Wat een verschil

Gisteren voelde het zowat als lente. Het was 20 graden en zalig buiten. Hebben dan ook veel in de tuin gerommeld. Genoten van de zon en de hondjes, die ook duidelijk het voorjaar in hun hoofd hadden. En hoe anders was het vandaag..... Regen en gewoon 20 graden kouder. Voor vanavond wordt er zelfs sneeuw verwacht! Echt wat een omschakeling!

Wel spannend, want morgen ochtend moet ik me om kwart voor zeven melden bij het ziekenhuis. En als er hier sneeuw valt is echt iedereen van de wap! Nou is er een klein voordeeltje, morgen is het ook Presidents day en dus zijn ambtenaren vrij en veel scholen dicht. Dus niet veel verkeer op de weg. Al zal dat toch niet zo druk zijn om 6 uur 's morgens. Maar wij moeten dan natuurlijk ook door de sneeuw. Hoop dat Dr. Sam in ieder geval door de sneeuw durft te rijden anders hebben we nog een probleempje ;-)

Op zich zie ik niet zo op tegen de operatie, maar wel tegen de narcose. De vorige keer, was dat voor het eerst in mijn leven dat ik dat bewust heb meegemaakt. En ik vond het niet prettig. Op 1 of andere manier, bleef ik me een soort van verzetten. En was ik ook nog bij toen ik op de operatie tafel lag. Nouja bij, ik zag van alles om me heen en vond het eerlijk gezegd een zooitje wat ik zag. Toen hoorde ik een Oh, ze is nog wakker en toen ging al heel rap het licht ineens uit. En werd ik weer wakker toen ik in het bed door de gangen gerold werd. Maar het voelde zo suf. Voor mijn gevoel moest ik echt vechten om te beseffen waar ik nou was. Vond het helemaal niks. Je bent wakker, maar eigenlijk nog helemaal van de kaart en je brein werkt helemaal niet met je mee.

Dus van de week vertelde ik dat tegen Ron dat ik daar nog het meeste tegen op zie, de narcose. Nou zegt Ron lachend tegen me, als ik jou was zou ik er maar lekker van genieten, gezien het feit dat het $3000,- kost. Beetje waar voor je geld nemen, meid. Droom er lekker op los. Ja zo kan je het ook zien natuurlijk. Sommige mensen willen wat graag het gevoel hebben even niks te voelen en lekker weg te dromen. Maar het is echt niks voor mij, ik hou graag een oogje in het zeil wat er om me heen gebeurd.

Nou ja dat dus morgen. Van de week was ik nog wel naar de fotoclub in Raleigh geweest en daar was een fotograaf die het Biltmore estate in Asheville namens de Biltmore familie heeft mogen fotograferen. En het Witte Huis in Washington. Heel bijzonder om zijn verhalen er over te horen. Hoe veel er gedaan werd met de belichting. Twee vrachtwagens aan lampen gingen er met hem mee. Hij had eerst voor Eastman Kodak gewerkt en daarna later bij een reclame buro. Zo maakte hij foto's van badkuipen boven op een berg. In die tijd werd er nog niet gephotoshopt, dus gingen de badkuipen echt mee de berg op. Een interessante avond in ieder geval.

Vrijdag was ik in Raleigh bij een paarden evenement wezen kijken. Ook best leuk om te zien. Het was een spring parcours en de paarden waren heel groot voor mijn gevoel.



Mooie is dat je gewoon overal tussen door mocht lopen en ben ik dus ook in de stallen wezen kijken. En heel eerlijk gezegd vond ik dat nog leuker dan het springen. Wat een sprekende beesten zijn het toch! Er stond een paard bij de hoefsmid. Had ik ook nog nooit eerder gezien. En vond hem vrij rustig eigenlijk. Had hij vast vaker gedaan.



Net een hond met geef poot!



En zijn berijdster keek vanaf een afstand mee. Zij vond het volgens mij minder leuk dan het paard zelf.



Deze poseerde echt voor me. Wat een mooi paard!





Daarna door de stallen gelopen!



Deze heette Houdini en vroeg me af wat hij allemaal voor kunstjes kon.





Echt leuk!



Ook zag ik deze, wat een lekker toetje niet? Hij was ook nog eens erg lief en wel in voor een kroeltje.



Daarna nog even bij het springen gaan kijken en deze foto's zijn gemaakt net voor de rijders de ring in gaan. Uiterste concentratie. Mooi om de gezichten te zien.



Buiten waren ze in de buiten bak een beetje aan het inspringen. En gezien het licht binnen was het eigenlijk leuker buiten foto's maken. Je mag natuurlijk geen flits gebruiken bij de wedstrijd dus heb ik hier nog wat staan kijken. Prachtig hoe zo'n jong meisje zo'n groot paard kan sturen.



Daarna weer op huis aan gegaan. Maar vond het leuk om er een keertje te gaan kijken.



Tot slot nog speciaal voor Elke, Connor die op Youtube filmpjes zit te kijken ;-) Zijn koppie valt er bijna vanaf!



Groetjes Petra