Cherokee e.o.

Afgelopen daagjes zijn we er even tussen uit geweest en zijn naar Cherokee in de bergen van Noord Carolina geweest. Het weer was echt schitterend. Strak blauwe luchten en dus vele mooie vergezichten langs de Blue Ridge Parkway. Om Cherokee een keer te zien was erg leuk. OK, het heeft een hoog toeristisch gehalte, maar zeker een bezoekje waard. De omgeving van het reservaat is echt prachtig. Cherokee ligt hier op zo'n vierenhalf uur rijden vandaan. Vlak bij Asheville. Wij zaten in de Baymont Inn in het dorpje zelf. We wilden even onze spullen al in de hotelkamer zetten, zodat we dat strakjes niet meer hoefden te doen. Achteraf niet zo'n goed plan, maar daarover verderop meer ;-)



Het was een goed hotel en net even verwijderd van alle toeristische mik mak. En precies tussen twee bergen in, heel erg fraai. De hondjes werden heel welkom ontvangen en mochten dus weer gezellig met ons mee op pad. Al vond Stace de indiaan die we tegenkwamen in het dorpje twee keer niks.... En hield hij veilige afstand.





Connor vond het allemaal wel weer leuk, zolang hij maar een knuf kreeg van Meneer de Indiaan



Deze ging een stuk beter en de andere hieronder helemaal....



De winkeltjes waren leuk om door heen te struinen. Veel "volendam"-indiaans achtige dingen, maar ook grappige en mooie dingen....











Daarna zijn we verder gereden richting Tennessee over de New found Gap route. Prachtige weg om te rijden en met echt mooie natuurschoon.







Via deze route kwamen we bij Clingmans Dome uit. Dit is het hoogste punt van Tennessee.







Omdat het zo'n heldere dag was, was het uitzicht schitterend en waren er vele "echte" fotograven aanwezig. Later begrepen we dat ze stonden te wachten op de zonsondergang.



Ze waren er helemaal op gekleed. Handschoenen, capuchon op.....





Net zoiets als wij..... Maar toch even net iets anders, ha haha... Wij balen dat we de tas al in het hotel hadden gezet, anders hadden we ook even iets warms aan kunnen doen. Nu liepen we in onze korte broek en t-shirt met 7 graden of zo... We hebben dus in de auto gewacht tot de zon onder ging en zijn daarna pas naar buiten gegaan. Het was echt adembenemend mooi !!!!











Genietend van het natuurlijke schouwspel, zagen we om ons heen de fotograven inpakken en rennen. huh??? Is er wat? Ja, go, go, go, riep er 1, over drie minuten komt aan de andere kant de maan op.... Oh... ik had zo iets van zal wel en liep rustig de andere kant op. Het was zo'n vijftig meter om de hoek. Ron liep al wel wat sneller en ik volgde hem in mijn tempo. Mijn koude benen hadden het zwaar. Maar ik kwam om de hoek en daar scheen een prachtige volle maan me tegemoet. Ongelooflijk mooi en zo onwaarschijnlijk, dat er spontaan een "Wouw...." uit mijn mond kwam.





Het meisje wat naast me liep, zei dit op het zelfde moment ook. We moesten lachen. Ze was een Amerikaanse net iets jonger dan ik. We raakten aan de praat. Ze vertelde dat ze medelijden met me had omdat ik in mijn korte broek en bloesje stond. Zijzelf had een skijack aan en handschoenen en een pet op. Geheel voorbereid dus. Ik vertelde dat onze tas al in ons hotel stond en dat we hier toevallig terecht kwamen. En dat ik de zonsondergang echt prachtig had gevonden, dus de kou wel waard was. Als ik dan in mijn beste engels praat, horen de mensen van hier gelijk dat je hier niet vandaan komt. Dus ze vroeg ook waar ik vandaan kwam. Dus ik vertelde uit Nederland. Hey.... zei ze, daar was ze in mei nog geweest en greep gelijk haar fototoestel en liet me een foto zien van een zonsondergang. "That's in Nordwick" zei ze....
Huh Nordwick?, vroeg ik. "Ja, Nordwick at the sea" Ohhhh Noordwijk bedoelde ze. Het plaatje was van haar met op de achtergrond onze Nederlandse duinen en prachtige Noordzee. Wel weer heel toevallig, dat ik aan de praat raak met een meisje die pas in Noordwijk is geweest. Het Noordwijk aan zee, waar wij ook zulke leuke herinneringen hebben aan de vele mooie Beardie momenten....... Het leek op dat moment, zo boven op die berg, ineens zo ver weg Noordwijk..... Maar mooie herinneringen kwamen boven en dit toeval was gewoon geen toeval.....

Filmpje van Clingmans Dome en de zonsondergang

De volgende dag zijn we via de Blue Ridge parkway, Pisgah forest door gereden. Ook vandaag weer prachtig weer. Zo mooi.....



De bomen waren wat verkleurd, maar door de droogte van dit jaar is het verkleuren van de bladeren een stuk later dan normaal. Toch waren er hier veel meer bomen al verkleurd dan in de Smokey's. Waarschijnlijk een ander soort boomsoorten hier.





Toen we een stuk naar boven waren gereden zagen we dat in het dal een heel stuk lage bewolking bleef hangen. Echt een prachtig gezicht, alsof er een wattendeken tussen de bergen lag.




Het uitzicht was echt prachtig.



De "Blue ridge Parkway" slingert echt door deze bergen massa heen. Heerlijk om daar over heen te toeren.











Daarna zijn we stukje gaan lopen met de hondjes naar een uitkijkpunt. En poeh wat was de lucht ijl en ging de wandeling een stuk moeizamer dan anders.....





Daarna zijn we weer een stuk verder gereden en ineens waren de bomen wel een stuk meer verkleurd. Waarschijnlijk hoger gelegen, of meer zon? Het was in ieder geval heel erg mooi....







Al met al een heleboel kilometers verder zijn we via Asheville weer richting Raleigh gereden en hebben weer zo ontzettend genoten van de mooie natuur van Noord Carolina !!!

Groetjes Petra