Carolina Huricanes

Nou ben ik normaal geen type die een hele voetbalwedstrijd gaat zitten voor de tv. Ja misschien als het Nederlandse elftal speelt, maar op een of andere manier, kan het me niet zo boeien. Maar met ijshockey is dat helemaal anders. Weet ook niet hoe het nou komt, maar ik vind het zo spannend. Het gaat heel snel en voor je het weet ligt de puck aan de andere kant van het veld. Had het van mezelf ook niet verwacht, maar dit is zo leuk om te zien. Kan er niks aan doen ;-)
Afijn gisteren was er een belangrijke wedstrijd van de Huricanes op tv. De wedstrijden worden hier gewoon live uitgezonden en je hoeft er niet voor te betalen of zo. En dan ben ik natuurlijk voor de Carolina Huricanes, zo ben ik dan ook weer. Een kwestie van intregeren natuurlijk he? Ze moesten tegen de Montreal Canadiens. Het is een soort van finale. De Stanley cup finale. Een soort van eredivisie in het Amerikaans en dan voor ijshockey. De huricanes hebben zich geplaatst voor de play-offs (de finale). Dat wil zeggen dat ze bij de beste hoorden van de ijshockeyteams aan de oost kust en moeten nu dus tegen een team uit een andere league. Maar dat gaat weer heel anders dan bij het voetbal. Als ik het goed heb spelen ze 6 wedstrijden tegen het zelfde team. Zaterdag hier in Raleigh en gisteren ook en woensdag in Montreal. De wedstrijd van zaterdag hadden ze verloren. Het was zo'n spannende wedstrijd, zat de hele tijd op het puntje van mijn stoel. Bij ijshockey, spelen ze drie keer 20 minuten.


Photo from website Carolina Huricanes

Ze stonden in het eerste deel 3-0 achter. In het tweede deel werd het 3-2 en na drie speeldelen was het 3-4 voor de Huricanes. Ze stonden nu zelfs voor, na eerst 3-0 achter te hebben gestaan. Binnen nog geen vijf minuten was het ineens weer 5-4 voor de Canadiens. Zomaar twee goals binnen een paar minuten tijd. En nu stonden ze weer achter. Het spel is zo snel, dat je eigenlijk niet met je ogen kunt knipperen, want dan kan er zomaar een doelpunt zijn, hi hi hi. Snap ook niet dat de spelers zo snel kunnen zien waar de puck naar toe gaat. Maar nu met nog maar anderhalve minuut te spelen in de derde laatste inning stonden ze mooi een punt achter. Wat ontzettend jammer. Ze hadden er zo hard voor geknokt. Maar met nog 90 seconde te spelen haalde de coach,de keeper uit het spel en deed een aanvaller erbij. Heel erg link spel natuurlijk. Maar als een soort van noodgreep in de hoop dat ze snel zouden scoren en dat de puck in hun bezit bleef. Ohhh wat was het spannend. Ik hoorde de mensen in het stadion joelen.... Ongelooflijk.... Echt zinderend. Na deze wissel ging de puck drie keer over op een andere stick van een Huricane en werd in het net geschoten van de Canadiens. 5-5 !!! Het hele stadion ging uit zijn dak volgens mij. Wat een doelpunt. Eentje waar ze bij het voetbal een puntje aan kunnen zuigen hoor. Echt door het oog van de naald. Het stond weer gelijk.


Photo from website Carolina Huricanes

Wat inhield dat er een verlenging gespeeld werd van 20 minuten. Die 20 minuten werd er keihard "geijshockeyed". Het team welke nu het eerste scoort heeft dan gewonnen. En het was spannend, super spannend. Maar geen 1 goal in deze twintig minuten. Daarna weer een verlenging. Hoe dat nou precies werkt weet ik niet, want bij wedstrijden is er dan een verlenging van vijf minuten en dan penalty's zeg maar. Maar nu kwam er nog een verlenging van 20 minuten. En daarin scoorde de Canadiens.... En degene die het eerst scoort bij zo'n verlenging heeft gewonnen. Tjemig wat een spannende wedstrijd, ze hadden er echt voor geknokt en vond ook dat ze het verdiend hadden, na eerst 3-0 achter te hebben gestaan zo weer terug te komen. Woensdag spelen zu dus weer tegen het zelfde team... Maar dan in Canada....
Wij staan die avond dan op het vliegveld. Mijn moeder, zus en zwager en Dylan komen dan aan. Ook heel erg spannend! En vooral heel erg leuk. Kijk er enorm naar uit om ze te zien. Vooral Dylan. Die zal enorm gegroeid zijn. Natuurlijk zie ik de foto's die Karin me stuurt, maar zo in het echt? Hij klets nu de oren van je kop op de skype. En toen wij weggingen praatte hij nog niet. Heel leuk om hem nu dan hier te zien. Heb allemaal leuke dingetjes voor hem gekocht en natuurlijk een voetbal bal voor hier in de tuin mee te voetballen. Want hij zit natuurlijk op de voetbal en is superfan van Feyenoord, net als zijn pa. "Feitnoord", zoals hij altijd zegt.



Dus ik wens ze voor morgen een hele goede vlucht toe en aan de andere kant, helemaal aan het eind van de gang.... Daar staan wij hoor!!!
Tot morgen!!

Groetjes Petra