Zwemmen of judo....

t wordt inmiddels een wekelijks blogje. En misschien is dat ook wel goed. Anders wordt het toch veel van hetzelfde en alles is op een gegeven moment wel een keer gezegd niet? Zelf heb ik dat gevoel tenminste de laatste tijd en vind het eigenlijk moeilijk om niet steeds in herhaling te vallen. Heb zelf dan ook zoiets van dat weten jullie vast wel inmiddels toch?

Afijn woensdags heb ik wel weer iets nieuws gedaan. Nouja het komt natuurlijk weer neer op fotograferen, maar dit keer voor mij onbekend terrein. Een paar maanden terug was ik met de NL dames naar het Nederlands Dans theater geweest. En die traden dus op in het theater van UNC, de university of North Carolina in Chapel Hill. En ik was echt onder de indruk van 1. dat theater, maar 2. ook de campus van UNC. Het had echt de mooiste gebouwen.

Welis waar bestaat deze universiteit al vanaf 1792. En dat is dan toch echt antiek voor Amerikaanse begrippen kunnen we wel stellen. En nu was het feit dat ik die woensdag rond elf uur bij Ryanne in Chapel Hill zou zijn om haar pasgeboren babytje te gaan bewonderen. Dus laste ik een fotosessie eerder die ochtend in. Zodat ik eens over de campus kon wandelen.

Het geheel is allemaal een beetje park achtig aangelegd en er staan echt mega ouden eiken in dat park. Natuurlijk ook het witte kapelletje met echt bronwater voor South Hall, welke zo een beetje in het midden van alles ligt. Verder het Moorehead planetarium met een mooie rozen tuin en ik wandelde ook zomaar een kerkje binnen. Met mooie toogjes en binnen plaatsje. Het was echt super leuk.

Toen ik terug kwam bij South Hall zag ik dat aan de andere kant het nog verder ging en dus liep ik nog even door. Het was inmiddels snikkie heet weer die dag en het idee dat ik een fles met koel water in de auto op me had wachten deed me goed. Echter toen ik bij de auto aankwam zat er een prent op mijn auto... Balen!!! Ik graaide hem dus van onder mijn ruitenwisser vandaan en startte de auto. Airco aan!!! Heel snel!!! En reikte naar achter de passagiers stoel naar mijn koeltas met koud water.

Een paar slokken verder kwam ik pas tot de ontdekking dat er met grote koeieletters op de bon 0,00 stond. Huh? Dus ik had helemaal geen bon? Beetje wazig. De hitte in mijn bovenkamer zorgde ervoor dat ik nog niet helemaal lekker kon nadenken. Maar uiteindelijk viel het kwartje. Ik had dus waarschijnlijk een waarschuwing gehad. Ik stond geparkeerd in een zone voor vergunning houders. Ha! Ik vond het al zo'n mooi parkeer plekje. Dacht nog toen ik hem daar neer zette, het is toch wel super geregeld hier met al die mooie parkeerplekken ;-) Niet meer doen dus, zo'n lievew waarschuwing krijg je vast maar 1 keer.

Hieronder dus een aantal foto's die ik er gemaakt had. Echt een bijzonder plekje. En misschien ook wel leuk om terug te gaan in de herfst als de bladeren mooi verkleurd zijn.

Daarna dus door naar Ryanne, waar de andere NL dames dus ook waren. Het was leuk om elkaar en baby Suze te zien. Al had Ryanne de pech dat juist vandaag de airco er mee ophield. En dat met twee kleintjes is natuurlijk geen pretje!

Verder deze week was het vooral weer erg warm!!! Ik weet in NL is het knudde op het moment met het weer, maar ik ben de hitte hier ook best zat hoor.



We hebben nu al zoveel dagen tegen de 40 graden en veel zinnigs kun je dan ook niet doen. Wel kwam er leuk nieuws via de mail van de week. Ik had namelijk weer mee gedaan met de foto wedstrijd van de foto club en 7 van de 8 ingezonden foto's hadden gewonnen!!! En die 7 worden dus weer tentoon gesteld in het culturele centrum van Holly Springs! Deze zijn het geworden.

Echt heel bijzonder. Vanavond op de vergadering hoor ik of ik ook foto's in de top tien heb. Die mogen dan in de lobby en die worden ook gebruikt voor het drukken van de tentoonstellings aankondiging. Dus wel weer spannend. Maar gossie.... 7 stuks!! Dat betekende ook dat ik dus 7 foto's moet gaan inlijsten dus. Werk aan de winkel dus!

Verder zouden we zaterdag naar een auto show gaan. Maar in de morgen regende het nog. Dus dat ging niet door. Je zou denken, Petra blij, want dat koelt lekker af. Nou nee...., niet echt. Het wordt er alleen maar meer benauwd van. Want die bui is super fijn natuurlijk, maar al dat water verdampt als een gek en dus wordt het mega benauwd. Maar ik moest nog wat boodschapjes doen en dus moesten we wel de hitte in. We hadden die dag er voor een kortingsbon in de bus gekregen van Dunkin Donuts. Je kon er een grote koffie halen voor 0,99 cent. Normaliter vind ik dat dus echt onzin. Ik zelf lust geen koffie. Vind het echt niet lekker. Ron ook niet zo heel erg overigens. Onze eerste hond die niet echt van veel drukte hield, wist precies wanneer er visite kwam, want dan werd er koffie gezet. En als ze dat dus rook, vond ze een veiliger heen komen ;-)

Maar bovendien vind ik als je thuis een koffie zetapparaat hebt, zet je gewoon lekker zelf je koffie en ga je niet voor achterlijk veel geld een klein kopje kopen toch? Ja ik weet het, ben nog heel Hollands!! Maar we gingen dus naar de Dunkin Donuts shop. Drive through natuurlijk, als je het doet, moet je het wel in stijl doen. En dus sloten we aan in de rij. Als je denkt dat je de enigste bent die een bakkie "leut" wil, ben je mooi in de aap gelogeerd. Bij de Mac, Bojangles, Starbucks, Krispy Kreme en wat ons dorp allemaal nog meer te bieden heeft aan koffie verstrekkers, overal staat er file. Je zou zeggen er is een crisisje gaande, maar niet voor de koffie boeren in ieder geval. Afijn, we sluiten aan in de Dunkin Donuts rij. En voor ons nam een auto, want ja dat zie je natuurlijk, een mega beker met koffie en er in ijsklontjes. Gatverdamme.... je moet er toch niet aan denken. Lekker een halve liter ijskoffie??? Nog erger dan gewone koffie, hahaha. Jak jak, drie dubbel jak.

Daarbij werd er ook nog een half ontbijt besteld en zag twee kinder koppies achter in de mini van bewegen. Ze kregen ontbijt in de van vandaag. Weet niet, kan er toch nog niet zo aan wennen. Maar ik was dus aan de beurt en bestelde voor Ron zijn regular koffie. Beetje melk, beetje suiker. "That's all????" klonk er uit de sprekende zuil. Ja dat is all!, zei ik terug tegen de zuil. Helemaal verbaasd klonk er daarna dat we door mochten naar het eerste hokje en kregen we al snel de beker met koffie.

En echt ik moest zo lachen toen ik Ron zag.... Amerikaanser kan het niet. Hij is nu dus ook "Running on Dunkin". Dat is de slogan van Dunkin Donuts hier. Natuurlijk ging de beker koffie mee de winkel in en ook dat werkte op mijn lach spieren. Echt, als je niet beter zou weten zou je hem zo heel erg een Amerikaantje vinden zo 's morgens met zijn koffie beker. Ron moest er zelf ook wel om lachen. Hij hoorde er echt helemaal bij nou. He's the man! ;-)

's Middags hadden we een uitnodiging bij de BMW dealer. BMW sponsort het Amerikaanse Olympisch team en als je een proefrit ging doen in een BMW dan zouden zij $10.- per rit aan het team USA doneren. Nou niet tegen dovemans oren natuurlijk, want Ron reserveerde gelijk een ritje in de nieuwe 650i Cabrio. Het geheel zou ook nog voorzien zijn van een hapje en een drankje en er zou een Olympisch sporter aanwezig zijn.



Nou en de sporter was James Murray van de Luge. Had me het van te voren gevraagd en ik had niet geweten wat Luge was. Maar er stonden grote foto's van een man die naar beneden sjeesde op een rodelbaan. Dus luge betekende rodelen. Ik was onder de indruk van het aantal ringen dat hij had. En dus vroeg ik of hij die ringen inderdaad had gekregen door het vier keer meedoen aan de Olympische spelen. En jawel, dat klopte.

Zo dan!! Dat hoor je ook niet vaak, zei ik tegen hem. En het bleek dat Mr. Murray niet verlegen was om een praatje en zo kreeg ik van hem een heel verslag hoe alles gegaan was. Enorm respect overigens, want tussen twee Olympische spelen door had hij ook nog even gediend in het Amerikaanse leger en was naar Vietnam gestuurd geweest. Wat een bijzondere man. Hij was gelegerd geweest in Duitsland en... sprak ook nog steeds een aantal zinnen (geen woorden), hele zinnen Duits. Best knap toch. Hij vertelde ook dat hij een Nederlandse team genoot had gehad. Ze noemde die de "Vliegende Hollander" vertelde hij. En gewoon ook in het Nederlands sprekend gezegd. Dus ik vroeg waarom dat. Nou zei hij, hij vloog nog wel eens een niet gekozen richting uit zeg maar. Ik moest lachen.

En toen.... toen zag ik hem! De fakkel!!! Het bleek dat Mr. Murray in 2002 met het Olympisch vuur had gelopen in Utah. En dan... dan krijg je de mogelijkheid om die fakkel te kopen vertelde hij. Niks gekregen, eerlijk gekocht zei hij. En spontaan pakte hij de fakkel en stopte hem bij mij in de handen. Oh!!! Dat is leuk!!!



Dat kunnen ook niet veel mensen zeggen dat ze de fakkel van de Olympische spelen hebben vast gehouden. Moet zeggen het voelde goed! Zou er aan kunnen wennen zeg maar, hahaha. Ron heeft hem natuurlijk ook vast gehouden. Dat soort dingen moet je een keer gedaan hebben in je leven niet?

Afijn zo heb ik nog een tijdje met deze man staan praten was best bijzonder. Hij was nu een makelaar in Pinehurst. De retirement (golf) plaats van North Carolina. Hij was er gekomen toen dat allemaal nog niet zo in was en deed het helemaal niet slecht zei hij. Toch wel leuk hoe je soms zo mensen kan ontmoeten niet?

Daarna werde we geroepen... De 650i cabrio stond voor ons klaar...... En och.... wat een nare auto zeg.



Echt ongelooflijk wat reed die auto lekker. Mag ook wel, want hij kost bij $100.000.-. Maar je zoefde zo weg! Alsof je afgeschoten werd. Allemachies!!!



Je begrijpt Ron was helemaal in zijn element. Big smile van oor tot oor.





En eerlijk gezegd. Ik had er ook niet zo'n probleem mee. Weliswaar moet ik nu gaan kiezen wat het wordt. Judo of zwemmen..... Oftewel, Antonia Geesink of Petra van den Hoogenband. Want als je zo'n auto als Olympisch Amerikaans sporter mag rijden een jaartje van BMW. Ja heel vervelend, maar als het dan moet. Dus ik weet het nog niet, maar het wordt kiezen tussen die twee, denk ik. Ron zou ik er een erg blij man van maken geloof ik.

Al ben ik al heeeeeuuuul erg blij met onze auto nu. Die rijdt ook als een trein hoor. Echt zo lekker. Dus ik klaag zeker niet. Maarja... deze had wel airco in de stoelen. Echt!! Het bestaat en kan je vertellen het zit zalig. Zeker als het 40 graden buiten is. Zeer aangenaam. Dat het uberhaupt mogelijk is het. Een verkoelende stoel!



Toen we terug kwamen van ons ritje was het buffet geopend en wat zag dat er goed uit allemaal. Helemaal niet verkeerd! Dat is toch wel even met je neus in de boter vallen toch? Lekker hoor. Daarna was er nog een auto gereserveerd voor ons, namelijk de 750i. Ook geen kleintje kunnen we wel zeggen.



Ja, ben natuurlijk nu wat gewend, maar deze had geen aircostoelen. Wel massage stoelen! Is dat wat dan! Niet normaal toch? Geheel per ongeluk kwam ik er achter hoor. Want ik was namelijk op zoek naar een knop voor die airco stoelen. En spontaan ging mijn zitting masseren. Ik moest zo lachen. Het is echt behelpen met zo'n BMW dat zie je maar weer. Gut oh gut! ;-)
Nog een ander fraai snufje vond ik dit....



Bij de voor bumpers (net boven het oranje stukje op de foto) zaten cameraatjes en die keken voor je opzij als je de weg op gaat. Zodat je niet te veel hoeft te rekken met je nek. Het kan allemaal!!! Ik voelde me dus een beetje als Trix, in der limo. Wat een bak zeg. Wel weer leuk om een keer gedaan te hebben, dat is ook wel weer zo.



Tot slot nog een ritje in de X5, maar die had niks van dat geen. Alleen een achteruit rij camera. Ja, dat stelt nu niks meer voor nu ik die opzij kijk camera gezien heb ;-) Al reed hij wel erg lekker ook. Het was weer een hele ervaring. Praten met een Olympische spelen deelnemer van weleer en rijden in super de luxe auto's. Echt... het was weer een wonder baarlijk daagje niet?

Zondag morgen zijn we vroeg een stukje wezen motorrijden. En dan denk je het zal wel rustig zijn zo 's morgens vroeg, maar nee het was best druk.



En zolang je reed was het nog goed te doen. We gaan namelijk wel met veilige jassen en schoenen op de motor. Dus het is wel een beetje zweten. Maar het was toch wel weer leuk. Even genieten van het leuke in het leven is ook belangrijk.



Deze motor vond ik wel leuk. Hij deed me denken aan James Dean.



Nouja nieuwe versie dus wel. Maar de checkered vlag striping doet het wel leuk vond ik. De mannen die bij deze motoren hoorden, (er waren er meer) hadden ook van die speciale jassen en helmen op. Best grappig. De mijne rijdt lekkerder denk ik, maar het oog wil ook wat natuurlijk.



Gisteren ben ik bij Judy geweest. Zij is ook lid van de fotoclub. En we hadden een aantal weken hier voor een aantal van haar foto's uitgezocht en bewerkt en had die voor haar ingestuurd. Het lukt haar niet zelf altijd en nu gingen we ze dus laten printen. Op het moment dat ik daar was, stortte net de beurs in na het verliezen van de Triple A status. Zoals ik al vertelde is haar man dus erg ziek nu. Is aan de chemo en bestraling bezig en hij was er helemaal klaar mee vertelde hij me. Zo moeilijk.... Hij kan het allemaal niet aanzien, vertelde hij. Hij vindt het zo erg dat Amerika er nu zo voor staat. Veel van hun investeringen zijn ook enorm in waarde gedaald nu. En hij ziet het daardoor nog somberder in. Zij krijgen uit die investeringen dus hun pensioen betaald en daarmee betalen ze dus ook heel wat ziekenhuis rekeningen nu. Ik vind dat best moeilijk om te horen allemaal. In Nederland kun je dat soort dingen gewoon niet voorstellen. Dat je aan je gezondheid zo veel geld moet betalen. Hopelijk geeft de koers stijging van vandaag weer een beetje moed aan hen. Al die bijzaken, maken het er in ieder geval niet makkelijker op.

Gisteravond zijn Ron en ik dan ook even lekker naar de bioscoop geweest. Alle tv zenders stonden bol van het beurs nieuws en in de bioscoop was dat natuurlijk niet het geval. Even de zinnen verzetten en genieten van wat we hebben. Het was een grappige film. De Change up, heette hij. Waarin twee mannen van lichaam verwisselen.

Nou volgens de weermannen is het vandaag voorlopig even de laatste dag van tegen de 100 (38 C) graden Fahrenheit en gaan we morgen naar 88!!! (31C) Wat een verademing even. Ben er echt aan toe, kunnen we wel stellen. Overigens wel grappig, elke morgen loop ik nu vroeg met de hondjes omdat het na 8 uur al dik 30 graden is in het zonnetje. En Connor heeft nu dan toch eindelijk ontdekt hoe de sprinklers hier werken in de verschillende tuinen. En zoekt ze nu dus op. Hij stekkert er dan lekker door heen. Heerlijk vind hij het. Stace bekijkt het allemaal op gepaste afstand. Want ja, stel je voor dat je nat wordt. Connor vindt het in ieder geval heerlijk en koelt er tijdens het wandelen lekker door af. Best grappig om te zien, hoe hij nu op de geluidjes van de sprinklers reageerd. Het heeft even geduurd, maar hij heeft het nu volgens mij wel door.

Groetjes Petra