Golfles en microchips

Vanochtend vroeg om 9 uur had Ron zijn eerste echte golfles. Ik was met hem mee gegaan omdat ik wel benieuwd was hoe het daar aan toe ging. Hij is van de week met onze buurman voor het eerst naar deze golfleraar geweest. De buurman is echt een golfliefhebber en doet mee aan de meeste toernooien. Hij vertelde dat dit het een van de beste was die hij gezien had, omdat het op camera wordt vast gelegd en nagemeten. En toen ik daar in de oefenruimte binnen kwam stond ik echt te kijken van het technisch vernuft wat er is. Echt een technisch hoogte puntje bij elkaar.
Drie camera's stonden er op Ron gericht en hij kreeg een soort van harnas aan die zijn bewegingen meet. Er staat ook een beeldscherm vlak voor Ron en bij de instructeur. Zodat ze beiden mee kunnen kijken en de bewegingen kunnen bespreken. De bewegingen worden opgenomen op video en worden vergeleken met hoe een professionele golfer ze slaat.



Hierdoor kun je goed zien wat de beste hoek is, hoe je voeten het beste kunt plaatsen. Hoe ver je door moet slaan, hoe je grip moet zijn enz. enz.. Daarvoor wordt er een een pro uitgezocht met een zelfde soort postuur als Ron. Voor Ron hadden ze Ernie Els als voorbeeld genomen. Hij heeft ongeveer dezelfde lengte als Ron. Daarna begon Ron met afslaan en worden zijn opnames van zijn afslag met opnames van die Ernie Els vergeleken. Er worden lijnen getrokken van Ron's houding en ze kijken dan of de percentages veel afwijken van de slag van de pro. Er komen dan rode gebieden, gele en groene gebieden. De rode gebieden wijken veel af en de gele iets en de groene zijn precies goed. Al met al is het nog best wennen en oefenen voor Ron wat zijn beste houding moet zijn, maar hij kan de hele les nakijken op het internet. Hier in staan alle filmpjes die opgenomen zijn en de uitleg van de instructeur is ook opgenomen en bij het filmpje gevoegd.



Hier kan hij nu mee gaan oefenen en wanneer hij de door hem opgegeven oefeningen onder de knie denkt te hebben, kan hij een afspraak maken voor een volgende les. Deze filmpjes blijven drie jaar op het internet staan en hij kan ze via een speciale inlog code nakijken. Wat een techniek he? Maar wel heel goed, want tijdens zo les gaat er veel langs je heen. En dan is het goed om het zelf nog es even goed na te kijken. Je ziet jezelf natuurlijk nooit golfen en als je jezelf terug ziet, is het al veel makkelijker te zien waar je wat kan verbeteren. Afijn.... Ron heeft dus een stapel "golfhuiswerk" mee gekregen nu en kan aan de slag... "de Golfslag", zeg maar ;-)
Daarna zijn we naar huis gereden en we zagen al dat het een stuk donkerder werd buiten en nog niet net thuis en het begon al te onweren en het kwam met bakken uit de lucht. Flinke knallen ook. Na een aantal van deze knallen volgde een hele harde knal en alle stroom viel uit. En ging direct er na weer aan en weer uit. En daarna bleef hij echt uit. Toch wel raar hoor even geen stroom. Je (lees ik) vindt het eigenlijk heel gewoon dat het er is. Sterker nog, ik had nog een slim plan. Ik was namelijk aan het emailen toen de stroom weg viel en dacht dat is mooi dan ga ik even een boterhammetje eten. Ik deed dus gewoon een bagel in de broodrooster en stond te wachten. Ron kwam de keuken in om te vragen wat ik aan het doen was. En ik vroeg of hij ook een bagel lustte? Ja lekker zei hij, maar waarom sta je dan bij de broodrooster? Nou dat doe ik altijd even. Dan zijn ze weer wat knapperiger...... Oh, echt? Nu ook? En hoe lang denk je dat het gaat duren voor ze knapperig worden? En terwijl ik weer naar de broodrooster keek, viel het Eurootje pas. Die doet het natuurlijk niet als je geen stroom hebt, ha ha ha. Oeiiiiii, behoorlijk zwaar "blond" momentje van me, hi hi hi...... Afijn, dat kan iedereen overkomen, niet waar? ahum
Toen de regen voorbij was zagen we dat een boom bij ons in de tuin, die naast de oprit staan omgewaaid was en helemaal plat in gras lag. Wat een triest gezicht. Gelukkig was hij niet beschadigd, maar wel helemaal los uit de aarde en stond in een enorme plas met water. Dus met wat gevogel en touwtjes en houtjes slaan hem weer omhoog gezet. In de tussentijd nog steeds geen stroom. Toen we met die boom bezig waren spraken we met de buurman van het hoekje en die had zijn vader aan de telefoon gehad en vertelde ons, dat zijn vader in die bui langs een electriciteitshuisje was gereden en dat daar de bliksem in was geslagen en lichtelijk ontploft was. Dus hij zag het somber in voor de stroom. Hmmmm hoopte toch dat het niet al te lang ging duren.
Maar we moesten weg, want bij onze dierenarts was er vandaag een "clinic" voor rabies inentingen en microchips. Maar hoe zat het nou met de garagedeur? Ook electrisch natuurlijk. Afijn Ron moest hem ontgrendelen en zelf open doen en daarna weer dicht doen en via de voordeur naar buiten. We zagen bij ons weggaan ook de buren van de overkant voor hun huis staan. Zij hebben een soort van pincode bij hun garagedeur. Die gaat dus open als je de pincode ingetikt hebt, maar werkt dus niet bij een stroomstoring. En als je geen huissleutels bij hebt, kun je dus niet naar binnen. Wat een consternatie allemaal zo in ene in de straat.
Nou ja, wij gingen op naar de dierenarts. De rabies hadden Stace en Connor al gehad met hun jaarlijkse prikken, maar de Nederlandse chip die ze allebei hebben doet het hier niet. Althans hij zegt dat ze wel een chip hebben. Een "Iso"-chip wel te verstaan, maar geeft geen nummer door. Even voor de duidelijkheid, ze hebben beiden een chip om ze te herkennen als ze weg zouden lopen en opgevangen worden in een asiel of bij een andere instelling. Net als in de supermarkt worden ze dan "gebliebt". Via dat nummer wat gescand wordt kunnen wij dan via een databank, als eigenaren achterhaald worden. Wel een prettig idee. En een stuk beter dan de tatouages van vroeger, want met de jaren vervaagden die en waren ze moeilijk leesbaar. Dus voor alle zekerheid een bonus chip nu voor Stace en Con die Amerikaanse instellingen gebruiken. Wist eigenlijk niet goed wat ik me bij zo'n clinic moest voorstellen, maar zag toen we aankwamen rijden bij de dierenarts dat er buiten op de parkeerplaats twee tafels stonden waar je mocht betalen en dan werd iedereen om beurt door een assitente binnen geroepen. Gelukkig was het niet zo druk. We hadden 1 hondje voor ons. Dus we waren zo aan de beurt met ze. Eenmaal binnen werden we naar een behandelkamer gedirigeerd. De dierenarts ging voor de zekerheid nog even de al aanwezige Nederlandse chip scannen en gaf ISO chip aan. Hij raadde ons aan om toch ook contact op te nemen met ISO. Wat een soort van merk blijkt te zijn. Wie weet kunnen ze daar toch ook je naam registreren zei hij. Dus daar gaan we ook nog even achteraan. Hij vond het wel een goed idee om echter ook die andere chip te nemen die dus een nummer laat zien. Het chippen zelf ging supersnel en natuurlijk stond Connor weer te dringen om als eerste te mogen. En dat lukte hem ook ;-) Zonder enig piepje liet hij weer alles toe, zolang de assitente maar met hem kroelde. Stace daarentegen vond die hele clinic geen goed plan en rook narigheid, hi hi hi. De slimmerd. En deed een kleine uitbraakpoging naar de deur, maar die hadden we door. Waarna de dierenarts kon prikken en ook Stacey heeft een Homeagain micro chip nu. Nog even nagekeken of hij werkte en allebei werden ze gebliebt en er kwam nu een nummer te voorschijn. We kregen twee enveloppen mee, met een formulier die we moesten invullen en opsturen. En een hangertje voor aan hun halsband met daar op het nummer van de chip. Daarna liepen we naar buiten en zagen een hele rij mensen (en hondjes) staan. Zeker 15 stuks en we waren blij dat wij al weer buiten stonden. Bovendien begon het weer te regenen..... Perfect getimed van ons !
Eenmaal weer thuis zagen we dat de stroom nog steeds niet aanwezig was. Vroeg me af hoelang een diepvriezer zonder kan. In ieder geval hem maar dicht gehouden om de kou die er in zat, er in te houden. Rond een uur of drie sprong ineens de stroom weer aan. Gelukkig !!!!
Later op de avond zijn er nog meer buien en knallen geweest, maar gelukkig is de stroom niet meer uitgevallen. Maar goed ook, want Petra zonder stroom is niet op haar sterkst, hi hi hi..... Wel kwam er met de post weer een heel leuk pakketje. Dit keer van Jaap en Audrey en broertjes Boy en Mick !!! Leuk!! Ron liep er heel rustig mee naar binnen, maar ik was helemaal nieuwsgierig natuurlijk. Heel snel open, ha ha ha. Wat leuk toch weer. Er zaten schoolkrijtjes in. Mijn favo snoepje en een heleboel leuke boekjes!!! Geweldig. Ik begreep uit het kaartje van Audrey wat er bij zat dat ze hem pas afgelopen dinsdag waarschijnlijk op de bus had gedaan. En nu al hier. Wat een een super snelle aflevering zeg. Hartstikke bedankt Audrey en Jaap!! We gaan er van genieten.....

Groetjes Petra