Muurtje

Aller eerst... Meneer de Bruin gaat ontzettend goed! Hij is nog wel een beetje slaperig zo nu en dan, maar dat kan ook haast niet anders na zo'n ingreep natuurlijk. Daar moet je ook lichamelijk van bijkomen natuurlijk.



Het zoekplaatje. Stace rollend in het gras. Niks lekkerder dan dat. Nouja... misschien is dit plekje ook wel fijn ;-)



Met je kont voor de ventilator. (speciaal voor Elke ;-) ) Hij doet het dus heel goed Meneer de Bruin. Neemt trouw zijn pilletjes en zijn ritssluiting in zijn buik heelt perfect. We zijn echt zo blij met het bruine beertje!

Afgelopen zaterdag hebben we hem voor het eerst een uurtje alleen gelaten. Vond ik toch eigenlijk wel weer moeilijk, maar hij heeft vast gewoon liggen snurken. Maar we waren dus even naar de auto show gereden hier in Zuid Raleigh.



Bij Grill'57 was het dus weer verzamelen.



Het is er altijd erg druk en er zijn van allerlei auto's te bewonderen.





De binnenkant van een Ford Mustang Cobra.





Een vreemde Kever ;-)



En zowaar een busje met vlammen bespoten.



Een El Camino pick up....



En de voorkant van "Mater" uit Cars ;-) Nog lang niet af, maar ik vond hem zo roestig al leuk eigenlijk.





De oude versie hierboven en de inmiddels al gerestaureerde versie hieronder.



Wat een verschil. We zijn niet zo heel lang gebleven en toen we thuis kwamen rekte Stace zich een beetje uit. Hij had goed geslapen.

Verder is er niet zo heel veel gebeurd. Al is wel een muurtje dan eindelijk weer 1 geheel... Volgens mij had ik het muurtjes verhaal nog niet verteld. Nou ga even zitten.... Onze wijk bestaat nu zo'n zes jaar en nu willen de boertjes dan toch eindelijk de weg over gaan dragen aan de gemeente. Vraag me niet waarom ze daar zes jaar over gedaan hebben, maar het zal vast een (geldelijke) goede reden hebben gehad. Afijn, als je dat als ontwikkelaar (zij waren het grond verzet bedrijf) wil gaan doen, moet je goedkeuring krijgen van de DOT (department of transportation).

Nou en die goedkeuring houd nogal wat voeten in aarde. Onze greppel in de voortuin moest dieper. En onze muurtjes aan beide zijden van onze oprit moesten lager. Nou die greppel wilden de boertjes zelf wel doen, maar de muurtjes dus niet. Nouja eerst wel, toen weer niet en uiteindelijk half. Hoop gezeur en ik snapte er werkelijk geen bal meer van. Er heerste grote wazigheid wie voor de kosten van ons muurtje zou opdraaien.

En toen ik dan op een ochtend met de hondjes ging wandelen trof ik de boertjes aan bikkelend aan ons muurtje. Er was een hele rij stenen afgehaald door. Nederlander als ik ben, moest ik van mezelf natuurlijk gelijk vragen wie er voor de kosten op ging draaien. Ik persoonlijk had daar eigenlijk geen trek in. Maar er kwam een brabbelende "We will fix you up maaaaaaam!" uit. En eigenlijk wist ik geen eens of dat nou goed of slecht was. Het gehele geheimzinnige verhaal er om heen zinde me helemaal niet. Waarom niet even aanbellen als je gaat breken aan onze muurtjes.

Nee het ging uitermate stiekum. En na ons muurtje gingen ze over naar de muurtjes van de buurman. En nog drie andere huizen in onze wijk. Gewoon zonder te vragen... Grote heibel dus de volgende dag.... Daar kan je op wachten natuurlijk. Een van de drie huizen is van een man uit New York. Een Italiaanse New Yorker. Nou je kan zijn reactie echt wel voorstellen. In mooi plat New Yorks dialect gaf hij ze van voren. What I'll fix you, you morron!!!! Are you ****piep**** ****piep***!!!!

De sfeer was dus gezellig! Ergste was ze hadden als een gek lopen breken aan die muurtjes, maar helemaal niks op geruimd. Dus overal lag het cement, halve stenen gewoon zoals ze ter aarde waren gekomen. Ron en ik dachten nog (hoe naief) dat ze de volgende dag wel zouden komen om het af te maken. Maar nee... er ging een week voorbij en er gebeurde echt gewoon helemaal niks. Dus de buurman en wij alles zelf maar op geruimd. Is ook zo'n rot gezicht niet he?

Afijn twee weken later komen we thuis....., is er potjandorrie weer een laag af gebikkeld door de boertjes. Schijnt dat ze nog te hoog waren geweest. Ja zeg!!! En weer natuurlijk geen bal opgeruimd. Wat een vertoning! Als je elkaar nou niet kent? Maar ik kan geen stap in de wijk zetten of de boertjes zien me. Waarom dan niet even zeggen wat de plannen waren? Zo raar.... Was er eerlijk gezegd behoorlijk op afgeknapt.

Afijn toen volgde er een HOA vergadering en we kunnen wel stellen dat de New Yorker compleet uit zijn stekker is gegaan! HE-LE-MAAL!!! Nog meer toen bleek dat de boertjes geen intensie haden om de afgebikkelde rollaag er weer op tegaan metselen, wat eerst dus het plan geweest zou zijn.

Afijn we moesten dus zelf op zoek naar een metselaar. Nou en die waren schaars, want wie wil er voor zo'n klein metselwerkje komen. Je zou denken, mensen in de bouw zijn op zoek naar werk, maar niet hier. Hebben er een aantal gebeld, maar ze kwamen geen eens kijken!!!!

Uiteindelijk had de buurman er 1 gevonden. Voor $ 100 zou hij de rollaag er op gaan metselen. In totaal is ie drie keer aan de deur geweest om het geheel te doorspreken. Hele verhalen had hij. Hij zat al 20 jaar in de metsel business en het zou helemaal goed gaan komen. Maar werkelijk??? Drie keer een bespreking voor het kleine rollaagje wat er op moest komen? Afgesproken dat hij in het weekend van 4 juli zou komen om het werk te gaan doen. Maar toen zou die komen, maar moest ie ineens verhuizen. De week erna belde hij op een zaterdag middag om 5 uur dat hij 's avonds zou komen als de verhuizing klaar was. Nou zei Ron, weet je wat, kom lekker een ander daagje. Het is maar een muurtje zoveel haast heeft dat ook niet.

Duizend maal dank voor het begrip, hij zou maandag om half 10 beginnen. Dat werd dus maandag 1 uur 's middags. Hij was zo moe geweest van die verhuizing, hij moest echt even uitslapen. Fijn!!! En ik dus wachten. Zeg dan dat er wat tussen kwam, maar ga niet lopen vertellen dat je gewoon in je bed hebt gelegen. Daar wordt ik niet vrolijk van! Afijn hij begint en na een uurtje staat hij weer aan de deur. Ik dacht dat tie klaar was. Maar veel te gunstig ingeschat natuurlijk. Ik had ze ons huis in Zierikzee zien metselen en dat ging rapido! Hier duidelijk niet. Nee sorry, hij had nog geen steen gemetseld, maar of ik een gouden gids had. Want zijn truck was kapot gegaan.....

Nee ik heb geen gouden gids, maar kan wel op internet een nummer opzoeken voor je. En zo gezegd, hij naar een garage bellen en er zou iemand komen. Maar, niet getreurd, auto kapot of niet, hij zou de volgende dag er weer om half 10 zijn. Wat natuurlijk weer veel later werd. Twee uur!!! Bloedje heet natuurlijk inmiddels. Maarja hij ging aan de slag.

En toen Ron thuis kwam had hij zowaar 1 muurtje gedaan. Dat waren pakweg 20 stenen...... Mijn god..... dit werd nog een projectje.... Gelukkig hebben we een prijs afgesproken en geen uurloon. Mijn god!!!! Wat ging dat langzaam. Afijn ik ben hem een paar keer een glas water gaan brengen, want het was niet te harden buiten, maar ik zag iedere keer bijna geen vooruitgang. Afijn, om 9 uur 's avonds gingen we met de honden wandelen en toen ging die zijn spullen op ruimen zei hij. Hij was nog niet klaar, maar morgen kwam hij terug!!



Dan ging hij echt de voegen in orde maken. Tuurlijk, man neem je tijd!!!! Je zal toch een huis moeten bouwen met zo'n persoon..... Dat wordt een project van jaren.... Nou de emmers stonden er vanochtend nog en vanmiddag heb ik hem niet gezien... Ron komt net thuis en zegt dat de voegen gedaan zijn en de emmers zijn weg. Hem verder niet gezien of gehoord. Hij zal toch niet vergeten zijn om om zijn geld te vragen van vermoeidheid? ;-)
We wachten het maar weer even af. Maar het lijkt dat het muurtjes verhaal dan toch eindelijk tot een einde gekomen is.....

Groetjes Petra