Het gaat elke dag weer ietsjes beter met Mr. Stacey. Hij eet en drinkt weer zelf en er komt steeds minder rotzooitjes uit zijn maag. Hij heeft weer zin in zijn bal, kwispelt volop en geen verhoging of wat dan ook.




Al was het vrijdag toch mooi weer even schrikken. Hij krijgt zijn vocht via het infuus en verder ook zijn antibiotica en pijn medicatie. De vocht hoeveelheden daarvan houden ze in de gaten. En ze houden ook de hoeveelheden uit zijn urine zak in de gaten. En ergens tussen die twee was er een flink tekort vrijdag. Wat er in ging, kwam er niet uit.... En hij had die ochtend even gespuugd. Waar het te kort in zat wisten ze niet, maar in zijn blaas leek het niet te zitten. Dus werd er gedacht dat er misschien problemen waren met zijn nieren. Dikke schrik weer natuurlijk.

Er was kans dat die opghouden waren met werken. Wij hoorden dit nieuws door de telefoon en dat ze een bloed onderzoek begonnen waren. Het was 8 uur 's avonds en over een half uur hadden ze daar de uitslag van. Ze zouden ons bellen. Nou ik kan je vertellen dat dat half uur veel te lang duurde en dus sprongen we in de auto om naar het ziekenhuis te gaan. Dan hoorde we het nieuws daar wel. We waren nu zo ver gekomen met hem. Het kon toch niet zo zijn dat er weer een lek was of dat er nog iets geks bij kwam. Echt je maakt je zo druk om zo'n beestje.

Uiteindelijk moesten we nog even wachten toen we daar aankwamen, maar we kregen toen een gesprek met de opperchirurg. Wist ik toen nog niet, maar dat bleek later. God zij dank was zijn bloed perfect! Niks geen problemen met zijn nieren. En de rest zag er ook mooi uit. Ik vroeg dan ook kunnen we dan niet weer dat contrast vloeistof doen zodat we kunnen zien of er nog een lek is. Je weet maar nooit. Ik vertelde in de "zij" vorm. Hij zat nu natuurlijk op een andere afdeling en op IC hadden ze dat gedaan. Ja.... zegt die chirurg, dat klopt, ik weet nog precies hoe dat ging toen ze me wakker belde om 2 uur 's nachts om dat te gaan doen... Oeps.... Wist ik veel dat deze chirurg dat gedaan had.... Maar nee zei hij, ze gingen toch proberen om de catheter vooral te laten zitten. En dit keer was het echt anders dan van de week. Toen zagen ze ineens veel meer wondvocht ook.

Even later bleek dan het euvel gevonden te zijn. Er zat een klontertje in zijn urine en die had de hele catheter verstopt en na wat spoelen liep ineens de zak weer vol. Pffffff.... wat een opluchting... Echt!!! Deze hele week kost me gewoon een paar jaar van mijn leven. Elke keer weer die schrik.

Afijn... gisteren ging dus weer beter. En had hij zelfs buiten gewandeld met de intern. Ze verteld ons dat hij gewoon, alsof het de normaalste zaak van de wereld is, zijn poot omhoog gooit en dan gaat plassen. Wat natuurlijk allemaal in die zak terecht komt. Zie het helemaal voor me. Zo'n hond op het veldje, met zijn lampekappie op, verband om zijn buikie, half kaal geschoren pootjes en buik en dan een meisje er achter die zijn plaszak vasthoudt. En dan een Stace die een beetje stoer zijn poot omhoog gooit. Echt het is een apartje hoor. Sterk willetje, wat hem nu ook zeker geholpen heeft.

We hebben zaterdag ook weer een gesprek gehad met de chirurg die hem geopereerd had. Zo leuk! Die heeft het steeds over "my boy" als het over Stace gaat. Stace vind hem ook helemaal leuk en ging mooi even bij hem kroelen. Die chirurg vertelde dus ook over de andere chirurg. En het schijnt dat dat 1 van de beste dierenchirurgen is in Amerika. Oke dan... ;-) De man die om 2 uur 's nachts uit zijn gebeld was.... Het schijnt dat hij dus daar "de baas" is en vanuit het hele land dieren opereerd. Dieren die anders geen optie meer hadden. Veelal in de oncologie. Onze chirurg was dus duidelijk heel erg onder de indruk van hem. En wij waren al zo onder de indruk van die chirurg.....

Afijn we zijn echt nog steeds enorm blij met NC State zo bij ons om de hoek. Het is echt zo heel uitgebreid en er is zoveel kennis aanwezig. 24 uur per dag en 7 dagen in de week. Heel indrukwekkend vind ik. En toen we vanochtend op bezoek gingen, jawel op zondag ochtend!, hebben we twee dozijn donutsen voor ze mee genomen. Het is echt zo fijn dat zo'n optie bestaat voor huisdieren. En zo ging er 1 doos naar de IC en 1 doos naar de chirurgen. Weet namelijk niet hoe het had gegaan als hij dit in NL gehad zou hebben. Dus dankbaar, heel dankbaar zijn we zeker.....

We kregen vanochtend best wel lang de tijd om hem te zien. En we zijn zo'n 1,5 uur bij hem geweest. Heb hem een beetje geborsteld en we hebben wat gespeeld en daarna viel hij in diepe slaap met hele harde snurkgeluiden. Volgens mij slaapt hij steeds maar korte stukjes. Hij hoort natuurlijk van alles wat en er zijn natuurlijk ook nog andere hondjes en... katten!

De intern vertelde dat ze elke keer zijn "bedje" opmaakt en dan 5 minuten later begint hij aan het graven en ligt alles overhoop. Ze hebben een soort van waterbedjes zeg maar en die gooit hij telkens opzij. Denkt dat hij de dekens er omheen toch te warm vindt.



Hij heeft vanochtend ook een nieuw verschoond "rollade" jasje gehad, nu zijn pijn medicatie pomp weg is gehaald. Die krijgt hij nu dus gewoon als een pilletje, net als zijn anti biotica. Het is nog steeds de planning dat morgen het plasbuisje er uit gaat en dan moet hij nog 24 uur blijven ter observatie. Ze houden dan in de gaten of het wondvocht nog in hoeveelheid toe neemt. Dat is de grootste indicatie op een lek. Dus het wordt morgen echt duimen dat dat goed genezen is. Want als dat allemaal goed gaat, mogen alle andere slangetjes er ook vanaf en mag hij dinsdag mee naar huis.

Groetjes Petra