Taart eten

Vanochtend was hier alles wit!!!! En Ron die 's morgens altijd snel even met de honden gaat, had hen dus al even aan het plezier laten ruiken. Dit resulteerde er dus in dat 's morgen om een uur of 7 Stacey al piepend beneden voor de schuifpui zat en in de sneeuw wilde rennen. Een kwartier later had het piepende geluid zich al verplaatst naar 1 verdieping hoger en nog geen vijf minuten later zat het piepende geluid met zijn voorpoten op bed en met zijn kop over mijn oor heen gebogen. Afijn zijn taktiek werkte en ik ben dus mijn bed uit gegaan en heb een uur met Stace en Connor in de sneeuw gebivakkeerd.



Heerlijk..... vind het echt lekker om in de verse sneeuw te lopen en dan de sneeuw nog te horen knarsen. En Stacey en Connor worden er ook helemaal vrolijk van. Stace hapt altijd in de sneeuw ballen die ik gooi en Connor komt steeds naar me terug gelopen met zo'n koppie van Leuk he vrouw die sneeuw......




Dit is Ron's oma. Oma was gisteren jarig en is 85 jaar geworden.

Of eigenlijk vandaag, maar gisteren werd het gevierd. Voor oma hadden we een feestelijke taart meegenomen, die we met de hele familie smakelijk verorberd hebben. Dat is toch wel iets bijzonders eigenlijk. Normaliter sta je niet zo heel lang stil bij verjaardagen. Maar gisteren heb ik deze verjaardag toch anders beleefd als normaal. Heel bewust, dit keer. Zo neem ik eigenlijk in kleine stapjes afscheid van gewoonte-tjes en dingen die eigenlijk heel gewoon zijn, maar die straks vast zullen veranderen.
Ook was er aan het eind van de middag het afscheid nemen van tante en oom en neven en nichten. Waarschijnlijk komen ze vast langs in Amerika, (en tante, oom, neven en nichten als jullie dit lezen, dus ook wel doen he? ;-) ) Maar afijn om een lang verhaal kort te maken, ik stond dus weer te snotteren.Dus..... degene waarvan ik nog afscheid ga nemen, jullie zijn bij deze gewaarschuwd ......