Te veel

Ok... het wordt nu toch echt iets te veel! Hadden we vorige week een aardbeving, dit weekend een orkaan met tornado's..., gistermorgen zagen we deze op de parkeerplaats bij het zwembad....



Echt geen leuk grapje! Gewoon open en bloot op de parkeerplaats van het zwembad hier in de wijk! Yikes!!! Natuurlijk stap ik dan niet uit! Dus raampje open en vanuit de auto een kiekje geschoten. Gatverdamme. Hij lag ook nog eens illegaal geparkeerd in het parkeervak trouwens, want het was de invalide parkeerplek.



We dachten dus dat hij niet meer leefde. Hij had midden in zijn lijf een verbreed stuk. En het leek op en had de breedte van een bandafdruk zeg maar. Maar toen we dan toch even naast hem geparkeerd stonden, kwam er ineens beweging in. Dubbel jak!!!



Het is maar een kort filmpje, maar je ziet wel de knik in de slang zeg maar. Later bedachten we ons, dat het natuurlijk ook een kikker zou kunnen zijn die hij net tot zich genomen had.

Afijn, toen hij de bosjes in geglibberd was ben ik pas uit gestapt en wat bleek? Het zwembad ging pas maandag weer open. Dus gehele slangen aanschouwing was nog voor niks geweest ook.....

Ron was niet zo blij met het feit dat het zwembad dicht was. Dus die is de hottub gaan schoonmaken. En heeft hem gevuld. In de zomer zitten we er bijna nooit in omdat het water dan gewoon te warm is. En nu met het zwembad in de wijk, gaan we eigenlijk daar liever afkoelen. Maar nu was het water dus nog koel en konden we er lekker van genieten!



Want het is dus gewoon wel weer 35 graden de dag erna alsof er nooit een orkaan is overgekomen zou je denken.

De schades zijn vooral meer ten oosten van ons. Veel water schade en bomen die op huizen zijn gevallen. De outerbanks in Noord Carolina hebben veel schade en de weg die er naar toe leidt is op vele plaatsen weg gespoeld.

D-day

En toen was het dan echt hurricane dag. De media stond er bol van en elke tv zender had het dan ook over Irene. Toch heb ik vannacht goed geslapen. Op 1 of andere manier vond ik de regen die tegen ons slaapkamer raam tikte gerust stellend. Normaliter komt er geen wind van die kant en dus hebben we dat geluid bijna nooit. Het deed me aan Nederland denken en voor ik het wist was ik dromenland.

's Morgens werden we wakker en het eerste was natuurlijk naar buiten kijken. Het had behoorlijk geregend 's nachts, dat was duidelijk te zien, maar het was droog. Ron gelijk met de hondjes gegaan en hij was nog niet net binnen of het ging weer regenen. Behoorlijk wat regen. Gisteren hadden we alle spullen al stormsafe gezet.



Connor vond het toen geen leuk grapje dat zijn schommelbank zonder kussens was. Maar afijn... om 8 uur kwam Irene dan de kust van North Carolina op.

Moet zeggen dat ik me wel verkeken heb op de storm hoeveelheid voorafgaand ervan. Het oog hoeft helemaal nog niet dicht bij te zijn voor heel wat wind en regen. Het oog was nog op 200 mile afstand en toch hadden we wind van 30 mile per uur. En ook al zaten we aan de buiten kant er waren in de orkaan ook nog tornado waarschuwingen. Nou is een orkaan 1, maar ook nog tornado's erbij? Dat vond ik nou echt te veel van het goede. Nou zaten wij wel aan die buiten kant van de storm, maar het hele tornado gebeuren zette me wel op scherp zeg maar!

Op de tv bleek dat het dorp naast ons zonder stroom was. Bij ons ging het wel uit soms, maar ook gelijk weer aan. Gelukkig!! Toen het oog van de orkaan dichterbij kwam werd ook de wind meer. Vooral veel wind vlagen, die struiken en bomen plat leggen. Raar en minder leuk gezicht om te zien. We hoorden dat er inmiddels 350.000 huizen zonder stroom zaten. We werden steeds blijer dat wij dat niet hadden!



Het werd wel duidelijk dat we inmiddels meer onder het wolkendek kwamen, dan vooraf voorspeld door weermannen. De omvang van het ding was enorm. Op een gegeven moment in de loop van de middag meette ze met alle buien die ze er om heen veroorzaakte bijna 1600 mile! Van Raleigh naar New York zo ongeveer. Echt ongelooflijk groot. Wat een storm!



Het filmpje is genomen tussen de buien door. De wolken gingen nog steeds in een cirkel en supersnel nu. Wat een storm, onwerkelijk vond ik het.

Zo aan het eind van de dag kwamen er steeds meer beelden van de kust binnen. Heel veel water overlast omdat het water de kust op werd gestuwd door de storm. En er zijn hele stukken van wegen weg geslagen op de Outerbanks. En helaas zijn er ook mensen overleden. Een man die een tak op zijn hoofd kreeg en een auto ongeluk die in de storm zijn gaan rijden. Uiteindelijk zijn er drie tornado's geweest en twee pieren zijn in zee verdwenen. En veel windschade aan de huizen aan de kust. In de gebieden rondom ons zijn het meer omgevallen bomen op huizen en op stroomkabels die de stroomstoringen veroorzaken. En wij.. wij zijn schade vrij door deze storm gekomen. Alleen twee bloempotten die op een (achter af toch wellicht niet zo) veilige plek stonden waren toch omgevallen. Maar dat was het voor ons. Verder helemaal niks!

En nu gaat de storm meer naar het Noorden over Virginia en hoger gelegen staten. Met natuurlijk New York City welke aan de kust ligt. Hopelijk blijft de schade beperkt. Maar als ook zij het zelfde stuwende water krijgen (of noemen ze dat het wassende water?) tijdens hoog water standen als hier aan de kust, dan kan dat nog wel anders lopen.......

Nog 1 dag

althans... dat dachten we. We dachten dat Irene morgen hier zou aankomen in NC. Maar de buiten ring heeft ons inmiddels al bereikt en het bracht al wat regen en wind onze kant op. En.... mooie luchten... aparte luchten. (filmpje van het uitzicht in de tuin)





Althans dat vind ik, misschien heb ik wel een afwijking, maar het gezicht dat de wolken in cirkels gaan is toch wel heel apart moet ik zeggen. Heel raar ook. En best indrukwekkend.

Rond vijf uur vanmiddag zag je zo de wolken binnen waaien, zoals op het filmpje. En niet lang er na barste er een bui los. Onweer er ook bij en flink wat regen. Dikke grote druppels die binnen een mum de straat blank hadden. En daarna... werd het weer droog. Als of er niets gebeurt was. Dat zou je denken dan. Maar als je op de buienradar kijkt, zie je dat er heel wat wolken zijn, heel nabij.



Maar die wolken gaan niet zoals normaal schuin of van links of rechts over ons heen. Nee, die gaan in een cirkel. En wij zitten net aan de rand van die cirkel (gelukkig!) We zien ze dus wel en vanmiddag kwam er dus wel 1 over ons heen. Maar dat viel achteraf nog mee. Het idee dat het nu constant zo regent aan de kust.... En dan de wind er bij. Beetje onwerkelijk zoveel water. Wij kregen al een flinke plens bui en dan te bedenken dat constant uren achter elkaar.

Wat een verschil had het geweest als ze net iets westelijker had langs gekomen. Een heel groot verschil!

En ondanks dat het droog werd was de lucht nog steeds heel apart vanavond en toen kwam de zonsondergang. En die was helemaal mooi... Moest er een foto van maken. Alsof de lucht in brand stond zo mooi.... En net alsof er niks aan de hand is even verder op....





Groetjes Petra

Weer een daagje verder...

Inmiddels zijn we weer een daagje verder en zou eerst Irene alleen over de Outerbanks komen, De voorspellingen zijn nu toch dat ze wat meer naar het Westen zal komen. Vooralsnog krijgen wij alleen wat regen maar niet de hele zware wind.

Voor de counties rechts van de snelweg I95 gelden zwaardere waarschuwingen, maar gelukkig zitten wij aan de West kant van de I95. Wel zagen we vanmiddag een hele colonne apache helicopters over komen. Zoiets hadden we nog niet eerder gezien. Waarschijnlijk hulptroepen voor aan de kust. Want Obama heeft wel de nood toestand uitgeroepen voor North Carolina. Maar zoals ik al zei, het ergste zal zijn aan de kust.

De plaatselijke nieuwszenders staan er zoals te verwachten bol van. Hopelijk valt het mee voor de kust en loopt niet alles onder water, want de kust van NC is te vergelijken met de Nederlanse wadden eilanden. Ze liggen in zee en de schade zal daar dus het grootste zijn.

Morgen houden we het dus allemaal heel goed in de gaten, maar voor nu kunnen we gelukkig zeggen dat we nog steeds veilig zitten!

Groetjes Petra

Wel ja...

Ook dat kan nog... Een aardbeving meemaken kan sinds vandaag op het lijstje van mee gemaakte natuur fenomenen. Het was rond twee uur en ik dacht eerst dat ik een soort van duizelig werd. Ik zat boven achter de computer en de letters gingen dansen. Bij de computer boven staat ook onze internet modem en die vloog even aan en uit. Zo ook de telefoon. Wat even leek op een stroomstoring. En toen had ik zoiets dit ligt volgens mij niet aan mij. Inmiddels kwam Stacey naar boven gerend zo in ene. Ik stond op van het buro om naar hem toe te gaan en het leek toch wel of de vloer bewoog. Wat een raar gevoel zeg. Alsof je net van een bootje op de kant stapte. Zeebenen zeg maar. Heel raar.

Toen hoorde ik het bonken vanaf zolder. Even dacht ik er zal toch niet een beest zitten? Nog steeds niet echt door wat er nou aan de hand was, riep ik Connor die nog beneden was. Zou die dan wat aan het doen zijn? Hij kan soms aan zijn oor krabbelen als een soort Stampertje en op onze houten vloer klinkt dat altijd enorm door. Inmiddels kwam hij de kamer ingelopen, maar het geluid hield aan. En toen dacht ik......, zou dit dan een aardbeving zijn? Wat raar......

Bij elkaar duurde het schudden en daarna het bonken van het huis zo'n 20 seconde, denk ik. Al voelde het langer. In het gebied waar wij wonen komt dat echt niet zo vaak voor. De West kust van Amerika staat er om bekend, maar de oost kust niet echt. Ik belde Ron op en keek tegelijkertijd op Facebook. En gelukkig Ron had het ook gevoeld op zijn werk! Ik was niet helemaal gek geworden! Ik typte een berichtje op Facebook of anderen het ook gevoeld hadden. En binnen secondes kwamen er reacties op mijn vraag binnen.

Toch best wel handig zo het sociale media gebeuren. Buurtjes reageerden, maar ook mensen uit Charlotte en las zelfs mensn uit New York! Dat het over zo'n groot gebied gevoeld werd! Het schijnt doordat aardbevingen niet zo vaak voorkomen, dat het daardoor zo wijd verspreid waar genomen wordt. Dus...... We kunnen zeggen dat we dat ook een keer mee gemaakt hebben. Je huis voelen schudden door een aardbeving!

Later in de middag zijn Ron en ik lekker gaan zwemmen in het zwembad hier. Geen tsnami alert in ieder geval daar ;-) We hadden wel het bad voor ons zelf. Waarschijnlijk waren we 1 van de weinigen die het Tsunami gevaar durfden te weer staan ;-) het viel dus allemaal bij elkaar wel mee hier en kan ik zonder enige kleurscheuren of verdere schade het aardbeving gebeuren van het lijstje af strepen.

Verder schijnt het volgens de weermannen wel zo maar te kunnen gebeuren dat orkaan Irene in North Carolina aan land komt. Natuurlijk, na een aardbeving kan er ook nog wel een orkaan bij...... We gaan het in de gaten houden. En als het echt spannend wordt kunnen we ons boeltje altijd nog gaan inpakken toch?

Groetjes Petra

Mag het ietsjes meer zijn?

Vanmorgen stond ik bij de Walmart. Wij hebben een super Walmart. Zo eentje waar je een halve kilometer loopt zowat, van de ene kant naar de andere zeg maar. En zo'n super Walmart heeft ook een super-markt afdeling. En zo stond ik vanochtend dan bij de vleeswaren. Jaren hiervoor heb ik die enorm vermeden. Het gaat namelijk heel erg traag allemaal op de vleeswaren afdelingen in Amerika. Niet alleen bij de Walmart. De doorsnee snijvaart is hier uitermate langzaam, kunnen we wel stellen. En ik kon daar voorheen niet goed tegen. Het handschoentjes verwisselen, de vreselijk manier van inpakken (lees inproppen) en het bij elke soort vlees opnieuw uitpakken van cellofaam en na het snijden weer inpakken van cellofaam deed mijn tenen krullen. Ongelooflijk onefficient (en slecht voor het milieu, want er gaat wat plastic door heen denk ik zo op daagje lekker vleeswaren snijden). En vond het zo zonde van mijn tijd gewoon.

Afijn, ik heb mijn leven verbeterd en kan tegenwoordig heel geduldig wachten op het vleeswaren snijden. Maar vandaag stond ik toch weer verbaasd. Ik vroeg om een half pond kipfilet. Standaard is hier een pond en ik ben met mijn half pond waarschijnlijk een beetje apart en moet het altijd herhalen. Nu ook weer. "No, half a pound and thinly sliced. Very thin, please." De ogen van de snijster draaien dan wat weg, van OK als jij dat wilt? Maar als je maar weet dat dat een beetje vreemd is. En meestal wordt dan na het aantrekken van de plastic handschoentjes en het vinden van de kipfilet en het uitpakken van de kipfilet en het klaar leggen van het papiertje waar de kipfilet op moet, wat niet makkelijk gaat met plastic handschoenen aan, het eerste plakje kipfilet in de hoogte gehouden. "This thin, Mam?". Waarop ik dan weer zeg is dat standje 0? Waar op negen van de tien keer gezegd wordt dat het standje 1 is. Maar ze kunnen wel op standje 0 snijden hoor, als ik dat wil. Hartstikke fijn, doe dat maar, standje 0. Geduld en beleefdheid is er in de jaren gekweekt hier bij me.

Afijn na het snijden gebeurde het. Ze lag haar snijwerk op de weegschaal welke bij de toonbank staat en het was meer dan een halve pond. Nou wilde ik al vol automatisch zeggen, dat is goed hoor. Want ik was nog wel voorgeprogrammeerd op het Nederlandse standaard vraagstuk, "Mag het ietsjes meer zijn mevrouw?". Maar nee die kwam niet. Er gebeurde heel iets anders... Ze tilde zo'n 10 plakken op tot dat het een half pond was, printte het prijsbonnetje en lag de 10 plakken weer op de stapel vers gesneden kipfilet. En ze wierp mij een bigsmile toe.

Ok dan! Die was eigenlijk veel leuker dan de, mag het ietsjes meer zijn ;-) Een tien plakken bonusje van Mr. Wally himself, zullen we maar denken. En zo geschiedde het ook bij de salami en ham die ik nam. Duurde wel 15 minuten bij elkaar denk ik, maar zo had ik drie keer een half pond + een beetje van deze mevrouw, omdat ze niet zo gewend was aan mijn halve pond. Stond ik toch weer mooi verbaasd!



Ik zag trouwens ook nog wat nieuws bij de Walmart. Ik ben altijd wel in voor nieuwe producten. Ligt er natuurlijk aan wat, maar vooral in het supermarkt gedeelte vind ik dat altijd wel leuk. Dit keer stond het op de kop van het waspoeder pad. Het was van het merk Downy en het heette Unstopables. Met daaronder geschreven, "in wash scent boosters".



Op de fles stond dat je er in moest knijpen voor te ruiken welke geur. En deze rook wel erg lekker. Voor mij is er niks lekkerder dan een fris gewassen bedje. Of zalig fris geurende handdoeken. En dit product zou die geur vast langer vasthouden. Ik las de achter kant van de fles, terwijl er op de achtergrond een reclame filmpje draaide (ja ja, onze Walmart heeft ieniemini lcd schermpjes op sommige plekken).



Je moest de korrels in de wasmachine doen. En zo kreeg je was deze heerlijke geur. Zachter werd het er niet van, volgens het reclame filmpje wat toch wel erg luid en irri was onder tussen. Want voor zachtheid moest je natuurlijk de fles gewone wasverzachter blijven gebruiken. Maar het geurtje zou nu extra lang blijven. Was natuurlijk gelijk verkocht. En heb het vandaag meteen geprobeerd. En het ruikt heel erg lekker inderdaad. Heel fris en fruitig zeg maar ;-) Nog niet zoals als vers wapperende was aan de waslijn, maar een hele goed en makkelijke vervanger daarvoor.

Over nieuw gesproken... Zondag was ik naar het seminar voor fotografen geweest waar ik eerder over schreef. En dat was best bijzonder geweest. Er spraken verschillende fotografen en zij gaven zeker heel veel nuttige tips. Over hoe je foto's goed (en sneller) kunt bewerken in Photoshop, maar zeker ook over de commerciele kant van het geheel. En dat ging toch wel een beetje op zijn Amerikaans. Hele benaderings schema's en planningen werden besproken. Best wel interessant. Want ik kan uiterst creatief bezig zijn, maar in het commerciele verkopende verhaal ben ik beduidend minder. Deze fotografen in ieder geval niet. Als je de bedragen hoort wat zij voor vergrotingen vragen... Ik durf het gewoon niet uit te spreken, laat staan te vragen aan de klanten.

Daar moet ik dus nog wel even over nadenken. Al met al heb ik wel veel van ze geleerd. Ze hadden ook handige en praktische tips. Over hoe je contracten moet samen stellen en hoe je je tijd het beste kan verdelen. Want ik merkte in mei toen ik het voor mijn doen best wel druk had, dat ik enorm veel tijd stak in het nabewerken. Het is dus zaak schema's te maken en per klant uren te verdelen. Anders wordt het een onoverzichtelijk geheel. En dat is zeker zo. Dus dat ga ik implementeren. (duur wordt voor dat ga ik invoeren, hahaha)

Verder zag ik daar een ander heel handig ding. Namelijk de Square(up). En wat is dat, Petra????? Dat is een super handig appje voor op je iPhone om betalingen met een creditcard te regelen. Nu krijg ik bijna al mijn foto gedoetjes allemaal met checks betaald. Maar dat is natuurlijk super ouderwets en omslachtig. Contant is ook zowat en onhandig. Maar met deze square up kan je vrij eenvoudig en zonder vaste lasten, credit card betalingen verwerken. Ze sturen je gratis een soort gleufje die je in je iPhone kunt klikken en daarmee voeg je zo geheel veilig de creditcard in.



Je kan zelfs nog een foto maken van het geen je verkoopt. Daarna tik je het email adres van de klant in en de rekening wordt zo per email met foto naar hen en naar jou op gestuurd na de betaling. Zo handig! Je ziet gelijk of het geld ook inderdaad is afgeschreven en bij jou is bijgeschreven. Dus nooit geen niet gedekte check. Al heb ik dat gelukkig zelf nog nooit meegemaakt. Het is zo handig, dat het gewoon jammer is dat ik dat zelf niet bedacht heb ;-) Want natuurlijk moet je het bedrijf wel wat betalen, maar geen vast lasten. Een klein percentage van het verkoop bedrag, maar die kosten vallen nog reuze mee vergeleken bij wat creditcard maatschappijen vragen voor betalingen en kastjes huur. Waar je allemaal niet blij van kan worden he?

Als laatste nog even het heuglijk beeld van twee canvassen die ik besteld had van de winnende foto's. De pier en de bluebird zijn van de week binnen gekomen! Ben er best blij mee, moet ik zeggen.



Zo afgedrukt doen ze het toch anders....



De andere foto's worden allemaal gewoon ingelijst en die afdrukken moeten nog binnen komen. Maar het begint er op te lijken!

Zoo, als in dierentuin!

Eerst even het vervolg op de fotowedstrijd. Tijdens de reguliere vergadering werden eerst de 45 winnaars bekend gemaakt. Waar er zeven van de acht ingezonden foto's van me bij zaten. Maar dat wist ik al, dat stond in het mailtje van van de week. Maar hierna werden de beste tien getoond.

En... zowaar vijf van mijn foto's zaten er bij! Echt, ik was helmaal verbouwereerd. Vorig jaar had ik er drie in de top tien gehad en dat was al een bijzonder feit. Maar nu gewoon vijf! Dat waren er wel heel veel!

Daarna kwam de top 5. De top vijf is zeg maar een gedeelde eerste plaats. Van die vijf moeten er vijf verschillende fotografen/leden zijn. Zodat er dus meer winnende leden zijn zeg maar. En daar zat ik ook nog bij. De foto van de ballonnen was dus in de top 5. Ik was zo blij! Wow!!! Dat betekend dus dat er vijf foto's in de foyer komen te hangen tijdens de show in het cultureel centrum volgende maand. En... ook vijf lintjes ;-) Altijd leuk voor de verzameling, hahaha.

Donderdag zijn Ron en ik naar de dierentuin geweest. Het was een heerlijke bewolkte dag en voor het eerst onder de 35 graden sinds tijden! Wat een verademing. De vochtigheidsgraad was overigens nog best hoog en dus nog wel plakkerig, maar het was al met al een heel stuk beter te doen dan de dagen ervoor.



Deze beelden staan bij de ingang van de dierentuin. Alsof we op safari gaan niet? De vorige keer dat we bij de dierentuin waren hadden we een soort van jaarpas gekocht en nu konden we dus gratis naar binnen met zijn tweetjes. Kan er niks aan doen, maar dat voelde erg prettig ;-) Waren wij even goed bezig.



Deze man was ook waarschijnlijk op safari. Vond het zo'n grappig gezicht zo met de olifant op de achtergrond. De olifant had waarschijnlijk net gezwommen want hij was nog helemaal nat en zat onder de rode modder. Vorig jaar was ik er toevallig geweest toen hij in het water was gaan plonsen. Dat was zo'n leuk gezicht en ik wilde graag dat Ron dat ook een keer zag. Het beest is zo groot gewoon.



Maar nu hadden we het dus net gemist. Daarentegen stonden de giraffes wel heel dicht bij nu. Hun verblijf is best groot en de keren dat ik er was, waren ze net altijd in een andere hoek dan waar ik stond.



Ze hebben best een lief koppie vind ik. Echt leuk gezicht met die lange slungel poten er onder. Toen wij er eenmaal stonden gingen ze weer verder aan de wandel. En het was dus echt een toevals treffer dat we ze zagen paseren.



De struisvogel stond ook echt pal voor ons dit keer. Wat een eigenwijs koppie had deze. Wel grappig al die piek veertjes zo langs zijn nek. De aapjes hadden duidelijk wel last van de hitte, want die lagen letterlijk op apegapen.



Even gingen zijn ogen open, om daarna weer snel dicht te vallen....



Maar wel jezelf goed vasthouden natuurlijk anders val je om ;-)



Zijn kameraad deed wat rek en strek oefeningen, maar dat was het wel zo'n beetje.





Daarna liepen we naar de vogel verblijven. De flamingo's vind ik altijd van die sierlijke vogels.





Netjes op 1 pootje een tukkie doen! Maar er werd er ook net 1 wakker en die had het waarschijnlijk ook warm, want die ging badderen....





Zo'n leuk gezicht. En je kon ook goed zien dat hun veren wat vettig zijn, want de druppels bleven er zo op zitten. Het blijven mooie vogels. Daarna hebben we het treintje genomen naar de North-America kant. En zijn we bij de ijsbeer gaan kijken. Die lang mooi knock-out dus weinig actie aan die kant.



Daarna verder naar de Aligators. Op zich kan je die wel van vrij dicht bij zien in deze dieren tuin.



Ze hebben een gedeeltje waar je half onderwater kan kijken, waar de foto hier boven is gemaakt. En een ander punt dat je van boven af kijkt.



Dit was dus dezelfde aligator, maar dan van boven af. En hij keek echt alsof hij zo het water uit zou gaan rennen. Vond zijn koppie nou weer wat minder elegant zeg maar ;-)



Hierna zijn we naar de uitgang gelopen, vergezeld door een eekhoorntje die vast dacht dat we wel wat te eten hadden.



Het is echt een ruim op gezette dierentuin. Met veel groen en park achtige paden. Ik had mijn kilometer teller app aangezet en we hadden die middag bijna 5 kilometer gelopen. En dan hadden we tussen door nog het trammetje gepakt en daarmee het langst gerekte stuk overgeslagen. Zo groot is het dus!



Zo dat was weer even de update! Morgen wel weer wat leuks in het vooruitzicht overigens! Ik ga namelijk naar een heus fotografen seminar in Charlotte! Ben benieuwd. Het wordt in het Mariott hotel daar gehouden en begint om 1 uur 's middags. En... heb net even gekeken, de Ikea in Charlotte is al om half 11 open dus daar kan mooi ook nog even naar toe ;-) Wordt wel vroeg op want het is wel een stuk rijden er naar toe. Dus ben benieuwd hoe het allemaal zal gaan morgen!

Groetjes Petra

Zwemmen of judo....

t wordt inmiddels een wekelijks blogje. En misschien is dat ook wel goed. Anders wordt het toch veel van hetzelfde en alles is op een gegeven moment wel een keer gezegd niet? Zelf heb ik dat gevoel tenminste de laatste tijd en vind het eigenlijk moeilijk om niet steeds in herhaling te vallen. Heb zelf dan ook zoiets van dat weten jullie vast wel inmiddels toch?

Afijn woensdags heb ik wel weer iets nieuws gedaan. Nouja het komt natuurlijk weer neer op fotograferen, maar dit keer voor mij onbekend terrein. Een paar maanden terug was ik met de NL dames naar het Nederlands Dans theater geweest. En die traden dus op in het theater van UNC, de university of North Carolina in Chapel Hill. En ik was echt onder de indruk van 1. dat theater, maar 2. ook de campus van UNC. Het had echt de mooiste gebouwen.

Welis waar bestaat deze universiteit al vanaf 1792. En dat is dan toch echt antiek voor Amerikaanse begrippen kunnen we wel stellen. En nu was het feit dat ik die woensdag rond elf uur bij Ryanne in Chapel Hill zou zijn om haar pasgeboren babytje te gaan bewonderen. Dus laste ik een fotosessie eerder die ochtend in. Zodat ik eens over de campus kon wandelen.

Het geheel is allemaal een beetje park achtig aangelegd en er staan echt mega ouden eiken in dat park. Natuurlijk ook het witte kapelletje met echt bronwater voor South Hall, welke zo een beetje in het midden van alles ligt. Verder het Moorehead planetarium met een mooie rozen tuin en ik wandelde ook zomaar een kerkje binnen. Met mooie toogjes en binnen plaatsje. Het was echt super leuk.

Toen ik terug kwam bij South Hall zag ik dat aan de andere kant het nog verder ging en dus liep ik nog even door. Het was inmiddels snikkie heet weer die dag en het idee dat ik een fles met koel water in de auto op me had wachten deed me goed. Echter toen ik bij de auto aankwam zat er een prent op mijn auto... Balen!!! Ik graaide hem dus van onder mijn ruitenwisser vandaan en startte de auto. Airco aan!!! Heel snel!!! En reikte naar achter de passagiers stoel naar mijn koeltas met koud water.

Een paar slokken verder kwam ik pas tot de ontdekking dat er met grote koeieletters op de bon 0,00 stond. Huh? Dus ik had helemaal geen bon? Beetje wazig. De hitte in mijn bovenkamer zorgde ervoor dat ik nog niet helemaal lekker kon nadenken. Maar uiteindelijk viel het kwartje. Ik had dus waarschijnlijk een waarschuwing gehad. Ik stond geparkeerd in een zone voor vergunning houders. Ha! Ik vond het al zo'n mooi parkeer plekje. Dacht nog toen ik hem daar neer zette, het is toch wel super geregeld hier met al die mooie parkeerplekken ;-) Niet meer doen dus, zo'n lievew waarschuwing krijg je vast maar 1 keer.

Hieronder dus een aantal foto's die ik er gemaakt had. Echt een bijzonder plekje. En misschien ook wel leuk om terug te gaan in de herfst als de bladeren mooi verkleurd zijn.

Daarna dus door naar Ryanne, waar de andere NL dames dus ook waren. Het was leuk om elkaar en baby Suze te zien. Al had Ryanne de pech dat juist vandaag de airco er mee ophield. En dat met twee kleintjes is natuurlijk geen pretje!

Verder deze week was het vooral weer erg warm!!! Ik weet in NL is het knudde op het moment met het weer, maar ik ben de hitte hier ook best zat hoor.



We hebben nu al zoveel dagen tegen de 40 graden en veel zinnigs kun je dan ook niet doen. Wel kwam er leuk nieuws via de mail van de week. Ik had namelijk weer mee gedaan met de foto wedstrijd van de foto club en 7 van de 8 ingezonden foto's hadden gewonnen!!! En die 7 worden dus weer tentoon gesteld in het culturele centrum van Holly Springs! Deze zijn het geworden.

Echt heel bijzonder. Vanavond op de vergadering hoor ik of ik ook foto's in de top tien heb. Die mogen dan in de lobby en die worden ook gebruikt voor het drukken van de tentoonstellings aankondiging. Dus wel weer spannend. Maar gossie.... 7 stuks!! Dat betekende ook dat ik dus 7 foto's moet gaan inlijsten dus. Werk aan de winkel dus!

Verder zouden we zaterdag naar een auto show gaan. Maar in de morgen regende het nog. Dus dat ging niet door. Je zou denken, Petra blij, want dat koelt lekker af. Nou nee...., niet echt. Het wordt er alleen maar meer benauwd van. Want die bui is super fijn natuurlijk, maar al dat water verdampt als een gek en dus wordt het mega benauwd. Maar ik moest nog wat boodschapjes doen en dus moesten we wel de hitte in. We hadden die dag er voor een kortingsbon in de bus gekregen van Dunkin Donuts. Je kon er een grote koffie halen voor 0,99 cent. Normaliter vind ik dat dus echt onzin. Ik zelf lust geen koffie. Vind het echt niet lekker. Ron ook niet zo heel erg overigens. Onze eerste hond die niet echt van veel drukte hield, wist precies wanneer er visite kwam, want dan werd er koffie gezet. En als ze dat dus rook, vond ze een veiliger heen komen ;-)

Maar bovendien vind ik als je thuis een koffie zetapparaat hebt, zet je gewoon lekker zelf je koffie en ga je niet voor achterlijk veel geld een klein kopje kopen toch? Ja ik weet het, ben nog heel Hollands!! Maar we gingen dus naar de Dunkin Donuts shop. Drive through natuurlijk, als je het doet, moet je het wel in stijl doen. En dus sloten we aan in de rij. Als je denkt dat je de enigste bent die een bakkie "leut" wil, ben je mooi in de aap gelogeerd. Bij de Mac, Bojangles, Starbucks, Krispy Kreme en wat ons dorp allemaal nog meer te bieden heeft aan koffie verstrekkers, overal staat er file. Je zou zeggen er is een crisisje gaande, maar niet voor de koffie boeren in ieder geval. Afijn, we sluiten aan in de Dunkin Donuts rij. En voor ons nam een auto, want ja dat zie je natuurlijk, een mega beker met koffie en er in ijsklontjes. Gatverdamme.... je moet er toch niet aan denken. Lekker een halve liter ijskoffie??? Nog erger dan gewone koffie, hahaha. Jak jak, drie dubbel jak.

Daarbij werd er ook nog een half ontbijt besteld en zag twee kinder koppies achter in de mini van bewegen. Ze kregen ontbijt in de van vandaag. Weet niet, kan er toch nog niet zo aan wennen. Maar ik was dus aan de beurt en bestelde voor Ron zijn regular koffie. Beetje melk, beetje suiker. "That's all????" klonk er uit de sprekende zuil. Ja dat is all!, zei ik terug tegen de zuil. Helemaal verbaasd klonk er daarna dat we door mochten naar het eerste hokje en kregen we al snel de beker met koffie.

En echt ik moest zo lachen toen ik Ron zag.... Amerikaanser kan het niet. Hij is nu dus ook "Running on Dunkin". Dat is de slogan van Dunkin Donuts hier. Natuurlijk ging de beker koffie mee de winkel in en ook dat werkte op mijn lach spieren. Echt, als je niet beter zou weten zou je hem zo heel erg een Amerikaantje vinden zo 's morgens met zijn koffie beker. Ron moest er zelf ook wel om lachen. Hij hoorde er echt helemaal bij nou. He's the man! ;-)

's Middags hadden we een uitnodiging bij de BMW dealer. BMW sponsort het Amerikaanse Olympisch team en als je een proefrit ging doen in een BMW dan zouden zij $10.- per rit aan het team USA doneren. Nou niet tegen dovemans oren natuurlijk, want Ron reserveerde gelijk een ritje in de nieuwe 650i Cabrio. Het geheel zou ook nog voorzien zijn van een hapje en een drankje en er zou een Olympisch sporter aanwezig zijn.



Nou en de sporter was James Murray van de Luge. Had me het van te voren gevraagd en ik had niet geweten wat Luge was. Maar er stonden grote foto's van een man die naar beneden sjeesde op een rodelbaan. Dus luge betekende rodelen. Ik was onder de indruk van het aantal ringen dat hij had. En dus vroeg ik of hij die ringen inderdaad had gekregen door het vier keer meedoen aan de Olympische spelen. En jawel, dat klopte.

Zo dan!! Dat hoor je ook niet vaak, zei ik tegen hem. En het bleek dat Mr. Murray niet verlegen was om een praatje en zo kreeg ik van hem een heel verslag hoe alles gegaan was. Enorm respect overigens, want tussen twee Olympische spelen door had hij ook nog even gediend in het Amerikaanse leger en was naar Vietnam gestuurd geweest. Wat een bijzondere man. Hij was gelegerd geweest in Duitsland en... sprak ook nog steeds een aantal zinnen (geen woorden), hele zinnen Duits. Best knap toch. Hij vertelde ook dat hij een Nederlandse team genoot had gehad. Ze noemde die de "Vliegende Hollander" vertelde hij. En gewoon ook in het Nederlands sprekend gezegd. Dus ik vroeg waarom dat. Nou zei hij, hij vloog nog wel eens een niet gekozen richting uit zeg maar. Ik moest lachen.

En toen.... toen zag ik hem! De fakkel!!! Het bleek dat Mr. Murray in 2002 met het Olympisch vuur had gelopen in Utah. En dan... dan krijg je de mogelijkheid om die fakkel te kopen vertelde hij. Niks gekregen, eerlijk gekocht zei hij. En spontaan pakte hij de fakkel en stopte hem bij mij in de handen. Oh!!! Dat is leuk!!!



Dat kunnen ook niet veel mensen zeggen dat ze de fakkel van de Olympische spelen hebben vast gehouden. Moet zeggen het voelde goed! Zou er aan kunnen wennen zeg maar, hahaha. Ron heeft hem natuurlijk ook vast gehouden. Dat soort dingen moet je een keer gedaan hebben in je leven niet?

Afijn zo heb ik nog een tijdje met deze man staan praten was best bijzonder. Hij was nu een makelaar in Pinehurst. De retirement (golf) plaats van North Carolina. Hij was er gekomen toen dat allemaal nog niet zo in was en deed het helemaal niet slecht zei hij. Toch wel leuk hoe je soms zo mensen kan ontmoeten niet?

Daarna werde we geroepen... De 650i cabrio stond voor ons klaar...... En och.... wat een nare auto zeg.



Echt ongelooflijk wat reed die auto lekker. Mag ook wel, want hij kost bij $100.000.-. Maar je zoefde zo weg! Alsof je afgeschoten werd. Allemachies!!!



Je begrijpt Ron was helemaal in zijn element. Big smile van oor tot oor.





En eerlijk gezegd. Ik had er ook niet zo'n probleem mee. Weliswaar moet ik nu gaan kiezen wat het wordt. Judo of zwemmen..... Oftewel, Antonia Geesink of Petra van den Hoogenband. Want als je zo'n auto als Olympisch Amerikaans sporter mag rijden een jaartje van BMW. Ja heel vervelend, maar als het dan moet. Dus ik weet het nog niet, maar het wordt kiezen tussen die twee, denk ik. Ron zou ik er een erg blij man van maken geloof ik.

Al ben ik al heeeeeuuuul erg blij met onze auto nu. Die rijdt ook als een trein hoor. Echt zo lekker. Dus ik klaag zeker niet. Maarja... deze had wel airco in de stoelen. Echt!! Het bestaat en kan je vertellen het zit zalig. Zeker als het 40 graden buiten is. Zeer aangenaam. Dat het uberhaupt mogelijk is het. Een verkoelende stoel!



Toen we terug kwamen van ons ritje was het buffet geopend en wat zag dat er goed uit allemaal. Helemaal niet verkeerd! Dat is toch wel even met je neus in de boter vallen toch? Lekker hoor. Daarna was er nog een auto gereserveerd voor ons, namelijk de 750i. Ook geen kleintje kunnen we wel zeggen.



Ja, ben natuurlijk nu wat gewend, maar deze had geen aircostoelen. Wel massage stoelen! Is dat wat dan! Niet normaal toch? Geheel per ongeluk kwam ik er achter hoor. Want ik was namelijk op zoek naar een knop voor die airco stoelen. En spontaan ging mijn zitting masseren. Ik moest zo lachen. Het is echt behelpen met zo'n BMW dat zie je maar weer. Gut oh gut! ;-)
Nog een ander fraai snufje vond ik dit....



Bij de voor bumpers (net boven het oranje stukje op de foto) zaten cameraatjes en die keken voor je opzij als je de weg op gaat. Zodat je niet te veel hoeft te rekken met je nek. Het kan allemaal!!! Ik voelde me dus een beetje als Trix, in der limo. Wat een bak zeg. Wel weer leuk om een keer gedaan te hebben, dat is ook wel weer zo.



Tot slot nog een ritje in de X5, maar die had niks van dat geen. Alleen een achteruit rij camera. Ja, dat stelt nu niks meer voor nu ik die opzij kijk camera gezien heb ;-) Al reed hij wel erg lekker ook. Het was weer een hele ervaring. Praten met een Olympische spelen deelnemer van weleer en rijden in super de luxe auto's. Echt... het was weer een wonder baarlijk daagje niet?

Zondag morgen zijn we vroeg een stukje wezen motorrijden. En dan denk je het zal wel rustig zijn zo 's morgens vroeg, maar nee het was best druk.



En zolang je reed was het nog goed te doen. We gaan namelijk wel met veilige jassen en schoenen op de motor. Dus het is wel een beetje zweten. Maar het was toch wel weer leuk. Even genieten van het leuke in het leven is ook belangrijk.



Deze motor vond ik wel leuk. Hij deed me denken aan James Dean.



Nouja nieuwe versie dus wel. Maar de checkered vlag striping doet het wel leuk vond ik. De mannen die bij deze motoren hoorden, (er waren er meer) hadden ook van die speciale jassen en helmen op. Best grappig. De mijne rijdt lekkerder denk ik, maar het oog wil ook wat natuurlijk.



Gisteren ben ik bij Judy geweest. Zij is ook lid van de fotoclub. En we hadden een aantal weken hier voor een aantal van haar foto's uitgezocht en bewerkt en had die voor haar ingestuurd. Het lukt haar niet zelf altijd en nu gingen we ze dus laten printen. Op het moment dat ik daar was, stortte net de beurs in na het verliezen van de Triple A status. Zoals ik al vertelde is haar man dus erg ziek nu. Is aan de chemo en bestraling bezig en hij was er helemaal klaar mee vertelde hij me. Zo moeilijk.... Hij kan het allemaal niet aanzien, vertelde hij. Hij vindt het zo erg dat Amerika er nu zo voor staat. Veel van hun investeringen zijn ook enorm in waarde gedaald nu. En hij ziet het daardoor nog somberder in. Zij krijgen uit die investeringen dus hun pensioen betaald en daarmee betalen ze dus ook heel wat ziekenhuis rekeningen nu. Ik vind dat best moeilijk om te horen allemaal. In Nederland kun je dat soort dingen gewoon niet voorstellen. Dat je aan je gezondheid zo veel geld moet betalen. Hopelijk geeft de koers stijging van vandaag weer een beetje moed aan hen. Al die bijzaken, maken het er in ieder geval niet makkelijker op.

Gisteravond zijn Ron en ik dan ook even lekker naar de bioscoop geweest. Alle tv zenders stonden bol van het beurs nieuws en in de bioscoop was dat natuurlijk niet het geval. Even de zinnen verzetten en genieten van wat we hebben. Het was een grappige film. De Change up, heette hij. Waarin twee mannen van lichaam verwisselen.

Nou volgens de weermannen is het vandaag voorlopig even de laatste dag van tegen de 100 (38 C) graden Fahrenheit en gaan we morgen naar 88!!! (31C) Wat een verademing even. Ben er echt aan toe, kunnen we wel stellen. Overigens wel grappig, elke morgen loop ik nu vroeg met de hondjes omdat het na 8 uur al dik 30 graden is in het zonnetje. En Connor heeft nu dan toch eindelijk ontdekt hoe de sprinklers hier werken in de verschillende tuinen. En zoekt ze nu dus op. Hij stekkert er dan lekker door heen. Heerlijk vind hij het. Stace bekijkt het allemaal op gepaste afstand. Want ja, stel je voor dat je nat wordt. Connor vindt het in ieder geval heerlijk en koelt er tijdens het wandelen lekker door af. Best grappig om te zien, hoe hij nu op de geluidjes van de sprinklers reageerd. Het heeft even geduurd, maar hij heeft het nu volgens mij wel door.

Groetjes Petra