weer in NC

Nou we zijn weer thuis! Ruim 3100 (bijna 5000 km) mile verder dan twee weken geleden. Maar wat hebben we veel gezien. De blogjes zijn blijven hangen ergens halverwege, maar zal ze nog wel gaan aanvullen. Ben nog hard met de foto's in de weer. En verder ook ons aan het klaar maken voor het volgende bezoek. Want donderdag komt Erna weer op bezoek!! Dus leuke vooruitzichten. En of het voor donderdan nog helemaal af komt weet ik niet, maar we gaan het proberen.

Moet zeggen het thuiskomen was ook wel weer prettig. En oh wat voelt je eigen bedje en douche toch zalig na twee weken camperen. En wat is je huis dan toch weer ruim. Kan zeker die luxe weer enorm waarderen. Al kreeg het camperen ook wel een soort van automatische met de volgorde waarop je dingen doet. Maar toch.. het is wel weer fijn om weer wat meer leefruimte om je heen te hebben en bijv. een bank ;-) En tv en internet die normale snelheid heeft.

Afijn, het is duidelijk ik ben best wel op mijn luxe gedoetjes gesteld. Ik geniet van het buiten zijn op de camping en op reis met het huisje op wielen, maar ben ook weer blij met de huiselijk praktijken!

De hondjes vonden het wel heerlijk het op tour zijn. Moet zeggen Stace meer dan Connor. Die vind het thuis ook altijd heerlijk. Stace wil graag van alles zien en doen. Connor, als er maar op tijd, tijd is voor zijn dutje ;-) En dat schoot er in deze vakantie soms wel bij in. Maar hij heeft het heel goed gedaan en wist al heel snel te herkennen wanneer de camper op de kampeer plek geparkeerd werd en vond dan al heel snel en vaste plek onder de picknick tafel die elke camping in Amerika heeft. Mooi om te zien!

Dus waar waren we gebleven? Portland! Van Portland zijn we naar Acadia National Park gereden. Moet zeggen dat ik weg ben van Maine. De ruige kust, de groene omgeving, het heuvelachtige, de haventjes en binnenwateren. Zo mooi! Echt heel bijzonder!





We hadden een beetje de touristische route gekozen (bewust dit keer, soms gaat dat ook onbewust helaas ;-) ) langs de kust. Prachtig om te rijden. We komen ter hoogte ook langs een park in Belfast. En daar wilden we even een pauze in lassen. Dit park lag gelijk aan het water. Al snel zagen we dat er entree gevraagd werd voor dit park. Het was door de weeks en er was eigenlijk niemand in het park. Dus Ron vroeg of we even een kijkje mochten nemen. En de man van het park was super aardig. Natuurlijk waren de hondjes aanspraak punt. En zo vroeg hij ons of we uit Nederland kwamen. Nou moet ik zeggen dat er vaak gevraagd wordt waar we vandaan komen. Maar zelden wordt het land gelijk goed in geschat.

Het bleek dat deze man vroeger in Parijs gestudeerd had en vrienden in Nederland had. "from Utrekt", zoals hij dat zo leuk zei. Er volgde nog een heel gesprek over hoe wij het in Amerika ervaarden. Hij kon veel dingen heel goed begrijpen. En wist bijna wel zeker dat Nederlanders het meest reizende volk ter wereld moest zijn. Hij was grappig...., en aardig. Want we mochten zo door rijden van hem en we mochten zo lang blijven als we wilden!



En zo reden we naar beneden het park in.



Na het strand bekeken te hebben gingen we lekker in het zonnetje zitten op het grasveld vlak aan het water.





Heerlijk zo!



Daarna zijn we doorgereden tot net voor Acadia Park. Ik had vantevoren een camping via mijn appje gereserveerd. We moesten er voor 5 uur zijn voor het inchecken, want dan ging de incheckbalie dicht. We waren er kwart over vier. We kregen een plekje toegewezen, maar we vroegen welke plaatsen nog meer vrij waren. In het weekend wil het wel heel druk zijn op de campings, maar door de weeks vaak niet en dus kregen we een aantal nummers door. Allemaal lagen aan het water maar plekje 7A was wel erg mooi!





Ron maakte een vuurtje aan want, hebben we inmiddels geleerd, de rook van het vuurtje verjaagd ook muggen! Nou waren er niet zoveel als op de vorige camping, maar ze waren er wel. En dat hielp!



Het plekje was echt super. Je keek zo het water over met de eilandjes.
Er waren kanoers aan de gang. Dat is toch wel DE plek ter aarde om te kanoen denk ik zo. Echt het water is er zo mooi!







De zonsondergang daar was echt supermooi!



Het had iets heel mysterieus, want het werd ook een beetje mistiger en dat gaf super mooi licht. Eentje met een sterretje kunnen we wel stellen! De volgende morgen was er nog steeds zulke bijzondere kleuren. Wat een bijzonder plekje.



We waren al vroeg wakker en wilden de route van Acadia gaan rijden die ochtend. De mist werd wel wat heftiger hoe verder op het eiland. Maar ook hier had het wel wat!



De mist bleef een beetje aan de rand tussen de bomen hangen.





En zo stopten we bij de verschillende uitkijkpunten. Dit was een soort van inham en bij elke golf die er in sloeg klonk er een heel apart geluid. Mooi plekje ook en je zag het heldere water hier nog beter.



We kwamen lang een meer in het midden van het eiland. Wat een rustgevend gebied! Raar idee dat binnen een paar maanden dit meer helemaal dicht gevroren is. En zo aan het bord te zien, mogen er geen auto's op rijden ;-) Voor ons al een heel gek idee dat mensen het overwegen, niet?



Ook hier veel kanoers. Helaas begon het toen ook te miezeren. In het National park kun je niet overal komen met de camper. De bruggen konden wij met de hoogte van onze camper wel allemaal doen, maar campers mochten niet op de weg naar de vuurtoren. Gerard en Toos hadden ons al gezegd dat je de vuurtoren toch al niet zo goed kon zien. Dus we hebben het er maar bij gelaten.

Wel zagen we vlak bij de weg naar de vuurtoren twee elanden. Althans... dat denk ik. Ze hadden voor mijn gevoel een groter hoofd dan de hertjes die wij zien. Dat zijn echt bambi's. Deze leken ook wat groter voor ons gevoel. Maar ze waren niet donker bruin zoals we overal op de plaatjes zagen. En misschien zijn alleen de mannetjes zo? Afijn... het maakt ook allemaal niet uit. Het was een lief gezicht om moeder en kind samen te zien.





Als je op de linker helft van het eiland rijdt, kom je ineens langs haventjes en prachtige dorpjes!





Zo leuk allemaal!!!





Tegen drieen waren we wel zo klaar op het eiland en wilden we naar Bar Harbor. Een heel leuk klein plaatsje net voor het National Park. Alleen mogen campers niet in het centrum parkeren. Bovendien was het zoooo druk daar, dat we dat hebben overgeslagen. We kwamen wel langs een restaurantje net buiten Bar Harbor en we konden zo de camper daar parkeren en het lag mooi aan het water. En het was er droog ;-)



Dus daar heb ik voor het eerst in mijn leven een lobster roll broodje geproefd. Kreeft dus. Moet zeggen dat ik niet uitermate onder de indruk was. Het proefde een beetje rubberig en weinig smaak. Mensen zijn altijd helemaal lyrisch er over, maar geloof niet dat het voor mij het zelfde effect had zeg maar.... Ron had fish & chips en die was wel heel goed van smaak. Gewoon lekker simpel, werkt vaak beter bij mij ;-)

In het restaurantje hebben we via de iPhone het weer een beetje bestudeerd en in Acadia zou het nog dagen slecht weer blijven helaas. Dus besloten we om maar wat richting het zuiden te rijden. En niet terug te gaan naar de camping waar we eerst waren. Toen we naar dat park in Belfast gingen de dag er voor hadden we een mooie camping gezien. Lag net als dat park aan het water en het was al weer een uurtje zuidelijker en zo te zien was het daar nog droog.



De nieuwe brug naar het eiland met de oude brug er nog naast, gingen we weer over en op naar Belfast.



Ook daar kregen we een mooi plekje. Zo aan het strand! Ik ben daar met de honden over het strand gaan wandelen. Ron zou alles gaan aansluiten en net toen ik zowat op het verste punt was begon het daar ook te plenzen! Natuurlijk.... als ik het verste weg ben. Bij een parkje die cottages verhuurde heb ik even geschuild onder een afdakje, tot de ergste regen over was. Maar je zag de mist zo het land op gaan. Best bijzonder om te zien.

En wat me opviel is dat er steeds een bel klonk nu. Zoals wij in Nederland de misthoorn kennen, klonk er hier een bel. Onderwijl moest ik nog doorlopen want het werd hoog water. Dat zou nog erger kunnen worden dan de regen... Nadat ik weer terug was bij de camper werd het natuurlijk droog! Wel fijn konden de hondjes ook eerst een beetje opdrogen ;-)

Daarna ben ik gaan douchen. De camping hier had wel afgesloten douchjes, maar groot mag het niet genoemd worden, zeg maar ;-) En alles was van hout. Soort van sauna hout. Alleen dan in gekrompen formaat. Bloedje heet kreeg ik het ervan. Het is ook niet snel goed he? ;-) Afijn de camping eigenaar had gezegd dat er boven aan de weg een leuk restaurant was waar we een kijkje moesten gaan nemen en als we vertelden dat we van de camping kwamen zouden we daar voor beloond worden.

En dat klonk na het wandelen in de regen en het douche gebeuren erg prettig in mijn oren. En dus liepen we de heuvel op en gingen lekker eten daar. Wel grappig... Ron vroeg me. Heeft die camping eigenaar een tweeling broer of zo? Staat de beste man gewoon achter de bar van het restaurant. En kwam ons na afloop nog even vragen hoe de steak gesmaakt had. Lekker commercieel bezig die man, hahaha. Maar we kregen wel 5 % korting op de rekening. En het eten was erg lekker moet ik zeggen. Kwam er helemaal van bij.

De volgende morgen was het nog steeds erg mistig.



Dus we besloten richting Vermont te rijden, waar het volgens de weer berichten nog steeds zonnig weer was. Bovendien hadden we gezien dat bepaalde counties daar doorgaven dat de herfst verkleuringen aan het beginnen waren. Zeker in de hoger gelegen gebieden. Wel via de kust van Maine, want die vinden we toch wel erg leuk!

Wordt vervolgd!
Groetjes Petra