Eigen huis en....

tuin! We hadden weer een klusje verzonnen en dit keer voor in de voortuin. Ooit stond daar aan de linker zijde een boom, maar die heeft een winter of drie geleden begeven. Dat was dus nog steeds een kaal plekje en je zag het stammetje nog een beetje boven het gras uitsteken. Wat dan natuurlijk ook niet zo handig is met maaien. En dus hadden we het idee gevat om er een bloemen perkje in te knutselen.

Van Drop Box

Zo zag het er dus uit..... En zo ziet het er nu uit....

Van Drop Box

Netjes he? Nou lijkt het een stukje van niks, maar bij elkaar was het denk ik de voortuin van ons en die van de buurman van ons huis in Hellevoetsluis ooit ;-) Er gingen 40 zakken aarde in!

Van Drop Box

En dan ook nog een berg mulch daar weer over heen. En de Plantjes planten er dan ook nog bij. Had de dag erna dan ook best spierpijn kunnen we wel zeggen. Het alle zwaarste werk heeft Ron gedaan hoor. Met mijn vinger kijk ik nog wel uit natuurlijk, maar heb wel veel ingeharkt, de plantjes geplant en het onderdoek er onder geknutseld. En dat laatste zorgde denk ik voor de meeste spierpijn. Maar als het strakjes allemaal een beetje gaat uitlopen vast een leuk gezicht. Er zitten rozen struiken in, siergras, azalea's en paarse kruipende grondbedekkers. En dat alles in bereik van de sprinkler moet het goed komen niet?

Vrijdag had ik sinds tijden weer een fotoklusje. Heerlijk!!! De nieuwe vleugel van het nature & science museum in
Raleigh zou worden geopend. En de Raleigh fotoclub was benaderd voor eventuele vrijwilligers om foto's van het geheel t te maken. En ik had mezelf daar voor opgegeven. Met name omdat ik het bouwen van het nieuwe gebouw op de voet gevolgd had. Aan het gebouw is namelijk een vier verdiepingen hoge wereldbol gebouwd. Super gaaf en dat lokte me al enorm om te gaan fotograferen. Echt mega groot is die wereldbol en steekt uit aan het gebouw. Heel apart. En nu dus afgelopen vrijdag de opening van het museum.

In de week ervoor had ik al mail contact gehad met de vrouw die het geheel coördineerde. Van haar had ik al een parkeer kaart gehad en...... zowaar een perskaart! Zo leuk! Mijn eerste officiële perskaart. Ik werd er helemaal blij van toen ik hem zag. Dus vrijdag middag op naar Raleigh. Met mijn kaart was het parkeren voor de deur een feestje, want het was beredruk en ik had zo een plekje. Van te voren had ik een lijst gekregen van dingen waar ze graag foto's van wilden hebben. Het was zo ingedeeld dat ze dus van alle activiteiten die gaande waren, foto's hadden.

Allereerst was er een optocht met muziek en veel kinderen.

Van Drop Box

Mooi verkleedde kinderen en vanuit alle landen van de wereld. Heel bijzonder...



Ik bleef foto's maken. En.... met mijn perskaart om mijn nek mocht ik door de optocht heen stekkeren. Zo leuk ook om te zien dat mensen daar zo open voor staan.

Van Drop Box

Alle landen hadden 1 vertegenwoordiger en die hadden een symbolische kan met water bij zich die ze om de beurt in een grote bak met water deden. Dus uit de Pacific, de Noordzee, de Rijn enz.enz.

Van Drop Box

Van Drop Box

Dit meisje hierboven zag volgens mij van alles drijven in haar kan met water.

Van Drop Box

Daarna nam "Sir Walter Raleigh", die zelf water uit de Thames meebracht en de oprichter uit Engeland en waar vandaan Raleigh dus ook zijn naam heeft gekregen, van alle samengevoegde watertjes een kan met water en schonk die tezamen met de gouveneur van North Carolina over de wortels van een nieuwe boom die net voor het museum gepland was.

Van Drop Box

Daarna werd er nog een lint door geknipt en het museum was geopend! Onder toeziend oog van mij en alle andere mensen met een perskaart om hun nek.

Van Drop Box

Daarna ging de gouveneur en wat hotemetoten naar binnen en al snel volgde er een hele rij van mensen die het museum in wilden.



Ik heb buiten om eerst nog wat foto's gemaakt en ben daarna ook naar binnen gegaan. En ook hier opende het inmiddels zeer geliefde kaartje om mijn nek vele deuren. Zo leuk! En zo maakte ik foto's van de gouvernesse (zo heet dat in het Nederlands toch? :-) ) en van de vele dingen die het museum bood.



Het is echt een super leuk museum.

Het leukste vond ik zelf eigenlijk de binnenkant van die grote aardbol. Daar werd namelijk clips op geprojecteerd. In de prachtigste kleuren. En heeeeeel groot!







Prachtig gezicht. Daarna ben ik naar boven gelopen en er was zowaar ook een super groot terras op de bovenste verdieping. Met sterren kijkers e.d. Van boven af het gebouw zag je dat de rij met mensen die wachtende waren om naar binnen te komen inmiddels al helemaal de hoek om ging.



Inmiddel was het al bijna zeven uur en volgens de programmering zou ik foto's maken van een optreden in de main building van Kids power. Dus ik met de lift weer naar beneden en op zoek naar de hal waar ik moest zijn. Er speelde al allemaal bandjes op diverse podia buiten en het was gewoon een feestje. Mensen dansten en de kraampjes er om heen waren hartstikke druk. Natuurlijk lette ik op alles behalve de weg en jawel hoor... Daar ging ik. Eén kuiltje was genoeg. De straten waren allemaal afgezet en je liep dus gewoon op de rijweg. En daar ging ik dan. Lag ik dan op de straat met mijn knietje geschaafd en mijn perskaart om mijn nek, hihihi. Daar ging alle glamour dan in ene. Snel keek ik of mijn fototoestel nog heel was... want die had net als ik niet echt een zachte landing gemaakt. Ik zag dan de lenskap wat scheef op de lens stond, dat wel. Maar verder vrij onbeschadigd. Mijn linker elleboog had wat schaafwonden en net toen ik dat bekeek zag ik ook zes paar voeten met glimmende schoenen om me heen staan. Ik keek verder omhoog en jawel hoor. Met mijn val had ik het voor elkaar gekregen om binnen een tel drie politie agenten aan mijn zijde te hebben.

Lukt het?, vroeg er 1, uiterst vriendelijk. Jawel, zei ik, volgens mij valt het wel mee. Maar ik heb wel een handje nodig om omhoog te komen hoor! De spierpijn van de dag er voor was ineens tien keer zo erg leek het. En daar ging de mevrouw van de pers, hahaha. Ondertussen al weer staand dank zij de ondersteunde handen van de mannen met de petten ;-)

Het optreden van Kidspower was best grappig met stukjes in 3d.



Daarna had ik nog twee optredens waar ik foto's van zou maken en toen ik daar klaar mee was, was het inmiddels al over negenen. Wat een middag en dag was het geweest. Wat een goed begin om weer een keer echt foto's te kunnen maken. Nouja op de snoekduik na dan. Die gelukkig alleen een deuk in mijn ego maakte. En vinger en camera zonder verdere schade....

Voor degene die alle foto's willen zien, hier staan ze netjes bij elkaar in een album.

De zaterdag erna hadden we een wandeling met de Bearded Collie club in Duke Gardens in Durham. Hartstikke mooi tuin/park is dat. In totaal waren er 7 Beardies en hebben we lekker tusssen de blommetjes heen gelopen.



Stace en Connor vonden het heerlijk. Het weer zat ook mee, want het was niet super warm. Er zou die avond een storing aankomen met regen en dat bracht lagere temperaturen. Dus perfect voor de hondjes. Midden in het park hebben ze terras tuinen en die stonden mooi in bloei.



Daarna doorgelopen naar het Aziatische gedeelte en uiteindelijk een soort van picknick op het grote veld daar. Prima geregeld dus.

Alle foto's van die wandeling en Duke Gardens staan hier.

Tot zover weer even de update!

Groetjes Petra