Oepsie

Nou gisteren zou dan de dag zijn waarin zijn catheter verwijdert zou worden. Er was een heel plan van aanpak gemaakt. De slang zou er eerst half uit gehaald worden waarna er contrast vloeistof Ingespoten zou worden en dan een rontgen foto. Zo kon er goed te zien zijn of er nog lekjes zouden zijn. Indien dat het geval was kon hij makkelijker terug geplaatst worden. Helemaal fijn deze veilige aanpak.

Ware het niet dat Stace midden in de nacht het slangetje van die catheter kapot gekauwd had. Hij er dus duidelijk genoeg van gehad denk ik. De dag er voor was het hem ook al gelukt om zonder iets kapot te maken er een dopje vanaf te krijgen, waardoor alles dus in zijn kooitje leeg liep ipv de zak. En... Dat met zo'n anti bijt lampekap om is eigenlijk nog best een hele prestatie niet? En dus werd er met spoed besloten om dan die catheter maar helemaal te verwijderen zonder contrast want er moest dan toch al een nieuwe slang geplaatst worden. Oepsie....

Om 8 uur kreeg ik dan een telefoontje met het hele verhaal van de chirurg. Na dit alles werd dus het opvang containertje voor zijn wondvocht, waar vorige week al die urine in terecht kwam, nauwlettend in de gaten gehouden. En gelukkig, in de afgelopen uren was daar bijna niks bij gekomen! Pfffff pak van mijn hart. De chirurg klonk ook erg opgelucht over dat laatste feit dus hopelijk bleef dat ook zo.

Daarna werd het weer een dag vol wachten. En om half drie 's middags kreeg ik weer een telefoontje. Het zag er nog steeds goed uit. Hij had nu ook zelf geplast en dat was een
aanzienlijke hoeveelheid en als dit zo door zou gaan mocht hij morgen wellicht naar huis. Om half negen die avond mochten hem dan ook weer even zien. En oh... Wat was ie blij! Zijn staart hield niet op met kwispelen. Hij is nu ook van zijn pijn medicatie af en dat is goed te merken. Wat een energie had hij weer. We hebben zelfs even met hem gewandeld en hij liet ons ook even zien dat hij zijn poot omhoog gooien weer helemaal onder de knie had. Wat een heerlijk gezicht om te zien. Oke... Het rollade jasje maakt het geheel iets minder cool, hahaha. Maar geen hond (letterlijk) die daar naar kijkt toch?

Afijn vanmorgen zou ik rond 8 uur gebeld worden met een update hoe de nacht was gegaan. Maar om 8 uur geen telefoon. Negen uur geen telefoon... Nou is het wel zo dat geen nieuws, goed nieuws betekent in dit ziekenhuis. Want als het niet goed ging werden we steeds netjes gebeld.
Maar even voor tienen hield ik het zelf niet meer en de telefoniste zou mijn verzoek om een update door gaan geven. En even later werd ik dan gebeld door de nieuwe intern. Het ging nog steeds goed en vandaag werd zijn wondvocht opvangbakje verwijderd en zouden we hem om half 5 op mogen gaan halen!!

Yes!!! Wat was ik blij. Gelijk Ron bellen natuurlijk! Die zat ook op hete kolen natuurlijk! Stace komt huis! Wel blijft zijn voedings slang er nog in dus hij zal zijn rollade jasje nog even moeten blijven dragen ben ik bang. Maar hij slaapt vanavond weer lekker bij ons!

Groetjes Petra