De post

De post "post" rechter wijsvinger operatie is een stuk minder leuk geworden kunnen we wel stellen. De rekeningen en nu ook afrekeningen vliegen ons om de oren. Ik word er echt helemaal kriegel van en bel met allerlei buro's die de betalingen regelen voor de doctoren. Die doen dat niet zelf hier, maar besteden dat uit. Soort van medische incasso buro's. Die sturen een rekening naar ons en naar de verzekering. En echt daar wordt het geheel niet duidelijker van. De verzekering betaald het meeste nu wel, want we hebben onze maximum bijdrage bereikt, maar ook daar komen weer de raarste berekeningen van. Mooie was twee weken geleden. Ik moest ineens een bedrag van $67,- betalen.

Dus ik bellen naar de verzekering. We hebben toch al onze maximum bijdrage betaald, hoe kan het dan dat we nu toch dit bedrag moeten betalen?, vroeg ik de vrouw aan de andere kant van de lijn. Er volgde gerammel op de computer en ik kreeg te horen dat dat van een behandeling was die ik gehad had bij een "niet "in" network zittende dokter. De naam zei me echt helemaal niks. Die kende ik echt niet. Dus ik zeg dat ook, ik ken die dokter helemaal niet. "Oh nee mevrouw????", klonk er heel achterdochtig. "U bent er anders wel geweest hoor op 1 februari 2012 mevrouw".

En ja, die dacht natuurlijk dat ik uit een ei kwam. Maar bij mij was en is het nog steeds 2011. Dus ik zeg, best knap dat u al weet dat ik in 2012 naar die dokter ga. Wat heeft u nog meer in de planning voor me in 2012 dan? Het viel even stil aan de andere kant.... Maar er volgde een "jeetje wat raar?". Het kwartje was gevallen. Duh!!! Ja nee, dat was een rare rekening inderdaad. Ze ging het uitzoeken. En tot op heden is het probleem van de toekomstige rekening nog niet opgelost. Om moedeloos van te worden.

Verder ben ik heel goed geworden in het handje klap met verzekeringen. Zo werd een rekening van $2200,- met 15 % verlaag. En weer een andere rekening met wel 30%!! Het is ongelooflijk gewoon. Een deal sluiten met de anesthesist, tuurlijk! Doen!! Levert je flink wat geld op. Geld alleen als je je rekening in 1 keer betaald, anders treffen ze een regeling dat je per maand je schuld aflost. Ik vind het echt nog steeds een super raar iets en eigenlijk wil ik er gewoon ook niet aan wennen. Ik word er uiterst obstinaat van en zeker als ze met rekeningen van 2012 aan komen zetten. Ik kan me echt voorstellen dat mensen hier bankroet gaan aan medische kosten. Het is wat dat betreft echt een Micky Mouse land, als ik het even zo naar mag zeggen. Oh wacht, Mickey komt natuurlijk ook uit Amerika ;-)

Morgen mag ik dus weer bellen, want vandaag zat er een rekening in de post van $13,75 voor bloed onderzoek. Hadden ze vast nog ergens in de onderste la gevonden of zo. Maar.... we zitten aan onze max, dus we gaan de verzekering weer bellen. Die mij dan na tien dagen een cheque sturen van $13,75 en ik het incasso buro van de bloedonderzoek club weer kan bellen en betalen. of niet natuurlijk, wie weet was het bloed ook buiten network. Werkverschaffing noemen ze dat.

Maar ik dwaal af... Vandaag zat er tussen de post ook iets moois. Iets wat me weer wat vertrouwen in de mensheid gaf. Een mooi gebaar! Een anno 2011 bericht waar ik blij van werd zeg maar. Wat was er gebeurd? Toen we twee weken geleden naar de bergen waren en de Blue Ridge Parkway afreden had ik op 1 van de vele stop plaatsen langs die weg een telefoontje gevonden. Haast hadden we er over heen gereden, want het lag net naast het voorwiel van de auto. Iemand had het vast verloren bij het in en uitstappen. Vast in een haast om van het uitzicht te willen gaan genieten. Het was een oud dingetje geweest, maarja als het mijn telefoon was, had ik hem ook graag terug gehad. Tegenwoordig staat je halve leven in zo'n ding. Dus ik had op de bel knop naar home gedrukt en daar het antwoord apparaat ingesproken. Niemand was er natuurlijk thuis want die zaten vast in de bergen, net als wij.

De volgende morgen gingen wij naar de ballonnen en zagen dat er in de avond iemand naar toe had gebeld. Het ding hadden we in het dashboard kastje laten liggen, totaal niet meer aan gedacht. Maar ik belde direct het nummer. Ze hadden vast gemerkt dat de telefoon weg was. Maar inmiddels was de telefoon geblokkeerd. Dus daarna met mijn eigen telefoontje het nummer gebeld en ik kreeg een meneer aan de lijn. Ja hoe leg je zoiets nou uit? "Ik bel u want u heeft gisteravond het mobiele telefoontje geprobeerd te bellen wat ik gevonden had in de bergen?". We hadden inmiddels gezien dat deze man wel in de bel lijst stond op de telefoon, maarja het kan ook de verzekerings agent zijn, of een vage buur of zo. Die helemaal niet weet dat het telefoontje kwijt is. Je weet het niet he? Het viel ook even stil aan de andere kant van de lijn. Dus ik vroeg, bent u niet een mobiele telefoon kwijt? En toen viel het kwartje... jaaaaa, jaaaa, klonk er enthousiast. Zijn vrouw had hem verloren. "Nou zeg ik, ik heb hem gevonden!". De man was nog een beetje terughoudend naar mijn idee. Dus ik vertel hem, geef me uw adres en ik stuur hem als we weer thuis zijn naar u op. Oh echt? Klonk er aan de andere kant van de telefoon, wilt u dat doen?

Wilt u hem niet terug dan vroeg ik? En dat, Petra, dat was een te directe vraag, hahaha. Ik kreeg daarna dan ook gelijk zijn vrouw aan de telefoon dus ik vertelde dat ik haar telefoon gevonden had. En dat ik het op het antwoord apparaat van het "home" nummer had ingesproken. Maarja zij waren ook vast een weekendje weg. De vrouw was wek helemaal blij. Ja er staan de foto's op van mijn kinderen en kleindkinderen en oh als u dat toch zou willen doen? Weet u hoe erg ik het vond dat ik hem kwijt was? En oh ik kan helemaal niet aan een andere telefoon wennen. En ga zo maar door. Dus ik zeg, ja hoor, als u mij het adres geeft stuur ik het u op. Ze was heel blij, maar zei ze, ik wil ook uw adres graag, een beetje strng. Ik dacht nog, die komt hem vast halen als het te lang gaat duren of zo. Of het niet vertrouwd. Maar dus mijn gegevens gegeven en zodra we thuis waren hebben we de telefoon op de bus gedaan.



En vandaag, vandaag zat er tussen allerlei griezelige ziekenhuis en verzekerings post een heel gedicht met foto's van hun herfstkleuren tripje in de bus! En een twintig dollar biljet! Hartstikke lief! Om ons te bedanken voor het zijn van een eerlijke vinder! Er bestaan nog bedankende mensen in deze wereld anno 2011! Het deed mijn hart goed!

Groetjes Petra