Van Maine zouden we dus naar Vermont rijden. Maar we wilden toch nog wel een stukje kust van Maine meepikken en dus kwamen we langs Camden... Zo leuk!!!
Camden kan zo in de brochure voor New England, als je het mij vraagt. Onwijs leuke haven waar nota bene nog een waterval in uitmondt en super gezellig winkel straatje. Met de heerlijkste bakker die ik in tijden ben tegen gekomen!
Leuke snuisterij winkeltjes en zeg zelf.... niks te veel gezegd over het bakkertje niet?
We aten het lekkers wat we gescoord hadden op in de haven. Natuurlijk.... konden we daar alle nieuwe fans van Stace en Connor weer verwelkomen. Echt zouden de mensen niet zien dat ik net aan het genieten was van mijn heerlijke broodje? Als eenmaal de kwispels aan de gang gaan kan je gerust de riemen weer pakken want Stace en Connor hebben er nooit genoeg van natuurlijk. Afijn er komt ook een man naar ons toe en zegt gelijk, dat zijn Bearded Collies. Nou dat gebeurt niet vaak, dus dit was een kenner. Ik beaam zijn inschatting en begint een heel verhaal over hoe hij een half jaar geleden een hond heeft opgevangen. Dik onder de klitten en en dus had hij hm kaal geschoren. Op plaatjes had hij gezien hoe hij er uit moest zien toen hij hem kreeg. De eigenaar van de hond bleek terminaal ziek te zijn en hij had deze man beloofd om voor de hond een goed tehuis te zoeken. Hij vertelde dat hij steeds stiekum het ziekenhuis in had gesmokkeld om toch de hond weer bij zijn baas te brengen. Geweldige man! Super dat hij dat gedaan heeft. Na drie pogingen werd hij gesnapt en werd door het ziekenhuis besloten deze hond tot "therapy dog" te benoemen en hoefde hij hem niet meer naar binnen te smokkelen. Ik werd blij van zijn verhaal. Het baasje is dus wel overleden vertelde hij en hij heeft via de vereniging een nieuw "voor altijd" baasje voor de hond gevonden. Mooi! Onderwijl vertellende zat hij die van ons steeds te knuffelen. Nog nooit had hij zulke lieve honden gezien als de Bearded vertelde hij en hij had al veel rescue werk gedaan. Ze passen zich zo goed aan aan de omgeving. Zelfs in ziekenhuizen zei hij. Het was leuk om hem hier ontmoet te hebben. Hij werkte nu op 1 van de grote zeilboten vertelde hij. Duidelijk een levensgenieter!
Nadat zijn boot de haven uitging zijn wij weer terug naar de camper gelopen en vervolgden onze rit voor die dag!
De kleurtjes in de bomen werden steeds een stukje mooier!
En de waarschuwings borden veranderden ook steeds meer....
Dwars door bergen en dalen reden we! New Hampshire is mooi!
En Vermont zeker ook!!
We vonden een camping in St. Johnsbury. Vlak aan een riviertje. Nou is het zo dat Vermont ook heel erg getroffen is door de overstromingen na alle regenval van Irene. En op 1 of andere manier zat het me toch niet zo lekker. Het ging die avond ook regenen werd er voorspeld. Maar wat een prachtig plekje was dit zeg!
Ron stookte weer het vuurtje en we aten een heerlijk stokbroodje ham/kaas. Stokbrood uit Camden welteverstaan. Super vers!
Wat een rust gevend plekje was dit!
Natuurlijk werd ik midden in de nacht wakker en het regende en moest toch snel even kijken hoe de waterstand in die rivier was. Gelukkig ging het allemaal goed, hahaha. Toch sliep ik daar niet zo lekker, kunnen we stellen. Maar had het zeker ook niet over willen slaan. Wat een mooi gebied!
De volgende dag wilden we de fabrieks toer doen van Ben & Jerry. De ijsboeren zeg maar. We zaten er zo'n uurtje rijden vandaan en vandaar uit zouden we dan kijken wat we gingen doen.
Als snel bleek dat de wegen naar Waterbury al wat meer te lijden hadden gehad. De man van wie de camper heeft in Vermont gewoond en we vroegen waar we het beste een plekje konden vinden. En of Burlington nog een beetje te bereiken was. Hij vertelde Ron dat ze wel veel schade gehad hadden en dat we misschien beter dat over konden slaan. Dus we besloten om na het bezoek aan de ijsfabriek dan maar naar het zuiden te gaan rijden.
De ijsfabriek was leuk. Behalve het niet naar Burlington gaan vertelde de camper eigenaar ook ons vooral Schweddy balls te proberen bij Ben & Jerry's. Dacht eerst dat het een grapje was, want het klonk niet echt uitnodigend. Maar het had een rum chocolade smaak las ik en deze smaak was alleen bij de fabriek te krijgen, stond er bij. Moet zeggen hij was erg lekker inderdaad. Ron had de seven layer coconut en hij vond die ook erg lekker. De tour zelf was niet zo heel lang, maar toch leuk om een keertje gezien te hebben. Na afloop daar van kregen we een klein proefbakje met Mint chocolat chip. En daar zaten wel heel grote stukken chocola in zeg. Persoonlijk hou ik niet zo van mint, maar dit ging er toch wel in;-)
We reden hierna dus door naar het zuiden over de 100 en al heel snel zagen we dat er hier veel schade was geweest....
Midden op grasvelden en weides zag je ineens enorme bomen liggen en je vraagt je af hoe die daar gekomen waren. Waarschijnlijk heeft dat veld dus onder water gestaan en de bomen zijn na het zakken van het water daar blijven liggen.
Het werd steeds een stukje erger konden we wel stellen. Je ziet het allemaal op tv al die waterschade, maar als je er doorheen rijdt is het zo vreselijk om te zien. Zo indrukwekkend ook. Wat een kracht heeft het water hier gehad.
Complete wegen waren weg... Wat zeg ik complete bruggen!
Op een gegeven moment na 1,5 rijden of zo kwamen we bij een soort van t-splitsing en we op beiden kanten stond een bord dat de weg verder was afgesloten en alleen voor bestemmings verkeer was. Ja fijn! Moeten we het hele stuk dan weer terug? Het was al hobbel de bobbel geweest 1,5 uur. We parkeerden de camper even en hadden een echtelijke vergadering wat te doen. Tot dat er een enorme graafmachine naast ons parkeerde. De man van de wegwerkzaamheden die overal langs die weg wel gaande waren, stapte uit het ding en vertelde ons dat we wel rechts af konden, er was op sommige stukken wel even geen weg zei hij, maar dat moet ons vast wel gaan lukken. Jemig!!!!!
En zo gingen we dus rechts af. Nou rammelt zo'n camper toch al behoorlijk kunnen we wel stellen, maar het werd allemaal nog veel feestelijker! Hadden we dat geweten!... Maarja, de weg terug was ook geen pretje geweest. Dus we gingen verder...
Cross crounty kunnen we wel stellen...
Het was heftig... en langs de weg stonden bedank bordjes bedoeld voor de weg werkers die volop bezig waren alles weer te herstellen.
Huizen gewoon in het midden ergens... half in elkaar gezakt. Schuurtjes meters naast hun fundatie... Echt vreselijk om te zien, vond ik....
Hele stukken berg waren er in de rivier verdwenen gewoon... Ongelooflijk.... Ron en ik werden hoe langer hoe stiller bij het zien van alles. Wat een verschrikkelijk iets....
Na bijna 1,5 uur kwamen we dan eindelijk op de highway 4 en hier was het een heel stuk minder allemaal. Het was echt het gebied rondom Rochester geweest wat het zwaar had gehad.
We reden nog een eindje door en vonden uiteindelijk een camping bij Lake George in de staat New York. Er waren er meerdere, maar deze had goede reviews.... De andere die er was, had wel 400 plekken en dat leek ons nou weer zo massaal en deze met de goede reviews zou ook goed zijn. Nou........, ze hadden waarschijnlijk de eigenaar niet ontmoet. Wat een drakie zeg. Ik had hem van te voren gebeld of hij plek had en hij zei toen nog, uitermate aardig, ja hoor, kom gerust. Tot dat we echt kwamen.... Het eerste wat hij zei was, je hebt toch zeker wel contant geld, want ik heb alles al afgesloten voor het seizoen. Dus ik vertelde hem dat dat wel goed zat. Toen kwam ook nog zijn vrouw om de hoek kijken in het kantoortje wat zeker anno 1970 was. Ja we weten niet zo goed waar we jullie moeten zetten. Ron en ik keken elkaar nog schuin aan, want de platte grond toonde 55 plekken en ik zag bij het uitstappen maar drie andere campers staan. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn. Niets van zoek maar een mooi plekje of kijk waar je wil staan.... Zucht.... we kregen van vrouwlief uiteindelijk na veel zuchten en steunen, plekje nr. 49 en zo togen we naar plekje nr. 49. We stappen uit... en jawel we werden weer begroet door allemaal muggen. Het veldje waar we op stonden was ook wat drassig en het verheugde de pret enorm na de rit die we net gehad hadden. Het werd dus weer een avondje in de camper zitten.
Rond half 8 besloot ik toch maar even nog te gaan douchen. Ze hadden er wel afgesloten douchjes, maar... die deuren stonden wagenwijd open en met het licht aan. Dus wat er kon vliegen aan insecten zat in de douche. Hartstikke fijn! Een record tempo kwa douchen dus. Afijn ik was zo ongeveer een half uurtje terug en we horen toch een kabaal buiten. Vuurwerk!! Niet normaal zo hard. De hondes natuurlijk allerminst blij. En ik vroeg me af wat er aan de hand was. Natuurlijk hadden we geen internet op deze camping, "was al afgesloten" en dus zocht ik op mijn iPhone op of er wat te doen was. En jemig..... er was een heel hete lucht ballonnen feest in het dorp gaande. Plaats dat die oelewapper aan de balie dat nou gezegd had!! Hadden we in plaats van het schuilen voor muggen ballonnen kunnen zien opstijgen... GRRrrrrr....
Afijn de volgende morgen waren we dan ook snel weer vertrokken hier! Ik had wel gelezen dat ze ook een ochtend oplating zouden hebben. Al was die wel al om half 7... Lekker vroeg dus! Maarja... we wilden toch al weg bij de gezelligerd, dus inpakken en wegwezen!!
De ballonnen zouden de lucht in gaan op een vliegveldje daar in de buurt. Wel grappig want de parkeerplekken waren echt op de landingsbaan zelf. Ook wel eens leuk om over heen te rijden!
Het was enorm mistig die morgen, dus of de ballonnen de lucht in zouden gaan? Ik betwijfelde het, maar ja ik ben geen weerman, of eigenlijk weervrouw, dus wie weet trek zulk soort mist wel ineens wonderbaarlijk weg!
Behalve deze Halloween ballon en deze groene gezelligerd!
Waarom die vrouw met het kindje er zo kordaat op afliep? Natuurlijk twee tellen later blehren natuurlijk... Pffff... echt... dat ze het zelf niet bedenken... Het kind heeft vast een trauma voor ballonen voor de rest van zijn leven, hahaha.
De mist leek te verdwijnen, maar toen kwam het zonnetje en binnen een paar minuten was de mist daardoor weer terug... Dus helaas gingen ze niet echt de lucht in, maar een beetje op en neer. En tegen betaling kon je dan mee in het rieten mandje voor een paar tellen...
Vond het weer een hele belevenis zoveel ballonnen bij elkaar.
Later zijn we langs Lake George naar het plaatsje Bolton gereden. Mooi plekje, met een wel heel leuk winkeltje die wel helemaal in herfst sfeer was!
Lake George is echt heel mooi gelegen. Kleine eilandjes in het midden en er omheen mooie glooiende bergen.
Het weer was ook nog eens super en we genoten er van. Dus we besloten nog een nachtje in die buurt te blijven. Maar zeker niet meer op dezelfde camping. Dus we liepen het toeristen info center in van Boulton. Nou 40 minuten later kon de dame me vertellen dat er ook campings aan de rivier waren! Leuk! Ja vertelde ze ga hier links en dan rechts en dan houdt de weg op maar je kan er nog wel rijden. Uh..... Hadden we die al niet meer gehoor. En eigenlijk hadden de "red flags" harstikke in de hoogte moeten gaan, want welke normale camping heeft niet gewoon een normale weg voor de deur. Afijn...Wij erheen. Nou nog niet voor niks wilde ik er blijven. De eerste aanblik waren allemaal vaste staan plekken, met ja hoe moet ik het netjes zeggen... beetje zestiger jare publiek. Dat of ze hadden er geen stroom en douchjes, hahahaha. Het zag er niet uit. We mochten van de eigenaresse, die ook in die categorie viel, gerust even een rondje over de camping doen en de rivier plekken bekijken hoor. Wij dat nog wel gedaan, zo zijn we dan ook weer, je moet het wel een kans geven niet? Maar de rivier was git zwart en stonk als een tierelier. En had al visioenen dat 1 van de hondjes daar in zou vallen of zo. En jawel... muggen... en een buurman die helemaal ons niet als buren wilde. Dat was duidelijk. Zijn hele gezicht stond op oorlog, als hij zijn tanden had gevonden......
Afijn... nog niet niet met slippende banden verlieten we deze camping ;-) En gingen dan toch maar naar die grote camping met wel 400 plekken..... Het inchecken ging voorspoedig. We kregen een heel lijst met plekken die vrij waren en waar we uit mochten kiezen. En jawel... er lagen zelfs foldertjes op de balie van het ballonnen feest wat gaande was. Natuurlijk.... Alleswas echt zo netjes!. Er waren wandel paden er was een overdekt zwembad wat ook nog eens gewoon open was en meertje waar je om heen kon wandelen. Zo stom!!! Dat we daar niet gelijk naar toe waren gereden!
We zochten een mooi plekje uit van de lijst en belde die door naar de receptie en klaar was Petra!!!
Tot zover weer even de update van de vakantie.
Ga nu verder met de dagelijkse gang van dingen doen, want Erna komt vanmiddag hier aan en dan moet natuurlijk wel alles er een beetje netjes uitzien niet? Dus we komen er weer op terug... ooit ;-)
Groetjes Petra
5 opmerkingen:
Mooie foto's en een geweldig verhaal!!Doe de groetjes aan Erna hoop dat ze een rustige vlucht gehad heeft hier stormt het lekker!! Groetjes Lisette en Larissa
Dit was een mooie tocht, wel erg van die tornado dat deze zo had huis gehouden.
De luchtbalonnen hadden prachtige kleuren, jammer dat ze niet omhoog gingen.
Wat een heerlijk verslag weer! Bedankt, ik kijk al weer uit naar het vervolg!
Ik ben benieuwd naar het vervolg;-))
Veel plezier met Erna en al de goodies die in haar valies meekomen;-)
Een reactie posten